Εμείς τσίτια δε πουλάμε...

                 
        Αύριο λοιπόν οι Εθνικές Εκλογές!  Τα γράφω αυτά πριν να προσέλθω στην κάλπη. Σήμερα οι Εθνικές Εκλογές! Να τους χαιρόμαστε... τους νέους εθνοσωτήρες! Σε καμία περίπτωση δε θα μπω στη λογική - τουλάχιστον θα το προσπαθήσω μέχρι το τέλος - να προτείνω, να υποδείξω ή να προτάξω κάποιον συγκεκριμένο κομματικό μηχανισμό! Όσοι έχετε μυαλό... καλώς κι όσοι δεν έχετε πάλι καλώς... Δε θα σας βάλω εγώ μυαλό! Μπορεί ούτε κι εγώ να έχω... Το έχω φιλοσοφήσει πάντως κι έχω καταλήξει πως με τους βλάκες οιασδήποτε κοινωνικοοικονομικοπολιτιστικής κάστας κουρελιάζεις τα νεύρα σου και χάνεις τα λόγια σου! Ο καθένας σας θα πράξει λοιπόν τα δικά του "δέοντα"!
        Οφείλουμε όμως οι "ορθώς" σκεπτόμενοι άνθρωποι - κατά άλλους βλάκες ολκής - να αποβάλλουμε τους φανατισμούς, τους προσωπικούς  εγωισμούς, τους χαζοσυναισθηματισμούς του παρελθόντος, να αποτινάξουμε  τα πάθη και να πούμε ποιο είναι το καλύτερο για την πατρίδα μας!  Για πόσο ακόμα θα κάνουμε τα στραβά μάτια; Οφείλουμε να αναγνωρίζουμε την κατάντια μας δημόσια και  να φτύνουμε κατάμουτρα την παρακμή μας!
        Τι θα κάνω; Θα παραπονεθώ, θα γκρινιάξω, θα ειρωνευτώ, θα σαρκάσω... και για να μην το κουράζω... πολλά και διάφορα! Μπορεί να με κατηγορήσουν οι ασχολούμενοι με τα πολιτικά και οι ουραγοί τους μεγαλοδημοσιογράφοι πως δεν σέβομαι με τα λεγόμενά μου τον άνθρωπο! Δε σέβομαι θεσμούς, έθνος κ.λ.π. Μεγάλα λόγια για να σταματήσουν τις γλώσσες... Θα τους απαντήσω πως τον άνθρωπο τον αγαπώ απεριόριστα και τον σέβομαι με όλη μου την δύναμη, αλλά τον υπάνθρωπο τον σιχαίνομαι...
        Σήμερα το βραδάκι ήμουν στην Έκθεση Βιβλίου στο Πασαλιμάνι και την Τετάρτη που μας πέρασε στην Έκθεση Βιβλίου στην Παραλία της Θεσσαλονίκης. Δεν πηγαίνω πρώτη φορά σε Έκθεση Βιβλίου... Ο κόσμος περνούσε μπροστά από τα περίπτερα, έβλεπε τα βιβλία, διάβαζε τις πληροφορίες του οπισθόφυλλου, σου έριχνε μια κλεφτή ματιά... και τις περισσότερες φορές το άφηνε στη θέση του! Τι κι αν ο συγγραφέας ήταν εκεί για να του υπογράψει το βιβλίο! Οι υπογραφές μας μάραναν... Που τα χρήματα... Πως να δώσει ένας εργαζόμενος είκοσι ευρώ για να αγοράσει ένα μυθιστόρημα! Για να διαβάσεις το παραμύθι πρέπει να είσαι χορτάτος!  Και τον άνεργο που τον πας; Ο άνεργος κι ο φτωχός είναι αυτοί που δεν πρέπει να διαβάσουν τα παραμύθια;
        Κι έλεγε ο ιδιοκτήτης του εκδοτικού οίκου που με φιλοξένησε σήμερα με περισσή ευγένεια πως ο συγγγραφέας κύριος τάδε είναι εδώ... και θα σας υπογράψει...  Κι  ο κόσμος πήγαινε κι ερχόταν! Που και που έπεφτε και καμιά υπογραφή! Μια κυρία μεγάλης ηλικίας ήθελε να διαβάζει κάτι για τη μοναξιά... Μια άλλη ήθελε να αγοράσει το μυθιστόρημα μου, αλλά την προβλημάτιζαν τα μικρά γράμματα... Ήταν πολύ μικρά τα γράμματα και δεν τα έβλεπε! Της είπα να πάρει κάτι άλλο με μεγαλύτερα γράμματα! Είχε αυτογνωσία η γυναίκα! Γιατί να διαβάσω κάτι που θα με κουράσει; Θέλω κάτι ξεκούραστο! Να χαλαρώσω... Και γιατί να διαβάσω ένα μυθιστόρημα με πικρές αλήθειες; Θα πάρω κάτι ρομαντικό... Έρωτας, έρωτας, έρωτας... Ξέρω πως είναι ένα μεγάλο ψέμα, αλλά θα περάσω λιγάκι την ώρα μου ευχάριστα...
