Περί βραβείων...


Κάποιοι ίσως να πουν πως επαναλαμβάνομαι λέγοντας τα ίδια και τα ίδια! Τι να κάνουμε… Δεν έχει αλλάξει τίποτα… Και μέχρι τα πράγματα να αλλάξουν εγώ θα επαναλαμβάνομαι μέσα σε μια αξιολάτρευτη μονοτονία!
Έχω αναρωτηθεί πολλές φορές για τη χρησιμότητα των βραβείων. Βραβεία που ξεκινούν να διανέμονται σε μαθητές και μαθήτριες από το Νηπιαγωγείο! Βραβεία στην Ελληνική γλώσσα, στα Μαθηματικά, βραβεία στις τέχνες και … αθλητικά βραβεία! Όλων των ειδών τα βραβεία υπάρχουν στο πανέρι του πλανόδιου πωλητή – εξαπατητή των συνειδήσεων! Δε πρέπει να λησμονούμε αγαπητοί συνάνθρωποι και τα βραβεία της ομορφιάς! Μις τάδε… Σταρ τάδε… Βραβεύονται λοιπόν στις σύγχρονες δυτικές κοινωνίες – και όχι μόνο - η μέση, τα οπίσθια και το στήθος…
Τα βραβεία ανοίγουν δρόμους, πιάνουν τους ανθρώπους από το χεράκι και τους περνούν στην απέναντι όχθη του ποταμού! Ο βραβευμένος φαντάζει διαφορετικά στα μάτια του απλού ανθρώπου… Δεν ξέρω αν υπάρχει σύλλογος βραβευμένων Ελλήνων! Δε ξέρω βέβαια κατά πόσο θα μπορέσουν να συνυπάρξουν αρμονικά ο βραβευμένος εμπορικός συγγραφέας με τη μις Πελοπόννησο και τον αριστούχο μαθητή ενός επαρχιακού σχολείου! Ποιος ο απώτερος σκοπός αυτής της τόσο απλόχερης διανομής τίτλων; Θέλουν άραγε να εμψυχώσουν το υποκείμενο, να προτάξουν το χρήσιμο και το άξιο, να ομαδοποιήσουν… Θέλουν να εξυπηρετήσουν τα ταξικά ή τα συντεχνιακά τους συμφέροντα; Να δημιουργήσουν σταρ και αντιστάρ σε μια εποχή κρίσης; Ποτέ δε κατέληξα σε κάποιο ασφαλές συμπέρασμα… ίσως επειδή δε με απασχόλησε ποτέ και ιδιαίτερα σοβαρά το ζήτημα των βραβείων.
Πάντα τα αντιμετώπιζα – και θα το αντιμετωπίζω - με κάποια ειρωνεία!
Σήμερα θα με απασχολήσουν τα βραβεία! Θα προσπαθήσω να είμαι σοβαρός και λιγότερο εριστικός… Για να μη προσπαθείτε να αποκρυπτογραφήσετε τα λόγια μου δηλώνω – για όσους δεν το καταλάβατε - πως είμαι ενάντια σε οποιαδήποτε διάκριση και βραβείο. Δεν τα πάω καλά με τα παράσημα! Αυτή η άποψη μου που μπορεί στα μάτια μερικών να φαντάζει κάπως αναρχική, σας βεβαιώ όμως… πως είναι άκρως συναισθηματική και μάλλον συντηρητική. Ο γιος μου από τότε που θυμάται τον εαυτό του… θα θυμάται κι εμένα να του λέω: «δε μας ενδιαφέρουν εμάς τα βραβεία!»
Με μπερδεύουν τα βραβεία!
Οι σκέψεις μου δε μπαίνουν στη σωστή σειρά!
