Νικόλ Άννα Μανιάτη.

Ο « Αόρατος Δεσμός » της Νικόλ Άννας Μανιάτη «αποκαλύπτεται» στην Περαία της Θεσσαλονίκης

Το Σάββατο στις 17 του Μάρτη, δύο συγγραφείς των εκδόσεων «Ψυχογιός», δύο πραγματικές κυρίες, θα παρουσιάσουν για πρώτη φορά τα καινούργια μυθιστορήματά τους στο κοινό της Θεσσαλονίκης!  Δεν έχουν κλείσει ακόμα ούτε δύο μήνες από την έκδοσή τους…
Οι κυρίες Νικόλ Άννα Μανιάτη και Φανή Πανταζή παρουσιάζουν τα βιβλία τους σε γνωστό βιβλιοπωλείο της Περαίας.
Στις παρακάτω αράδες με ιδιαίτερη χαρά  θα προσπαθήσω να σας παρουσιάσω την Νικόλ Άννα Μανιάτη, επιχειρώντας αρχικά να σκιαγραφήσω τον ιδιαίτερο χαρακτήρα της και παρακαλώντας σας στη συνέχεια να προσέξετε την σεμνότητα και την καθαρότητα που βγαίνει από τις σύντομες απαντήσεις της. Ένας άνθρωπος τόσο αισιόδοξος και δυναμικός, με το χαμόγελο να κόβει βόλτες πάνω στα χείλη της και με την καλή κουβέντα για τον ομότεχνο στο στόμα, μια δυνατή προσωπικότητα βγαλμένη από τα χρονοντούλαπα της ιδεολογίας και της ηθικής άλλων εποχών… Βλέπει το κακό, το χυδαίο, τη μιζέρια, το ψέμα… και με μια κίνησή της τα προσπερνά! Δεν αναλώνει τον εαυτό της γύρω από πράγματα που δεν την αφορούν! Στην αρχή – αν δεν την γνωρίζεις – μπορεί και να θεωρήσεις πως είναι εύθραυστη… Σύντομα όμως θα καταλάβεις το λάθος σου! Η Νικόλ είναι μια αγωνίστρια της ζωής και των απολαύσεων της κι όχι ένας μίζερος κριτής της σύγχρονης παγερής πραγματικότητας.
Η Νικόλ αγαπά τη Θεσσαλονίκη και τη Βόρεια Ελλάδα! Πόσες φορές δεν την άκουσα να επαναλαμβάνει το πόσο ωραία περνάει κάθε φορά που πηγαίνει στη Φλώρινα… Τη γνώρισα το καλοκαίρι του 2011 στην έκθεση βιβλίου της παραλίας κι από τότε δεν έχουμε χάσει την επαφή μας. Τα λέμε οπωσδήποτε μια φορά την εβδομάδα στο τηλέφωνο…  Βραδινές ώρες! Δώδεκα στη Θεσσαλονίκη… δέκα στο Λονδίνο! Μιλάς μαζί της και παίρνεις μαθήματα ανθρωπιάς και μεγαλοψυχίας! Υπάρχουν και τέτοιοι άνθρωποι στην εποχή μας! Ευτυχώς που υπάρχουν! Χαίρεται με την χαρά σου σαν να είναι δική της χαρά και ενδιαφέρεται πραγματικά για σένα…
Ένας γενναιόδωρος άνθρωπος λοιπόν ανοίγει την αγκαλιά της ψυχής του και απαντά στις ερωτήσεις μου… 

Παρουσίαση του καινούργιου σας μυθιστορήματος "Αόρατος δεσμός" στη Θεσσαλονίκη μας. Περιμένω αγαπητή κυρία Μανιάτη να ακούσω τα πρώτα σας συναισθήματα…
Χαρά, αδημονία, νευρικότητα, φόβος! Πώς θα υποδεχτούν οι αναγνώστες το βιβλίο, αν καταφέρει να αγγίξει χορδές, αν προβληματίσει, αν θυμίσει, αν συγκινήσει... πολλά ανάμεικτα συναισθήματα αφού πάντα οι αναγνώστες ποικίλουν στις προτιμήσεις και είναι οι αυστηρότεροι κριτές.

