Οι ΚΤΗΝΟΤΡΟΦΟΙ, ο ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ… και η Νοημοσύνη μας.





Οι ΚΤΗΝΟΤΡΟΦΟΙ, ο ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ… και η Νοημοσύνη μας. Από τον ΤΑΣΟ ΑΓΓΕΛΙΔΗ ΓΚΕΝΤΖΟ.

Το σύνθημα δίδεται από τον εμπνευσμένο δημοσιογράφο μεγάλου τηλεοπτικού καναλιού και οι κτηνοτρόφοι εκτελούν κατά γράμμα όσα είχαν συμφωνηθεί πίσω από τις τηλεοπτικές κάμερες. Το γάλα... στην άσφαλτο!
Αυτό το πίσω... είναι που μας δημιουργεί το πρόβλημα!
Πίσω από τις φθαρμένες κουρτίνες κατοικεί η αλήθεια, οι ανθρώπινες σχέσεις, οι προθέσεις, τα θέλω, τα απαγορευμένα, η άλογη λογική, το αυτονόητο με διαφορετική φορεσιά, ο εγωισμός, τα συμφέροντα...
Μπροστά από τις μεταξωτές κουρτίνες κάνουν παρέλαση η περηφάνεια, η καριέρα, η ιδεολογία, η ρητορική, η δεοντολογία, το χιούμορ, η μεγαλοψυχία... Βάλτε μόνοι σας τα εισαγωγικά...

Δύο στρατόπεδα τόσο μακριά... και τόσο κοντά το ένα με το άλλο!

Βλέποντας το βίντεο με τους κτηνοτρόφους και το δημοσιογράφο... στην αρχή γέλασα με τη ψυχή μου και στη συνέχεια – ομολογώ πως το προσπάθησα αρκετά ώστε... να αποφύγω τον εκνευρισμό - θυμήθηκα τη συγχωρεμένη τη γιαγιά μου στην Καβάλα. Σε τρία πράγματα ήταν στα σίγουρα δογματική.

“Θεός” της ο Ανδρέας και “Αγίες”... η τηλεόραση και η φιλενάδα της η Κούλα!  Για τον Ανδρέα δεν σου επέτρεπε να της πεις και πολλά. Σου τον έκοβε τον αέρα! Την θυμάμαι να παρακολουθεί στην τηλεόραση την επιστροφή του...

Όταν άκουγε μια είδηση από τα ΜΜΕ της εποχής την πίστευε... κι αν προσπαθούσες να την μεταπείσεις, σε έβαζε στη μαύρη λίστα. Την φέρνω με νοσταλγία μπροστά στα μάτια μου: “Το είπαν στην τηλεόραση... Λέει η τηλεόραση ψέματα; Το είδα και το άκουσα! Για χαζή με περνάς;” Ξέρεις εσύ την αλήθεια και δεν τη ξέρουν στην τηλεόραση;”

Αδιανόητο να φανταστεί το μυαλό της πως υπάρχουν και σκηνοθετημένες ειδήσεις. Η τηλεόραση, η Κούλα και ο Ανδρέας δεν έλεγαν ποτέ ψέματα! Την Κούλα την αφήνω στην άκρη... Για τον Ανδρέα δε μιλώ γιατί δε θέλω να την ταράξω εκεί που βρίσκεται...  Για την τηλεόραση όμως θα πω πέντε κουβέντες!

Η σκηνοθετική άποψη περί του θέματος έχει αλλάξει. Τι εννοώ; Η τηλεόραση έγινε “εξωστρεφής” και βγήκε στους δρόμους. Αν πάει κάπου... σίγουρα θα υπάρξει και γεγονός. Οι αγρότες κλείνουν τους δρόμους ξέροντας καλά πως θα βγουν να μιλήσουν στα κανάλια! Κι είναι δημοκρατικό να δίνεις τον λόγο σε ομάδες που αγωνίζονται για την επιβίωσή τους και μπράβο της. Τι δεν είναι δημοκρατικό; Να μετατρέπεις τον άλλο από πρωταγωνιστή σε κομπάρσο και να γίνεσαι εσύ ο μοναδικός και αυτόκλητος πρωταγωνιστής – υπερασπιστής των δικαίων μας.
Στόχος σου φίλτατε δημοσιογράφε, είναι... η τηλεθέαση!
Οι δημοσιογράφοι λοιπόν αυτού του είδους είναι οι “μεγάλοι πρωταγωνιστές”... που δε σέβονται όλους εμάς τους κοινούς θνητούς!