Μερικές φορές πρέπει να αγοράζεις μόνος σου το κύπελλο της βράβευσης και να το χρησιμοποιείς κατά το δοκούν…
Κι έρχομαι στο σήμερα… Κάθε άνθρωπος θέλει να ξεχωρίσει και να γίνει καλύτερος από τον διπλανό του… Είναι λογικό; Ο καλύτερος ρε παιδιά, είναι και ο ευτυχισμένος; Μερικοί μάλιστα από εμάς μεγαλώνουν τα παιδιά τους με αυτόν τον τρόπο! «Να είσαι καλύτερος από το διπλανό σου!» Δεν είναι πολύ εγωιστικό; «Να είσαι ο καλύτερος!». Υπάρχει αντικειμενικά κάτι που να συμφωνούν όλοι πως αυτό και μόνο αυτό είναι το καλύτερο; Σταματώ. Θα με κατηγορήσετε πως είμαι λάτρης σοφιστικών απόψεων…
Ίσως και να μην έχετε άδικο!
Άντε να μπούμε τώρα και στο ψητό! Ήρθε η ώρα…  Τέτοια εισαγωγή έκανα για να τα καταφέρω και να φτάσω στο δια ταύτα!
Λογοτεχνικά βραβεία Ελλάδος.
Κάθε χρόνο υποψήφια για λογοτεχνικό βραβείο είναι γύρω στα τετρακόσια μυθιστορήματα.
Πάρα πολλά!
Η όλη διαδικασία που οδηγεί στο «δρόμο της βράβευσης» επιτρέπει στην κριτική επιτροπή να μη διαβάσει όλα τα μυθιστορήματα…
Λογικό ακούγεται το παραπάνω και λογικό είναι το παραπάνω.
Για  να διαβάσει κάποιος τετρακόσια βιβλία δε θα πρέπει να κάνει τίποτα άλλο για μια ολόκληρη χρονιά.
Ερωτώ!
Να πούμε όμως αλήθειες…
Πόσα βιβλία διαβάζουν τα μέλη των αξιοσέβαστων επιτροπών;
Μήπως τα βιβλία αυτά – τα βραβευμένα εννοώ - είναι από ορισμένους εκδοτικούς οίκους;
Και θα μου πει ο αναγνώστης: «ρε κομπλεξικέ, τόση ώρα μας λες πως δε σε ενδιαφέρουν τα βραβεία και τώρα μας μιλάς για βραβεία;» 
Δηλώνω πως δε με ενδιαφέρουν οι βραβεύσεις, διότι από μικρός κατάλαβα πως οι περισσότερες από αυτές είναι σικέ…
Έχω καλή μνήμη και θυμάμαι τα βραβεία κατά την περίοδο της χούντας…
Θυμάμαι και τα βραβεία που έδιναν στον Κοσκωτά…
Θυμάμαι και τις βραβεύσεις πολλών πολιτικών προσώπων…
Πολλά θυμάμαι! 
Θα πω κάτι τελευταίο στους αναγνώστες μου και θα κλείσω την κατάθεση.
Τα μεγάλα βιβλιοπωλεία για να σε βάλουν σε πάγκο ή σε ράφι που να φαίνεσαι, για να σε επιβραβεύσουν δηλαδή… θα πρέπει να πληρωθούν;
Τα μικρά βιβλιοπωλεία δε βάζουν μέσα στα μαγαζιά τους… πολλούς εκδοτικούς οίκους!
Στις λίστες των εφημερίδων μήπως τα ευπώλητα  βιβλία προέρχονται από τους ίδιους εκδοτικούς οίκους…
Να έχετε κατά νου πως και στο βιβλίο υπάρχει άμεση και έμμεση διαφήμιση!
Πολλές κακίες είπα!
Στο τέλος θα αποδεχτώ με χαρά το μέγα βραβείο της κακεντρέχειας…
Να είστε καλά όλοι σας!