Μιλήστε μας για το βιβλίο σας!
Δεν είναι εύκολο μέσα σε λίγες γραμμές. Διάβασα πολλούς τόμους Αναπτυξιακής Ψυχολογίας για να αποδώσω την αλλόκοτη συναισθηματική αντίδραση του γιου που μισεί τη μάνα που τον λατρεύει και που υπέστη καταδίωξη, εξαθλίωση, ταπείνωση για να τον φέρει στον κόσμο και να τον μεγαλώσει. Η αγάπη της ανταμείβεται με σκληρότητα και αδιαφορία από τη μεριά του, που όμως ο ίδιος δεν μπορεί να εξηγήσει, ούτε να καταλάβει. Υποφέρει μέσα του και ψάχνεται για το λόγο που τον έκανε να αντιδρά με τόση κακία προς τη μάνα. Του λείπει το συναίσθημα της αγάπης προς τη γυναίκα που τον γέννησε, τον κάνει δυστυχισμένο, αλλά δεν μπορεί να αντιδράσει. Κάτι συνέβη στους πρώτους μήνες της ζωής του, τους μήνες που μάνα και βρέφος είναι ακόμα συνδεδεμένοι με τον αόρατο δεσμό που αφήνει πίσω η αποκοπή του ομφάλιου λώρου και εξαρτώνται από συναισθήματα και εκφράσεις του σώματος για να επικοινωνούν. Αυτό το κάτι, μόνο η μάνα του μπορούσε να του πει και να δοθεί μια εξήγηση. Αυτή η εξήγηση καθυστερεί από φόβο και ενοχές και εν τω μεταξύ η ζωή άλλων επηρεάζεται τραγικά. Και όταν δίνεται..., αλλά τα υπόλοιπα στο βιβλίο…

Μιλήστε μας λίγο για την Νικόλ... Όχι για τη Νικόλ Άννα Μανιάτη, την επιτυχημένη συγγραφέα που καταφέρνει και πουλάει δεκάδες χιλιάδες βιβλία!
Θα αφήσω άλλους να μιλήσουν γι' αυτό. Κανείς δεν μπορεί να χαρακτηρίσει αμερόληπτα τον εαυτό του.


Θα ήθελα να μάθω κυρία Μανιάτη τη σχέση που έχετε με τους αναγνώστες σας. Όταν σας πλησιάζουν π.χ. τι σας ρωτούν; Πως νιώθετε;
Ο κάθε αναγνώστης είναι ξεχωριστός. Σέβομαι, εκτιμώ και υπολογίζω τον κάθε ένα ξεχωριστά. Έχουν προσωπική κρίση και την εκφράζουν ο κάθε ένας με το δικό του τρόπο. Γίνονται οι αυστηρότεροι κριτές του έργου μας ανεξάρτητα μόρφωσης, επιπέδου ή συμπάθειας. Αποτελούν τη βάση της ύπαρξης όλων των συγγραφέων, χωρίς αυτούς δεν θα υπήρχαμε εμείς. Θαυμάζω τη δίψα του για ανάγνωση -ανεξάρτητα προτιμήσεων. Οι ερωτήσεις ποικίλες και διεισδυτικές και γι' αυτό στις παρουσιάσεις μου είμαι ανοικτή πάντα για ερωτήματα και συζητήσεις. Με χαροποιεί το ενδιαφέρον τους γιατί δείχνει πως δεν αντιμετωπίζουν το όποιο βιβλίο σαν απλή ανάγνωση αλλά το ζουν. Η επιτυχία ενός συγγραφέα -αν μπορώ να αποκαλέσω την αποδοχή επιτυχία- έχει ημερομηνία λήξης και εξαρτάται ολοκληρωτικά από τον αναγνώστη μας. Σεβάσου τον και θα σε στηρίξει, αγνόησε τον και γίνε υπερόπτης τότε θα αντιδράσει. Από κάθε συγγραφέα έχουν ξεχωρίσει κάτι που τους αγγίζει, αν προσπαθήσεις για χάρη εμπορικότητας να αλλάξεις το ξεχωρίζουν. Ο μεγάλος αριθμός συγγραφέων που παρουσιάζεται ξαφνικά δεν πρέπει να φοβίζει, ούτε να προκαλεί. Όλοι απευθύνονται σε ένα κοινό που τους ακολουθεί και ταυτίζονται. Μεγάλη ποικιλία αναγνωστών και λίγοι μόνο δεν καλύπτουν απαραίτητα όλα τα γούστα.
Έχετε εκδώσει ήδη 7 μυθιστορήματα με πολύ μεγάλη επιτυχία. Ποιο από αυτά τα βιβλία θεωρείτε εσείς ως το "αγαπημένο" σας;

