Συνέντευξη από τη συγγραφέα Άννα Γαλανού

 

Συνέντευξη από τη συγγραφέα Άννα Γαλανού

 

Κυρία Γαλανού, την Τετάρτη στις 30 Μαΐου παρουσιάζετε το βιβλίο σας «Το παράπονό μου μια κραυγή» στην πόλη μας. Περιγράψτε μας τις σκέψεις και τα συναισθήματά της Άννας.

Κατ’ αρχήν θέλω να σας ευχαριστήσω πάρα πολύ για τη συνέντευξη αυτή.
Νοιώθω πολύ συγκινημένη που για ακόμα μια φορά θα βρίσκομαι στη Θεσσαλονίκη. Δεν θα ξεχάσω τον κόσμο πέρσι και την αγάπη με την οποία με υποδέχτηκαν οι άνθρωποι εδώ. Οι περισσότεροι μου ήταν τότε άγνωστοι και ήρθαν με ένα μεγάλο χαμόγελο και με πολλή αγάπη, να στηρίξουν μια νέα συγγραφέα στο ξεκίνημά της. Επισκέπτομαι εδώ και πολλά χρόνια τη Θεσσαλονίκη. Έχω πολλούς προσωπικούς φίλους, και η πόλη σας μου δημιουργεί ακριβώς το ίδιο συναίσθημα που έχω όταν επισκέπτομαι την πατρίδα μου.

Κάνατε παρουσιάσεις του βιβλίου σας και σε άλλες πόλεις;

Το βιβλίο εκδόθηκε αρχές του Μάρτη και μέχρι τώρα έχω κάνει πέντε παρουσιάσεις, όλες με πολλή μεγάλη επιτυχία. Ξεκίνησα από τα Public του Συντάγματος στην Αθήνα, επισκέφτηκα την Πάτρα σε συνεργασία με το Vlepo (ιντερνετικό ραδιόφωνο της Πάτρας) και το βιβλιοπωλείο ‘’ Γωνιά του βιβλίου’’ της κ. Παπαχρήστου, πήγα στα Χανιά, στο βιβλιοπωλείο ‘’ Επιλογές’’ της κ. Μαρκάκη, στο Ηράκλειο, στο βιβλιοπωλείο του κ. Δοκιμάκη και στο Ρέθυμνο στο βιβλιοπωλείο του κ. Κλαψινάκη. Ακολουθεί τώρα η Θεσσαλονίκη στο βιβλιοπωλείο του κ. Μαλλιάρη και στη συνέχεια θα παρευρεθώ 15 και 16 Ιουνίου στο φεστιβάλ του Πηνειού στη Λάρισα με την υποστήριξη ενός επίσης μεγάλου βιβλιοπωλείου της πόλης.

Μιλήστε μας λιγάκι για την υπόθεση του μυθιστορήματος που θα παρουσιαστεί στην πόλη μας.

‘’Το παράπονό μου μια κραυγή’’ είναι ένα πολυπρόσωπο μυθιστόρημα που αναφέρεται σε τρεις γενιές ανθρώπων με μεγάλες κοινωνικές διαφορές, διαφορετική κουλτούρα, συνιστώσες και στόχους ζωής. Το μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου εξελίσσεται στην Κωνσταντινούπολη, όπου οι σχέσεις ανάμεσα στους εναπομείναντες Ρωμιούς της Πόλης και στους Τούρκους είναι το ένα θέμα, όμως το ουσιαστικότερο είναι η υπερβολή σε τρόπους και συμπεριφορές που δεν γνωρίζουν πατρίδες και ο αγώνας μέχρι θανάτου για αξίες, αγάπη και πίστη. Περιγράφει δυο τραγικούς έρωτες, χωρίς να υπάρχει καμιά μελοδραματική υπερβολή… Άλλωστε είμαι εναντίον κάθε μελό κατάστασης. Η αγάπη παίζει καταλυτικό ρόλο, όπως και οι σχέσεις που δοκιμάζονται στο χρόνο. Η αγάπη δεν έχει πατρίδα, όπως δεν έχουν ούτε η μουσική, ούτε τα αισθήματα. Επίσης περιγράφω την Πόλη, έτσι όπως εγώ την έχω περπατήσει και έχω αντλήσει ενέργεια και θλίψη από τα στενά δρομάκια και τις κατηφοριές της. Είναι ένα διαφορετικό ταξίδι αυτό το βιβλίο…

Τι γνώμη έχετε για αυτούς τους περίεργους ανθρώπους… τους συγγραφείς;

Οι συγγραφείς δεν ξέρω αν είναι περίεργοι, αλλά μια ‘’τρέλα’’ την έχουμε. Δεν μπορούμε να δουλεύουμε τόσο με την φαντασία μας, να ζούμε μέσα σε ζωές των ηρώων μας, να δημιουργούμε πρόσωπα που ξεφεύγουν από την καθημερινότητα, και ταυτόχρονα να έχουμε οι ίδιοι μια φυσιολογική, καθημερινή ζωή. Δεν θα είμαστε συγγραφείς τότε. Θα κάναμε κάτι άλλο. Και αυτό που λέω, αφορά γενικά τους καλλιτέχνες, όχι μόνο τους συγγραφείς. Μας χαρακτηρίζει αυτή ‘’η τρέλα’’ της δημιουργίας.