Εμείς τσίτια δε πουλάμε...

                 
        Αύριο λοιπόν οι Εθνικές Εκλογές!  Τα γράφω αυτά πριν να προσέλθω στην κάλπη. Σήμερα οι Εθνικές Εκλογές! Να τους χαιρόμαστε... τους νέους εθνοσωτήρες! Σε καμία περίπτωση δε θα μπω στη λογική - τουλάχιστον θα το προσπαθήσω μέχρι το τέλος - να προτείνω, να υποδείξω ή να προτάξω κάποιον συγκεκριμένο κομματικό μηχανισμό! Όσοι έχετε μυαλό... καλώς κι όσοι δεν έχετε πάλι καλώς... Δε θα σας βάλω εγώ μυαλό! Μπορεί ούτε κι εγώ να έχω... Το έχω φιλοσοφήσει πάντως κι έχω καταλήξει πως με τους βλάκες οιασδήποτε κοινωνικοοικονομικοπολιτιστικής κάστας κουρελιάζεις τα νεύρα σου και χάνεις τα λόγια σου! Ο καθένας σας θα πράξει λοιπόν τα δικά του "δέοντα"!
        Οφείλουμε όμως οι "ορθώς" σκεπτόμενοι άνθρωποι - κατά άλλους βλάκες ολκής - να αποβάλλουμε τους φανατισμούς, τους προσωπικούς  εγωισμούς, τους χαζοσυναισθηματισμούς του παρελθόντος, να αποτινάξουμε  τα πάθη και να πούμε ποιο είναι το καλύτερο για την πατρίδα μας!  Για πόσο ακόμα θα κάνουμε τα στραβά μάτια; Οφείλουμε να αναγνωρίζουμε την κατάντια μας δημόσια και  να φτύνουμε κατάμουτρα την παρακμή μας!
        Τι θα κάνω; Θα παραπονεθώ, θα γκρινιάξω, θα ειρωνευτώ, θα σαρκάσω... και για να μην το κουράζω... πολλά και διάφορα! Μπορεί να με κατηγορήσουν οι ασχολούμενοι με τα πολιτικά και οι ουραγοί τους μεγαλοδημοσιογράφοι πως δεν σέβομαι με τα λεγόμενά μου τον άνθρωπο! Δε σέβομαι θεσμούς, έθνος κ.λ.π. Μεγάλα λόγια για να σταματήσουν τις γλώσσες... Θα τους απαντήσω πως τον άνθρωπο τον αγαπώ απεριόριστα και τον σέβομαι με όλη μου την δύναμη, αλλά τον υπάνθρωπο τον σιχαίνομαι...
        Σήμερα το βραδάκι ήμουν στην Έκθεση Βιβλίου στο Πασαλιμάνι και την Τετάρτη που μας πέρασε στην Έκθεση Βιβλίου στην Παραλία της Θεσσαλονίκης. Δεν πηγαίνω πρώτη φορά σε Έκθεση Βιβλίου... Ο κόσμος περνούσε μπροστά από τα περίπτερα, έβλεπε τα βιβλία, διάβαζε τις πληροφορίες του οπισθόφυλλου, σου έριχνε μια κλεφτή ματιά... και τις περισσότερες φορές το άφηνε στη θέση του! Τι κι αν ο συγγραφέας ήταν εκεί για να του υπογράψει το βιβλίο! Οι υπογραφές μας μάραναν... Που τα χρήματα... Πως να δώσει ένας εργαζόμενος είκοσι ευρώ για να αγοράσει ένα μυθιστόρημα! Για να διαβάσεις το παραμύθι πρέπει να είσαι χορτάτος!  Και τον άνεργο που τον πας; Ο άνεργος κι ο φτωχός είναι αυτοί που δεν πρέπει να διαβάσουν τα παραμύθια;
