Συνέντευξη από το συγγραφέα Διονύση Μαρίνο.

Συνέντευξη από το συγγραφέα Διονύση Μαρίνο

 
  1. Ερωτήσεις προς έναν δημοσιογράφο λοιπόν! Θα αρχίσω κάπως ανορθόδοξα την κουβέντα μας. Αλήτες, ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι; Και πολιτικοί, συγγραφείς…      
Οι γενικεύσεις είναι το άλας των κατ’ επίφασιν δημοκρατών και κατ’ ουσίαν εισαγγελέων εκ του προχείρου. Ούτε όλοι οι δημοσιογράφοι, πολιτικοί, συγγραφείς και λοιποί… συγγενείς, είναι ρουφιάνοι, ούτε και αυτοί που φωνάζουν το σύνθημα είναι (όλοι) αναμάρτητοι.
  1. Μιλήστε μας για τον λόγο της παρουσίας σας στη Θεσσαλονίκη μας.
Έρχομαι με αφορμή το δεύτερο βιβλίο μου, Τελευταία Πόλη (εκδ. Γαβριηλίδης). Η παρουσίασή του θα γίνει την Τρίτη 29 Μαΐου (7 μ.μ) στο βιβλιοπωλείο Πρωτοπορία (Λ. Νίκης 3).
  1. Γιατί γράφετε; Ποια τα «κέρδη» που είχατε μέχρι σήμερα από τη συγγραφή βιβλίων και ποιες οι ενδεχόμενες υποχωρήσεις που κάνατε για να «αποκομίσετε» αυτά τα κέρδη;
Γράφω γιατί δεν υπάρχει άλλος τρόπος για να βγάλω το κάρο μου από τη λάσπη. Δεν έχω άλλο πρόσφορο μέσο. Κάτι τέλος πάντων που να σπάει την κρούστα του «κάθε μέρα». Το κέρδος είναι αυτό το ένα βήμα παραπέρα που κάνεις, με τη λέξη. Δίχως αυτήν, κάτι χάνεται. Η μαγεία της υποβολής σε έναν παράλληλο κόσμο. Το να υποχωρήσεις, λοιπόν, είναι σαν να καταθέτεις τα όπλα σου. Να προσφέρεις λουλούδια στο… μαύρο. Να χάνεις το ενοποιητικό στοιχείο του εσωτερικού σου κόσμου. Ό,τι τρέφει τη ψυχή οφείλει να μένει μάχιμο, ακόμα και αν δεν έχει καμία ελπίδα επιβίωσης.
  1. Μπορείτε να μου περιγράψετε ποια μορφή έχει η ευαισθησία και ποια οι ευαισθητισμοί;  Θα το εκτιμούσα ιδιαίτερα αν χρησιμοποιούσατε κάποια παραδείγματα από τον χώρο της λογοτεχνίας.
Η ευαισθησία είναι οι λέξεις του Κόρσο, είναι τα θρύψαλα του Κάφκα, ο σκληρός υμένας του Σελίν. Είναι ότι δεν προδιαγράφει θάνατο, αλλά αναγέννηση. Δώστε μου τον Μπέρρυμαν, αφήστε μου τον Φώκνερ και πορευτείτε μέσα στον κακό χαμό εν ειρήνη.
  1. Είστε ανταγωνιστικός με τους άλλους ανθρώπους; 
Ποιος ο λόγος; Ποιο το νόημα του κέρδους; Αυτή η κερδώα αντίληψη της συνεχούς κατίσχυσης μας οδηγεί στην καθημερινή ζούγκλα. Μα, αυτήν αντιστρατεύομαι. Ενάντια αυτής παλεύω με όσα όπλα μου μένουν.
  1. Ποιοτικό και εμπορικό στο χώρο της ελληνικής αλλά και της  παγκόσμιας λογοτεχνίας!
Το ένα όχι μόνο το δεν απ. Νομίζω πως οι διακρίσεις αυτού του τύπου είναι κυρίως ελληνική πατέντα. Ο ΝτεΛίλλο πουλάει και πουλάει καλά γράφοντας δύσκολα. Ο Κάρβερ, ο ΜακΚάρθυ, ο Γιόσα και κάμποσοι άλλοι είναι άκρως ποιοτικοί και εμπορικοί συνάμα αγορεύει άλλο, το προϋποθέτει.
  1. Υπάρχει παραλογοτεχνία; Αν υπάρχει, θα ήθελα να μάθω πως θα την αναγνωρίζει ο μέσος αναγνώστης.
Ναι, υπάρχει. Για κάποιον που κινείται στο χώρο του βιβλίου είναι ευδιάκριτη η διαφορά, για τον μυημένο αναγνώστη επίσης. Αυτός που την πατάει είναι ο πρόσκαιρος αναγνώστης που ζαλίζεται από μια μορφή  λογοτεχνίας που θέλει να του χαϊδέψει τα αυτιά, να τον κάνει να ονειρευτεί μαγικούς κόσμους, να τον σαγηνεύσει με ευκολίες.
  1. Ποια η σχέση σας με την κριτική και τους κριτικούς;
Δεν έχω παράπονο: οι μέχρι τώρα κριτικές που έχω λάβει για τα δύο βιβλία μου ήταν από καλές, έως πολύ καλές. Μα, και το αντίθετο να συνέβαινε, πάλι δεν θα υπήρχε πρόβλημα. Ο καθένας κοιτάει τη δουλειά του. Άλλος ο κόσμος της κριτικής και εντελώς άλλος της συγγραφής.
  1. Ποιος ο ρόλος του πνευματικού ανθρώπου στην κοινωνία του 2012;
Οφείλει να ενσκήπτει στο βάθος των πραγμάτων, στις υπόγειες διαδρομές της ζωής των ανθρώπων. Τούτο προϋποθέτει απόσταση από το χρόνο και το κοινό συναίσθημα. Εντέλει η συμβολή Ο λεγόμενος πνευματικός κόσμος δεν ανήκει στη χορεία των καθ’ έξιν εξεγερμένων. Ο ρόλος του δεν μπορεί να είναι επικαιρικός, με τη λογική του συνδικαλιστή, του κομματάρχη ή του δημοσιογράφου του είναι μη πραγματιστική, αλλά επί της ουσίας βαθιά στο φαντασιακό της κοινωνίας.
  1. Ένας άντρας συγγραφέας γράφει διαφορετικά από μία γυναίκα;
Ένας καλός συγγραφέας μπορεί να γράψει όπως θέλει και με όποιο «προσωπείο» επιθυμεί ανά περίσταση. Το φύλο δεν αποτελεί τροχοπέδη, απλώς υπάρχει.
  1. Τις ευχές και τα σχέδιά σας για το αύριο!
Να ζούμε να χαιρόμαστε, να είμαστε λίγο πάνω από το κενό. Α, να βρίσκουμε και εκδότες που να αγαπάνε αυτά που γράφουμε. Αμήν!
Ευχαριστώ πολύ!!!!!!!!!!!!!!!!!!



Η ηθική της ανθρώπινης αναπαραγωγής...

 

Η ηθική της ανθρώπινης αναπαραγωγής...

 
Ο Θεόδωρος Τροκάνας είναι Δικηγόρος Θεσσαλονίκης, Διδάκτορας Νομικής ΑΠΘ. Διδάσκει Αστικό Δίκαιο στο Τμήμα Λογιστικής και Χρηματοοικονομικής του Πανεπιστημίου Μακεδονία. Είναι συγγραφέας του βιβλίου «Ανθρώπινη Αναπαραγωγή, Η ιδιωτική αυτονομία και τα όριά της» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Σάκκουλα. Τα επιστημονικά του ενδιαφέροντα κινούνται στο οικογενειακό δίκαιο, το δίκαιο της υποβοηθούμενης αναπαραγωγής και το ιατρικό δίκαιο.

1. Κύριε Τροκάνα, πριν από ένα μήνα περίπου με την ευκαιρία της συμπλήρωσης δέκα ετών από την ψήφιση του πρώτου νόμου γύρω από θέματα της Βιοηθικής έλαβε χώρα στην πόλη μας ένα συνέδριο για την υποβοηθούμενη αναπαραγωγή. Δώστε μας τα φώτα σας!