Αυτό που γράφω κάθε φορά… Πάντα αυτό είναι το αγαπημένο μου!
Η λέξη έμπνευση είναι  μια χιλιοειπωμένη λέξη. Είναι πράγματι ο ρόλος της τόσο σημαντικός για εμάς τους συγγραφείς;
Η έμπνευση είναι για μένα συναίσθημα. Η ζωή γύρω μας είναι γεμάτη από συναισθήματα σε όλες τις εκδηλώσεις της καθημερινότητας. Παρατηρητικότητα, ευαισθησία και δυνατότητα κατανόησης ανθρώπινων αντιδράσεων είναι το κλειδί της έμπνευσης. Δεν χρειάζεσαι άλλο έναυσμα ή δικαιολογία για να δημιουργήσεις. Η φαντασία, δύναμη μυθοπλασίας και ικανότητα έκφρασης απαραίτητα για να αποδώσουν ζωή στους χάρτινους ήρωες που δημιουργεί ο συγγραφέας… εμπνευσμένους από την ίδια τη ζωή.
Ζείτε στο Λονδίνο. Ασπάζεστε κι εσείς τη ρήση πως οι Έλληνες του εξωτερικού είναι περισσότερο Έλληνες...
Οι Έλληνες του εξωτερικού έχουν πάρει μαζί τους την περηφάνια της καταγωγής τους, την ιδέα της πατρίδας τους, την ιστορία και το μεγαλείο της. Οι Έλληνες που ζουν στην Ελλάδα έρχονται σ καθημερινή επαφή με τη σκληρή πραγματικότητα και υποφέρουν, πονούν, αγανακτούν. Δεν αισθάνονται ποτέ λιγότερο Έλληνες, απλά υπομένουν περισσότερα και εξοργίζονται με την αναλγησία και την εγωπάθεια -και με το καθόλου εθνικό φρόνημα- των ηγετών τους.
Θα μου συγχωρέσετε την αναίδεια! Το προηγούμενο βιβλίο σας πούλησε σε λιγότερο από ένα χρόνο πάνω από 25000 αντίτυπα! Αν σας έλεγε κάποιος κακοπροαίρετος πως το εμπορικό δεν μπορεί να είναι και ποιοτικό τι θα του απαντούσατε;
Η ελευθερία έκφρασης είναι προνόμιο και δικαίωμα. Ο τρόπος που εκφράζεται όμως κάποιος χαρακτηρίζει τον ίδιο. Προσωπικά δέχομαι τα αρνητικά σχόλια που εκφράζονται εποικοδομητικά σαν υπενθύμιση πως το αναγνωστικό κοινό ποικίλει και δεν μπορεί ένας να καλύψει τις ανάγκες όλων. Γι' αυτό υπάρχουν και πολλοί συγγραφείς.