Έχουμε κριτική στάση απέναντί τους ή είμαστε απλώς παθητικοί αποδέκτες των προκάτ μηνυμάτων τους;  Μπορούμε άραγε στα σημερινά χρόνια να έχουμε κριτική στάση;  Μπορεί να μη πιστεύουμε όλα όσα ακούμε... αλλά έχουμε συνηθίσει να τα μεταφέρουμε ως επιχειρήματα στις συζητήσεις με τους φίλους και τους γνωστούς μας.
Μεταφέρω μια είδηση που δεν πιστεύω... Μεταφέρω στους άλλους αυτό που είδα στην τηλεόραση! Τι ακριβώς είδα;  Τους κτηνοτρόφους να διαμαρτύρονται και σε ένδειξη διαμαρτυρίας να χύνουν το γάλα στους δρόμους. Έτυχε... να δω και τον δημοσιογράφο να δίνει το σύνθημα.  Το 1, 2, 3, μαρς... ήταν μια ατυχής στιγμή! Λεπτομέρειες! Σε λίγες μέρες όλα θα ξεχαστούν... Εξακολουθεί ο συγκεκριμένος κύριος να ασκεί το λειτούργημα;
Τα δικά μου ερωτήματα είναι μάλλον ανόητα... και δε θα τα απαντήσει κανείς ποτέ!

Το χιόνι, οι άστεγοι... κι εγώ σπίτι να διαλέγω κούπα για τον καφέ μου.





Το χιόνι, οι άστεγοι... κι εγώ σπίτι να διαλέγω κούπα για τον καφέ μου. Από τον Τάσο Αγγελίδη Γκέντζο.

Το χιόνι, οι άστεγοι... κι εγώ σπίτι να διαλέγω κούπα για τον καφέ μου. Από τον Τάσο Αγγελίδη Γκέντζο.
Είμαστε περίεργα όντα! Θα μου πείτε: “τώρα το κατάλαβες εσύ;” Κι εγώ δε θα απαντήσω στο προβοκατόρικο ερώτημά σας...

Δευτέρα σήμερα... κι η Θεσσαλονίκη στα άσπρα. Άσπρη μέρα φαινομενικά... μέρα που ταράζει τις μουντές στιγμές της καθημερινότητάς μας. Αυτοκίνητα το ένα πίσω από το άλλο, δρόμοι κλειστοί, άκρατος εκνευρισμός, καραμπόλες αρκετές. Τα ραδιόφωνα στα καλύτερά τους! Κι εγώ να προσπαθώ να καταπολεμήσω το άγχος μου...

Δεν τα πάω καλά με την οδήγηση...

Πηγαίνω από τις επτά και μισή στο σχολείο, κινδυνεύω να χάσω σε κάποια σημεία της διαδρομής τον έλεγχο του αυτοκινήτου μου εξαιτίας του παγετού και γύρω στις οκτώ αισθάνομαι και τυχερός καθώς...την γλυτώνω από το πέσιμο.

Μέχρι εδώ όλα καλά!

Δε χαίρομαι ούτε το χιόνι, ούτε το τοπίο...

Ποιο ήταν το λάθος μου;

Βάζω μια φωτογραφία στο facebook με το χιονισμένο τοπίο! Κι η φωτογραφία αυτή – τραβηγμένη από το παλαιάς τεχνολογίας κινητό μου τηλέφωνο - εκνευρίζει αφάνταστα αρκετούς ευαισθητοποιημένους διαδικτυακούς φίλους κι αρχίζουν να μου στέλνουν μηνύματα – από ειρωνικά έως διδακτικά - στο imbox.

Να τους πω... πως τα διάβαζα πίνοντας καφέ στο σπίτι μου... καθώς σήμερα δεν κάναμε μάθημα!

Διάλεξα μία από τις κούπες που βλέπετε στη φωτογραφία... και κοίταζα έξω από το παράθυρο! Σκεπτόμουν θετικά! Έβαλα και μουσική... Έφαγα και κάτι τυρόπιτες... Τα ομολογώ όλα!

Η ώρα περνά, τα μηνύματα διαδέχονται το ένα το άλλο... αλλά στον “τοίχο” μου κανένας δεν εκφράζεται αρνητικά!