Πράγματι στις 26 και 27 Απριλίου έλαβε χώρα στην Κεντρική Βιβλιοθήκη της Θεσσαλονίκης διημερίδα με τίτλο «Ιατρική υποβοήθηση στην ανθρώπινη αναπαραγωγή: Δέκα χρόνια εφαρμογής του νόμου 3089/2002». Το συνέδριο αυτό εντάσσεται σε μία σειρά εκδηλώσεων που οργανώνονται αδιάλειπτα από το 2006 μέχρι σήμερα (με συχνότητα περίπου δύο εκδηλώσεις το χρόνο) και βέβαια θα συνεχίσουν να οργανώνονται και στο μέλλον με πρωτοβουλία του Ομίλου Μελέτης Ιατρικού Δικαίου και Βιοηθικής. Πρόκειται για μία αστική εταιρία που έχει συσταθεί στη Θεσσαλονίκη και έχει ως σκοπό την προώθηση της διεπιστημονικής έρευνας των νομικών και ηθικών ζητημάτων που αναφύονται από την εξέλιξη της ιατρικής και βιοτεχνολογίας. Ενδεικτικά μπορώ να σας απαριθμήσω την αναπαραγωγική κλωνοποίηση, τα βλαστοκύτταρα (θεραπευτική κλωνοποίηση), τις μεταμοσχεύσεις, την ευθανασία, τους γενετικά τροποποιημένους οργανισμούς, τις κλινικές μελέτες στον άνθρωπο κ.α.. Το πρόσφατο συνέδριο ήταν αφιερωμένο στην καθηγήτρια του Τμήματος Νομικής ΑΠΘ, κ. Έφη Κουνουγέρη-Μανωλεδάκη, πρώτη Πρόεδρο του Ομίλου που σας προανέφερα. Θα ήθελα μάλιστα με την ευκαιρία αυτή να ενημερώσω τους αναγνώστες σας ότι οι εισηγήσεις όλων των επιστημονικών εκδηλώσεων που πραγματοποιήθηκαν μέχρι τώρα κυκλοφορούν ήδη σε μία σειρά βιβλίων από τις Εκδόσεις Σάκκουλα.
2. Ενδιαφέρουσες οι πληροφορίες που μας δώσατε! Θα ήθελα τώρα αγαπητέ κύριε Τροκάνα να καταλάβω πως σκέπτεται ένας νομικός γύρω από τα θέματα της υποβοηθούμενης αναπαραγωγής.

Η ελληνική νομική επιστήμη καταπιάστηκε με τα θέματα της υποβοηθούμενης αναπαραγωγής σχετικά πρόσφατα κάτω από την ασφυκτική πίεση της αλματώδους ανάπτυξης της ιατρικής και της βιοτεχνολογίας και των επιτευγμάτων που επέφεραν. Δεν είναι υπερβολή μάλιστα να πει κανείς ότι στο χώρο της μαιευτικής και της γυναικολογίας έχει συντελεστεί μία κοσμογονία από τη γέννηση του πρώτου παιδιού του σωλήνα στην Αγγλία το 1978 μέχρι σήμερα. Η συνδρομή της νομικής επιστήμης είναι αναγκαία, για να ρυθμιστούν πρωτίστως ζητήματα προσωπικής κατάστασης που δημιουργεί η νέα τεχνολογική πραγματικότητα και αναφέρομαι συγκεκριμένα στη συγγένεια του παιδιού που θα γεννηθεί. Κατά την εφαρμογή των διάφορων μεθόδων ιατρικής υποβοήθησης μπορεί να εμπλέκονται και «τρίτα πρόσωπα», όπως λ.χ. συμβαίνει στην ετερόλογη τεχνητή γονιμοποίηση, δηλαδή στην τεχνητή γονιμοποίηση που πραγματοποιείται με δωρεά είτε σπέρματος από τρίτο δότη είτε ωαρίου από τρίτη δότρια είτε τέλος γονιμοποιημένου ωαρίου που έχει περισσέψει. Εδώ το δίκαιο θα πρέπει να έχει κατασταλάξει ποιοι θα είναι οι κατά νόμο γονείς του παιδιού: οι γονείς που το επιθυμούν ή οι δότες του γεννητικού υλικού;
Στην πραγματικότητα στις περιπτώσεις αυτές το δίκαιο καλείται να απαντήσει σε ένα βαθύτερο δίλημμα: η συγγένεια του παιδιού θα στηρίζεται αποκλειστικά στη βιολογική καταγωγή ή και στην ιδιωτική βούληση των προσώπων; Το ελληνικό οικογενειακό δίκαιο με την εισαγωγή του νόμου 3089/2002 τόλμησε πραγματικά να απαγκιστρωθεί από τη βιολογική συγγένεια, αναγνωρίζοντας πλέον κεντρικό ρόλο στην ιδιωτική βούληση των προσώπων που επιθυμούν να αποκτήσουν παιδί και καθιερώνοντας έτσι τη λεγόμενη «κοινωνικοσυναισθηματική συγγένεια». Με απλά λόγια, σύμφωνα με αυτήν οι δότες γεννητικού υλικού, οι οποίοι φυσικά δεν επιθυμούν να αποκτήσουν παιδί, δε θεωρούνται ποτέ νομικά «πατέρας» και «μητέρα» του παιδιού που γεννήθηκε.
 3.Μπορείτε να μας εξηγήσετε λίγο αναλυτικότερα το νόημα της συγγένειας που αποκαλέσατε «κοινωνικοσυναισθηματική»;

Πολύ ευχαρίστως! Θα σας αναλύσω ένα ακόμα πεδίο εφαρμογής της αρχής της «κοινωνικοσυναισθηματικής συγγένειας» που δεν είναι άλλο από την παρένθετη μητρότητα. Όπως είναι γνωστό στις περιπτώσεις αυτές μία γυναίκα αναλαμβάνει να κυοφορήσει ένα παιδί για λογαριασμό μίας άλλης γυναίκας (για την ακρίβεια για λογαριασμό ενός ζεύγους, έγγαμου ή άγαμου) με γεννητικό υλικό ξένο προς την ίδια. Αν μέναμε πιστοί στο νομικό κανόνα του ρωμαϊκού δικαίου ότι «η μητέρα είναι πάντα βέβαιη» λόγω του γεγονότος του τοκετού, νομική μητέρα του παιδιού θα έπρεπε να θεωρείται αυτή που το γέννησε, ενώ είναι σαφές ότι η κυοφόρος δεν εμπλέχθηκε στην όλη διαδικασία, για να αποκτήσει η ίδια παιδί, αλλά για να διευκολύνει άλλους! Αντίθετα, μετά το νόμο 3089/2002 γονείς του παιδιού θεωρούνται κατά το ελληνικό δίκαιο οι γονείς που το επιθυμούν, πράγμα που πιστοποιείται βέβαια εκ των προτέρων από το δικαστήριο, το οποίο χορηγεί και τη σχετική άδεια για τη διενέργεια της μεθόδου. Ο νέος νόμος λοιπόν δε συνιστά απλώς μία ακόμα μεταρρύθμιση του οικογενειακού δικαίου, αλλά μία συγκλονιστική για εμάς τους νομικούς ανατροπή αξιωμάτων που ίσχυαν επί αιώνες.
4. Υπάρχει φιλοσοφική προσέγγιση για το θέμα από μέρους σας;

Η φιλοσοφική προσέγγιση των σύγχρονων βιοηθικών ζητημάτων ανατρέχει στην αρχαία ελληνική σκέψη. Ας πάρουμε για παράδειγμα το ακανθώδες μέχρι και σήμερα θέμα του status του ανθρώπινου εμβρύου. Ο Αριστοτέλης ήταν αυτός που καθιέρωσε τον όρο «κύημα» ως «το πρώτο μείγμα αρσενικού και θηλυκού». Ο έλληνας φιλόσοφος προβληματίστηκε έντονα πάνω στο ζήτημα της εμψύχωσης του εμβρύου, δηλαδή της χρονικής στιγμής κατά την οποία η ψυχή εγκαθίσταται στο σώμα. Ακολουθώντας τη γνωστή τριμερή διαίρεση της ψυχής σε θρεπτική, που συναντάται σε όλα τα έμψυχα όντα, ακόμα και στα φυτά, σε αισθητική, που αφορά και τα ζώα, και σε λογική, που υπάρχει μόνο στον άνθρωπο, ο Αριστοτέλης επιφύλαξε διαφορετική μεταχείριση στο γυναικείο γεννητικό υλικό σε σχέση με το ανδρικό: το πρώτο έχει την ατελέστερη μορφή της θρεπτικής ψυχής, ενώ το δεύτερο εισφέρει την αισθητική ψυχή. Το ίδιο ακριβώς ζήτημα απασχόλησε μεταγενέστερα τη θεολογία, ενώ ο γρίφος της νομικής φύσης του γεννητικού υλικού (σπέρματος, ωαρίου και γονιμοποιημένου ωαρίου) ταλανίζει μέχρι σήμερα τους θεωρητικούς της βιοηθικής, αλλά και τους συντάκτες των νομοθετικών κειμένων σε παγκόσμια κλίμακα. Θα ενταχθεί στην κατηγορία των «προσώπων» ή των «πραγμάτων» κατά την παραδοσιακή κατάταξη του ρωμαϊκού δικαίου; Ή μήπως του ταιριάζει καλύτερα μία ενδιάμεση θέση; Η απάντηση στο παραπάνω ερώτημα συγκαθορίζει και μία σειρά άλλα ζητήματα, όπως το επιτρεπτό της δωρεάς γεννητικού υλικού, τη δυνατότητα κρυοσυντήρησής του κ.α.
5. Αντιλαμβάνομαι τον προβληματισμό που θέτετε. Μια όμως και αναφερθήκατε στον κλάδο της θεολογίας, θα ήθελα να μάθω σε γενικές γραμμές και τη στάση των θεολόγων στα ζητήματα αυτά.

