Η τράπεζα αίματος, η τράπεζα σπέρματος και η τράπεζα των ηλιθίων...

Η Τράπεζα αίματος... σωτήρια! 
Η Τράπεζα σπέρματος... σωτήρια!
Η Τράπεζα θεμάτων... να κλαις και να γελάς μαζί!
Και στις τρεις τράπεζες δίνεις δωρεάν από το περίσσευμα σου και στην συνέχεια χαίρεσαι με την κοινωνική σου προσφορά. 
Κι αυτός που παίρνει δείχνει... πως δεν έχει περίσσευμα!
Έδωσαν λοιπόν και κάποιοι συνάδερφοι τα δικά τους θέματα στην τράπεζα του υπουργείου παιδείας κι αυτή χωρίς να τα ελέγξει τα δέχτηκε στους φιλόξενους κόλπους της.
Και ερωτώ εγώ ο ανόητος!
Αν θέλεις να δώσεις αίμα δεν οφείλεις να καλύπτεις και κάποιες προϋποθέσεις;
Για το σπέρμα... δεν το συζητώ!
Δεν μπορείς να είσαι "άσφαιρος" και να θέλεις να γίνεις δωρητής σπέρματος... 
Όλοι αυτοί που έδωσαν τα θέματά τους για αυτή την τράπεζα δεν θα έπρεπε να περάσουν από κάποια αξιολόγηση μαζί με την πλουσιοπάροχη πραμάτεια τους;
Υπήρξαν πολύ καλά θέματα!
Υπήρξαν όμως και κάποιοι που έδωσαν θέματα με σκοπό να πιάσουν αδιάβαστο τον μαθητή. Σκοπός του καθηγητή είναι να φέρνει στο φως όλα αυτά που έχει κατανοήσει ο μαθητής, σκοπός του καθηγητή είναι να βοηθήσει τον μαθητή να αφομοιώσει τα ουσιαστικά και όχι να προσπαθεί να τον πιάσει αδιάβαστο ρωτώντας τον κάποιες ανούσιες λεπτομέρειες.
Μα τόσο κομπλεξικοί είστε, βρε παιδιά;
Ίσως από αλλού θα έπρεπε  να την εισπράξετε την χαμένη σας αυτοπεποίθηση και αλλού να αναζητήσετε την αυτοεπιβεβαίωση. Τι θέλατε να δείξετε, αγαπητοί μου θεματοδότες;
Θέλεις να δείξεις πως ξέρεις!
Αυτονόητο είναι...  να ξέρεις, εφόσον είσαι καθηγητής!
Έλα όμως που στην πατρίδα μας το αυτονόητο έχει καταντήσει να είναι προσόν!
Ή μήπως δεν ξέρεις;
Μήπως δεν μπορείς να απαντήσεις στις ερωτήσεις σου;
Ένας μαθητής οφείλει να ξεπερνά τις παγίδες του φιλολόγου, του μαθηματικού, του φυσικού, του βιολόγου...
Υπεράνθρωπος είναι ο μαθητής των δεκαπέντε;
Και να δηλώσω πως δεν είμαι οπαδός του πατερναλισμού!
Για την προχειρότητα του υπουργείου και τον υπουργό δεν θα πω τίποτα!
Δε θα χαλάσω τζάμπα το σάλιο μου...
Εύχομαι οι αναλήψεις από αυτή την τράπεζα να μη μας οδηγήσουν στο γκρεμό...
Ούτε κινδυνολόγος είμαι! 
 

Σοφία Βόικου - Το Μυστικό της Καταιγίδας

 
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ.
( Ο λόγος είναι προφορικός...)
Το “Μυστικό της Καταιγίδας” είναι ο τίτλος του νέου μυθιστορήματος της Σοφίας Βόικου. Οι λέξεις του τίτλου “μυστικό” και “καταιγίδα” από μόνες τους σε προκαλούν αμέσως να αναρωτηθείς...
Ποιο να είναι αυτό το μυστικό και μάλιστα τι σχέση μπορεί να έχει με ένα φυσικό φαινόμενο, με μια καταιγίδα; Κυριολεκτική ή μεταφορική είναι αυτή η καταιγίδα... ή μήπως και τα δύο μαζί;
Η απορία σας θα λυθεί στο τέλος του βιβλίου!
Δε θα αποκαλύψω το μυστικό της καταιγίδας!