Ποια η γνώμη σας για τους εκδοτικούς οίκους;

Δεν ξέρω πολλούς εκδοτικούς οίκους. Είμαι στην Ωκεανίδα, με επέλεξαν, και νοιώθω ιδιαίτερη χαρά που μπήκα σ’ αυτή την ‘’οικογένεια’’. Γενικά όμως θεωρώ ότι το μεγάλο λάθος που κάνουν όλοι οι εκδοτικοί οίκοι, είναι πως δεν δίνουν εύκολα ευκαιρίες στους νέους ανθρώπους. Επίσης έχουν αποκλείσει την ποίηση από τις προγραμματισμένες εκδόσεις τους, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων. Το θεωρώ μέγα λάθος αυτό και νομίζω πως αν επένδυαν σοφά και ψύχραιμα σε νέους ανθρώπους, με μια φιλοσοφία και ένα προβληματισμό πιο σύγχρονο, η λογοτεχνία μας θα γινόταν φυτώριο απόψεων και πολλαπλών προβληματισμών. Φοβούνται ίσως να ξεφύγουν από τα τετριμμένα.

Τι είναι λογοτεχνία;

Δύσκολη απάντηση… Για μένα λογοτεχνία είναι ένα καλογραμμένο βιβλίο, που έχει ήρωες, που στέκουν στα πόδια τους και που δεν τους ξεχνάς εύκολα, που έχει γλώσσα που ξεφεύγει από την καθημερινότητα και τις εκφράσεις ‘’καφετέριας’’ όπως τις χαρακτηρίζω εγώ, που περιγράφει καταστάσεις, και που αφηγείται σωστά μια ιστορία. Πρέπει, η λογοτεχνία μέσα της, να κρύβει και ποίηση...Πως αλλιώς; Αντιπαθώ τον σύντομο λόγο, την πεζή περιγραφή και τα ρομάντζα. Αγαπώ πολύ τον Μυριβήλη, τον Καραγάτση, τον Αθανασιάδη και τον Ξενόπουλο. Συγγραφείς που έγραφαν τις ιστορίες τους, χρησιμοποιώντας σωστά ελληνικά, με χαρακτήρες δυνατούς που σε σεργιανούν ακόμα και τώρα στο κλίμα της εποχής που περιέγραφαν.

Ποια η σχέση σας με τους αναγνώστες των βιβλίων σας;

Νοιώθω υποχρέωση σε αυτούς τους ανθρώπους και τους αγαπώ. Δεν είναι τυπικό αυτό που λέω. Είναι πολύ μεγάλο θέμα για μένα, να έρχονται και να με αγκαλιάζουν άνθρωποι που τους αρέσω και με εκτιμούν σαν συγγραφέα, να μου χαμογελούν και να μου ανοίγουν την καρδιά και τα σπίτια τους… Πραγματικά νοιώθω και περήφανη και υποχρεωμένη να δώσω ακόμα περισσότερα σε όλους αυτούς τους ανθρώπους.

Μιλήστε μου λιγάκι για την γυναίκα Άννα Γαλανού.

Η Άννα Γαλανού είναι μια γυναίκα που έχει εργαστεί πολύ, σε ένα δύσκολο τομέα, όπως είναι αυτός της επικοινωνίας και της διαφήμισης. Αναγνωρίζω την αξία της εργασίας και εκτιμώ πολύ τους ανθρώπους που δεν παρακάλεσαν για τίποτα, κανένα. Κατά τα άλλα έχω οικογένεια, είμαι πολύ ευτυχισμένη από τη ζωή μου και δεν είμαι μια τυπική συγγραφέας. Διασκεδάζω με τους φίλους μου, κάνω ταξίδια και προσπαθώ να μάθω την κουλτούρα και άλλων λαών. Έχω έντονες μέρες, σε σημείο να μην κοιμάμαι καθόλου και άλλες πάλι που είμαι κυριολεκτικά ‘’σπιτόγατα’’ και χουχουλιάζω στη γωνιά μου. Μου αρέσει που εισπράττω πολλή αγάπη.

Τι εύχεστε και τι απεύχεστε για το μέλλον;

Εύχομαι υγεία πάνω απ’ όλα και να μην ηρεμήσω ποτέ. Φοβάμαι τις βαλτώδεις καταστάσεις περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Πιστεύω πως αν πέσεις σε μια τέτοια τρύπα, δεν μπορείς να βγεις. Αυτό απεύχομαι, να μην πάψει το μυαλό να παράγει και να δημιουργεί.

Αφού σας ευχαριστήσω θα ήθελα να μου απαντήσετε και σε μια τελευταία ερώτηση! Ποια συμβουλή θα δίνατε σε όλους όσους γράφουν και θέλουν να εκδώσουν το συντομότερο δυνατό τα έργα τους;

Είναι μια δύσκολη εποχή τώρα, όμως θα περάσει και θα ξεπεραστεί. Αν πιστεύουν σε αυτά που γράφουν και το κάνουν με την καρδιά τους κι όχι από ματαιοδοξία, λέω να επιμένουν. Πιστεύω απόλυτα πως όποιος έχει αξία, θα βρει το δρόμο του. Χρειάζεται υπομονή και όχι τις σειρήνες που υπόσχονται πολλά και τον επόμενο χρόνο οι ίδιες υποσχέσεις δίνονται σε άλλους. Να συνεχίζουν να γράφουν και να επιλέγουν εκδότες που έχουν συνέπεια και συνέχεια στο χώρο.