Η συγγραφέας Ευρυδίκη Αμανατίδου γράφει για τις "Ψυχές που δεν τις ζέστανε η αγάπη"..

ΕΥΡΥΔΙΚΗ ΑΜΑΝΑΤΙΔΟΥ: Τάσος Αγγελίδης Γκέντζος: Ψυχές που δεν τις ζέσταν...: Τη δεκαετία του πενήντα η Υπάτη ανοίγει τα μάτια της σε ένα κόσμο που μόνο στερημένη αγάπη έχει να της δώσει. Η μάνα της την εγκαταλείπει στ...

Ο συγγραφέας Δημήτρης Νίκου γράφει για τις "Ψυχές".

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΝΙΚΟΥ: ΨΥΧΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΙΣ ΖΕΣΤΑΝΕ Η ΑΓΑΠΗ: Ένα από τα λίγα πράγματα (ίσως το μόνο) για το οποίο, όσοι με ζουν από κοντά, ίσως με ακούσουν να περιαυτολογώ, είναι το ένστικτό μου. Γι...

Νικόλ 'Αννα Μανιάτη: Τασος Αγγελίδης Γκέντζος. Συγγραφέας-Εκπαιδευτικός...

Νικόλ 'Αννα Μανιάτη: Τασος Αγγελίδης Γκέντζος. Συγγραφέας-Εκπαιδευτικός...: Ένας γλυκός, ήρεμος άντρας, συνεσταλμένος, που στις πρώτες επαφές έμοιαζε έκπληκτος και πολύ ντροπαλός για την αναγνώριση και την υποδοχή τ...

Like

 Υπάρχει κανείς από εμάς που να μη θέλει να αρέσει στους άλλους; Διαφέρουν οι αυθόρμητες απαντήσεις των σκεπτόμενων ανθρώπων... Παραθέτω μερικές! "Θέλω να αρέσω στους φίλους μου!" "Θέλω να αρέσω μόνο σε αυτούς που εγώ εκτιμώ!" "Θέλω να αρέσω στους δικούς μου ανθρώπους, στην οικογένειά μου και μόνο..." "Θέλω να αρέσω και να γίνομαι αποδεκτός από το σινάφι μου!"
 Θέλουμε να αρέσουμε σε όσους κατά βάθος ξέρουμε πως δεν θα αρέσουμε ποτέ; Νομίζω πως όχι! Αν αρέσεις σε όλους κάτι περίεργο πρέπει να συμβαίνει με την προσωπικότητά σου! Δε θέλει και πολύ σκέψη... Εσύ δηλαδή αποδέχεσαι την σκέψη, τις επιλογές και την κοσμοθεωρία των πάντων; Δε διαφωνείς με πρακτικές; Δεν απορρίπτεις τις λεγόμενες στοχοθεσίες; Δεν επιλέγεις από το πανέρι της προσφοράς;
 Facebook!
 Σε καμία άλλη περίπτωση δε λαμβάνει χώρα αυτή η τόσο απλόχερη αποδοχή των προσωπικών μας απόψεων από τους άλλους!
 Like!
 Καταλήξαμε...
 Δεν αποδέχεσαι τους πάντες, δεν ανέχεσαι τους πάντες, δε συμβιβάζεσαι με τους πάντες! Οι άλλοι γιατί να σε αποδέχονται τότε, αγαπητέ μου συνάνθρωπε;
 Κι εδώ αρχίζει να κινείται το περίεργο σε χωράφια παράλογα... Γιατί να μην αρέσουν οι δημοσιεύσεις - κοινοποιήσεις μου σε όλους; Και γιατί να αρέσουν - λέω εγώ - αντιστρέφοντας το φθοροποιό ερώτημα!
 Είναι λογικό αυτό;
 Είναι λογικό, αλλά ταυτόχρονο δείχνει κι έναν άκρατο εγωκεντρισμό;
 Δεν είναι και τόσο λογικό;
 Τι μου προσφέρει λοιπόν αυτή η τόσο απλόχερα δοσμένη διαδικτυακή αποδοχή;
 Μου δίνει κάποια φοβερή αίγλη, κάποιο κύρος μήπως που εγώ δεν μπορώ να  συνειδητοποιήσω σε βάθος το μεγαλείο του;
 Δε νομίζω να το προσπαθούσαμε και πολύ όλο αυτό το ιντερνετικό "do ut des", αν δεν είχαμε απέναντί μας το πλήκτρο του υπολογιστή! Θα καταλαβαίναμε πως με πάρα πολλούς δεν ταιριάζουν οι χαρακτήρες μας και θα τελείωνε εκεί το όλο πανηγύρι!
 Κι ενώ τα λέω όλα αυτά και τα πιστεύω και τα υποστηρίζω με πάθος... έρχεται στο νου η άτιμη σκέψη...
 Η σκέψη της χαράς!
 Τι βίντεο του μυθιστορήματος μου "Ψυχές που δεν τις ζέστανε η αγάπη" πλησιάζει τις 1000 προβολές!
 Εκεί δε σε συμφέρει να μετράς τα Like!
 Έχει και 12 Like...
 Και χαίρομαι...
 Μα πόσο ανόητος μπορεί να είναι τελικά ένας άνθρωπος;
 Και θα μου πείτε: "Μήπως τα έγραψες όλα αυτά για να μας διαφημίσεις τις προβολές του βίντεο..."
 Όχι!
 Εκεί είναι η πλάκα!
 Ενώ ιδεολογικά λες πως έχεις τις αντιστάσεις σου και οπλίζεσαι, υπάρχουν στιγμές που αφήνεσαι ...
 Τι να κάνουμε!
 Ο άνθρωπος μια στο καλό και μια στο κακό κυλάει...
 Και την παραπάνω σκέψη δεν την έκανα εγώ!
 Αλλουνού είναι...
 Ευτυχώς που μέχρι σήμερα κυλώ και δεν κατρακυλώ...
 Μη μου ευχηθείτε καλή κατρακύλα!