Ο τόπος...
Ένα μικρό νησί κάπου κοντά στην Ρόδο... Στο παρελθόν κατά την διάρκεια του δεύτερου παγκόσμιου πολέμου είχαν πατήσει το πόδι τους εκεί... Ιταλοί και Γερμανοί. Στη δεκαετία του 1980 το επισκέπτονται ακόμα Ιταλοί και Γερμανοί;
Ίσως ως τουρίστες... ίσως πάλι όχι!
Κάποτε αυτό το νησί των Δωδεκανήσων ενσωματώνεται στην πατρίδα μας. Δεν υπάρχει άλλος τόπος για την μοναχική Κλειώ. Η Κλειώ που αφηγείται σε πρώτο πρόσωπο... Μόνο αυτό το μικρό νησί κυριαρχεί σε όλο το έργο, ένα νησί... με τις αμαρτίες του, αλλά και με τις ομορφιές του!
Η ελληνική φύση, οι αυλές των σπιτιών, το καπετανόσπιτο με την ιστορία του, η εκκλησία με τους αμαρτωλούς πιστούς, τα στενά δρομάκια της χώρας, τα παλιά σπίτια και οι αναμνήσεις τους, το ηφαίστειο... και φυσικά η θάλασσα με τα καλά της και τα κακά της!
Όλα τα πράγματα έχουν την καλή και την κακή πλευρά τους!
Και ο έρωτας...
Ο χρόνος...
Το μακρινό χθες... κάπου στη διάρκεια του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου και αυτό που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε κοντινό χθες, δηλαδή οι ξέγνοιαστες δεκαετίες του 1980 και... ίσως του 1990.
Κι οι δύο αυτοί χρόνοι μπλέκονται με εξαίρετο τρόπο και νομίζεις πως ζεις παράλληλα σε δύο επίπεδα. Για μένα αυτό το πάντρεμα, το αρμονικό πάντρεμα του χρόνου... είναι και η μεγάλη επιτυχία της συγγραφέως.
Τα πρόσωπα...
Τρία τα επίπεδα.
Τα πρόσωπα του χθες ένα πρώτο επίπεδο, τα πρόσωπα του χθες που δρουν όμως και στο σήμερα του αφηγητή ένα δεύτερο επίπεδο και το τρίτο επίπεδο... τα πρόσωπα που δρουν και κινούνται μόνο στο σήμερα του αφηγητή.
Οι περισσότεροι από το 1945 περνούν στο 1980... Το δεύτερο επίπεδο κατά την προσωπική μου κρίση είναι αυτό που φαίνεται να κάθεται (να κυριαρχεί) πάνω στα άλλα δύο! Μήπως στο τέλος της ανάγνωσης ο αναγνώστης θα αναθεωρήσει;
 
Το μυστικό.
Δεν είναι ένα το μυστικό. Είναι πολλά. Κι αυτά τα μυστικά βγαίνουν στο φως του ήλιου ένα ένα για να μπορέσεις να αιτιολογήσεις ως αναγνώστης την θέση τους μέσα στο κείμενο. Ανακαλύπτεις... κι εκεί που νομίζεις πως κατάλαβες τη σχέση των προσώπων, εκεί που νομίζεις πως το παζλ έχει συμπληρωθεί στο μυαλό σου... κάτι γίνεται και έχεις μπροστά σου την νέα ανατροπή! Αν αυτό δεν είναι επιτυχία του συγγραφέα, τότε τι είναι επιτυχία;