Αν και δε νομίζω ότι είμαι ο αρμοδιότερος για να σας απαντήσω πάνω στο θέμα αυτό, θα το προσπαθήσω. Τόσο η Ορθόδοξη όσο και η Καθολική εκκλησία αντιμετωπίζουν τα σχετικά θέματα στο πλαίσιο του κλάδου που ονομάζεται Βιοθεολογία. Τη στάση της Εκκλησίας θα τη χαρακτήριζα συνολικά από εφεκτική μέχρι και καθαρά εχθρική για πολλές μεθόδους τεχνητής γονιμοποίησης, όπως λ.χ. την ετερόλογη γονιμοποίηση για την οποία σας μίλησα προηγουμένως, την παρένθετη μητρότητα, τη μεταθανάτια γονιμοποίηση. Εξίσου αρνητική είναι η Εκκλησία και στη δυνατότητα που δίνει ο ελληνικός νόμος σε άγαμα ζευγάρια, αλλά και σε μοναχικές γυναίκες να προσφύγουν στη βοήθεια τη επιστήμης για να αποκτήσουν παιδιά. Από την άλλη πλευρά, θα ήταν άδικο να λησμονείται ότι η Εκκλησία παραμένει ευνοϊκά διακείμενη σε ένα άλλο φλέγον ζήτημα της Βιοηθικής, τις μεταμοσχεύσεις οργάνων.

6. Δε θέλω να σας ταλαιπωρώ! Θα ήθελα να μου πείτε πως προσεγγίζετε εσείς το θέμα της εξωσωματικής γονιμοποίησης ηθικά, δεδομένου πως η ηθική δεν είναι κοινή για όλους!
Πολύ σωστά εντοπίζετε την εστία του προβλήματος. Θα ήθελα όμως στο σημείο αυτό να διευκρινίσω ότι η έννοια της «ηθικής», όπως παραδοσιακά την οριοθετεί η φιλοσοφία, δεν ταυτίζεται με τη «βιοηθική». Θα ήταν σκόπιμο μάλιστα να επικαλεστώ εδώ την αγγλική γλώσσα. Στη διεθνή βιβλιογραφία συναντά κανείς δύο όρους, τον όρο «morals» (=ηθική) και τον όρο «ethics» (=έθος, συνήθεια). Ο πρώτος ταιριάζει στην έννοια της παραδοσιακής ηθικής φιλοσοφίας, ενώ ο δεύτερος συναντάται ως δεύτερο συνθετικό πολλών νεολογισμών, όπως bioethics, internet ethics, environmental ethics, business ethics κ.ο.κ.. Η ελληνική γλώσσα δε φαίνεται να έχει αφομοιώσει τη διάκριση αυτή, έχοντας επιτρέψει -μάλλον για λόγους ομοιομορφίας και πρακτικότητας, αλλά σίγουρα καταχρηστικά- να αποδίδεται στη μετάφραση ο ξενόγλωσσος όρος bioethics ως «βιο-ηθική», αντί του ορθότερου «βιο-έθος». Έτσι, «βιοηθική» δε σημαίνει κανόνες και αρχές που αφηρημένα ανάγονται στο φρόνημα ή στη συνείδηση, αλλά επιλογές και πρακτικές πάνω σε ορισμένα ηθικά ζητήματα μετά από σκέψη, διάλογο, αξιολόγηση.
Από την άλλη πλευρά, όλοι αντιλαμβάνονται ότι το δίκαιο ήταν ανέκαθεν φορέας στοιχείων ηθικής. Είναι ευρέως γνωστό ότι σε πολλές νομικές διατάξεις συναντούμε τον όρο «χρηστά ήθη». Ούτε όμως και αυτή η έννοια έχει το ίδιο περιεχόμενο με την ηθική, όπως την εννοεί η φιλοσοφία. Πρόκειται για μία καθαρά νομική έννοια. Επομένως, είναι νομικά αστήρικτο μετά την ψήφιση των δύο ελληνικών νόμων να επιμένουν κάποιοι να επιχειρηματολογούν ότι ορισμένες από τις ρητά προβλεπόμενες πλέον μεθόδους τεχνητής γονιμοποίησης είναι αντίθετες στα χρηστά ήθη.
7. Αδελφός σωτήρας! Θα μας πείτε δυο λόγια...

Πρόκειται ειλικρινά για μία από τις πιο πολλά υποσχόμενες εφαρμογές της σύγχρονης βιοϊατρικής. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή....Θεμελιώδης αρχή της κατοχύρωσης του δικαιώματος στην τεχνητή αναπαραγωγή είναι η θεραπευτική αναγκαιότητα. Με άλλες λέξεις, οι έννομες τάξεις παγκοσμίως επιτρέπουν την προσφυγή στις μεθόδους υποβοηθούμενης αναπαραγωγής αυστηρά για την αντιμετώπιση της αδυναμίας απόκτησης απογόνων με φυσικό τρόπο, δηλαδή για την παράκαμψη της στειρότητας. Εδώ έχουμε να κάνουμε με κάτι διαφορετικό...Οι γονείς ενός παιδιού που πάσχει από μία σοβαρή ασθένεια καταφεύγουν στην τεχνητή γονιμοποίηση για την απόκτηση ενός δεύτερου παιδιού, το οποίο θα αποτελέσει ιστοσυμβατό δότη για το ήδη άρρωστο παιδί τους. Η προβληματική είδε για πρώτη φορά το φως της δημοσιότητας το 2000 στις ΗΠΑ με αφορμή την υπόθεση Nash, όπου ένα 6χρονο κοριτσάκι γεννήθηκε πάσχοντας από αναιμία Fanconi και η μόνη ενδεδειγμένη θεραπεία ήταν η ανασύσταση του μυελού των οστών με μεταμόσχευση είτε μυελού των οστών είτε βλαστοκυττάρων από τον ομφάλιο λώρο. Στην επίμαχη περίπτωση έγινε το δεύτερο. Το ηθικό ζήτημα που τέθηκε υπό συζήτηση ήταν το εξής: είναι επιτρεπτή η γέννηση ενός παιδιού με τεχνητή γονιμοποίηση, σε συνδυασμό με τη χρησιμοποίηση της προεμφυτευτικής γενετικής διάγνωσης για τον έλεγχο των ανθρώπινων αντιγόνων ιστοσυμβατότητας (PGA/HLA), με σκοπό μεταξύ άλλων τη μεταμόσχευση ιστών και κυττάρων του σε άρρωστο αδελφό του; Όπως καταλαβαίνετε δεν μπορώ να επεκταθώ στα επιχειρήματα που προβάλλονται διεθνώς υπέρ και κατά, αυτό όμως που μπορώ να καταθέσω είναι τη δική μου θετική στάση στο ζήτημα, όπως και τη θετική στάση αρκετών ευρωπαϊκών νομοθεσιών (Ισπανίας, Αγγλίας, Νορβηγίας, Δανίας), οι οποίες επιτρέπουν πλέον ρητά την εφαρμογή τού προεμφυτευτικού γενετικού ελέγχου για το συγκεκριμένο σκοπό. Στην Ελλάδα, αν και δεν υπάρχει ρητή κατοχύρωση αυτής της δυνατότητας, υπάρχει μία γενική διάταξη που επιτρέπει την προεμφυτευτική διάγνωση, στην οποία εντάσσεται οργανικά η περίπτωση που συζητάμε. Δικαιοπολιτικά θα μπορούσε σίγουρα κανείς να προκρίνει και για την Ελλάδα τη λύση της ρητής νομοθετικής κατοχύρωσης, την οποία ακολούθησαν αρκετά ευρωπαϊκά κράτη.