                        Τάσος Αγγελίδης Γκέντζος
              Κριτική περί της αυτοκριτικής και όχι μόνον...

Ars vivendi...

 Χειμώνας!
 Η εποχή των ποικίλλων σκέψεων, των δύσκολων αποφάσεων, της προσωπικής ανασυγκρότησης και του έντονου προβληματισμού. Όχι για όλους! Για μερικούς... Κάπως έτσι  αισθάνονται τον χειμώνα οι άνθρωποι που γεμίζουν - εδώ και χρόνια - την δική μου καθημερινότητά. Το ψύχος και οι πολύ χαμηλές εξωτερικές θερμοκρασίες δεν είναι σε θέση να παρασύρουν τα ναρκωμένα συναισθήματα των ταλαιπωρημένων υποκειμένων, τα οποία αναμένουν στωικά την "σωτήρια λύτρωση" στην εμφάνιση της άνοιξης... Όλοι μας άραγε περιμένουμε τον ερχομό της άνοιξης; Μια εικόνα αποτελεί εδώ και χρόνια το όνειρό μου! Να ξεχυθούν οι ελεύθερες ψυχές σαν τα μικρά παιδιά στους δρόμους της Ελληνικής επαρχίας και να γιορτάσουν με τυμπανοκρουσίες την αναδημιουργία της φύσης...
 Να αισθανθούν λεύτερες!
 Και γιατί τα λέω τώρα όλα αυτά;
 Τέτοια περίοδο οικονομικής κρίσης ποιος έχει όρεξη για φιέστες;
 Έστω κι αν αυτές οι φιέστες είναι ανέξοδες...
 Ποιος είναι άραγε ο βαθύτερος λόγος και η ουσία αυτής της λυρικής - ίσως και λιγάκι κρυανάλατης - εισαγωγής;
 Είμαι έναν παρατηρητής της λεπτομέρειας και του "ανούσιου" εδώ και πολλά χρόνια! Αυτό που στα μάτια των πολλών φαντάζει ως άχρηστο έρχεται και κάθεται με δύναμη στη σκέψη μου, μου μιλά για ώρα και καθώς μου αποκαλύπτεται, με εκλιπαρεί να του δώσω "λόγο και υπόσταση"!
 Οι λεπτομέρειες τούτες με οδήγησαν στη συγγραφή των δύο μυθιστορημάτων μου - που έχουν δει το φως της δημοσιότητας = και των άλλων που "έχω διασώσει" στο σκληρό δίσκο του υπολογιστή μου!
 Μάζεψα τις λεπτομέρειες κι άρχισα να καταθέτω τα αυλάκια της ψυχής μου στην γραφή...
 Το έχω πει αρκετές φορές!
 Η ουσιαστικότερη ψυχοθεραπεία!
 Παρακολουθώντας τις σελίδες του facebook και τις διάφορες ομάδες του διαπίστωσα πως στον πλανήτη γη υπάρχει αφόρητη μοναξιά! Σιγά την διαπίστωση, θα μου πείτε! Βλέπω ανθρώπους που θα αποδιώξουν μετά μανίας τον ερχομό της άνοιξης του 2012 και θα αποφύγουν τα καλοκαιρινά δειλινά της απόλυτης ραστώνης! Δυστυχώς συνήθισαν να ζουν και να κινούνται στα νοτισμένα σοκάκια του χειμώνα και στα δρομάκια της βαρυχειμωνιάς και της τρικυμίας!