        Κι έλεγε ο ιδιοκτήτης του εκδοτικού οίκου που με φιλοξένησε σήμερα με περισσή ευγένεια πως ο συγγγραφέας κύριος τάδε είναι εδώ... και θα σας υπογράψει...  Κι  ο κόσμος πήγαινε κι ερχόταν! Που και που έπεφτε και καμιά υπογραφή! Μια κυρία μεγάλης ηλικίας ήθελε να διαβάζει κάτι για τη μοναξιά... Μια άλλη ήθελε να αγοράσει το μυθιστόρημα μου, αλλά την προβλημάτιζαν τα μικρά γράμματα... Ήταν πολύ μικρά τα γράμματα και δεν τα έβλεπε! Της είπα να πάρει κάτι άλλο με μεγαλύτερα γράμματα! Είχε αυτογνωσία η γυναίκα! Γιατί να διαβάσω κάτι που θα με κουράσει; Θέλω κάτι ξεκούραστο! Να χαλαρώσω... Και γιατί να διαβάσω ένα μυθιστόρημα με πικρές αλήθειες; Θα πάρω κάτι ρομαντικό... Έρωτας, έρωτας, έρωτας... Ξέρω πως είναι ένα μεγάλο ψέμα, αλλά θα περάσω λιγάκι την ώρα μου ευχάριστα...
        Κι εγώ... και για έρωτες γράφω... Μη φανταστείτε πως είμαι και της υψηλής κουλτούρας!
        Κι όπως η τάδε κυρία παρόλο που δεν αγαπά τον άντρα της, δεν τον χωρίζει και βρίσκει τον έρωτα αλλού - οι γυναίκες διαβάζουν - ... κι όπως ο τάδε κύριος αγαπά τη γυναίκα του, αλλά έχει και το γκομενάκι - οι άνδρες δε διαβάζουν - κι όπως το παιδί μας που το βάλαμε με μέσον εκεί... απέκτησε αμέσως την νοοτροπία και τον συμπεριφορισμό του δημοσίου υπαλλήλου - για τα παιδιά μας κάνουμε τα πάντα - ... έτσι φίλτατοι σκεπτόμενοι θα ψηφίσουμε τον άλφα διότι κλέβει λιγότερο από τον βήτα ή τον γάμα επειδή αυτός είναι κεφάτος και χαρούμενος άνθρωπος.
        Δράμα η Καβάλα στα Σέρρας...
        Και σε όλες αυτές τις σκέψεις είχα πάντα και κάποιον να με επιβραβεύει... Η τηλεόραση μου έδινε δύναμη και κουράγιο όταν μου έδειχνε αυτόν που δεν είχε που να μείνει... κι έλεγα :"δόξα το Θεό... μια χαρά είμαστε! Εγώ έχω που να μείνω..." Κι αυτόν που δεν είχε να φάει... Κι αυτόν που δεν είχε να πληρώσει τα χρέη του και τον έκαναν κι εκπομπή... Είχαμε και έχουμε την τηλεόραση που μας αξίζει!
        Γιατί να ψηφίσω κάτι που μου έχει αποδείξει πως είναι σάπιο; Γιατί να ψηφίσω κάποιον επαγγελματία της πολιτικής; Γιατί να ενημερώνομαι από πουλημένα κορμιά; Κάποιος φίλος μου μου είπε πως ο τάδε πολιτικός δε θα κατέβει ως υποψήφιος μετά από τριάντα χρόνια... Και θα σκάσω από τη στεναχώρια μου! Φτάνει πια! Ας καθήσει και λίγο στο σπίτι ο ευλογημένος να τον δει η γυναίκα και τα παιδιά του! Τον έφαγε τον άνθρωπο η κοινωνική προσφορά τόσα χρόνια! Αφήστε βρε παιδιά να βοηθήσει και κανένας άλλος! Τόσο γλυκιά είναι αυτή η ρουφιάνα η κουτάλα; Τόσον αλτρουισμό ομολογώ πως δεν τον περίμενα!
        Και κάτι τελευταίο... Σήμερα έπρεπε να απαιτώ από τον κόσμο να δίνει είκοσι ευρώ και να αγοράζει βιβλία! Να τους πιάνω κουβέντα, να τους μιλώ για την υπόθεση των 'Ψυχών", να τους ανοίγω την όρεξη με ένα ωραίο τέλος... Να τους εξάπτω την περιέργεια και την φαντασία! Να με αισθανθούν οικείο και να κάνουν το βήμα... Κάτι τέτοιο δε κάνουν οι περισσότεροι από τους πολιτικούς μας; Ποια είναι η απάντησή μου στον πρότερο συλλογισμό; Εμείς τσίτια δεν πουλάμε...
        Να είμαστε όλοι καλά!