8. Η Ελληνική νομοθεσία γύρω από θέματα Βιοηθικής "αντιγράφει" νόμους άλλων κρατών και τους μεταφέρει στην Ελλάδα;

Η απάντηση που θα σας δώσω στο ερώτημα αυτό είμαι βέβαιος ότι θα σας εκπλήξει. Η Ελλάδα, αν και άργησε να νομοθετήσει πάνω στα θέμα της υποβοηθούμενης αναπαραγωγής, το έπραξε κατά τρόπο συστηματικό και χωρίς ιδεοληψίες. Οι δυο ελληνικοί νόμοι καλύπτουν μια μεγάλη γκάμα προβλημάτων που ανέκυψαν ή πρόκειται ίσως να ανακύψουν, με βάση και την εμπειρία άλλων έννομων τάξεων, ενώπιον των δικαστηρίων. Το Δεκέμβριο του 2001 οι έλληνες βουλευτές αποδέχθηκαν παμψηφεί τα περισσότερα άρθρα του νόμου 3089/2002, επιδεικνύοντας πρωτόγνωρη υπευθυνότητα και ωριμότητα και υπερβαίνοντας ίσως για πρώτη φορά την «κοινωνική ηθική» της εποχής -μιλάμε τώρα για 10 χρόνια πριν-, καθώς και ασκηθείσες εξωθεσμικές πιέσεις. Οι νέες μέθοδοι υποβοηθούμενης αναπαραγωγής απολαμβάνουν πλέον πλήρως της κοινωνικής αποδοχής και με τον τρόπο αυτόν το δίκαιο εκπλήρωσε προφανώς και την παιδαγωγική-ιδεολογική του λειτουργία, η οποία επιβάλλεται για τη διατήρηση της κοινωνικής συνοχής. Είμαι λοιπόν πεπεισμένος ότι τα άλλα κράτη θα πρέπει να σπεύσουν να «αντιγράψουν» τους ελληνικούς νόμους!

9. Δηλαδή μου λέτε πως πρέπει να είμαστε περήφανοι για τους νόμους που έχουμε ψηφίσει τα τελευταία χρόνια γύρω από τα θέματα της Βιοηθικής;
Απολύτως. Αυτό για το οποίο δε θα πρέπει να είμαστε περήφανοι είναι οι όροι εφαρμογής των δύο ελληνικών νόμων. Αλλά αυτό, όπως συχνά λέγεται, είναι ένα γενικότερο πρόβλημα στη χώρα μας....Παρατηρείται ειδικότερα το φαινόμενο πολλές από τις απαγορεύσεις της ελληνικής νομοθεσίας να καταστρατηγούνται στην πράξη από τους επαγγελματίες του χώρου της υγείας. Και αναφέρομαι τόσο στους γιατρούς όσο και στα ιατρικά κέντρα και στις Τράπεζες Κρυοσυντήρησης γεννητικού υλικού. Ο δεύτερος χρονολογικά νόμος 3055/2005 προέβλεψε τη σύσταση μίας ανεξάρτητης διοικητικής αρχής, της Εθνικής Αρχής Ιατρικώς Υποβοηθούμενης Αναπαραγωγής (Ε.Α.Ι.Υ.Α) με ευρύτατες αρμοδιότητες πάνω στα θέματα υποβοηθούμενης αναπαραγωγής και βασική δικαιοδοσία την εποπτεία εφαρμογής των δύο νόμων. Με λύπη μου σας πληροφορώ ότι η Αρχή αυτή, αν και ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς, έπεσε θύμα υποχρηματοδότησης, απαξίωσης από την Πολιτεία και γραφειοκρατικών αγκυλώσεων. Αποτέλεσμα των συνθηκών αυτών ήταν βέβαια τα μέλη της Αρχής αυτής να αναστείλουν εν τοις πράγμασι τη λειτουργία της. Θα ήθελα λοιπόν και μέσα από τη συνάντησή μας αυτή να κάνω δημόσια έκκληση προς τους αρμόδιους φορείς να ενσκήψουν στα προβλήματα λειτουργίας της Αρχής.
10.Από τα λεγόμενά σας συγκράτησα μία νύξη για το θέμα της χρηματοδότησης. Ξεφεύγουμε από το αντικείμενο της συζήτησης, αν σας ρωτήσω ποιος μπορεί να είναι ο αντίκτυπος της οικονομικής κρίσης που βιώνουμε στον τομέα της τεχνητής γονιμοποίησης;
Σας διαβεβαιώνω ότι δεν ξεφεύγουμε καθόλου από τον πυρήνα της συζήτησης. Είναι άλλο πράγμα ο νομοθέτης να κατοχυρώνει με τους δύο νόμους το επονομαζόμενο «δικαίωμα στην τεχνητή αναπαραγωγή» και εντελώς άλλο να μπορεί ο καθένας που επιθυμεί να απολαύσει στην πράξη το δικαίωμα αυτό. Ο οικονομικός παράγοντας στις μέρες μας παίζει αποφασιστικό ρόλο στην εφαρμογή των μεθόδων υποβοηθούμενης αναπαραγωγής, στο μέτρο που αυτές στοιχίζουν αρκετά χρήματα. Για το λόγο αυτόν, τα περισσότερα ευρωπαϊκά κράτη έχουν θεσμοθετήσει την κάλυψη των εξόδων αυτών από τους φορείς κοινωνικής ασφάλισης. Στην Ελλάδα πρωτοπόρος στην προσπάθεια αυτή αναδείχθηκε η Εθνική Αρχή Ιατρικώς Υποβοηθούμενης Αναπαραγωγής, για την οποία ήδη σας μίλησα, υιοθετώντας δύο σημαντικότατες κατευθυντήριες αρχές: την αρχή της πλήρους (100%) κάλυψης της τεχνητής γονιμοποίησης και την αρχή της ενοποίησης των διαδικασιών για όλους τους ασφαλιστικούς οργανισμούς είτε η υποβοηθούμενη αναπαραγωγή εφαρμόζεται σε δημόσιο είτε σε ιδιωτικό φορέα. Τονίζω την οικονομική διάσταση του προβλήματος, διότι δυστυχώς υπάρχουν και παραδείγματα προς αποφυγή: πριν από δύο περίπου χρόνια ανακοινώθηκε ότι η Βουλή της Δανίας, πρότυπο κράτους πρόνοιας, θα έπαυε την κάλυψη από το δημόσιο του κόστους της τεχνητής αναπαραγωγής στο πλαίσιο προγράμματος εξοικονόμησης δαπανών του προϋπολογισμού. Εύχομαι να μην ζήσουμε στην πατρίδα μας στιγμές όπου στη μνημονιακή ατζέντα θα βρίσκονται τέτοιου είδους μέτρα!

Έχετε απόλυτο δίκιο...Σας ευχαριστώ πολύ!  Να είστε πάντα καλά!

Συνέντευξη από τη συγγραφέα Άννα Γαλανού

 

Συνέντευξη από τη συγγραφέα Άννα Γαλανού

 
Κυρία Γαλανού, την Τετάρτη στις 30 Μαΐου παρουσιάζετε το βιβλίο σας «Το παράπονό μου μια κραυγή» στην πόλη μας. Περιγράψτε μας τις σκέψεις και τα συναισθήματά της Άννας.

Κατ’ αρχήν θέλω να σας ευχαριστήσω πάρα πολύ για τη συνέντευξη αυτή.
Νοιώθω πολύ συγκινημένη που για ακόμα μια φορά θα βρίσκομαι στη Θεσσαλονίκη. Δεν θα ξεχάσω τον κόσμο πέρσι και την αγάπη με την οποία με υποδέχτηκαν οι άνθρωποι εδώ. Οι περισσότεροι μου ήταν τότε άγνωστοι και ήρθαν με ένα μεγάλο χαμόγελο και με πολλή αγάπη, να στηρίξουν μια νέα συγγραφέα στο ξεκίνημά της. Επισκέπτομαι εδώ και πολλά χρόνια τη Θεσσαλονίκη. Έχω πολλούς προσωπικούς φίλους, και η πόλη σας μου δημιουργεί ακριβώς το ίδιο συναίσθημα που έχω όταν επισκέπτομαι την πατρίδα μου.

Κάνατε παρουσιάσεις του βιβλίου σας και σε άλλες πόλεις;

Το βιβλίο εκδόθηκε αρχές του Μάρτη και μέχρι τώρα έχω κάνει πέντε παρουσιάσεις, όλες με πολλή μεγάλη επιτυχία. Ξεκίνησα από τα Public του Συντάγματος στην Αθήνα, επισκέφτηκα την Πάτρα σε συνεργασία με το Vlepo (ιντερνετικό ραδιόφωνο της Πάτρας) και το βιβλιοπωλείο ‘’ Γωνιά του βιβλίου’’ της κ. Παπαχρήστου, πήγα στα Χανιά, στο βιβλιοπωλείο ‘’ Επιλογές’’ της κ. Μαρκάκη, στο Ηράκλειο, στο βιβλιοπωλείο του κ. Δοκιμάκη και στο Ρέθυμνο στο βιβλιοπωλείο του κ. Κλαψινάκη. Ακολουθεί τώρα η Θεσσαλονίκη στο βιβλιοπωλείο του κ. Μαλλιάρη και στη συνέχεια θα παρευρεθώ 15 και 16 Ιουνίου στο φεστιβάλ του Πηνειού στη Λάρισα με την υποστήριξη ενός επίσης μεγάλου βιβλιοπωλείου της πόλης.