Η πλοκή.
Η πλοκή είναι φανταστική! Δένει αρμονικά τον τόπο, τον χρόνο και όλα τα πρόσωπα. Αξίζουν συγχαρητήρια για αυτό στην Σοφία! Δεν υπάρχει μέσα στο μυθιστόρημα κάτι άχρηστο, κάποιο στοιχείο που θα μπορούσε να αφαιρεθεί χωρίς να αλλοιωθεί η αρτιότητα του έργου. Όλα έχουν τον λόγο της ύπαρξής τους.
Η αφηγήτρια – αφηγητής βρίσκεται σε έναν άλλον χρόνο. Στη δεκαετία του 1980... Είπα στη Σοφία πως πρέπει να την αγαπά πολύ εκείνη την εποχή... με τον σκαραβαίο της τον Πελεγκρίνο να κυριαρχεί στα συναισθήματα της νιότης...
Η Κλειώ λοιπόν με τον παππού της, την αδερφή της, την Πηνελόπη – Πιπίτσα, τους φίλους της... και έναν πατέρα που βρίσκεται μακριά από το νησί. Ναυτικός ο πατέρας της! Η Κλειώ που δεν γνώρισε μάνα – η γιαγιά την μεγάλωσε – ένας άνθρωπος σε απόλυτη ισορροπία. Είναι εντυπωσιακό! Ένας άνθρωπος κοινός... μια δασκάλα που ζει το σήμερα σε ένα μικρό νησί, αποδέχεται με έναν δικό της μοναδικό τρόπο -το διαφορετικό- και... ισορροπεί!
Η Κατερίνα είναι η πρωταγωνίστρια του μυθιστορήματος. Γιατί; Λόγω του παρελθόντος της, της σχέσης της με τους ζωντανούς και τους πεθαμένους, του τρόπου της ζωής και των επιλογών της, του πείσματός της, της ψυχής της, του κουράγιου της, των βασάνων της, του τρόπου που βρίσκει η συγγραφέας για να την λυτρώσει, της τόλμης της, των συναισθημάτων της.
Μπορώ να πω και πολλά άλλα...
Δεν σου κουνά το δάχτυλο λέγοντάς σου “εγώ είμαι η πρωταγωνίστρια”, αναγκάζεσαι όμως να το δεχθείς δίχως να σου το επιβάλει.
Υπερισχύει των άλλων χαρακτήρων!
Κι ερχόμαστε σε πρόσωπα του χωριού... Οι περιγραφές της Σοφίας για τόπους και πρόσωπα είναι πάρα πολύ καλές. Τον Λογγίνο τον καντηλανάφτη είναι σαν να τον είχα δίπλα μου σε όλη την ανάγνωση του μυθιστορήματος. Όταν τελείωσα το βιβλίο και τον έφερα στην μνήμη... στεκόταν ολοζώντανος μπροστά μου. Οι λιγοστές κουβέντες του με την παπαδιά, ο φόβος του για τον πρόεδρο και τον παπά, η μεγάλη αγάπη του για την Αννιώ!
Δεν θα πω πια είναι η Αννιώ...
Η αγάπη του Λογγίνου για την Κατερίνα! Τον βλέπω να είναι ξαπλωμένος μέσα στην εκκλησιά, να κοιτά πίσω από τις τριανταφυλλιές του κήπου της Κατερίνας, να μπαίνει στην αυλή της Αννιώς και να κάθεται στο στρώμα της, να αγναντεύει την θάλασσα...
 
Έρωτας.
Η συγγραφέας μας δίνει όλες τις μορφές του έρωτα!
Ο έρωτας που πραγματώθηκε στο παρελθόν κι ο έρωτας ο ανικανοποίητος... ο έρωτας που δεν μπόρεσε ποτέ να βρει τον αποδέκτη του!
Ο έρωτας ο αγνός... και ο βιασμός...
Τα αποτελέσματα του έρωτα!
Ο έρωτας που έχει ως σκοπό του το κέρδος από την μια μεριά και ο άδολος έρωτας από την άλλη...
Η αποχή από τον έρωτα...
Ο έρωτας που δεν θέλεις να ζήσεις για να έχεις στο μυαλό σου μόνο την ανάμνησή του...
Τι μπορεί να κάνει κάποιος για τον έρωτα! Μέχρι που μπορεί να φτάσει; Τι θα ήθελε να κάνει κάποιος για τον έρωτα και δεν το κάνει;
Ο έρωτας στα άτομα μεγαλύτερων ηλικιών...
Ο έρωτας είναι αυτός που κινεί τα νήματα της σκέψης και των συναισθημάτων.