 Έτσι έμαθαν!
 Τρέφονται από αυτό...
 Ποια τα συναισθήματα μου;
 Δεν λυπάμαι αυτούς - άλλωστε η λύπη είναι ένα συναίσθημα ανωτερότητας -  λυπάμαι τις επιλογές τους...
 Λυπάμαι την μιζέρια και την ανασφάλεια που τους διακρίνει!
 Μοναξιά μη δεδηλωμένη και αποδεκτή από τον κάτοχό της!
 Τα πράγματα είναι απλά... κι εμείς μπορούμε να τα κάνουμε ακόμα πιο απλά! Όλοι δηλώνουν πως σέβονται τις επιλογές των άλλων! Ψέμα! Λένε πως λένε μόνο την αλήθεια... Κι αυτό ψέμα! Λένε πως δε ζηλεύουν! Άλλο ψέμα! Γιατί ζητούν να μας πείσουν πως είναι υπεράνθρωποι;
 Η ζήλια είναι ένα ανθρώπινο συναίσθημα!
 Είναι φυσικό να ζηλεύεις...
 Είναι φυσικό όταν σου κάνουν μία κακή κριτική να μην χοροπηδάς από την χαρά σου!
 Θέλουν να γίνουμε σαν κι αυτούς για να μας αποδεχτούν... Δεν μπορεί εγώ να μη έχω πετύχει, τη στιγμή που θεωρώ πως είμαι καλύτερος από σένα κι εσύ να έχεις πετύχει!
 Για να πέτυχες κάτι έχεις κάνει...
 Κι αυτό που έκανες σίγουρα δεν είναι κάτι καλό...
 Και γιατί να είμαι εγώ ο πρώτος;
 Γιατί θέλετε με τόσο πάθος την πρωτιά;
 Ας είναι κάποιος άλλος!
 Που το κακό;
 Είναι σίγουρο πως ο πρώτος θα περνά καλύτερα από εμένα;
 Μπορεί και να περνά!
 Μπράβο του!
 Αμέσως στην επιφάνεια της παγωμένης τους ψυχής έρχεται και κατασκηνώνει ο αρνητισμός και οι καχυποψία!
 Επειδή εμείς δεν πετύχαμε, πως είναι δυνατόν να πέτυχαν οι άλλοι;
 Σύγκριση!
 Καταστροφική τούτη η σύγκριση!
 Έχω καταλάβει παιδιόθεν πως οι άνθρωποι δεν θα σου πούνε εύκολα και αβίαστα τον καλό λόγο, τουλάχιστον δεν θα τον πουν όταν καταλάβουν πως εσύ δεν είσαι ένα κλωνάρι του αιώνιου χειμώνα τους...
 Τι κρίμα που δε συμβαδίζουν οι φάσεις της ζωής σας!
 Θα μπορούσατε να κάνετε εξαίρετη παρέα...
 Γράφω για μένα και για να επικοινωνήσω με πέντε ανθρώπους!
 Υπάρχουν πολλοί καλύτεροι από μένα, μιλώ μαζί τους καθημερινά και το χαίρομαι!
 Καλύτεροι φιλόλογοι, καλύτεροι συγγραφείς!
 Μακάρι να υπάρξουν και άλλοι τόσοι!
 Δεν θέλω να γίνω σαν τον τάδε... ή σαν την τάδε στην γραφή!
 Θέλω όμως η γραφή μου να είναι αναγνωρίσιμη από τους αναγνώστες μου!
 Και είναι!
 Πετάξτε τις κακίες στα καλάθια των άπλυτων ρούχων σας και βγείτε και λιγάκι έξω στο φως!