Μιλήστε μας λιγάκι για την υπόθεση του μυθιστορήματος που θα παρουσιαστεί στην πόλη μας.

‘’Το παράπονό μου μια κραυγή’’ είναι ένα πολυπρόσωπο μυθιστόρημα που αναφέρεται σε τρεις γενιές ανθρώπων με μεγάλες κοινωνικές διαφορές, διαφορετική κουλτούρα, συνιστώσες και στόχους ζωής. Το μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου εξελίσσεται στην Κωνσταντινούπολη, όπου οι σχέσεις ανάμεσα στους εναπομείναντες Ρωμιούς της Πόλης και στους Τούρκους είναι το ένα θέμα, όμως το ουσιαστικότερο είναι η υπερβολή σε τρόπους και συμπεριφορές που δεν γνωρίζουν πατρίδες και ο αγώνας μέχρι θανάτου για αξίες, αγάπη και πίστη. Περιγράφει δυο τραγικούς έρωτες, χωρίς να υπάρχει καμιά μελοδραματική υπερβολή… Άλλωστε είμαι εναντίον κάθε μελό κατάστασης. Η αγάπη παίζει καταλυτικό ρόλο, όπως και οι σχέσεις που δοκιμάζονται στο χρόνο. Η αγάπη δεν έχει πατρίδα, όπως δεν έχουν ούτε η μουσική, ούτε τα αισθήματα. Επίσης περιγράφω την Πόλη, έτσι όπως εγώ την έχω περπατήσει και έχω αντλήσει ενέργεια και θλίψη από τα στενά δρομάκια και τις κατηφοριές της. Είναι ένα διαφορετικό ταξίδι αυτό το βιβλίο…

Τι γνώμη έχετε για αυτούς τους περίεργους ανθρώπους… τους συγγραφείς;

Οι συγγραφείς δεν ξέρω αν είναι περίεργοι, αλλά μια ‘’τρέλα’’ την έχουμε. Δεν μπορούμε να δουλεύουμε τόσο με την φαντασία μας, να ζούμε μέσα σε ζωές των ηρώων μας, να δημιουργούμε πρόσωπα που ξεφεύγουν από την καθημερινότητα, και ταυτόχρονα να έχουμε οι ίδιοι μια φυσιολογική, καθημερινή ζωή. Δεν θα είμαστε συγγραφείς τότε. Θα κάναμε κάτι άλλο. Και αυτό που λέω, αφορά γενικά τους καλλιτέχνες, όχι μόνο τους συγγραφείς. Μας χαρακτηρίζει αυτή ‘’η τρέλα’’ της δημιουργίας.

Ποια η γνώμη σας για τους εκδοτικούς οίκους;

Δεν ξέρω πολλούς εκδοτικούς οίκους. Είμαι στην Ωκεανίδα, με επέλεξαν, και νοιώθω ιδιαίτερη χαρά που μπήκα σ’ αυτή την ‘’οικογένεια’’. Γενικά όμως θεωρώ ότι το μεγάλο λάθος που κάνουν όλοι οι εκδοτικοί οίκοι, είναι πως δεν δίνουν εύκολα ευκαιρίες στους νέους ανθρώπους. Επίσης έχουν αποκλείσει την ποίηση από τις προγραμματισμένες εκδόσεις τους, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων. Το θεωρώ μέγα λάθος αυτό και νομίζω πως αν επένδυαν σοφά και ψύχραιμα σε νέους ανθρώπους, με μια φιλοσοφία και ένα προβληματισμό πιο σύγχρονο, η λογοτεχνία μας θα γινόταν φυτώριο απόψεων και πολλαπλών προβληματισμών. Φοβούνται ίσως να ξεφύγουν από τα τετριμμένα.

Τι είναι λογοτεχνία;

Δύσκολη απάντηση… Για μένα λογοτεχνία είναι ένα καλογραμμένο βιβλίο, που έχει ήρωες, που στέκουν στα πόδια τους και που δεν τους ξεχνάς εύκολα, που έχει γλώσσα που ξεφεύγει από την καθημερινότητα και τις εκφράσεις ‘’καφετέριας’’ όπως τις χαρακτηρίζω εγώ, που περιγράφει καταστάσεις, και που αφηγείται σωστά μια ιστορία. Πρέπει, η λογοτεχνία μέσα της, να κρύβει και ποίηση...Πως αλλιώς; Αντιπαθώ τον σύντομο λόγο, την πεζή περιγραφή και τα ρομάντζα. Αγαπώ πολύ τον Μυριβήλη, τον Καραγάτση, τον Αθανασιάδη και τον Ξενόπουλο. Συγγραφείς που έγραφαν τις ιστορίες τους, χρησιμοποιώντας σωστά ελληνικά, με χαρακτήρες δυνατούς που σε σεργιανούν ακόμα και τώρα στο κλίμα της εποχής που περιέγραφαν.

Ποια η σχέση σας με τους αναγνώστες των βιβλίων σας;

Νοιώθω υποχρέωση σε αυτούς τους ανθρώπους και τους αγαπώ. Δεν είναι τυπικό αυτό που λέω. Είναι πολύ μεγάλο θέμα για μένα, να έρχονται και να με αγκαλιάζουν άνθρωποι που τους αρέσω και με εκτιμούν σαν συγγραφέα, να μου χαμογελούν και να μου ανοίγουν την καρδιά και τα σπίτια τους… Πραγματικά νοιώθω και περήφανη και υποχρεωμένη να δώσω ακόμα περισσότερα σε όλους αυτούς τους ανθρώπους.

Μιλήστε μου λιγάκι για την γυναίκα Άννα Γαλανού.

Η Άννα Γαλανού είναι μια γυναίκα που έχει εργαστεί πολύ, σε ένα δύσκολο τομέα, όπως είναι αυτός της επικοινωνίας και της διαφήμισης. Αναγνωρίζω την αξία της εργασίας και εκτιμώ πολύ τους ανθρώπους που δεν παρακάλεσαν για τίποτα, κανένα. Κατά τα άλλα έχω οικογένεια, είμαι πολύ ευτυχισμένη από τη ζωή μου και δεν είμαι μια τυπική συγγραφέας. Διασκεδάζω με τους φίλους μου, κάνω ταξίδια και προσπαθώ να μάθω την κουλτούρα και άλλων λαών. Έχω έντονες μέρες, σε σημείο να μην κοιμάμαι καθόλου και άλλες πάλι που είμαι κυριολεκτικά ‘’σπιτόγατα’’ και χουχουλιάζω στη γωνιά μου. Μου αρέσει που εισπράττω πολλή αγάπη.

Τι εύχεστε και τι απεύχεστε για το μέλλον;

Εύχομαι υγεία πάνω απ’ όλα και να μην ηρεμήσω ποτέ. Φοβάμαι τις βαλτώδεις καταστάσεις περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Πιστεύω πως αν πέσεις σε μια τέτοια τρύπα, δεν μπορείς να βγεις. Αυτό απεύχομαι, να μην πάψει το μυαλό να παράγει και να δημιουργεί.

Αφού σας ευχαριστήσω θα ήθελα να μου απαντήσετε και σε μια τελευταία ερώτηση! Ποια συμβουλή θα δίνατε σε όλους όσους γράφουν και θέλουν να εκδώσουν το συντομότερο δυνατό τα έργα τους;

Είναι μια δύσκολη εποχή τώρα, όμως θα περάσει και θα ξεπεραστεί. Αν πιστεύουν σε αυτά που γράφουν και το κάνουν με την καρδιά τους κι όχι από ματαιοδοξία, λέω να επιμένουν. Πιστεύω απόλυτα πως όποιος έχει αξία, θα βρει το δρόμο του. Χρειάζεται υπομονή και όχι τις σειρήνες που υπόσχονται πολλά και τον επόμενο χρόνο οι ίδιες υποσχέσεις δίνονται σε άλλους. Να συνεχίζουν να γράφουν και να επιλέγουν εκδότες που έχουν συνέπεια και συνέχεια στο χώρο.



Ο Βιβλιοδείκτης φιλοξενεί άρθρο μου...