“Βαρεθήκαμε να βλέπουμε φωτογραφίες με χιόνι...”
Τι του απαντάς τώρα; Δεν είμαστε και Αλάσκα... ρε φίλε!

“Δε σκέπτεσαι πως υπάρχουν άστεγοι στους δρόμους;”
Κι εγώ διερωτώμαι πως μια φωτογραφία με ένα χιονισμένο τοπίο μπορεί να δημιουργήσει τέτοιες συνειρμικές σκέψεις!

“Άλλοι κάθονται αναπαυτικά στα σαλόνια τους κι άλλοι δεν έχουν έναν χώρο...”
Κρυφές κάμερες τοποθέτησαν στο σπίτι μου; Σκέφτηκα πως κάτι δεν κάνω καλά. Ξέρω πως υπάρχουν άστεγοι στους δρόμους της Θεσσαλονίκης... ξέρω και τι θα πει εθελοντισμός. Τί θα πρέπει να κάνω για να δείχνω υπεύθυνος στα μάτια μερικών; Να φωτογραφίζομαι κάθε φορά που βοηθώ... και να το κοινοποιώ στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης; Ανόητες σκέψεις! Ο καθένας από μας κάνει αυτό που θέλει και αυτό που μπορεί... όλες τις μέρες του χρόνου!

Δε λέμε δημόσια όσα κάνουμε! Υπάρχει και η πραγματική ζωή... η ζωή που δεν κατοικεί στις πολυκατοικίες του διαδικτύου. Δε βγαίνουμε φωτογραφίες μαζί με τους άστεγους για να δείξουμε πως είμαστε φιλάνθρωποι...

Γιατί άραγε να θυμηθώ τους άστεγους μόνο την μέρα που χιονίζει; Οι δήμοι της χώρας μας προνοούν για χώρους που οι άστεγοι μπορούν... Ευτυχώς! Να τα λέμε και τα καλά! Σας αναφέρω πράγματα που ξέρετε... και σας κουράζω!

Το ζητούμενο για μένα τούτη την ώρα είναι η “μετάφραση” της στάσης μερικών συνανθρώπων μου. Και δε θα μασήσω τα λόγια μου...

Μιζέρια!

Κατάθλιψη..
.

Δεν αφήνουν τον εαυτό τους να δραπετεύσει έστω και για λίγο από τα δεσμά του και να χαρεί με ένταση τη στιγμή. Η ζωή μας είναι στιγμές! Όλοι μας έχουμε προβλήματα! Αυτά τα ξέρει η οικογένεια και οι φίλοι μας... Άνθρωποι που αισθάνονται άσχημα... όταν βλέπουν τους άλλους να χαίρονται θεωρώ πως έχουν μέγα πρόβλημα!

Να το κοιτάξετε, παίδες!

Δε σας απάντησα με μήνυμα... αλλά πιστεύω πως πήρατε απάντηση στα ερωτήματά σας. Αυτή την απάντηση έχω... Αν σας δω να βάζετε καμιά φωτογραφία σε ταβέρνα θα σας υπενθυμίσω γράφοντας στον “τοίχο” σας πως... υπάρχουν άνθρωποι που πεινάνε.

Μη φωτογραφίζετε τα σαλόνια σας…





Μη φωτογραφίζετε τα σαλόνια σας… Από τον Τάσο Αγγελίδη Γκέντζο. www.kulturosupa.gr