   Τάσος Αγγελίδης - Γκέντζος
Συλλέκτης μικρών λεπτομερειών της καθημερινότητας...

(Οι σκέψεις μου δεν έχουν συγκεκριμένους αποδέκτες! Αν κάποιος αναγνωρίσει σε σημεία του κειμένου τον εαυτό του - αν και το θεωρώ απίθανο - συνιστώ ατελείωτες βόλτες στο φως!)       

Η καθημερινότητα αναμένει...

 Σιγά - σιγά οι "τυχεροί" καθηγητές του πανελληνίου επιστρέφουμε στην όποια... καθημερινότητά μας. Οι καθιερωμένες ημέρες των Χριστουγεννιάτικων διακοπών μας φτάνουν προς το τέλος τους και καλούμαστε να επιστρέψουμε κι εμείς στα καθήκοντα μας!
 Η λέξη καθήκον δεν έχει και πολύ καλή θέση στα δώματα της προσωπικής μου συνείδησης.  Βγάζω σπυριά όταν ακούω τους υποστηρικτές αυτής της τόσο ξευτελισμένης λέξης - έννοιας  να ηθικολογούν ξεδιάντροπα βάζοντας στη συζήτηση τις πρωτόγνωρες υποκριτικές μπουρδολογίες τους.
 Όλοι μας έχουμε καθήκον να πληρώσουμε!
 Αυτό που εσύ το θεωρείς καθήκον για μένα δεν είναι κι αυτό που εγώ... Βαριέμαι ακόμα και να διατυπώσω την συνέχεια τούτης της σκέψης μου!
 Η ζωή μας μπορεί να είναι πολύχρωμη και δροσερή είτε βρίσκεσαι σε παρατεταμένες διακοπές, είτε δουλεύεις από το πρωί μέχρι το βράδυ. Αυτή της η πολυχρωμία εξαρτάται κατά πολύ από την φιλοσοφία που έχει υιοθετήσει ο καθένας από εμάς και από την στάση που τηρεί απέναντι στα τεκταινόμενα.
 Ποια είναι η φιλοσοφία μου;
 Χρόνια προσπαθώ να την φέρω σε επίπεδα που θεωρώ εγώ καλά...
 Νομίζω πως δεν τα έχω καταφέρει και άσχημα!
 Μου λένε πολλοί! " Δεν είναι δυνατόν εσύ να μην ακούς ειδήσεις και να μη ξέρεις τι γίνεται στη χώρα μας! " "Από πότε δηλαδή έγινες "απολίτικος" και εμείς δεν το έχουμε καταλάβει;"
 Παλιά ήξερες και τα μικρά ονόματα των υφυπουργών ενός δευτεροκλασάτου υπουργείου...
 Παλιά άκουγα τα περισσότερα δελτία των ειδήσεων και διάβαζα εφημερίδες!
 Άκουγα για την άνοδο του Χρηματιστηρίου...
 Άκουγα για την δεξιά...
 Άκουγα για τον Σοσιαλισμό και για τις υπόλοιπες δημοκρατικές δυνάμεις...
 Άκουγα για τις εσωτερικές κοκορομαχίες των κομμάτων... Αυτός είναι ο κατάλληλος αρχηγός!
 Θυμάμαι τα περίφημα καταναλωτικά εορτοδάνεια και τα ευρηματικά διακοποδάνεια...
 Θυμάμαι τις φοβερές μειώσεις στις τιμές των αυτοκινήτων! Τώρα είναι η ευκαιρία!