Να πω στην Σοφία ένα μεγάλο Μπράβο για το αρτιότατο μυθιστόρημά της και να της ευχηθώ το “Μυστικό της Καταιγίδας” να διαβαστεί από πάρα πολλούς αναγνώστες. Να βρουν μέσα στις σελίδες του όλα αυτά που βρήκα εγώ... κι ακόμα περισσότερα!
Είμαι σίγουρος για αυτό! 
 
Τάσος Αγγελίδης Γκέντζος
 
 

 
 
 
 
 

Καλή επιτυχία, Σοφία!!!

Τις τελευταίες ημέρες γίνεται ένας μικρός - μεγάλος χαμός στα ΜΜΕ! Λογικό και αναμενόμενο να συμβαίνει κάτι τέτοιο, αφού ο χρόνος τρέχει με πολύ γρήγορους ρυθμούς για τους υποψηφίους. Παντού - ακόμα και στο facebook - υποψήφιοι και υποψήφιες προσπαθούν να μας "κερδίσουν"...
Άλλοι από αυτούς δείχνουν καλοί, άλλοι ίσως λιγότερο καλοί, άλλοι απλώς συμπαθητικοί, άλλοι πάλι φιλόδοξοι ή εμετικά ευγενικοί και άλλοι κακοί ή ψεύτικοι.
Δεν μπορείς να είσαι σίγουρος για όλα όσα διαβάζεις!
Δεν πρέπει να πιστεύεις όλα όσα σου υπόσχονται!
Είναι ανόητο τα μάτια σου να φορούν μόνο ένα ζευγάρι γυαλιά...
Τυχαίνει να γνωρίζω προσωπικά αρκετούς υποψήφιους δημοτικούς και περιφερειακούς συμβούλους του Νομού Θεσσαλονίκης. Πολλοί από αυτούς - όπως η φίλη και συνάδερφός μου στο σχολείο Κωνσταντίνα Γούλα που είναι υποψήφια στον Δήμο Πυλαίας - Χορτιάτη  - άνθρωποι με ευαισθησίες, ήθος και αγαθές προθέσεις.
Τους εύχομαι από καρδιάς καλή επιτυχία στον αγώνα τους.
Θα επέλεγα να τους ψηφίσω, αλλά ψηφίζω στην Αθήνα.
Θα ήθελα όμως στο κείμενό μου αυτό να εστιάσω την σκέψη μου μόνο σε μία υποψήφια δημοτική σύμβουλο και να καταθέσω την προσωπική μου θέση - υποστήριξη για αυτήν.
Κι η θέση αυτή δηλώνω πως είναι κάτι παραπάνω από θετική!
Ο λόγος μου δεν θα έχει καμία υπερβολή και σε καμία περίπτωση δεν θα είναι μυθιστορηματικός!
Για τους κακόπιστους κριτές - επικριτές των λόγων μου δηλώνω πως δεν αποσκοπώ πουθενά με το συγκεκριμένο μου κείμενο. Δεν ξέρω αν την επόμενη χρονιά θα συνεχίσω να κάνω την εκπομπή που έχω στο εθελοντικό ραδιόφωνο!
Ξεκινώ...
Η Σοφία Ασλανίδου είναι η Πρόεδρος της ΔΕΠΘΕ, δηλαδή της Δημοτικής Τηλεόρασης και των Δημοτικών Ραδιοφώνων fm 100 και fm 100,6 της Θεσσαλονίκης.