Δυο λόγια για μικρούς και για μεγάλους!!!!!!!


 
Αλήθεια, εσείς πως θα αισθανόσασταν, αν σας δινόταν η δυνατότητα στα χρόνια της εφηβείας σας να καταθέσετε τους προβληματισμούς και τις ανησυχίες της ηλικίας σας σε μια λογοτεχνική εφημερίδα; Στην σκέψη των περισσοτέρων - και είναι απόλυτα λογικό - κάτι τέτοιο θα φάνταζε σαν κάτι το αδιανόητο! Στην εποχή όμως των μέσων μαζικής επικοινωνίας, στη σημερινή εποχή δηλαδή, τα όνειρα και οι ευχές - τουλάχιστον γύρω από τέτοια ζητήματα – μπορούν να πάρουν ευκολότερα σάρκα και οστά. Οι νέες τεχνολογίες έχουν κάνει τεράστια άλματα κι έχουν φέρει μέσα στα σπίτια μας την πληροφόρηση. Δεν είμαστε – έτσι τουλάχιστον αρέσκομαι να λέω - αδαείς και σε καμία περίπτωση εμείς δε πιστεύουμε πως ο κόσμος του διαδικτύου είναι ένας κόσμος "αγγέλων". Δεν είμαστε από αυτούς που θέλουν να πιστεύουν πως η πληροφόρηση δε μπορεί να φορέσει τη μάσκα της "παραπληροφόρησης". Η περίπτωση όμως για την οποία θα σας μιλήσω – παρόλο που δεν μπορώ να πω πως είμαι αντικειμενικός -  δε θα προσπαθήσει να σας περάσει μηνύματα, θέσεις και απόψεις συγκεκριμένης οπτικής γωνίας. "Χρησιμοποιούν" οι μαθητές μου τα «θετικά» του διαδικτύου και τα αποτελέσματά τους είναι εκπληκτικά! Στην ηλεκτρονική διεύθυνση www.logotexniki.com μπορείτε να γνωρίσετε τους "μικρούς" συγγραφείς της πόλης μας, ίσως την μελλοντική γενιά του πνεύματος…  Μαθητές και μαθήτριες του Κολλεγίου "Ανατόλια", μαθητές μου και στην τάξη οι περισσότεροι από αυτούς, έχουν τη δυνατότητα να εκθέτουν σε γραπτό λόγο απόψεις και συναισθήματα και τα γραπτά τους αυτά να τα σχολιάζουν  με αγάπη συγγραφείς - ποιητές και πεζογράφοι - από όλη την Ελλάδα! Κι η πρώτη σκέψη έρχεται με ταχύτητα στο μυαλό μου! Δεν είναι καθόλου εύκολο πράγμα να εκτίθεσαι! Δεν είναι απλό να λες αυτά που αισθάνεσαι και να δέχεσαι τα σχόλια –  καλοπροαίρετα και κακοπροαίρετα  - της μικρής σου κοινωνίας! Και δε μπορείς να τα αποφύγεις τα σχόλια… Είσαι μέλος αυτού του μικρόκοσμου και φυσικά… θέλεις να παραμείνεις στους κόλπους του! Το διαδίκτυο κατάφερε τελικά να ενώσει μέσα από τις ηλεκτρονικές του σελίδες συγγραφείς και μαθητές! Να γράφει κάποιος μαθητής που μένει στη Θεσσαλονίκη τις σκέψεις του λ.χ. γύρω από τη «φήμη» ή την «υστεροφημία» και κάποιος συγγραφέας από την Αθήνα να τις σχολιάζει και να καταθέτει την δική του ματιά. Δε νομίζετε πως αξίζουν πολλά συγχαρητήρια οι άνθρωποι που καταφέρνουν και ξεπερνούν τις συστολές και τις φοβίες τους, οι άνθρωποι που βλέπουν μπροστά  και υποστηρίζουν με θέρμη τις επιλογές τους;
Κι έρχομαι τώρα σε μας τους μεγάλους! Τους σοβαρούς… Τους έχοντες πείρα… Ένας κόμπος κάθεται στο λαιμό μου! Βλέπουμε να γκρεμίζεται ο κόσμος γύρω μας και εμείς δεν αντιδρούμε! Παθητικοί δέκτες οι περισσότεροι από εμάς, περιμένουμε υπομονετικά τα γεγονότα να μας προσπεράσουν, ψάχνοντας στο σήμερα μια καλή δικαιολογία για το αύριο! «Το είχα πει εγώ…» Κι είχες πει και το ένα και το άλλο! Είχες πει πολλά κι εσύ κι εγώ και ο γείτονας! Έχουμε χάσει την κοινή λογική με την υποχωρητικότητα και την αδράνεια των συναισθημάτων μας να έχει ξεπεράσει το όριο της επιφυλακής… Πέφτουν μπουνιές και χαστούκια στην τηλεόραση κι εμείς δε προσπαθούμε να κάνουμε την αυτοκριτική μας και να αιτιολογήσουμε το «τις πταίει», αλλά με μια αγελαία συμπεριφορά συρόμαστε προς τη μια ή την άλλη κατεύθυνση! Τη μία μέρα – όταν μιλάμε με τον τάδε - μπορεί η ζυγαριά να γέρνει προς τη μία πλευρά και την άλλη – τότε που διαλεγόμαστε με τον δείνα - προς την αντίθετη… Κι αυτό λέγεται πλουραλισμός, έλλειψη στενομυαλιάς και δογματισμού, και… Λάστιχο κατάντησε η συνείδησή μας! Μήπως τελικά κάποιοι θέλουν να μας πουν πως πέθαναν οι ιδεολογίες; Αρνούμαι να δεχτώ την παραπάνω ερώτηση! Ας πάψουμε να προσπαθούμε να είμαστε "διαλλακτικοί" κι ας πάρουμε επιτέλους μια ξεκαθαρή θέση!  Με την κότα - άντε και με τον κόκκορα - είναι πασιφανές πως δεν μπορείς να οργώσεις ούτε το δικό σου το χωράφι, αλλά ούτε το χωράφι του γείτονα!