 Θυμάμαι περιχαρείς ανθρώπους να πανηγυρίζουν, επειδή το τάδε κόμμα παίρνει την πλειοψηφία των εδρών της Βουλής...
 Μπορώ να σας αναφέρω εκατοντάδες "άκουγα" και να σας παραθέσω δεκάδες " θυμάμαι"!
 Τίποτε δε θα βγει!
 Θα κατατάξω τον εαυτό μου σε εκείνη την ιστορική κατηγορία των γραφικών φιγούρων!
 Αυτοί που δεν βαδίζουν δίπλα στα βήματα του χωροχρόνου είναι οι γραφικοί της υπόθεσης!
 Σταματώ λοιπόν προς στιγμήν και δεν σας κάνω το χατίρι!
 Το πολιτικό μας σύστημα σκότωσε με μαεστρία όλες τις λέξεις και τους  έδωσε μισοτιμής ευκαιριακά προσωπεία... τα οποία φυσικά έχουν κολλήσει πάνω στο γερασμένο πετσί τους και δε βγαίνουν με τίποτα!
 Γενικεύω;
 Νομίζετε;
 Καλά κάνω! Όταν ένα ποσοστό νοσεί... κι αυτό είναι πολύ πάνω από το μισό καλά κάνω και γενικεύω!
 Για το καλό της πατρίδας δε πρέπει να βγει το τάδε κόμμα στην εξουσία...
 Για το καλό του έθνους μας...
 Για το καλό των παιδιών μας...
 Εσείς είστε οι σφετεριστές του καλού! Κι εμείς αν διαφωνούμε με τα δικά σας θέσφατα είμαστε οι προδότες...
 Δεν μπορούμε να έχουμε ακυβερνησία!
 Κάποιος πρέπει να μας κυβερνήσει!
 Καμία απολύτως αντίρρηση!
 Να κυβερνήσει αυτός που θα πάρει πίσω τα λεφτά από τους κλέφτες!
 Να κυβερνήσει αυτός που μπήκε στην πολιτική φτωχός και παραμένει και σήμερα φτωχός...
 Και θα πουν τώρα τα εξασκημένα κοράκια του συστήματος!
 Είσαι λαϊκιστής!
 Είσαι βερμπαλιστής...
 Πρότεινε εσύ κάτι!
 Δηλώνω λαϊκιστής και βερμπαλιστής!
 Που είναι το πρόβλημα;
 Τι λέτε ρε λεβέντες;
 Με ρωτήσατε ποτέ για τίποτα σοβαρό και δεν το θυμάμαι; Κάνατε τόσα χρόνια κάποιο δημοψήφισμα;
 Εγώ τους έκανα τους διορισμούς και τις ρεμούλες;
 Και για να τελειώνουμε γιατί βαρέθηκα...
 Δείτε την άποψη την οποία ξεκάθαρα καταθέτω για τους πολιτικούς, για τους συγγραφείς, για τους δημοσιογράφους και για τους καλλιτέχνες και για τόσους άλλους μέσα από τις σελίδες ενός "ερωτικού" μυθιστορήματος!!!!
 Μη τρελαίνεστε!
 Εξαιρέσεις υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν!
 Και μη νομίζετε πως είμαι από αυτούς που δεν θα πάνε να ψηφίσουν στις εκλογές...
 Η φιλοσοφία μου... λέει... πως όλοι πρέπει να προσέλθουμε στις κάλπες!

Τάσος Αγγελίδης - Γκέντζος
Φιλόλογος και συγγραφέας "ερωτικών" μυθιστορημάτων...

