Μη φωτογραφίζετε τα σαλόνια σας…

Μη φωτογραφίζετε τα σαλόνια σας… Από τον Τάσο Αγγελίδη Γκέντζο. www.kulturosupa.gr

Μη φωτογραφίζετε τα σαλόνια σας…  Από τον Τάσο Αγγελίδη Γκέντζο.

Πρώτο θέμα των τελευταίων ημερών στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δεν είναι οι συντάξεις... αλλά ένα σαλόνι στην Πεύκη της Αττικής. Έγινε μέγα θέμα και σε τηλεοπτικές εκπομπές... Για να το πω καλύτερα... η επίπλωση ενός δωματίου παραδόθηκε στην αρένα του δημόσιου διαλόγου και της αισθητικής! Καναπέδες, καρέκλες, κουρτίνες, τραπέζια, πίνακες - και λόγω των ημερών... ο χριστουγεννιάτικος διάκοσμος – στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας.

Να ρωτήσω το γιατί;

Το ρώτησα σε αρκετούς το γιατί...

Κάποιοι μου είπαν πως το συγκεκριμένο σαλόνι προκάλεσε το κοινό αίσθημα και πως σε τέτοιες εποχές οφείλουμε να είμαστε προσεκτικοί. Πώς ακριβώς πρέπει να μεταφράσω τα λόγια τους; Μήπως μου λένε έμμεσα να κρύβουμε αυτά που έχουμε και μάλιστα να αισθανόμαστε και άσχημα για όσα έχουμε αποκτήσει με κόπο εμείς και οι γονείς μας;

Πληρώνουμε ή δεν πληρώνουμε – όσοι ακόμα μπορούμε να πληρώνουμε - τα χαράτσια για τα σπίτια, τα εξοχικά και τα αυτοκίνητά μας;

Και η μάζα αποφάσισε πως προκαλεί την κοινή γνώμη το συγκεκριμένο σαλόνι... και εκτονώνεται. Ερωτήματα πολλά! Γιατί δεν ενώνεται αυτή η μάζα απέναντι στην ανακολουθία των λόγων και των έργων της πολιτικής. Γιατί δεν ενδιαφέρεται για την αισθητική της σημερινής βουλής; Τι λέει για τα τηλεοπτικά κανάλια που εδώ και τόσα χρόνια δεν πληρώνουν μία δραχμή στο δημόσιο; Η μοιρασμένη μάζα φαίνεται πως δε δίνει δεκάρα τσακιστή για το ξεπούλημα της χώρας μας και το μόνο που κάνει είναι να γελά με τις “κατάρες” κάποιων ιεραρχών.

Για τις λίστες που μπάζουν και βγάζουν ονόματα... ούτε λόγος!

Εγώ πάλι – μέρος αυτής της αδρανούς μάζας εδώ και καιρό – για να σας “διασκεδάσω” περισσότερο λέω τα δικά μου...

Γιατρειά δε βλέπω...

Ας μη βγάζουμε φωτογραφίες γύρω από τα γιορτινά τραπέζια με τα μελομακάρονα και τους κουραμπιέδες... γιατί υπάρχει κόσμος που πεινά.

Κάνε κάτι για να μη πεινά...

Ας μη στηνόμαστε με πάσης φύσεως χαμόγελα μπροστά σε αρχαιολογικούς χώρους ή τουριστικά αξιοθέατα... γιατί η πλειονότητα των συμπατριωτών μας δεν είναι σε θέση να ταξιδέψει.
Σελίδες μπορώ να γεμίσω με αποτροπές, προτροπές και απαγορεύσεις...

Κάτι τελευταίο! Μη βγάζετε φωτογραφίες με τα ταίρια σας... διότι στην εποχή μας κυκλοφορεί απέραντη μοναξιά και κάποιοι λογικό είναι να ζηλεύουν!

Η λογική παραθερίζει σε τόπους μακρινούς...

Κατανοώ πως υπάρχει κόσμος που περνά αφάνταστα δύσκολα, κατανοώ πως όλοι ζοριζόμαστε ώστε να είμαστε εντάξει στις υποχρεώσεις μας... αλλά μέχρι ένα σημείο. Η μιζέρια μας έχει ξεπεράσει τα όρια! Θα δω το σκαλιστό χρυσαφί σαλόνι του άλλου στο διαδίκτυο και θα ζηλέψω που ο δικός μου ο καναπές δεν έχει τέτοια κρόσια; Είμαστε σοβαροί; Θα ζηλέψω και θα πέσω στα πατώματα από κατάθλιψη... με τους καθρέπτες και τους πολυελαίους του ανθρώπου;

Κι επειδή θα ζηλέψω... - αν ζηλέψω - έχω το δικαίωμα να αρχίσω να σχολιάζω την αισθητική του;
Το έχω το δικαίωμα... αν δε θίγω την ανθρώπινη φύση!

Το συμπέρασμά μου όμως κατοικεί σε άλλη γειτονιά. Ο καθένας έχει το δικαίωμα να δείχνει αυτό που είναι ή αυτό... που θα ήθελε να είναι για τα μάτια των άλλων και να εισπράττει την κριτική τους!
Όμως για μια ακόμα φορά λειτουργήσαμε ως αγέλη...

Λέει ο ένας, ο άλλος συμπληρώνει και ο τρίτος δεν κρατιέται...

Κι οι φωτογραφίες που έκαναν παρέλαση από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και τα ΜΜΕ... δεν είχαν μόνο καρέκλες, χαλιά και τραπέζια. Φιλοξενούσαν και ανθρώπους... Μια γυναίκα που δούλεψε σκληρά για να σπουδάσει τα δυο παιδιά της... κι ένα μικρό παιδί!

Και μη πει κάποιος πως γίνομαι μελό...

Κάλυψαν οι “αναμεταδότες” της σπουδαίας είδησης το πρόσωπο του παιδιού;

Μα θα μου πείτε... ο πατέρας του κοινοποίησε την φωτογραφία! Σωστά! Ρίξτε μια φευγαλέα ματιά στις φωτογραφίες που εσείς κοινοποιείτε. Απεικονίζουν την καθημερινότητά σας ή μήπως αυτό που εσείς θέλετε να περάσετε ως καθημερινότητα...

Πάντα κάτι έχουμε να πούμε...

Πάντα θα έχουμε κάτι να πούμε και να δικαιολογήσουμε τις επιλογές και τα πιστεύω μας!

Καλή χρονιά!