Πληροφορίες άρθρου:

Καλά νέα

Δημοσιευτηκε απο καλα νεα στις June 6th, 2012. στην κατηγορια Πολιτισμοςvices

Οι εποχές είναι πολύ δύσκολες. Δύσκολες ...και ταυτόχρονα άκρως επικίνδυνες εποχές για όλους μας! Κι όμως κάποιοι ρομαντικοί δεν υποχωρούμε και εξακολουθούμε να αισιοδοξούμε! Τα παιδιά μας, - μαθητές Δημοτικού, Γυμνασίου και Λυκείου - βιώνουν τις δυσκολίες με τον δικό τους τρόπο και καταφέρνουν - όχι πάντα εύκολα - να τις ξεπερνούν κλείνοντας το μάτι στην αισιοδοξία.
"Η έκφραση των συναισθημάτων και η εξωτερίκευση των σκέψεων της ψυχής βοηθά μερικώς στην αποφόρτιση και στο αισιόδοξο κοίταγμα" μας είπε ο καθηγητής τους Τάσος Αγγελίδης Γκέντζος. Η ματιά μας στραμένη στη Θεσσαλονίκη και στο Κολλέγιο "Ανατόλια". Αν δεν υπήρχαν δύο εμπνευσμένοι καθηγητές και τα παιδιά δε θα κυκλοφορούσε η πρωτοποριακή λογοτεχνική εφημερίδα του σχολείου τους ( logotexniki.com ).
Μια εφημερίδα που δεν τους κοστίζει ούτε ένα ευρώ, μια εφημερίδα που δε σπαταλά ούτε μια σελίδα χαρτιού για να δηλώσει αυτά που "αισθάνεται"... Ο πρώτος που σέβεται η εφημερίδα αυτή είναι το περιβάλλον! Μπράβο τους! Και συνεχίζει ο καθηγητής τους: "γράφουν, συναισθήματα,σκέψεις, απόψεις, προβληματισμούς και περιμένουν με αγωνία - κάτι που φυσικά δε θέλουν να δείχνουν - να ακούσουν τη γνώμη των μεγάλων. Τη γνώμη που θα μελετήσουν στο μέλλον για να φτάσουν στα δικά τους καταληκτικά συμπεράσματα. Κι οι μεγάλοι, οι σχολιαστές των λόγων τους, "οι κριτές", είναι συγγραφείς... Πολλοί συγγραφείς!
Ξεπέρασαν τους είκοσι οι πεζογράφοι και οι ποιητές της Λογοτεχνικής Εφημερίδας! Κι εμείς οι δημιουργοί της - εγώ κι ο συνάδερφος Γιώργος Καρτσιώτης - καθόμαστε από μια μεριά και καμαρώνουμε για την ανοδική της πορεία και κάνουμε όνειρα για το μέλλον της! Να γράφουν σε τούτη την εφημερίδα όλα τα παιδιά της Ελλάδας μας...
Τι θα μπορούσε να πει κανείς για τέτοιες ωραίες προσπάθειες; Μπράβο σας και να πάτε μπροστά!

Η συγγραφέας Βικτώρια Μακρή γράφει για τη Λογοτεχνική Εφημερίδα μας.





Είχα τη χαρά να γνωρίσω μέσα από το facebook τον συγγραφέα Τάσο Αγγελίδη Γκέντζο, με την έννοια ότι είμαστε φίλοι και έρχομαι σε επαφή με το συγγραφικό του έργο, μέσω των σχετικών αναρτήσεων. Εύχομαι κάποια στιγμή που θα πάω στη Θεσσαλονίκη για να γνωρίσω από κοντά όλους αυτούς τους αγαπημένους φίλους που γνώρισα στο face, να συναντήσω και τον Τάσο. Ο Τάσος κατάγεται από την Καβάλα, σπούδασε φιλοσοφία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και εργάζεται ως καθηγητής φιλολογίας στο Αμερικάνικο Κολλέγιο «Ανατόλια». Γράφει βιβλία και κυρίως κάνει ένα πολύ σπουδαίο λογοτεχνικό έργο: δημιούργησε φέτος τη λογοτεχνική διαδικτυακή εφημερίδα «ANATOLIA COLLEGE», την οποία ξεφύλλισα με εξαιρετικό ενδιαφέρον και θαυμασμό. Διαπίστωσα ότι πρόκειται για μια δουλειά ήθους και σοβαρότητας, αγάπης για τη λογοτεχνία, το παιδί, το μαθητή και τον άνθρωπο. Ότι πρόκειται για μια δουλειά από αυτές που υποστηρίζω και στηρίζω ανεπιφύλακτα.

