"Ανθρώπων Έργα".


 
Η συνέντευξη μου στη Χρύσα Μπαλαμπάνη για το ηλεκτρονικό περιοδικό "Ανθρώπων Έργα". Μιλήσαμε για βιβλία και όχι μόνο! Το να γυρίζεις πίσω στον χρόνο και να θυμάσαι σίγουρα σε μελαγχολεί. Υπάρχουν όμως και στιγμές που αισθάνεσαι κάποια χαρά...
Τους ευχαριστώ για την φιλοξενία! 


 
 

 
 
 
 

"Κριτικοί" βιβλίου... του κώλου!!!


Και λίγα λέω...
"Κριτικοί" βιβλίου του κώλου!
Και για να εξηγούμαστε από την αρχή δεν μιλάμε για εκείνους τους ανθρώπους που διαβάζουν ένα βιβλίο και λένε, αν τους άρεσε ή δεν τους άρεσε, ή γιατί τους άρεσε ή δεν τους άρεσε... σε κάποιες ομάδες του facebook. Μιλάμε για ανθρώπους τυπικά αμόρφωτους - δεν ξέρω αν έχουν καν απολυτήριο από το λύκειο - που δηλώνουν "κριτικοί."
Τώρα θα μου πείτε πως μιλώ για τυπικά και όχι για ουσιαστικά αμόρφωτους. Μα φυσικά και μιλώ για τυπικά αμόρφωτους ανθρώπους! Δεν θα περάσω να κρίνω σε ένα δεύτερο στάδιο την όποια ουσία των προθέσεων ή της άγνοιάς τους, αν δεν πληρούνται πρώτα οι τυπικές προϋποθέσεις.
Δεν μπορείς να χτίσεις ένα σπίτι, αν δεν έχεις πτυχίο από το Πολυτεχνείο!
Δεν μπορείς να διδάξεις, αν δεν είσαι καθηγητής... 
Ο κριτικός οφείλει - μιλώ για το αυτονόητο - να έχει σπουδάσει!
Στην πατρίδα μας δυστυχώς τα έχουμε ισοπεδώσει όλα. Για να ασκήσεις επίσημα την κριτική σου και να θέλεις να έχεις κάτω από το όνομα σου τον τίτλο του κριτικού τέχνης, βιβλίου, θεάτρου, κινηματογράφου... ούτε μανάβης μπορείς να είσαι ούτε χασάπης. Εκτός κι αν έχεις κάνει τις σπουδές σου, τα μεταπτυχιακά σου... κι επειδή δεν βρήκες δουλειά ή επειδή δεν το γούσταρες... δουλεύεις κάπου αλλού!
Μπορώ εγώ να μπω μέσα σε ένα χασάπικο, να πάρω τον μπαλτά και να αρχίσω να κόβω κρέας;
Κι ο κόσμος βλακωδώς πείθεται...
Κι οι συγγραφείς λένε πως παρασύρονται και τους αρέσει...
Τους αρέσει να τους γλύφουν οι αυλοκόλακες!
Αυτοί οι επιτήδειοι τύποι πλησιάζουν με περισσή μαεστρία τους συγγραφείς, τους κολακεύουν στην αρχή, τους γράφουν καλές κριτικές για τα βιβλία τους στην συνέχεια και στο τέλος τους χρησιμοποιούν!
Δεν με ενοχλεί καθόλου να είναι κάποιος αμόρφωτος, ούτε το υποτιμώ. Θα υποτιμούσα τους γονείς μου, οι οποίοι δεν έχουν σπουδάσει! Υποτιμώ όμως αφάνταστα τον αμόρφωτο που θέλει να το παίξει μορφωμένος, αυτόν που προσπαθεί να προσεγγίσει συγγραφείς με σκοπό το προσωπικό του συμφέρον, παίζοντάς το... "κριτικός" βιβλίου.
Μέσα στο χάος του διαδικτύου που να ξέρει κανείς αν αυτός που παρουσιάζεται ως μέγας κριτικός... είναι μια πατάτα!
Κι αυτοί που είναι αναγνωρισμένοι κριτικοί και μπαίνουν στην ίδια λίστα με αυτά τα χαμερπή όντα τι έχουν να πουν;
Δες ήξερες... δε ρώταγες;
Υπάρχουν βέβαια και κάποιοι συγγραφείς... με ψεύτικα βιογραφικά στοιχεία.  Γράφουν στα αυτιά των βιβλίων τους για σπουδές που δεν έκαναν!
Καλά δεν ντρέπονται λιγάκι οι γελοίες περσόνες;
Σε αυτούς τους συγγραφείς... αξίζουν οι παραπάνω κριτικοί!
Μια χαρά τα πάνε μεταξύ τους!
Κώλος και βρακί...
Και το ερώτημα: δεν φοβάμαι μήπως αποκτήσω εχθρούς με όλα αυτά που γράφω;
Καθόλου!
Έχω συγκεκριμένο επάγγελμα εδώ και 27 χρόνια και ένσημα από αυτό το επάγγελμα. Οι σπουδές μου στην φιλοσοφική σχολή του ΑΠΘ τυπικά μου επιτρέπουν να κριτικάρω βιβλία - φίλων και μη - αλλά δεν το κάνω.
Γιατί;
Εφόσον κι εγώ γράφω, έχω την σεμνότητα να δηλώνω πως λέω την γνώμη μου για ένα βιβλίο άλλου συγγραφέα και δεν δηλώνω με έπαρση κριτικός...
Σεμνός είπαμε πως είμαι και όχι σεμνότυφος!
"Κριτικοί" του κώλου λοιπόν...
Και στο διά ταύτα!
Που αποσκοπούν οι μάγκες του κώλου;
Να κάνουν γνωριμίες, να βγάζουν τα βιβλία τους... και να παίρνουν και κανένα ευρώ από τους διάφορους και τις διάφορες για να πουν τον καλό τον λόγο!
Καλό ξημέρωμα!