Μη φωτογραφίζετε τα σαλόνια σας…  Από τον Τάσο Αγγελίδη Γκέντζο.
Πρώτο θέμα των τελευταίων ημερών στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δεν είναι οι συντάξεις... αλλά ένα σαλόνι στην Πεύκη της Αττικής. Έγινε μέγα θέμα και σε τηλεοπτικές εκπομπές... Για να το πω καλύτερα... η επίπλωση ενός δωματίου παραδόθηκε στην αρένα του δημόσιου διαλόγου και της αισθητικής! Καναπέδες, καρέκλες, κουρτίνες, τραπέζια, πίνακες - και λόγω των ημερών... ο χριστουγεννιάτικος διάκοσμος – στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας.
Να ρωτήσω το γιατί;
Το ρώτησα σε αρκετούς το γιατί...
Κάποιοι μου είπαν πως το συγκεκριμένο σαλόνι προκάλεσε το κοινό αίσθημα και πως σε τέτοιες εποχές οφείλουμε να είμαστε προσεκτικοί. Πώς ακριβώς πρέπει να μεταφράσω τα λόγια τους; Μήπως μου λένε έμμεσα να κρύβουμε αυτά που έχουμε και μάλιστα να αισθανόμαστε και άσχημα για όσα έχουμε αποκτήσει με κόπο εμείς και οι γονείς μας;
Πληρώνουμε ή δεν πληρώνουμε – όσοι ακόμα μπορούμε να πληρώνουμε - τα χαράτσια για τα σπίτια, τα εξοχικά και τα αυτοκίνητά μας;
Και η μάζα αποφάσισε πως προκαλεί την κοινή γνώμη το συγκεκριμένο σαλόνι... και εκτονώνεται. Ερωτήματα πολλά! Γιατί δεν ενώνεται αυτή η μάζα απέναντι στην ανακολουθία των λόγων και των έργων της πολιτικής. Γιατί δεν ενδιαφέρεται για την αισθητική της σημερινής βουλής; Τι λέει για τα τηλεοπτικά κανάλια που εδώ και τόσα χρόνια δεν πληρώνουν μία δραχμή στο δημόσιο; Η μοιρασμένη μάζα φαίνεται πως δε δίνει δεκάρα τσακιστή για το ξεπούλημα της χώρας μας και το μόνο που κάνει είναι να γελά με τις “κατάρες” κάποιων ιεραρχών.
Για τις λίστες που μπάζουν και βγάζουν ονόματα... ούτε λόγος!
Εγώ πάλι – μέρος αυτής της αδρανούς μάζας εδώ και καιρό – για να σας “διασκεδάσω” περισσότερο λέω τα δικά μου...
Γιατρειά δε βλέπω...
Ας μη βγάζουμε φωτογραφίες γύρω από τα γιορτινά τραπέζια με τα μελομακάρονα και τους κουραμπιέδες... γιατί υπάρχει κόσμος που πεινά.
Κάνε κάτι για να μη πεινά...
Ας μη στηνόμαστε με πάσης φύσεως χαμόγελα μπροστά σε αρχαιολογικούς χώρους ή τουριστικά αξιοθέατα... γιατί η πλειονότητα των συμπατριωτών μας δεν είναι σε θέση να ταξιδέψει.
Σελίδες μπορώ να γεμίσω με αποτροπές, προτροπές και απαγορεύσεις...
Κάτι τελευταίο! Μη βγάζετε φωτογραφίες με τα ταίρια σας... διότι στην εποχή μας κυκλοφορεί απέραντη μοναξιά και κάποιοι λογικό είναι να ζηλεύουν!
Η λογική παραθερίζει σε τόπους μακρινούς...
Κατανοώ πως υπάρχει κόσμος που περνά αφάνταστα δύσκολα, κατανοώ πως όλοι ζοριζόμαστε ώστε να είμαστε εντάξει στις υποχρεώσεις μας... αλλά μέχρι ένα σημείο. Η μιζέρια μας έχει ξεπεράσει τα όρια! Θα δω το σκαλιστό χρυσαφί σαλόνι του άλλου στο διαδίκτυο και θα ζηλέψω που ο δικός μου ο καναπές δεν έχει τέτοια κρόσια; Είμαστε σοβαροί; Θα ζηλέψω και θα πέσω στα πατώματα από κατάθλιψη... με τους καθρέπτες και τους πολυελαίους του ανθρώπου;
Κι επειδή θα ζηλέψω... - αν ζηλέψω - έχω το δικαίωμα να αρχίσω να σχολιάζω την αισθητική του;
Το έχω το δικαίωμα... αν δε θίγω την ανθρώπινη φύση!
Το συμπέρασμά μου όμως κατοικεί σε άλλη γειτονιά. Ο καθένας έχει το δικαίωμα να δείχνει αυτό που είναι ή αυτό... που θα ήθελε να είναι για τα μάτια των άλλων και να εισπράττει την κριτική τους!
Όμως για μια ακόμα φορά λειτουργήσαμε ως αγέλη...
Λέει ο ένας, ο άλλος συμπληρώνει και ο τρίτος δεν κρατιέται...
Κι οι φωτογραφίες που έκαναν παρέλαση από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και τα ΜΜΕ... δεν είχαν μόνο καρέκλες, χαλιά και τραπέζια. Φιλοξενούσαν και ανθρώπους... Μια γυναίκα που δούλεψε σκληρά για να σπουδάσει τα δυο παιδιά της... κι ένα μικρό παιδί!
Και μη πει κάποιος πως γίνομαι μελό...
Κάλυψαν οι “αναμεταδότες” της σπουδαίας είδησης το πρόσωπο του παιδιού;
Μα θα μου πείτε... ο πατέρας του κοινοποίησε την φωτογραφία! Σωστά! Ρίξτε μια φευγαλέα ματιά στις φωτογραφίες που εσείς κοινοποιείτε. Απεικονίζουν την καθημερινότητά σας ή μήπως αυτό που εσείς θέλετε να περάσετε ως καθημερινότητα...
Πάντα κάτι έχουμε να πούμε...
Πάντα θα έχουμε κάτι να πούμε και να δικαιολογήσουμε τις επιλογές και τα πιστεύω μας!
Καλή χρονιά!