Το πως έτυχε να την γνωρίσω εγώ και τι ήταν αυτό που εκτίμησα στην προσωπικότητα της συγκεκριμένης κυρίας είναι αυτό που θέλω να σας περιγράψω. Η Σοφία είναι ένα σεμνότατο άτομο που ξέρει να σε ακούει και δεν μιλά σχεδόν ποτέ για τον εαυτό της. Είναι οπαδός του "εμείς" και όχι του "εγώ!" Συνδυάζει περίφημα το όραμα με τον πραγματισμό καθώς κατάφερε να δημιουργήσει μαζί με τους συνεργάτες της το πρώτο εθελοντικό ραδιόφωνο στην χώρα μας. Η ίδια μιλά με σεμνότητα για το έργο της κι αυτό νομίζω πως τα λέει όλα. 
Και συνεχίζω...
Προσπαθούσαμε με τους μαθητές μου να συνδέσουμε - στο μάθημα της  ερευνητικής εργασίας - την εκπαίδευση με τα ΜΜΕ και βρήκαμε πως με το συγκεκριμένο "θέμα" είχε ασχοληθεί η κυρία Ασλανίδου. Δεν την ήξερα... και φυσικά δεν με ήξερε! Έψαξα στο διαδίκτυο για το συγγραφικό της έργο και με έκπληξη διαπίστωσα πως ήταν η υπεύθυνη της Δημοτικής Τηλεόρασης. Πήρα τηλέφωνο στον σταθμό και την ζήτησα. Δεν περίμενα αυτό που ακολούθησε! Μου μίλησε σαν να με ήξερε από χρόνια, μου έδωσε τις πληροφορίες που της ζήτησα και ανταποκρίθηκε θετικά στο κάλεσμά μου. Ήρθε στο σχολείο μας και παρακολούθησε τους μαθητές μου να παρουσιάζουν την εργασία τους στο τέλος του πρώτου τετραμήνου.
Μίλησε στα παιδιά για την σχέση της εκπαίδευσης με τα ΜΜΕ. Γνωρίσαμε το όνειρο της, το εθελοντικό Ραδιόφωνο  fm 100,6 και τότε εγώ - σχεδόν με θράσος - της πρότεινα στο επόμενο τετράμηνο να προσπαθήσω μαζί με τους μαθητές μου  να συνδέσουμε την εκπαίδευση, όχι με τις ηλεκτρονικές εφημερίδες, αλλά με το ραδιόφωνο.
Χάρηκε!
Μας απάντησε αμέσως θετικά!
Μας έδωσε ραδιοφωνικό χρόνο και ξεκινήσαμε να δουλεύουμε τα "Αιρετικά Μαθήματα Πολιτισμού"! Κι όταν τελείωσε η σχολική χρονιά κι εγώ θέλησα να συνεχίσω αυτή την εκπομπή, της υπέβαλα την πρόταση μου.
Κι η πρόταση για μια εκπομπή πολιτισμού εγκρίθηκε!
Δεν την είχα δει πάνω από δύο φορές όλο αυτό το διάστημα!
Κανένας δεν μίλησε, κανένας δεν μεσολάβησε...
Μου φάνηκε αφύσικο όλο αυτό...
Δεν χρειάστηκε το "μέσον"...
Πάνω από ένα χρόνο κάνω την εκπομπή στον fm 100,6 και δεν δέχτηκα την παραμικρή παρέμβαση από την Σοφία. Και μιλάμε φυσικά για ένα δημοτικό μέσο!
Πάντα με ένα χαμόγελο η ίδια, πάντα με χαμόγελο και όλοι οι εργαζόμενοι του Δημοτικού Ραδιοφώνου, άνθρωποι ζεστοί που είναι πρόθυμοι να βοηθήσουν εμάς τους εθελοντές! 
 
Θα κλείσω το κείμενό μου παραθέτοντας μερικές αλήθειες που τις είδα γραμμένες στον "τοίχο" της στο facebook.
 
Καλή επιτυχία, Σοφία!
Την αξίζεις!
 