ΕΡΕΥΝΑ: Μαθητές «κατασκοπεύουν» τη λογοτεχνία στο διαδίκτυο

Posted by Δημήτρης Νίκου On 4:47 μ.μ. No comments

| γράφει ο Τάσος Αγγελίδης Γκέντζος* |

Στην αρχή της φετινής σχολικής χρονιάς ανέλαβα να «διδάξω» σε μαθητές του σχολείου μου το μάθημα της ερευνητικής εργασίας, που πρώτη φορά διδάσκεται φέτος στην πρώτη Λυκείου.

Συζητήσαμε με τους μαθητές την επιλογή του θέματος και κατόπιν δικής μου πρότασης αποφασίσαμε να διερευνήσουμε τον συσχετισμό της Λογοτεχνίας με το Διαδίκτυο. Οι μαθητές χωρίστηκαν σε τέσσερις ομάδες. Η πρώτη ασχολήθηκε με τη λογοτεχνία και την εκπαίδευση, η δεύτερη με τη βιβλιοπαρουσίαση – βιβλιοκριτική, η τρίτη με τη διαφήμιση και η τέταρτη με το φύλο.

Τα παιδιά της πρώτης ομάδας, ερευνώντας τη σχέση της διαδικτυακής λογοτεχνίας και της εκπαίδευσης, συνέταξαν και μοίρασαν 350 ερωτηματολόγια σε μαθητές Γυμνασίου και Λυκείου. Επίσης, επισκέφτηκαν ένα Δημοτικό σχολείο για να δουν τη σχέση των παιδιών με το διαδίκτυο και συνομίλησαν για το θέμα με έναν καθηγητή Πανεπιστημίου.

Η δεύτερη ομάδα ανίχνευσε τα όρια ανάμεσα στη βιβλιοπαρουσίαση και την βιβλιοκριτική. Ομολογώ πως οι επισημάνσεις τους – πολλές φορές αιχμηρές – με εξέπληξαν! Μοίρασαν επίσης ερωτηματολόγια σε μαθητές, συνομίλησαν με τον συγγραφέα Γιώργο Σκαμπαρδώνη – η συνομιλία βρίσκεται στην ιστοσελίδα μας – και με την καθηγήτρια της φιλοσοφικής σχολής του ΑΠΘ και κριτικό λογοτεχνίας, Τιτίκα Δημητρούλια.

Η κριτική θα μπορούσε να συνυπολογιστεί ως είδος τέχνης. Πρέπει να ασκείται σωστά, ώστε να πετυχαίνει τον σκοπό της και να διατυπώνεται περίτεχνα για να μη θεωρηθεί διαφήμιση. Ακόμα και μια ουδέτερη κριτική μπορεί να εισχωρήσει στο υποσυνείδητο του αποδέκτη και να του υποδείξει τεχνηέντως όσα πρεσβεύει Η κριτική είναι ένα μέσο προβολής που ανυψώνει ή υπονομεύει το βιβλίο, μια «στρατευμένη» μέθοδος βιβλιοπαρουσίασης, που χρησιμοποιεί η πλειοψηφία των συγγραφέων με στόχο να πριμοδοτήσουν τα βιβλία τους.

Έρχομαι στην τρίτη ομάδα, που ασχολήθηκε με τη διαφήμιση, σε σχέση με τη λογοτεχνία. Θα σας φαινόταν περίεργο αν τα παιδιά υποστήριζαν πως στο διαδίκτυο οι λογοτέχνες συναντώνται με τους μελλοντικούς αναγνώστες τους, διαφημίζοντας τη δουλειά τους; Τα ίδια δηλώνουν πως δεν έχουν σχέση με τέτοιου είδους προσεγγίσεις, καταλήγοντας πως αυτό ωφελεί περισσότερο τους εκδοτικούς οίκους και τους συγγραφείς και λιγότερο τους αναγνώστες. Τον διατύπωσε κανείς από εμάς τους γράφοντες τόσο αληθινά και ξεκάθαρα – άσχετα με το αν τον ασπάζεται ή όχι - αυτόν τον φοβερό κατ’ εμέ προβληματισμό;

Η διαδικτυακή διαφήμιση είναι οικονομικότερη για τον εκδοτικό οίκο, αφού απαιτεί πολύ λιγότερα έξοδα σε σχέση με τα άλλα μέσα. Ωφελείται ο δημιουργός, που έχει την ευκαιρία να κοινοποιήσει το έργο του και να μιλά με τους μελλοντικούς αναγνώστες του, οι οποίοι όμως επίσης ωφελούνται, αφού διαδικτυακά γνωρίζουν περισσότερα βιβλία ώστε να επιλέξουν αυτό που επιθυμούν να διαβάσουν.

Και φτάνουμε στην τελευταία ομάδα παιδιών, που μελέτησε τη συμπεριφορά ανδρών και γυναικών σε διαδικτυακές λογοτεχνικές λέσχες. Λίγο πολύ τους είχα βάλει να «κατασκοπεύουν» στις διάφορες ομάδες, να ελέγχουν χαρακτήρες και συμπεριφορές.

Τα παιδιά κατέληξαν πως οι γυναίκες είναι αυτές που διαβάζουν περισσότερο από τους άνδρες και πως οι συγγραφείς «στοχεύουν» αποκλειστικά σε αυτές. Σήμερα, άλλωστε, έχουμε το φαινόμενο της γυναικείας λογοτεχνίας, όχι μόνο αναφορικά με τις γυναίκες συγγραφείς, αλλά περισσότερο με το γυναικείο κοινό. Όπου κι αν είπαν τη γνώμη αυτή, τα παιδιά, δε βρήκαν την αποδοχή που περίμεναν. Οι απαντήσεις συγγραφέων, εκδοτικών οίκων και αναγνωστών, διπλωματικές.

Δε θα σας κουράσω με άλλες λεπτομέρειες. Διαβάστε την εργασία και αποβάλλοντας την οιανδήποτε μορφή δογματισμού, δείτε τις αλήθειες και τα ψέματα μέσα από τα μάτια των παιδιών!

Χιούμορ

Χιούμορ

17/05/2012

Άρθρο του Τάσου Αγγελίδη Γκέντζου

 

Πόσα πράγματα μπορεί να αντέξει ο τάδε Χριστιανός και ο δείνα

Μουσουλμάνος και να μη πάθει το εγκεφαλικό επεισόδιο;

Η καθημερινότητά μας είναι ασφυκτικά γεμάτη με πάμπολλα

προβλήματα και τα άτομα που μας πλαισιώνουν τις ώρες του

εικοσιτετραώρου ήταν που ήταν κάπως φευγάτα… για να

καταλήξουν και να γίνουν σήμερα σχεδόν προβληματικά!

Η μεταμόρφωση του κομπλεξικού σε προβληματικό λαμβάνει χώρα

ολοένα και περισσότερο μέρα με τη μέρα στις μόνιμες και στις

εξοχικές κατοικίες των διπλανών μας…

Δε μας φτάνουν τα χρήματα… δεν έχουμε να βγάλουμε το μήνα!

Κι οι περισσότεροι από μας... ζητάνε!

Η Ελλάδα της μιζέριας…

Τέτοια άξιζαν σε μας;

Ακούστε έναν τηλεφωνικό διάλογο!

Τα πρόσωπα δύο!

Η ταλαίπωρη υπάλληλος… η υπάλληλος των 300 ευρώ...

Η υπάλληλος που χαίρεται... επειδή αυτή έχει δουλειά...

Το δεύτερο πρόσωπο εγώ!



Α 1: Ο κύριος Γκέντζοοοοος Αθανάαααασιος;

Α2: Αναστάσιος.

Α1: Καλημέρα! θα μπορούσατε να μας πείτε το όνομα του πατέρα σας;

Α2: Να πω πως είναι μεσημέρι ή να μη μπω στον κόπο…

Α1: Δε σας καταλαβαίνω κύριε Γκέντο…

Α2: Κοιμόμουν!

Α1: Εμείς δουλεύουμε.

Α2: …

Α1: Να πληρώνετε πρώτα τις υποχρεώσεις σας και μετά να κοιμάστε! Όταν τα παίρνατε τα αυτοκίνητα δε σκεφτόσασταν τα χρήματα!

Α2: Να το πω… Χαράλαμπος… Για τον πατέρα μου λέω…

Α1: Με κοροϊδεύετε κύριε Γκέντο;

Α2: Γιατί να σας κοροϊδέψω μαντάμ;

Α1: Είμαι η κυρία "Παραδειγματίδου" κύριε Γκέντο… ο πατέρας σας έχει άλλο όνομα!

Α2: Κάνετε λάθος μαντάμ !