Τα λόγια της Πωλίνας...



Κι επειδή με ρωτούν πολλοί τι είπε η κυρα Πωλίνα... δικό σας!!!





 

Η κυρά Πωλίνα, το δημιουργικό φαγητό, η παραπληροφόρηση... και η Θεσσαλονίκη.


Η κυρά Πωλίνα, το δημιουργικό φαγητό, η παραπληροφόρηση... και η Θεσσαλονίκη. Από τον Τάσο Αγγελίδη Γκέντζο. www.kulturosupa.gr

Η κυρά Πωλίνα, το δημιουργικό φαγητό, η παραπληροφόρηση... και η Θεσσαλονίκη. Από τον Τάσο Αγγελίδη Γκέντζο.
Η κυρά Πωλίνα εξ Αθηνών... έβαλε τα πράγματα στη θέση τους και δε θέλω αντιρρήσεις από κανέναν σας – Βόρειο ή Νότιο - γιατί και θα πιαστούμε στα χέρια και θα γίνουμε μαλλιά κουβάρια. Εξηγώ... Έγραψε κάτι... μια έγκυρη εφημερίδα του εξωτερικού, μας έδωσε την πρωτιά στο φαγητό εμάς τους Θεσσαλονικείς κι αμέσως το εσωτερικό γίγνεσθαι της γυναικός αναστατώθηκε. Επαναστάτησε η Πωλίνα με το άκουσμα της χαλκευμένης είδησης! Δεν την χώρεσε το “είναι” της μια τόσο μεγάλη και κατάφορη αδικία κι ο στόμας της άρχισε να επιχειρηματολογεί.

Με το δίκιο του το ευγενές κοράσιον προβληματίζεται στο άρθρο της και απορεί για την παραπληροφόρηση!

Εγώ πιστεύω ακράδαντα πως κάποιος Θεσσαλονικιός λάδωσε τα γρανάζια της αλλοδαπής... για αυτή την πρωτιά.

Το δημιουργικό φαγητό λοιπόν – πάντα κατά Πωλίναν - υπάρχει μόνο στην Αθήνα και όχι εδώ πάνω σε μας. Εμείς οι βόρειοι – λέει η λίαν ενημερωμένη και λίαν προβληματισμένη Πωλινάρα - είμαστε ακόμα στο στάδιο του πειραματισμού.

Το στομάχι μας λοιπόν... βιώνει με όλους αυτούς τους άκρατους πειραματισμούς μια εξαιρετικά δύσκολη εφηβεία.

Λίαν καλώς, Πωλίνα μου!
Εύγε!
Επαρχία παιδί μου...

Με ξεστράβωσες, βρε θηρίο, με τη λάμψη της αυτόφωτης σκέψης σου! Τα πήρα στο κρανίο με την αναξιοκρατία... Σου δηλώνω – κι εγώ δεν είμαι από εκείνους που λένε και ξελένε - πως εμένα δε θα με κάνουν τα διάφορα οινομαγειρεία πειραματόζωό τους. Που φτάσαμε... Να δοκιμάζουν δηλαδή οι σεφ το “μελλοντικό” δημιουργικό φαγητό στις δικές μου τις πλάτες... να αδειάζουν οι δικές μου τσέπες κι εγώ το βόδι να κοιμάμαι όρθιος...

Έχεις όλα τα δίκια με το μέρος σου, Πωλινάκι!

Την παρακάτω ανοιχτή επιστολή σου την αφιερώνω γιατί μου έφτιαξες το απόγευμα. Σε παρακαλώ, μη με πάρεις στα σοβαρά. Ένας ανόητος είμαι που πειραματίζεται με τη γραφή, προσπαθώντας να συντάξει ένα γράμμα... με απώτερο σκοπό να εξασκηθεί στο ευθυμογράφημα...