Αντί να μιλάς... πήγαινε και μάζεψε κεράσια!!!

Το παρακάτω κείμενο είναι αυτοαναφορικό, αλλά έχει αποδέκτες με όνομα και επώνυμο!
Η αυτοαναφορικότητα σε τέχνη και σε μη τέχνη...
Οι άνθρωποι - φίλοι, γνωστοί, άγνωστοι -  είναι αυτοί που είναι και θα αλλάξουν τις ιδέες και τις χυδαίες συμπεριφορές τους - αν κάποτε γίνει αυτό - μόνο με τα στραπάτσα και τα χαστούκια που αφειδώς θα τους προσφέρει το πέρασμα του χρόνου.
Θα μεγαλώσουν... και θα μάθουν.
Κι αν πάλι δεν μάθουν αυτοί, θα μάθουν τα παιδιά και τα εγγόνια τους!
Κοιτούν μονάχα την βόλεψή τους...
Στο μυαλό μου... οι εκλογές, οι εξετάσεις στα σχολεία όλης της χώρας και το καλοκαίρι!
Αφήνω έξω τον ωχαδερφισμό, τον ωφελιμισμό, την ψευτιά, την δουλικότητα, τον ωφελιμισμό, τον αριβισμό, τον νεποτισμό, τον κονφορμισμό... 
Κουράστηκα!
Κι αρχίζουμε με τις εκλογές!
Όλοι υπήρξαν νικητές στην τελευταία εκλογική αναμέτρηση!
Τι είναι κι αυτή η καύλα του νικητή και της πρωτιάς!
Όλοι θέλουν να διεκδικήσουν το αλάθητο και να γευτούν τις δόξες που τους οφείλονται...
Σε αυτές τις εκλογές οι ταγοί λειτούργησαν έξυπνα, γιατί έβαλαν μέσα στα ψηφοδέλτια των δημοτικών εκλογών πάρα πολύ κόσμο. Να ψηφίσεις αυτόν που γνωρίζεις... Έναν γιατρό που κάποτε σε βοήθησε, τον καθηγητή των παιδιών σου, τον μηχανικό που σου έβγαλε παράνομα την άδεια για το υπόγειο ή το ημιυπόγειο, τον άνεργο...
Κι εσύ είχες την "ηθική" υποχρέωση να μη φανείς αγνώμων.
Στις Δημοτικές και Νομαρχιακές εκλογές ψήφιζες πρόσωπα!
Στις Ευρωεκλογές πάλι για πρώτη φορά όφειλες να σταυρώσεις κάποιον... Για καλό το έκαναν οι άνθρωποι! Τόσα χρόνια μας σταύρωσαν αυτοί... να αισθανθούμε κι εμείς κάποια εξουσία! Και σταυρώσαμε όλους τους διάσημους, δηλαδή αυτούς που έδειχνε η τηλεόραση και τα συμφέροντα μιας άρρωστης εξουσίας, δηλαδή πολλούς τενεκέδες... κι αφήσαμε στην απέξω εκείνους τους ανθρώπους που άξιζαν...
Τόσο ηλίθιοι είμαστε;
Κι αν σας έλεγα πως δεν έχω την διάθεση και την αντοχή να προσπαθήσω να πείσω κανέναν για τις ξεπερασμένες απόψεις - θέσεις μου, θα ακουγόμουν παραιτημένος;
Ίσως απαισιόδοξος;
Μια χαρά είμαι μέσα στην δική μου ηλιθιότητα!
Και το ερώτημα έρχεται στο στόμα...
Γιατί οι δικές μου απόψεις να είναι οι σωστές;
Καλό και αυτό!
Ο καθένας ας πιστεύει σε αυτά που γουστάρει κι ας αναλάβει και το κόστος των επιλογών του!
Το ίδιο θα πράξω κι εγώ!
Οι εξετάσεις στα σχολεία κάποτε θα τελειώσουν, παίδες!
Κανείς δεν αντιδρά για το νέο σύστημα!
Ποιά είναι λοιπόν η λύση;
Φεύγω σε μερικές μέρες για το Πήλιο...
Θα μαζέψω τα κεράσια και τα βύσσινα από την αυλή μου... και θα φτιάξω μαρμελάδες και γλυκό του κουταλιού!