Σκέψεις και συναισθήματα από την παρουσίαση των "Ψυχών" στο "'Εναστρον."

 Στις 28 του Δεκέμβρη - της προηγούμενης πλέον χρονιάς - έγινε η πρώτη παρουσίαση των "Ψυχών" στο Βιβλιοκαφέ  "'Εναστρον." Πολλές οι σκέψεις του γράφοντος... ποικίλα και πολυάριθμα τα συναισθήματα του!
 Το μυθιστόρημά μου παρουσίασαν λαμπρά η εκδότριά μου Ελένη Κεκροπούλου, και οι συγγραφείς Ευρυδίκη Αμανατίδου και Δημήτρης Νίκου. Και οι τρεις αγαπημένοι μου φίλοι! Αποσπάσματα από το βιβλίο διάβασε ο αξιόλογος ηθοποιός Λάζαρος Βαρτάνης.
 Τους ευχαριστώ!
 Ακούστηκαν πολλά και καλά λόγια! Χωρίς να είμαι ιδιαίτερα ανασφαλής,,, νόμιζα σε κάποιες στιγμές της παρουσίασης πως μιλούν για κάποιον άλλον! Κάτι σαν "επικήδειος" εν ζωή! "Για μένα τα λένε όλα αυτά;" αναρωτήθηκα! Εγώ δεν δηλώνω ούτε καν συγγραφέας... - σε φίλους, σε γνωστούς και σε άγνωστους - χαρούμενος φιλόλογος που γράφει που και που τις μύχιες σκέψεις του - μέσα από τις ιστορίες μου φυσικά - και τίποτε άλλο δεν είμαι!
 Πρώτη αλήθεια! Δυστυχώς για μένα δεν ανήκω στην κατηγορία εκείνων των ακούραστων γραφιάδων που λένε πως δεν μπορούν να ζήσουν ούτε για μια στιγμή χωρίς το γράψιμο!
 Δεύτερη αλήθεια! Ευτυχώς για μένα με το που τελειώνω ένα μυθιστόρημα είμαι απόλυτα ικανοποιημένος με τον εαυτό μου, επειδή μέσα από όλη αυτή την επίπονη, αλλά και συνάμα άκρως γοητευτική διαδικασία έχω πετύχει την ποθητή "ψυχοθεραπεία" μου. Τα μαγευτικά ταξίδια της περιπλανημένης ψυχής, τα ασφαλίζω καλά στο "ράφι" του υπολογιστή και τα πιάνω ξανά στα χέρια μου μετά από αρκετούς μήνες.
 Ξέφυγα πάλι!
 Μια τρίτη αλήθεια! Δηλώνω ένθερμος οπαδός ενός υπολανθάνοντος - όχι και τόσο έκδηλου δηλαδή - μαξιμαλισμού...
 Έπαιζα λοιπόν με ένα στυλό που κρατούσα στα χέρια μου και στα μεγάλα ιντεμέδια της χαράς και της συγκίνησης προσπαθούσα να καταλάβω το πέρασμα της ιστορίας της ηρωίδας μου στη σκέψη και στην καρδιά των άλλων!
 Τους άρεσε η Υπάτη...
 Κατάφερα να τους περάσω πέντε πράγματα και να νιώσουν το βιβλίο μου δικό τους!
 Οι σκέψεις μου μπλέχτηκαν με τα βιώματά τους και μετεξελίχθηκαν σε κρίση, άποψη, συναίσθημα...
 Αξίζει τελικά να γράφεις και να επικοινωνείς με τους αναγνώστες...
 Είπα στον εαυτό μου: "μήπως πρέπει να το προσπαθήσεις σιγά - σιγά και να περάσεις στην άλλη κατηγορία;"
 Και το "ater ego" με πρόλαβε!
 "Μην πάρουν τα μυαλά σου αέρα!"
 Μένω εκεί που είμαι...
 Σας ευχαριστώ πολύ όλους εσάς που παρευρεθήκατε στην παρουσίαση των ¨Ψυχών" μέσα από την καρδιά μου!!!!!!!!!!!!!!