Α1: Δεν είμαι μαντάμ! Είμαι κυρία…

Α2: Η μητέρα μου ήταν λιγάκι ζωηρή… τον κεράτωνε… με τον Χαράλαμπο με έκανε…

Α1: Τι γράφει η ταυτότητά σας;

Α2: Δε γνωρίζω μαντάμ…

Α1: Να πληρώσετε τη δόση…

Α2: Δεν έχω…



Θα μπορούσα να σας μιλώ επί ώρες… για τις πλάκες που κάνω στο τηλέφωνο!

Ο αδύναμος που γίνεται δυνατός…

Η ανωνυμία τον κάνει δυνατό;

Δηλαδή έχει και η ανωνυμία την εξουσία της!

Δεν με βλέπει στα μάτια…

Δε την βλέπω στα μάτια!

Δεν είμαι σε θέση να αγγίξω τις λεπτές χορδές της ευαίσθητης ψυχοσύνθεσής του όντος!

Πάμε όμως παρακάτω…

Δεν έχεις ύπνο!

Τα παράδοξα, τα περίεργα, τα αλλόκοτα, τα προβληματικά και τα όλα τα κουφά του κόσμου συμβαίνουν κατά τις βραδινές ώρες!

Ανοίγεις το facebook και μπαίνεις μέσα…

Πριν προλάβεις να δεις τα μηνύματά σου… οι αγχωμένοι του χώρου σε προλαβαίνουν και να οι κουβέντες!

«Πως σου φαίνεται αυτό που έγραψα στην τάδε λέσχη;»

«Πες μια καλή κουβέντα…»

Κι εσύ να μη μπορείς να απαντήσεις όπως θα έπρεπε!

Και θα έπρεπε να απαντήσεις όπως θα ήθελες!

Και το μοίρασμα των μεγαλοστομιών αρχίζει να μοιράζει την τράπουλα και να γίνεται παιχνίδι!

Καλός εσύ, καλός εγώ, καλός κι αυτός…

Όλοι οι καλοί χωράνε!

Και που πήγαν οι ατάλαντοι ρε παιδιά;

Και κάποιοι από δαύτους είναι τόσο ατάλαντοι…

Και κάποιοι είναι τόσο ψεύτες…

Χειρότεροι οι ψεύτες από τους ατάλαντους!

Κι εσύ όμως είσαι ψεύτης! Τις μαγκιές τις κάνεις στην κοπελίτσα που κρύβεται πίσω από το σύρμα του τηλεφώνου...

Επιστρατεύεις το χιούμορ σου και προχωράς... ακόμα μερικά βήματα παρακάτω…



Η συγγραφέας Μαρία Χανιώτου γράφει για το Κουζλούκι...

TO ΚΟΥΖΛΟΥΚΙ ΚΑΙ Ο ΠΑΠΠΟΣ Ο ΤΖΟΤΖΟΣ...ΤΑΣΟΣ ΑΓΓΕΛΙΔΗΣ ΓΚΕΝTΖΟΣ

Τρίτη, 22 Μαΐου 2012 8:37 μμ | 8 σχόλια

 kouzlouki-mikro.jpg Αντρική ξεχωριστή γραφή.Είναι το πρώτο του συγγραφέα, το δεύτερο είναι ΨΥΧΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΙΣ  ΖΕΣΤΑΝΕ Η ΑΓΑΠΗ όπου έχει κάνει αίσθηση στο αναγνωστικό κοινό γνωρίζοντας μεγάλη επιτυχία. Ας μιλήσουμε όμως για το" Κουζλούκι και ο πάππος ο τζότζος". Με έβαλε σε σκέψεις μόλις  αντίκρισα τον τίτλο. Τι να θέλει να πει; Διάβαζα σελίδα τη σελίδα και όλο περίμενα κάποιος ήρωας να μου το μαρτυρήσει.  Ίσως δεν το ανακαλύψετε γι'αυτό σας γράφω πως" ΚΟΥΖΛΟΥΚ" είναι λέξη Τούρκικη που σημαίνει χώρος ψηλά σε βουνό, στον οποίο δεν μπορεί να προσεγγίσει εύκολα άνθρωπος με τα πόδια, και ζουν μονάχα πουλιά. Εκεί ψηλά ήθελε ο ήρωας να βρεθεί και όλο προσπαθούσε μια να χάνει το παιχνίδι με τη ζωή και μια με τον εαυτό του.Λένε  πως το πρώτο έργο κάθε συγγραφέα είναι της καρδιάς του.Και το πιστεύω.Αν θέλεις να μάθεις πολλά για την ψυχοσύνθεση ενός δημιουργού διάβασε το πρώτο του έργο. ψάξε για τον γράφοντα. Διάσπαρτος θάναι εκεί στις γραμμές του.Πάντα με εξαιρέσεις φυσικά. 
Σε αυτό το βιβλίο ο συγγραφέας με ένα πρωτότυπο τρόπο περνά από τον ένα ήρωα στον άλλον, κάποιες φορές στοχαστικά, άλλες φιλοσοφικά ακόμα και σατυρικά να ανοίγουν τις σκέψεις τους, τα βάσανα και τα συναισθήματα που τους κατακλίζουν. Πολλά ήταν τα σημεία που ταυτίστηκα και προβληματίστηκα.
ΟΠΩΣ...........
Το παρελθόν είναι παρόν σε αυτούς που δεν το έχουν πετάξει....
και δεν είναι λίγοι αυτοί....
είναι το τσιρότο της πληγής μας......
.............................................................................................................................................................................
ΠΟΣΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΘΑ ΕΙΧΑΝ ΛΥΘΕΙ ΑΝ ΚΑΝΑΜΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΗΡΩΑ ΤΟΥ!
Μη βιάζεσαι ποτέ, να αφήνεις τους άλλους να μιλούν...Να μάθεις να ακούς τους άλλους!
.................................................................................................................................................................
ΑΣ ΜΗ ΞΕΧΝΑΜΕ ΤΟΥΤΑ......
Σου αρέσει, όμως, όπως το γράφεις. Αυτό είναι το σημαντικό!Να γράφεις για σένα και μόνο για σένα για να μπορέσουν να τα διαβάσουν οι άλλοι, να μπορέσουν να αποκρυπτογραφήσουν εσένα.... Είναι υποχρεωμένοι να το κάνουν. Κι αν δεν αρέσεις σε κάποιους δεν πειράζει. Δεν θα μπορέσεις ποτέ να αρέσεις σε όλους".
..................................................................................................................................................................
Οι καιροί αλλάζουν κι εμείς αλλάζουμε μαζί τους είχε πει κάποιος Λατίνος πολλά χρόνια πριν απ'αυτόν....Ήταν η αγαπημένη αφιέρωση. Για κάποιο διάστημα σε όποιο δώρο αγόραζε έγραφε επάνω αυτό.
....................................................................................................................................................................
Κόσμος μπαινόβγαινε με κρυανάλατα χαμόγελα...Σε περνούν για ηλίθιο!Ο άλλος είναι ηλίθιος κι αυτός το ξέρει......όλοι σου δείχνουν τα μετά κι εσύ ψάχνεις το τώρα, αν δεν αλλάξεις το τώρα δεν θα ησυχάσεις....
...................................................................................................................................................................
ΣΚΛΗΡΗ ΣΤΙΓΜΗ......
Κανείς δεν ψάχνει στο ντουλαπάκι σου....Τα άφησε πάνω στο κομοδίνο. Σε κοινή θέα!Ήθελε να δει με τα μάτια του, να ξεφύγει από τις σκέψεις, να μην οργανώσει τίποτα, να πάψει να περιμένει τους σωτήρες και να κλείνει τα αυτιά στους γυρολόγους παρηγορητές.
.................................................................................................................................................................
ΥΠΕΡΟΧΟ............
Πήρε δύναμη!Πάντα μιλούσε με τους ανθρώπους που κουβαλούσε μέσα του!Ήταν τα κομμάτια του και το παζλ είχε αρκετά κομμάτια.... Το παζλ όμως, δεν θα τελείωνε ποτέ! Τα κομμάτια μέναν μακριά, δεν γνωριζόντουσαν μεταξύ τους, δεν ήξεραν ότι ήταν τα κομμάτια του.
Οι άνθρωποί μας, δεν πεθαίνουν, τους έχουμε μέσα μας, συζητούν μαζί μας, μας βοηθούν όταν τους χρειαζόμαστε, εξακολουθούν να μας αγαπούν.......
....................................................................................................................................................................
ΘΑΥΜΑΣΤΗ ΠΑΡΟΜΟΙΩΣΗ..................
Τους άνοιξε μια κοπέλα με δυο μάτια που είχαν μαλώσει μεταξύ τους. Το ένα κοιτούσε δεξιά και το άλλο αριστερά. Από όποια μεριά και να τα έβλεπες, το ένα κοιτούσε δεξιά και το άλλο αριστερά!Τα μονοπάτια της σκέψης του έβρισκαν έναν αδελφό... Αριστερά, δεξιά, δεξιά, αριστερά........
....................................................................................................................................................................
ΠΟΝΟΣ .......
Δεν είναι ώριμοι. Παιδιά είναι, θα με πλήγωναν τα σχόλια!Τι άλλο να σου γράψω; Α! Μην έρθεις  στα όνειρά μου, φοβάμαι..... θα τα πούμε.....
..................................................................................................................................................................
ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΑΣ ΤΟ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ.........
Μικρή σημασία έχει, αν τραβήξουμε τον εαυτό μας από το κέντρο του κύκλου....