Δεν ξέρω... αν θα τα καταφέρω!
Κυρά Πωλίνα μου
Ως επαρχιώτης, κομπλεξικός και συμπλεγματικός σε ευχαριστώ που με ξεστράβωσες. Μου άνοιξες τα μάτια, με έβγαλες από το έρεβος και με οδήγησες στα χωράφια του φωτός! Έμαθα ο απολίτιστος μεσήλικας... τώρα στα πρώτα -ήντα μου και το “δημιουργικό φαγητό”. Εγώ ξέρεις... είμαι ένας προβληματικός συγγραφέας που προσπαθεί να διδάξει... κάτι που πιστεύει πως τελικά δε διδάσκεται.

Ξέρεις πώς το λένε αυτό;
Δημιουργική γραφή...
Θα με περνάς για ηλίθιο... κι έχεις τα δίκια σου!
Πάρε το παρακάτω σόφισμα και κάνε ομελέτα τους συνειρμούς σου!

Ο Αθηναίος μάγειρας του δημιουργικού φαγητού τι ακριβώς πιστεύει για τις δημιουργίες του; Πιστεύει πως τρώγονται από μεγάλη μερίδα κόσμου; Εγώ λέω... πως δεν τρώγονται καθώς ο περισσότερος κόσμος – άκουσες κάτι για οικονομική κρίση – δεν είναι σε θέση να βάλει το χέρι στην τσέπη και να πληρώσει τις δημιουργικές πινελιές του.

Εδώ ταιριάζει αυτό για τα μεταξωτά βρακιά - πιάτα, βρε Πωλίνα! Τα οπίσθιά μας δυστυχώς δεν είναι πλέον αρκετά επιδέξια... και πάψαμε προ πολλού να φοράμε μεταξωτά εσώρουχα.

Φόροι, χαράτσια, σήματα αυτοκινήτων...
Άστα... Δε θέλω σοβαρές κουβέντες!
Είμαι λαϊκιστής, Πωλινάρα μου!

Αλλά εσένα το πρόβλημά σου δεν είναι αυτό! Επίτηδες τόση ώρα εστιάζω αλλού γιατί εκεί με πήγε το ευθυμογράφημα και είπα να μην αυτολογοκριθώ. Εσύ τα πήρες... με την παραπληροφόρηση, κουκλίτσα μου!

Σε γυάλα ζεις, βρε θηρίο;

Δεν έχεις ακούσει τίποτα για τις σικέ ειδήσεις; Πως λέμε αγώνες σικέ... Τι αθώα κοπέλα που είσαι... Μάθε πως όπως υπάρχουν κάποιοι στην Ελλάδα που στήνουν ειδήσεις – με το αζημίωτο φυσικά... - υπάρχουν τέτοια χαμερπή στοιχεία και στο εξωτερικό!

Άκου τα επόμενα σχέδια μου...
Θα κάνω έρανο, θα μαζέψω αρκετά χρήματα και θα βάλω όλες τις γερμανικές εφημερίδες – έγκυρες και μη - να γράψουν πως εμείς εδώ πάνω έχουμε καλύτερο κλίμα από την Αθήνα και πως κάτω έχετε υπερβολική υγρασία!

Θα σκάσεις από τη ζήλια σου...

Θα πληρώσουμε εμείς για το κέφι μας... κι κάνε εσύ τα δικά σου.

Θα βάλω τούρκικες εφημερίδες και περιοδικά να γράψουν πως το μουσείο του Λευκού Πύργου κόβει καθημερινά περισσότερα εισητήρια από το μουσείο της Ακρόπολης...

Και στο τέλος θα πω πως η δική μας δημιουργική γραφή εδώ πάνω είναι σε καλύτερα επίπεδα από τη δική σας και πως εσείς πειραματίζεστε...

Είσαι ευχαριστημένη;
Σοβαρέψου...
Μη μας το παίζεις... “από μπρος παρθένα κι από πίσω μπαίνουν τρένα...”
Δε τρώμε δημιουργικό κουτόχορτο, ούτε έχουμε μείνει στο σιδηρόδρομο της Τρικουπικής εποχής, κουκλίτσα μου!
Σου εύχομαι να περάσεις ένα δημιουργικό Σαββατοκύριακο!