Στις σελίδες του ηλεκτρονικού αυτού εντύπου διαβάζουμε πεζά κείμενα λογοτεχνίας και σχολιασμό, ποίηση, σκέψεις και προβληματισμούς, κριτική, παρουσιάσεις βιβλίων, ερχόμαστε σε επαφή με τη συγγραφική δημιουργία των μαθητών και στεκόμαστε με θαυμασμό σε αυτή, και έχουμε επίσης τη δυνατότητα να έχουμε και εικόνα όλου αυτού του εγχειρήματος σε video, καθώς πρόκειται για ένα ηλεκτρονικό έντυπο άρτιο και από τεχνικής και, πρωτίστως, από αισθητικής άποψης.

Στις σημερινές ημέρες της υποβίβασης της αισθητικής, της κουλτούρας, των πολιτιστικών αξιών, τις ημέρες με τον ορίζοντα των πνευματικών έργων να μοιάζει ότι βρίσκεται μακριά, το έργο της Διαδικτυακής Εφημερίδας «ANATOLIA COLLEGE» του συγγραφέα – καθηγητή Τάσου Αγγελίδη Γκέντζου και όλων των συντελεστών της, πρέπει να στηρίζεται και να διαδίδεται από όλους μας.

Συγχαρητήρια Τάσο! Συγχαρητήρια σε όλους όσους συμμετέχουν και εργάζονται σε αυτό το πνευματικό ηλεκτρονικό φυλλάδιο! Συνεχίστε!

Επωνύμως για όσα καταθέτω,
Βικτώρια Μακρή - συγγραφέας.

Τα "Θεσσαλικά Νέα" γράφουν για τη "Λογοτεχνική Εφημερίδα" μας.


undefined Θεσσαλικά Νέα   


  • Μόνιμη Διεύθυνση για 'Mια διαφορετική ηλεκτρονική εφημερίδα... www.logotexniki.com' 

    Mια διαφορετική ηλεκτρονική εφημερίδα... www.logotexniki.com




    • Ο φιλόλογος - συγγραφέας Τάσος Αγγελίδης Γκέντζος και ο καθηγητής πληροφορικής Γιώργος Καρτσιώτης δημιούργησαν μια διαφορετική ηλεκτρονική εφημερίδα( www.logotexniki.com )! Οι μαθητές του σχολείου τους, του Αμερικανικού Κολλεγίου "Ανατόλια" της Θεσσαλονίκης, έχουν τη δυνατότητα να γράφουν τις σκέψεις και τους προβληματισμούς τους ελεύθερα. Γνωστοί συγγραφείς σχολιάζουν τα λόγια των παιδιών και τους δίνουν πολύτιμες συμβουλές για την γραφή. Επικοινωνήσαμε με τον συγγραφέα Τάσο Αγγελίδη - Γκέντζο, ο οποίος μας δήλωσε: " Πιστεύω σε ένα διαφορετικό σχολείο, σε ένα σχολείο όπου θα σεβόμαστε την προσωπικότητα, τα θέλω, τις επιλογές και τα πιστεύω του μαθητή. Θα τα σεβόμαστε ουσιαστικά... Η προσπάθειά μας αυτή στοχεύει στο να απεγκλωβίσει τα παιδιά από τα στεγανά και τις φόρμες της εποχής μας, να τα δώσει την ώθηση να αισθανθούν περήφανα για τις δημιουργίες τους και να πιστέψουν πως ο καθένας μας είναι μοναδικός μέσα στη διαφορετικότητά του. Η εφημερίδα μας δεν προκρίνει το "καλό", δεν την αποσχολούν οι διάφοροι διαγωνισμοί και οι διακρίσεις, επειδή συνειδητά θεωρούμε πως η διαδικασία της γραφής και της έκφρασης των συναισθημάτων μέσω αυτής δεν επιδέχεται - στην εφηβική ηλικία τουλάχιστον - αξιολογικές κρίσεις - επικρίσεις. Στόχος μας να εκφραστούν μέσα από τις σελίδες της όσο το δυνατόν περισσότερα παιδιά!" Μια τέτοια προσπάθεια αξίζει πραγματικά πολλά συγχαρητήρια! Τυχερά τα παιδιά του Κολλεγίου "Ανατόλια".
    • -Λογοτεχνική Διαδικτυακή Εφημερίδα ''Anatolia College'' www.logotexniki.com

Συνέντευξη από τη συγγραφέα Μαριλένα Παππά.


