Η ποιήτρια Μιράντα Ζουρνατζίδου.

Η ποιήτρια Μιράντα Ζουρνατζίδου αποκαλύπτεται...

07/04/2012

Η Μιράντα Ζουρνατζίδου μου άφησε την εντύπωση του γνήσιου καλλιτέχνη. Μια πρωτογενής μορφή που παλεύει καθημερινά με την αυστηρά προσωπική αντίληψη της τέχνης της, μια γυναίκα που ξεδιπλώνει με μοναδικό τρόπο σκέψεις, εμπειρίες και βιώματα. Θαύμασα τις καλοδουλεμένες και πλήρως αφομοιωμένες αντιθέσεις της! Ένας άνθρωπος με γήινο χαμόγελο, μια γυναίκα γεμάτη καλοσύνη και κατανόηση για τον αντικρινό της! Θα μιλήσω λοιπόν για ποίηση της! Την μεγάλη της αγάπη… Ποίηση μοναδική, ποίηση πρωτότυπη, ποίηση εμπνευσμένη, ποίηση θεόσταλτη, ποίηση απολύτως κατανοητή. Η ποίηση της Μιράντας Ζουρνατζίδου όπως φανερώνεται στην « Ικί – εκτάνα » είναι μια ποίηση που κερδίζει εξ’ αρχής τον αναγνώστη με δύο πράγματα. Λόγος εκπληκτικός με νόημα έντεχνα δηλωμένο! Αισθάνεσαι πως τούτη η τέχνη δεν αποκρύπτει το νόημά της, αλλά πως με κάθε ευκαιρία το αναδεικνύει. Θα πρέπει να σημειώσω πως η εναλλαγή ύφους από ποίημα σε ποίημα ήταν ένα από τα στοιχεία που με εντυπωσίασαν. Οι αλήθειες της συμπαθούς ποιήτριας λέγονται άλλοτε σαν απλές κουβέντες κι άλλοτε φαίνονται σαν να κατέβηκαν από τον ουρανό… Εξ αποκαλύψεως…
Η συζήτησή μου με την ποιήτρια υπήρξε άκρως ενδιαφέρουσα!
Θα ήθελα κυρία Ζουρνατζίδου να μας μιλήσετε για την αποστολή της ποίησης. Έχει άραγε η ποίηση κάποια αποστολή, κι αν ναι, τότε ποια είναι αυτή;
Η ποίηση είναι ταγμένη να υπηρετεί το Ωραίο. Μέσα από αυτή τη λειτουργία της έχει το αποκλειστικό προνόμιο να αποκαλύπτει με ένα μυστικό και τελετουργικό τρόπο κρυμμένες αλήθειες που ίσως είναι πολύ σημαντικά μηνύματα για τον άνθρωπο ως ύπαρξη και την εξέλιξή του. Από την άλλη μεριά  όταν η ποίηση είναι αληθινή λειτουργεί σαν ένα προσωπικό μήνυμα για τον καθένα, γιατί αποκομίζει την αίσθηση ότι γράφτηκε για αυτόν αφού αναγνωρίζει βιώματα και σκέψεις. Έχω την αίσθηση από την ενασχόλησή μου με την ποίηση για αρκετά χρόνια τώρα, ότι τα σπουδαία μηνύματα αλλαγής θα έρθουν όχι ίσως από τη φιλοσοφία και την πολιτική, αλλά από την ποίηση, ακριβώς γιατί με την ομορφιά της μιλά κατευθείαν στο συναίσθημα , αλλά κι επειδή προέρχεται συνήθως από διεργασία πόνου λειτουργεί και ως ευχή ή  θετική ενέργεια.
Πότε αρχίσατε να γράφετε; Σας άλλαξε καθόλου αυτό;
Σε αντίθεση με πολλούς συγγραφείς δεν έγραφα από μικρή. Μάλιστα σε όλη μου την εφηβεία και τα πρώτα νεανικά χρόνια είχα μια τρομερή αμηχανία και αισθανόμουν αδέξια να γράψω οτιδήποτε εξέφραζε προσωπικό συναίσθημα. Μετά το τέλος των σπουδών μου όμως με ένα μαγικό τρόπο κάποια στιγμή άνοιξε μια μυστική δίοδος, λύθηκαν όλα και άρχισα να γράφω ποίηση με έναν απόλυτα προσωπικό τρόπο, χωρίς να ανήκω σε αυτούς που έχουν διαβάσει τόνους ποίησης, έχουν επεξεργαστεί σχολές και κατατάσσουν τον εαυτό τους κάπου. Η αλλαγή στον εαυτό μου ήταν τεράστια γιατί αισθανόμουν ότι ανακαλύπτω μέσα από το λόγο όλο τον κόσμο από την αρχή και αποκτώ μια νίοβγαλτη ματιά σε όλα. Αυτό με οδήγησε σε μια ανθρωπογεωγραφία, όπως θα δει όποιος έχει ενδιαφέρον για αυτή την ποίηση καθώς ξεδιπλώνεται μέσα από τις συλλογές. Γιατί εσείς βλέπετε την πρώτη συλλογή εγώ όμως μέσα από μια πολυετή γραφή έχω στα χέρια μου μια πολύστιχη σοδειά.