Τόση ώρα που μιλάμε διακρίνω τη θετική αύρα σας και αντιλαμβάνομαι την απόλυτη ηρεμία της σιγουριάς σας. Να γυρίσουμε το χρόνο λιγάκι πίσω... Πως ήταν η Νικόλ πριν από είκοσι χρόνια;
Η ζωή μου δεν υπήρξε ποτέ ρόδινη, ούτε καν εύκολη. Υπήρξε γεμάτη συγκινήσεις, εμπειρίες, και μεγάλη δόση προβλημάτων που θα μπορούσαν να γονατίσουν άλλους ανθρώπους. Με έκαναν όμως τον άνθρωπο που είμαι, με φόρτισαν με ακατάβλητη ενέργεια για να παλέψω, να επιβιώσω και να απολαμβάνω την παρουσία των δύο υπέροχων παιδιών μου στη ζωή μου.
Τα σχέδια σας για το μέλλον...
Τα σχέδια εξαρτώνται ολοκληρωτικά από εξωτερικούς παράγοντες που είναι πάντα ρευστοί και ασταθείς. Τα όνειρα αντίθετα είναι απόλυτα δικά σου, και σαν όνειρα τα φυλάω στη καρδιά μου.
Τι εύχεστε για τους νέους και τι σε εμάς τους λιγότερο νέους;
Αισιοδοξία! Πίστη στον εαυτό τους. Εμπιστοσύνη στις δυνάμεις τους. Ακόμα και όταν όλα καταρρέουν υπάρχει κάτι καινούργιο να ανακαλύψουμε και να αποδείξουμε τον εαυτό μας.
Και μια τελευταία ερώτηση. Τι σας αρέσει περισσότερο στους αναγνώστες που συναντάτε κάθε φορά;

Το ότι είναι Άνθρωποι!
Σας ευχαριστώ πολύ για την κουβέντα μας! Να είστε πάντα καλά!

Συνέντευξη από τη συγγραφέα Ρούλα Σαμαϊλίδου – Βάκου

 