ΔΙΑΒΑΖΟΥΜΕ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ
Ο ήρωας.....Ο Στρατής....
Θα μπορούσε όμως να λέγεται και Λάκης, Βασίλης, Αλέξανδρος, ή όπως αλλιώς, δεν έχει σημασία.. Όλα στριφογύριζαν στον ίδιο κύκλο. Του άρεσαν οι κύκλοι, οι σταθερές τροχιές, η γοητέια της φιλοσοφίας τους, η θεωρία του τίποτα, το τίποτα..... τα πάντα....
Όταν ζεις στο τίποτα έχεις ελπίδες.... Πίστευε πια ότι το τρένο δεν θα περνούσε για αυτόν...Μια φορά πέρασε και το είχε αφήσει να φύγει.... Έπρεπε να βγάλει το πρόγραμμα απο τη ζωή του και να λειτουργήσει με την αίσθηση... Τέρμα πια οι υποχωρήσεις....... Και εκείνο το ....κουζλούκι; Τι ήταν επιτέλους......;

Ένα μυθιστόρημα-μωσαϊκών συναισθημάτων, σκέψεων, προσώπων, συμπεριφορών, μέσα από την αφήγηση του κεντρικού ήρωα που θα μπορούσε να είναι ο καθένας από μας που βιώνει μια ζωή απλή και συνάμα σύνθετη στην απλότητά της, συνηθισμένη κι εξαίσια ασυνήθιστη, βαρετή και συνάμα συναρπαστική στην καθημερινή της ρουτίνα..... Ένα εξαίσο μυθιστόρημα!ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΩΚΕΑΝΟΣ.
Εύχομαι ό, τι καλύτερο στον συγγραφέα και καλή συνέχεια στο συγγραφικό του έργο.
Για να συνδεθείτε με το ιστολόγιο του συγγραφέα πατείστε εδώ

RSS Feed για αυτό το θέμα 8 σχόλια

melodytravel

από βιργινια . | Τρίτη, 22 Μαΐου 2012 10:21 μμ

Πόσα μαθαίνω κάθε που σε επισκέπτομαι.Ευχαριστώ!
Καλό βράδυ Μαρία!!
avatar

από Κατερίνα | Τρίτη, 22 Μαΐου 2012 11:22 μμ

Μου αρέσουν πολύ τα σημεία που έχεις ξεχωρίσει , φαίνεται πολύ ενδιαφέρον ! Πολύ ωραίο και το εξώφυλλο του βιβλίου !!!
mariachaniwtou

από maria xaniwtou | Τετάρτη, 23 Μαΐου 2012 0:34 πμ

Βιργινία μου χαίρομαι αν το πετυχαίνω. Καλό ξημέρωμα.
mariachaniwtou

από maria xaniwtou | Τετάρτη, 23 Μαΐου 2012 0:38 πμ

Κατερίνα μου, πάντα ξεχωρίζουν τον συγγραφέα κάποια κομμάτια.Έχει ένα ιδιαίτερο στυλ ο συγκεκριμένος συγραφέας.Ευχαριστώ για το περασμά σου.
avatar

από tasos aggelidis gentzos | Τετάρτη, 23 Μαΐου 2012 9:12 πμ

Ευχαριστώ πολύ Μαρία!!!!!!!!!!! Ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου!!!! Το μυθιστόρημα αυτό ήταν για μένα το μυθιστόρημα της καρδιάς μου!!!!!!!!!!!!!!
mariachaniwtou

από maria xaniwtou | Τετάρτη, 23 Μαΐου 2012 11:15 πμ

Είμαι ιδιαίτερα ευτυχής όταν διαισθάνομαι κάποια πράγματα και μου επιβεβαιώνεται η σκέψη.Εύχομαι η καρδιά ποτέ να μη σιγήσει και να κεντάς τα μυθιστορήματά σου με κομμάτια αυτής.!
johnpit

από ΓΙΑΝΝΗΣ JOHNPIT | Τετάρτη, 23 Μαΐου 2012 7:40 μμ

Μαρία σε ευχαριστούμε που μας ανοίγεις τη γνώση σε συγγραφείς που δεν είναι ευρέως γνωστοί αλλά έχουν πολλά να μας πουν.
Καλό σου βράδυ.
mariachaniwtou

από maria xaniwtou | Τετάρτη, 23 Μαΐου 2012 11:24 μμ

Όπως έχουμε πλέον καταλάβει ο καθένας εδώ στη γειτονιά μας έχουμε δώσει το στίγμα μας. Έτσι δεν παρεκλείνω, προσπαθώντας για το καλύτερο.Καλό ξημέρωμα!



ΧΡΥΣΑ ΜΠΑΛΑΜΠΑΝΗ: Φωτογραφίες για τις "Ψυχές που δεν τις ζέστανε η α...


Φωτογραφίες για τις "Ψυχές που δεν τις ζέστανε η αγάπη" του Τάσου Αγγελίδη Γκέντζου





























"Ψυχές που δεν τις ζέστανε η αγάπη"
Συγγραφέας: Τάσος Αγγελίδης Γκέντζος
Eκδόσεις Ωκεανός (c) 2011









Οι "Αργολικές ειδήσεις" προτείνουν...


Ο Θεσσαλονικιός συγγραφέας Τάσος Αγγελίδης Γκέντζος.

 Ποια μπορεί να είναι η σχέση του πεζογράφου Τάσου Αγγελίδη Γκέντζου με τον νομό μας; Μάθαμε πως τα τελευταία είκοσι πέντε χρόνια ο δημιουργός περνά τα καλοκαίρια του στην Κάντια και φυσικά... δηλώνει λάτρης του νομού μας. Πήραμε αφορμή για να σας τον παρουσιάσουμε από την Λογοτεχνική Διαδικτυακή Εφημερίδα της οποία είναι ο δημιουργός. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

 
 Ο Τάσος είναι παντρεμένος με την Άννα Δεληγιαννοπούλου, κόρη του συνταξιούχου δασκάλου Γεώργιου Δεληγιαννόπουλου, ο οποίος υπηρέτησε για πάνω από τριάντα χρόνια στο νομό μας. Διδάσκει Αρχαία και Νέα Ελληνικά στο Πρώτο Λύκειο και στο Πρώτο Γυμνάσιο του Αμερικανικού Κολλεγίου <<Ανατόλια>> της Θεσσαλονίκης και είναι συγγραφέας των μυθιστορημάτων <<Το κουζλούκι και ο πάππος ο Τζότζος>> και <<Ψυχές που δεν τις ζέστανε η Αγάπη>>. Η Λογοτεχνική εφημερίδα την οποία οραματίστηκε και σχεδίασε μαζί με τον συνάδερφό του Γιώργο Καρτσιώτη <<πάτησε>> πάνω σε μια πραγματικά πρωτότυπη ιδέα!
 Οι μαθητές εξασκούνται σε διάφορες μορφές του γραπτού λόγου, γράφοντας ποιήματα, πεζά ή απλώς τις σκέψεις τους. Στη συνέχεια γνωστοί συγγραφείς αλλά και πανεπιστημιακοί δάσκαλοι γράφουν στην εφημερίδα τις δικές τους σκέψεις και τα συναισθήματα που τους προκάλεσαν τα γραπτά των παιδιών. Προς το παρόν στην εφημερίδα (www.logotexniki.com) γράφουν μόνο μαθητές του Κολλεγίου, αλλά ο συγγραφέας μας διαβεβαίωσε πως η εφημερίδα θα <<ανοίξει>> και για τους μαθητές των άλλων σχολείων και μάλιστα μας ανέφερε πως θα ήθελε να δημοσιεύσει ποιήματα παιδιών από την αγαπημένη του Αργολίδα στην σχολική τους εφημερίδα. Με τις απόψεις και τους προβληματισμούς του μπορείτε να έρθετε σε επαφή μέσα από όσα γράφει στο www.apothessaloniki.gr .