"Παλέψαμε να κρατήσουμε τα δημοτικά ΜΜΕ με την σθεναρή βούληση του Δημάρχου και τα καταφέραμε. Δεν υποσχεθήκαμε  ότι θα γίνουν BBC, ARTE, CNN. Υποσχεθήκαμε ότι θα είναι μια αξιοπρεπής παρουσία στον οπτικακουστικό χώρο. Θεωρητικά δεν υπάρχει αντικειμενικότητα μπορώ να μιλήσω για εντιμότητα, σεβασμό στον πολίτη, στην διαφορετικότητα, στον αντίπαλο, στον αδύναμο. Η εικόνα έχει τη γλώσσα της, η σκηνοθεσία... πληροφορεί γι αυτό προσπαθούμε να χρησιμοποιούμε τις τηλεοπτικές εικόνες με σύνεση. Αναβαθμίσαμε τα δημοτικά ΜΜΕ σε πρόγραμμα και σε υλικοτεχνική υποδομή με τα μισά χρήματα. Συνεργαζόμαστε με μεγάλους οπτικοακουστικούς φορείς(ΤV5), ανοιγόμαστε σε συνεργασίες και συμπαραγωγές με μεγάλους τηλεοπτικούς σταθμούς (βλ Κορεατική ΤV) Συμμετέχουμε ως ισότιμοι εταίροι σε διεθνή συνέδρια (βλ INPUT,CLEMI ) και συμμετέχουμε σε μεγάλες διοργανώσεις του δήμου(βλ γιορτή πολυγλωσσίας, μαραθώνιος) Ανοίξαμε τα ραδιόφωνα περισσότερο στους πολίτες δημιουργήσαμε το εθελοντικό ραδιόφωνο 100.6 και υποσχόμαστε ότι θα γίνουμε ακόμη καλλίτεροι ακούγοντας την κριτική των πολιτών."

 
 

Μοιάζω με βόδι;;;


Πρωτομαγιά... ή Πρωταπριλιά έχουμε σήμερα;
Δεν έχουμε μνήμη...
Μάθαμε να σωπαίνουμε και να συμβιβαζόμαστε με το παράλογο!!!
Δε θα μιλήσω για τα σοβαρά και τα μεγάλα...
Αυτά τα είπαμε πολλές φορές!
Μια φορά κι έναν καιρό λοιπόν ένας κομπλεξικός συγγραφέας ζήλεψε πολύ...
Σε κάποια βραβεία... για μυθιστορήματα... ο "κόσμος" ανάμεσα στα άλλα... επέλεξε να ψηφίσει και την μαντάμ που είχε μιλήσει κάποτε για τους τζαμπατζήδες!!!
Ναι είναι αλήθεια!!!
Το "κακό" έγινε καλό...
Έδειξε να θυμώνει με τον κόσμο...
Μήπως ψήφισε κάποια κουλτουριάρικη αγέλη, μήπως αυτοί που την έβριζαν κατάλαβαν το λάθος τους κι εκτίμησαν το συγγραφικό της ταλέντο...
Πολλές σκέψεις περνούσαν από το μυαλό του!
Μήπως τελικά κι αυτοί που δεν πληρώνουν τα διόδια... βοήθησαν με τον τρόπο τους;
Σκέφτηκε να γράψει κάποιο αστυνομικό μυθιστόρημα...
Κι αυτοί που δεν μπορούν να ξεπληρώσουν τα δάνειά τους... μέσα θα ήταν!
Κι όσοι αφήνουν απλήρωτα τα χαράτσια της ΔΕΗ...
Σε όσους είπε τον προβληματισμό του ο ζηλιάρης του έλεγαν να μην ασχοληθεί...
Μην τα βάζεις με τους δράκους... του είπε ο ένας!
Πρόσεχε τα τέρατα... συμπλήρωσε ο άλλος!
Κι αυτός έβαλε την γάτα που δεν είχε... να κλαίει!!!
Καλά να είμαστε και - όσοι θέλουμε - να γελάμε!!!