Συνέντευξη από τη συγγραφέα Ρούλα Σαμαϊλίδου

01/03/2012

Άρθρο του Τάσου Αγγελίδη Γκέντζου

 
Στη Θεσσαλονίκη… και τόσο κοντά στο νησί…
Τη Ρούλα Σαμαϊλίδου – Βάκου τη γνώριζα μέσα των μηνυμάτων ενός ηλεκτρονικού υπολογιστή και από κάποιες τηλεφωνικές συνομιλίες που ανταλλάξαμε κατά το τελευταία διάστημα. Όταν πληροφορήθηκα για την παρουσίαση του μυθιστορήματός της « Πέρα από το νησί  » στην πόλη μας θεώρησα πως όφειλα να δώσω το παρόν. Οι πρώτες σκέψεις που πέρασαν από το μυαλό μου σχεδόν με υποχρέωσαν να παραστώ στην παρουσίαση… «Μια συγγραφέας με καταγωγή από τη Λήμνο και που κατοικεί στη μακρινή Σπάρτη παρουσιάζει το βιβλίο της στη Θεσσαλονίκη.» Πόσο κόσμο θα μπορούσε να συγκεντρώσει μια τέτοια εκδήλωση; Να σημειώσω πως έχω βρεθεί σε αρκετές βιβλιοπαρουσιάσεις - και στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη - γνωστών συγγραφέων, οι οποίοι παρουσίαζαν το έργο τους μπροστά σε ένα κοινό των δέκα ατόμων.
Η πραγματικότητα όμως με διέψευσε με τον καλύτερο τρόπο! Μόλις άνοιγα την πόρτα του ασανσέρ για να βγω στον έκτο όροφο του ξενοδοχείου «Εγνατία Palace» αντάμωσα με ένα πλήθος καλοσυνάτων και χαμογελαστών ανθρώπων. Έκπληξη! Γνωριζόντουσαν στα σίγουρα μεταξύ τους! Δεν μπορούσα να αντιληφθώ τι ακριβώς γίνεται! Αγκαλιές, φιλιά, γέλια, φιλοφρονήσεις… Που να φανταστώ πως την παρουσίαση του βιβλίου της Ρούλας είχε αναλάβει να διοργανώσει ο Σύλλογος των Λημνιών της Θεσσαλονίκης! Μετά από λίγο σε μία κατάμεστη αίθουσα άντρες και γυναίκες κάθε ηλικίας περίμεναν υπομονετικά την έναρξη της παρουσίασης.
Ο πρόεδρος του συλλόγου των Λημνιών της Θεσσαλονίκης καλωσόρισε τη συγγραφέα και παρέδωσε τη σκυτάλη στην πανεπιστημιακό Μαλαματή Βαλάκου Θεοδωρούδη, η οποία παρουσίασε υποδειγματικά… αλλά και με πραγματική αγάπη το έργο της συντοπίτισσας της. Τα συναισθήματα που προκάλεσαν οι συνεχείς αναφορές της στη Λήμνο ήταν διάχυτα στην αίθουσα του ξενοδοχείου. Είδα ανθρώπους δίπλα μου να δακρύζουν… Μπράβο σε αυτούς τους ανθρώπους! Η Θεοδώρα Λειψιστινού διάβασε αποσπάσματα από το βιβλίο με έναν μαγικό τρόπο! Την άκουγες να διαβάζει και ταξίδευες με τα λόγια της…
Βέβαια τα λόγια της Ρούλας ήταν αυτά που σε ταξίδευαν…
Κι η εκδήλωση των φιλόξενων νησιωτών έκλεισε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Στη διπλανή αίθουσα μας περίμενε μια ακόμα ωραία έκπληξη! Λευκό κρασί και πεντανόστιμα τυριά από το νησί τους! Δε θα μπορούσε να κλείσει με καλύτερο τρόπο αυτό του βράδυ του Σαββάτου!
Είδα το πρόσωπο της Ρούλας να φωτίζεται και να λάμπει από ικανοποίηση! Της ευχήθηκα για μια ακόμα φορά καλοτάξιδο και θέλησα να πούμε δυο λόγια - λόγια καρδιάς - για να γνωρίσουμε οι Θεσσαλονικείς τη συγγραφέα, αλλά και τον άνθρωπο Ρούλα Σαμαϊλίδου – Βάκου!   
Κυρία Σαμαϊλίδου, η παρουσίαση του μυθιστορήματός σας "Πέρα από το νησί" στην πόλη μας ποια συναισθήματα σας άφησε;
Συναισθήματα, που νοιώθει ο καθένας όταν βρίσκει μια ανοιχτή αγκαλιά να τον περιμένει. Συντοπίτες που δεν γνώριζα και όχι μόνον καλωσόρισαν με αγάπη εμένα και το βιβλίο μου! Συγκίνηση, θαλπωρή, χαρά, ευτυχία! Δεν έχει σημασία η σειρά. Για ένα άτομο σαν εμένα, όλα μαζί σε μια στιγμή!
Κάνατε παρουσιάσεις του βιβλίου σας και σε άλλες πόλεις;
Η πρώτη παρουσίαση έγινε ένα μήνα μετά την έκδοση του βιβλίου μου και όπως είναι φυσικό έγινε στην γενέτειρά μου, μιας και ένα μέρος της ιστορίας διαπλέκεται εκεί. Στη συνέχεια έγινε στην πόλη που κατοικώ τα τελευταία εικοσιπέντε χρόνια, στην Σπάρτη. Ακολούθησε η Αθήνα και μετά από πρόσκληση το Γεράκι Λακωνίας και η Θεσσαλονίκη.