Πως λοιπόν, ενώ γράφετε τόσα χρόνια, δεν οδηγηθήκατε νωρίτερα στην έκδοση των ποιημάτων σας; 
Αυτό είναι και για μένα κατά κάποιο τρόπο τώρα πια περίεργο, ωστόσο θα το απαντήσω περιγραφικά. Όλα αυτά τα χρόνια που έγραφα είχα πάντα σε μια άκρη του μυαλού μου ότι κάποια στιγμή πρέπει να τα απευθύνω, αλλά με απορροφούσε τόσο πολύ η δημιουργία της γραφής, ήμουν τόσο δοσμένη σε αυτό και κατά πολλές έννοιες ιδιαίτερα εσωστρεφής που δεν έκανα τίποτα για την έκδοση. Μέχρι που πέρσι το καλοκαίρι ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, αισθάνθηκα έτοιμη και προχώρησα έχοντας πια στα χέρια μου πάνω από είκοσι συλλογές και μάλιστα με ιδιαίτερη ανυπομονησία. Θέλησα να μοιραστώ και να κοινωνήσω όλα αυτά τα μηνύματα που κράτησα τόσα χρόνια για μένα.
Γιατί προτιμήσατε έναν εκδοτικό οίκο της Αθήνας κι όχι έναν της Θεσσαλονίκης;
Δε στάθηκε κριτήριο η πόλη, γιατί δεν έτυχε να συγχρωτιστώ με ποιητές και εκδότες της πόλης, πράγμα που θα κάνω ευχαρίστως τώρα πια. Να σας πω πως έγινε. Συγκέντρωσα τα ονόματα κάποιων εκδοτικών οίκων που εκτιμούσα τη δουλειά τους και άρχισα να τηλεφωνώ για να μάθω τη διαδικασία. Στο τρίτο ή τέταρτο τηλεφώνημα απάντησε ο κύριος Κορίδης των εκδόσεων Ιωλκός και ομολογώ ότι με κέρδισε κατευθείαν. Είχε ένα τρόπο ιδιαίτερο και αισθαντικό να μιλά που μου ενέπνευσε εμπιστοσύνη. Έστειλα τη συλλογή μου μόνο σε αυτόν τον εκδοτικό οίκο και μέσα σε 15 μέρες μου τηλεφώνησαν πως θέλουν να την εκδώσουν! Έτσι έγινε και ομολογώ πως το ένστικτό μου μάλλον καλά με οδήγησε, γιατί ο Ιωλκός έκανε μια πολύ ωραία δουλειά.
Και τώρα μια πιο προσωπική ερώτηση.  Μια ποίηση με τόσο ειδικό συναισθηματικό βάρος και βάθος, όπως η δική σας,  δεν θα έπρεπε να αφιερωθεί σε κάποιο πρόσωπο;
Πολύ ενδιαφέρον το ερώτημα, αν και η απάντησή του οδηγεί σε αποκαλυπτικά πράγματα. Όλη μου η ποίηση, χωρίς αυτό να σημαίνει πως είναι μόνο ερωτική, αλλά και με βαρύνοντα τον φιλόσοφο λόγο και το πνεύμα της ελληνικότητας, απευθύνεται σε ένα αναμενόμενο και προσδοκώμενο Εσύ, που είναι το ταίρι, το άλλο μισό! Το πρόσωπο αυτό είναι άγνωστο και παράλληλα βιωματικό και διαισθαντικά γνωστό. Όσο είναι λοιπόν απών από τη ζωή μου, εκκρεμεί μια αφιέρωση στην αρχή κάθε συλλογής.
Και η τελευταία ερώτηση. Η λέξη του τίτλου είναι μια ανύπαρκτη λέξη στο ελληνικό λεξιλόγιο. Σημαίνει κάτι;
Τούτη η λέξη είναι κατά τη γνώμη μου ένα κλειδί που θα μας αποκαλυφθεί κάποια στιγμή. Την οραματίστηκα, την κατέγραψα χωρίς κι εγώ να ξέρω τι σημαίνει, ωστόσο σα μια επιβεβαίωση ότι έρχεται από μια πηγή που σφραγίζει την αλήθεια των γραφομένων. Πιστεύω πως κάποια στιγμή θα μου αποκαλυφθεί και τότε  θα μοιραστώ το μυστικό της κι εγώ με τους αναγνώστες.
Σας ευχαριστώ πολύ!