Συνέντευξη από τη συγγραφέα Μαριλένα Παππά

 
            Θα μας μιλήσετε λίγο για εαυτό σας; Θέλω να σας γνωρίσουν οι αναγνώστες! Τι άνθρωπος είναι η Μαριλένα Παππά;
            Για αρχή να σας ευχαριστήσω για τη φιλοξενία σας και να ευχηθώ ό ,τι καλύτερο στους αναγνώστες σας! Μμμ, τι άνθρωπος είμαι; Νομίζω αν έπρεπε να ιεραρχήσω τα επίθετα που με χαρακτηρίζουν θα διάλεγα τα εξής: ικανοποιητικά αφελής (!), αρκετά αυθόρμητη, ιδιαίτερα ονειροπόλα, αλλά πάντα προσηλωμένη και πειθαρχημένη στους στόχους μου. Πιστεύω πολύ στην αλλαγή και στις απεριόριστες δυνάμεις που κρύβει ο κάθε άνθρωπος μέσα του. Σ΄ αυτές μου τις πεποιθήσεις στηρίζονται τα βιβλία μου.
        
         Ποια η σχέση σας με το βιβλίο, την συγγραφή αλλά και την ανάγνωση;
         Ο Κωστής Παλαμάς είχε πει : "Διαβάζω θα πει ταξιδεύω."  Όποιος περιφρονεί το διάβασμα, περιφρονεί τα ταξίδια. Για μένα λοιπόν το βιβλίο είναι το πλοίο, η ανάγνωση το ταξίδι και η συγγραφή είναι το τιμόνι που μας οδηγεί σε νέους κόσμους…

Πως σας φαίνεται η Έκθεση Βιβλίου στη Θεσσαλονίκη;
        
Είναι η πρώτη φορά που συμμετέχω στην Έκθεση Βιβλίου της Θεσσαλονίκης με τις εκδόσεις Χατζηλάκος και πιστεύω ότι είναι ένα από τα πιο όμορφα ραντεβού που μπορεί να δώσει κανείς με το βιβλίο… Μία διαδρομή από λέξεις κάπου ανάμεσα στο Θερμαϊκό και στο Λευκό Πύργο…

Ποιες είναι οι πρώτες εντυπώσεις από την πόλη μας;
        
Τη Θεσσαλονίκη την αγαπώ! Οι άνθρωποι, το φαγητό και αυτή η ατέλειωτη περατζάδα… Είναι πραγματικά υπέροχη πόλη…

Ποια τα όνειρα μιας νέας γυναίκας εν έτει 2012;
       
Δεν ξέρω να σας πω για τα όνειρα όλων των 24χρονων κοριτσιών, νομίζω διαφέρουν από άνθρωπο σε άνθρωπο…Τα δικά μου συνοψίζονται σε μία λέξη: ευτυχία…
Ονειρεύομαι να ανακαλύψω την ευτυχία…

Τι είναι αυτό που σας συγκινεί ιδιαίτερα;
        
Συγκινούμαι ιδιαίτερα με τα παιδιά…
Κι ιδιαίτερα αυτά που αντιμετωπίζουν αρκετές δυσκολίες από πολύ μικρή ηλικία. Πρόσφατα βρέθηκα σε ένα ειδικό σχολείο και στ’ αλήθεια συγκινήθηκα…Σκέφτηκα πόσο αξιοθαύμαστα πλάσματα είναι, καταφέρνουν να χαμογελούν και να μοιράζουν αγάπη παρά τις δυσκολίες που έχουν να αντιμετωπίσουν…

Ποιο είναι αυτό που μπορεί να σας βγάλει εκτός εαυτού;
       
Το δήθεν….

Δυο λόγια για την σημερινή πολιτική κατάσταση…
        
Ο κόσμος βρίσκεται στο μεταίχμιο της αλλαγής. Το ίδιο και η πολιτική ζωή…

Μπορείτε να μου δώσετε τον ορισμό του «ωραίου», του δικού σας υποκειμενικού «ωραίου»;
        
Μμμμ…τα δικά μου υποκειμενικά ωραία ....Μεσημεριανοί καφέδες στην πόλη με τους φίλους μου, μία βραδινή βόλτα δίπλα στο λιμάνι, να τρως γρανίτα φράουλα στις 4 το ξημέρωμα , να κλείνεις τα μάτια και να ακούς τον κόσμο να ζει…

Ποια τα σχέδια της Μαριλένας για το αύριο;
        
Πολλά!! Αλλά όλα συνοψίζονται στο μακροπρόθεσμο στόχο μου: Να συνεχίσω να ονειρεύομαι και να εκπληρώνω…