Η παρουσίαση της Θεσσαλονίκης είχε κάτι το διαφορετικό;
Η παρουσίαση στη Θεσσαλονίκη είχε τη μεγαλύτερη συναισθηματική φόρτιση. Ήταν μεγάλη τιμή για μένα να με προσκαλέσει ο σύλλογος των Λημνιών συμπατριωτών μου εκεί. Η παραχώρηση αίθουσας και η φιλοξενία, έγινε από μια παλιά μαθήτρια της μητέρας μου, που η αγάπη της για τη γυναίκα που της έμαθε τα πρώτα γράμματα είχε προέκταση και σε μένα. Η περηφάνια για την μητέρα μου, που γαλούχησε γενιές και γενιές δίνοντας ακόμη και την ψυχή της, και η αποδοχή της προσφοράς της από τους μαθητές της, με έκαναν να λυγίσω. Δεν ντρέπομαι που δεν μπόρεσα να συγκρατήσω τον κόμπο που μου ανέβηκε στο λαιμό και έκανε τη φωνή να σβήσει, τα δάκρυα έτοιμα να στάξουν!
Περιγράψτε μου για λίγο τη Ρούλα Σαμαϊλίδου.
Η Ρούλα είναι μια γυναίκα της διπλανής πόρτας και ακόμη παιδί. Θέλει πάνω από όλα να αγαπά και να την αγαπούν, να εμπιστεύεται και να την εμπιστεύονται, να μην πληγώνει και να μην την πληγώνουν, να συμπαραστέκεται και να τη συμπαραστέκονται σε χαρές και λύπες. Αναζητά να έχει πάντα δίπλα της ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ! Ενεργεί περισσότερο με το συναίσθημα παρά με τη λογική. Είναι ανασφαλής. Προτιμά να βρίσκεται πίσω από τις κάμερες παρά μπροστά στα φώτα. Είναι άνθρωπος χαμηλών τόνων, που απεχθάνεται τη ψευτιά, την υποκρισία, τη κολακεία. Ευαίσθητη, παρορμητική, συναισθηματική, δοτική, ειλικρινής. Για τη σημερινή εποχή, ένας άνθρωπος γεμάτος ελαττώματα με λίγα λόγια.
Μιλήστε μου για τις αγάπες και για τους έρωτες της ζωής σας!
 Το πιο φυσικό πράγμα στον κόσμο είναι να ερωτευθείς. Αν και ο έρωτας είναι παροδικός πρέπει να ομολογήσω πως εγώ είμαι μόνιμα, αρρωστημένα και αθεράπευτα ερωτευμένη με το νησί μου.
Πόσα πρόσωπα έχει η Ρούλα Σαμαϊλίδου;
Και να ήθελα δεν θα μπορούσα να έχω περισσότερα πρόσωπα. ‘Όλα μου τα συναισθήματα, σαν ανοιχτό βιβλίο διαβάζονται στον πρόσωπό μου και κατά συνέπεια στο βιβλίο μου.
Όταν σας ρωτούν για το επάγγελμά σας τι τους απαντάτε;
Ότι σπούδασα παιδαγωγικά και στη συνέχεια δούλεψα ως τραπεζικός υπάλληλος. Τη λέξη συγγραφέας ή λογοτέχνης αποφεύγω να τη χρησιμοποιήσω. Αυτή η λέξη- ιδιότητα για μένα, φέρνει μπροστά μου πρόσωπα όπως του Παπαδιαμάντη, του Ξενόπουλου, του Τερζάκη, του Καζαντζάκη και άλλων μεγάλων, που το έργο τους δεν μπορεί να συγκριθεί.
Σας δίνω ένα μαγικό ραβδί στο χέρι κι έχετε τη δυνατότητα να αλλάξατε το κόσμο! Τι θα αλλάζατε και τι δε θα πειράζατε ποτέ;
Δυστυχώς μαγικά ραβδιά υπάρχουν μόνο στα παραμύθια.. Φοβάμαι πως ο καθένας αν διέθετε ένα τέτοιο ραβδάκι θα άλλαζε τον κόσμο στα μέτρα τα δικά του. Για να δώσω όμως μια απάντηση θα ήθελα να δώσω ελπίδα, όνειρα, χαμόγελα και αισιοδοξία στο λαό μας.
Θέλω να κλείσουμε τη σύντομη κουβέντα μας με τρεις ευχές σας. Μία ευχή προς τον εαυτό σας, μία προς τα παιδιά σας και μια προς τα μελλοντικά εγγόνια σας.
Επειδή έχω έρθει αντιμέτωπη με το θάνατο, το μόνο που εύχομαι για μένα και κατ’ επέκταση σε όλο τον κόσμο είναι να έχουμε την υγεία μας. Στα παιδιά μου εύχομαι να κάνουν όλα τα όνειρά τους πραγματικότητα. Στα μελλοντικά εγγόνια μου να δουν καλύτερες μέρες από τις σημερινές και από κάποιες άλλες που έχουν στιγματίσει την ιστορία μας.
Σας ευχαριστώ πολύ! Να είστε πάντα καλά!