        Κι εγώ... και για έρωτες γράφω... Μη φανταστείτε πως είμαι και της υψηλής κουλτούρας!
        Κι όπως η τάδε κυρία παρόλο που δεν αγαπά τον άντρα της, δεν τον χωρίζει και βρίσκει τον έρωτα αλλού - οι γυναίκες διαβάζουν - ... κι όπως ο τάδε κύριος αγαπά τη γυναίκα του, αλλά έχει και το γκομενάκι - οι άνδρες δε διαβάζουν - κι όπως το παιδί μας που το βάλαμε με μέσον εκεί... απέκτησε αμέσως την νοοτροπία και τον συμπεριφορισμό του δημοσίου υπαλλήλου - για τα παιδιά μας κάνουμε τα πάντα - ... έτσι φίλτατοι σκεπτόμενοι θα ψηφίσουμε τον άλφα διότι κλέβει λιγότερο από τον βήτα ή τον γάμα επειδή αυτός είναι κεφάτος και χαρούμενος άνθρωπος.
        Δράμα η Καβάλα στα Σέρρας...
        Και σε όλες αυτές τις σκέψεις είχα πάντα και κάποιον να με επιβραβεύει... Η τηλεόραση μου έδινε δύναμη και κουράγιο όταν μου έδειχνε αυτόν που δεν είχε που να μείνει... κι έλεγα :"δόξα το Θεό... μια χαρά είμαστε! Εγώ έχω που να μείνω..." Κι αυτόν που δεν είχε να φάει... Κι αυτόν που δεν είχε να πληρώσει τα χρέη του και τον έκαναν κι εκπομπή... Είχαμε και έχουμε την τηλεόραση που μας αξίζει!
        Γιατί να ψηφίσω κάτι που μου έχει αποδείξει πως είναι σάπιο; Γιατί να ψηφίσω κάποιον επαγγελματία της πολιτικής; Γιατί να ενημερώνομαι από πουλημένα κορμιά; Κάποιος φίλος μου μου είπε πως ο τάδε πολιτικός δε θα κατέβει ως υποψήφιος μετά από τριάντα χρόνια... Και θα σκάσω από τη στεναχώρια μου! Φτάνει πια! Ας καθήσει και λίγο στο σπίτι ο ευλογημένος να τον δει η γυναίκα και τα παιδιά του! Τον έφαγε τον άνθρωπο η κοινωνική προσφορά τόσα χρόνια! Αφήστε βρε παιδιά να βοηθήσει και κανένας άλλος! Τόσο γλυκιά είναι αυτή η ρουφιάνα η κουτάλα; Τόσον αλτρουισμό ομολογώ πως δεν τον περίμενα!
        Και κάτι τελευταίο... Σήμερα έπρεπε να απαιτώ από τον κόσμο να δίνει είκοσι ευρώ και να αγοράζει βιβλία! Να τους πιάνω κουβέντα, να τους μιλώ για την υπόθεση των 'Ψυχών", να τους ανοίγω την όρεξη με ένα ωραίο τέλος... Να τους εξάπτω την περιέργεια και την φαντασία! Να με αισθανθούν οικείο και να κάνουν το βήμα... Κάτι τέτοιο δε κάνουν οι περισσότεροι από τους πολιτικούς μας; Ποια είναι η απάντησή μου στον πρότερο συλλογισμό; Εμείς τσίτια δεν πουλάμε...
        Να είμαστε όλοι καλά!