Περί βραβείων...

Κάποιοι ίσως να πουν πως επαναλαμβάνομαι λέγοντας τα ίδια και τα ίδια! Τι να κάνουμε… Δεν έχει αλλάξει τίποτα… Και μέχρι τα πράγματα να αλλάξουν εγώ θα επαναλαμβάνομαι μέσα σε μια αξιολάτρευτη μονοτονία!
Έχω αναρωτηθεί πολλές φορές για τη χρησιμότητα των βραβείων. Βραβεία που ξεκινούν να διανέμονται σε μαθητές και μαθήτριες από το Νηπιαγωγείο! Βραβεία στην Ελληνική γλώσσα, στα Μαθηματικά, βραβεία στις τέχνες και … αθλητικά βραβεία! Όλων των ειδών τα βραβεία υπάρχουν στο πανέρι του πλανόδιου πωλητή – εξαπατητή των συνειδήσεων! Δε πρέπει να λησμονούμε αγαπητοί συνάνθρωποι και τα βραβεία της ομορφιάς! Μις τάδε… Σταρ τάδε… Βραβεύονται λοιπόν στις σύγχρονες δυτικές κοινωνίες – και όχι μόνο - η μέση, τα οπίσθια και το στήθος…
Τα βραβεία ανοίγουν δρόμους, πιάνουν τους ανθρώπους από το χεράκι και τους περνούν στην απέναντι όχθη του ποταμού! Ο βραβευμένος φαντάζει διαφορετικά στα μάτια του απλού ανθρώπου… Δεν ξέρω αν υπάρχει σύλλογος βραβευμένων Ελλήνων! Δε ξέρω βέβαια κατά πόσο θα μπορέσουν να συνυπάρξουν αρμονικά ο βραβευμένος εμπορικός συγγραφέας με τη μις Πελοπόννησο και τον αριστούχο μαθητή ενός επαρχιακού σχολείου! Ποιος ο απώτερος σκοπός αυτής της τόσο απλόχερης διανομής τίτλων; Θέλουν άραγε να εμψυχώσουν το υποκείμενο, να προτάξουν το χρήσιμο και το άξιο, να ομαδοποιήσουν… Θέλουν να εξυπηρετήσουν τα ταξικά ή τα συντεχνιακά τους συμφέροντα; Να δημιουργήσουν σταρ και αντιστάρ σε μια εποχή κρίσης; Ποτέ δε κατέληξα σε κάποιο ασφαλές συμπέρασμα… ίσως επειδή δε με απασχόλησε ποτέ και ιδιαίτερα σοβαρά το ζήτημα των βραβείων.
Πάντα τα αντιμετώπιζα – και θα το αντιμετωπίζω - με κάποια ειρωνεία!
Σήμερα θα με απασχολήσουν τα βραβεία! Θα προσπαθήσω να είμαι σοβαρός και λιγότερο εριστικός… Για να μη προσπαθείτε να αποκρυπτογραφήσετε τα λόγια μου δηλώνω – για όσους δεν το καταλάβατε - πως είμαι ενάντια σε οποιαδήποτε διάκριση και βραβείο. Δεν τα πάω καλά με τα παράσημα! Αυτή η άποψη μου που μπορεί στα μάτια μερικών να φαντάζει κάπως αναρχική, σας βεβαιώ όμως… πως είναι άκρως συναισθηματική και μάλλον συντηρητική. Ο γιος μου από τότε που θυμάται τον εαυτό του… θα θυμάται κι εμένα να του λέω: «δε μας ενδιαφέρουν εμάς τα βραβεία!»
Με μπερδεύουν τα βραβεία!
Οι σκέψεις μου δε μπαίνουν στη σωστή σειρά!
Μερικές φορές πρέπει να αγοράζεις μόνος σου το κύπελλο της βράβευσης και να το χρησιμοποιείς κατά το δοκούν…
Κι έρχομαι στο σήμερα… Κάθε άνθρωπος θέλει να ξεχωρίσει και να γίνει καλύτερος από τον διπλανό του… Είναι λογικό; Ο καλύτερος ρε παιδιά, είναι και ο ευτυχισμένος; Μερικοί μάλιστα από εμάς μεγαλώνουν τα παιδιά τους με αυτόν τον τρόπο! «Να είσαι καλύτερος από το διπλανό σου!» Δεν είναι πολύ εγωιστικό; «Να είσαι ο καλύτερος!». Υπάρχει αντικειμενικά κάτι που να συμφωνούν όλοι πως αυτό και μόνο αυτό είναι το καλύτερο; Σταματώ. Θα με κατηγορήσετε πως είμαι λάτρης σοφιστικών απόψεων…
Ίσως και να μην έχετε άδικο!
Άντε να μπούμε τώρα και στο ψητό! Ήρθε η ώρα…  Τέτοια εισαγωγή έκανα για να τα καταφέρω και να φτάσω στο δια ταύτα!
Λογοτεχνικά βραβεία Ελλάδος.
Κάθε χρόνο υποψήφια για λογοτεχνικό βραβείο είναι γύρω στα τετρακόσια μυθιστορήματα.
Πάρα πολλά!
Η όλη διαδικασία που οδηγεί στο «δρόμο της βράβευσης» επιτρέπει στην κριτική επιτροπή να μη διαβάσει όλα τα μυθιστορήματα…
Λογικό ακούγεται το παραπάνω και λογικό είναι το παραπάνω.
Για  να διαβάσει κάποιος τετρακόσια βιβλία δε θα πρέπει να κάνει τίποτα άλλο για μια ολόκληρη χρονιά.
Ερωτώ!
Να πούμε όμως αλήθειες…
Πόσα βιβλία διαβάζουν τα μέλη των αξιοσέβαστων επιτροπών;
Μήπως τα βιβλία αυτά – τα βραβευμένα εννοώ - είναι από ορισμένους εκδοτικούς οίκους;
Και θα μου πει ο αναγνώστης: «ρε κομπλεξικέ, τόση ώρα μας λες πως δε σε ενδιαφέρουν τα βραβεία και τώρα μας μιλάς για βραβεία;» 
Δηλώνω πως δε με ενδιαφέρουν οι βραβεύσεις, διότι από μικρός κατάλαβα πως οι περισσότερες από αυτές είναι σικέ…
Έχω καλή μνήμη και θυμάμαι τα βραβεία κατά την περίοδο της χούντας…
Θυμάμαι και τα βραβεία που έδιναν στον Κοσκωτά…
Θυμάμαι και τις βραβεύσεις πολλών πολιτικών προσώπων…
Πολλά θυμάμαι! 
Θα πω κάτι τελευταίο στους αναγνώστες μου και θα κλείσω την κατάθεση.
Τα μεγάλα βιβλιοπωλεία για να σε βάλουν σε πάγκο ή σε ράφι που να φαίνεσαι, για να σε επιβραβεύσουν δηλαδή… θα πρέπει να πληρωθούν;
Τα μικρά βιβλιοπωλεία δε βάζουν μέσα στα μαγαζιά τους… πολλούς εκδοτικούς οίκους!
Στις λίστες των εφημερίδων μήπως τα ευπώλητα  βιβλία προέρχονται από τους ίδιους εκδοτικούς οίκους…
Να έχετε κατά νου πως και στο βιβλίο υπάρχει άμεση και έμμεση διαφήμιση!
Πολλές κακίες είπα!
Στο τέλος θα αποδεχτώ με χαρά το μέγα βραβείο της κακεντρέχειας…
Να είστε καλά όλοι σας!