Σκέψεις

Η φιλοσοφική θεώρηση ενός δεδηλωμένου προβληματισμού για τα πράγματα που παραπέμπουν συνειρμικά σε ιδεολογίες και συναισθήματα είναι λογικό να θεωρεί πως συνωστίζεται σε χώρους μέσα στους οποίους κυριαρχεί μια πληθώρα από ετερογενείς ψευδαισθήσεις.
Το αληθινό φαντάζει ψεύτικο τις πιο πολλές φορές...
Το tertio comparationem της εκάστοτε αλήθειας δεν είναι σε θέση να αντιληφθεί το μέγεθος και την έκταση αυτής της τόσο γενναίας αισθαντικής υποκειμενικότητας, με αποτέλεσμα να οδηγείται νομοτελειακά σε πρόχειρες γενικεύσεις και σε γενικούς αφορισμούς, οι οποίοι το μόνο που κατορθώνουν είναι να βοηθούν πρόσκαιρα την δεδηλωμένη και ως εσωτερική προσωπική ηρεμία του ατόμου...
Το ψεύτικο κραυγάζει στις διαφορετικές αυλές των προσωπικών μας επιλογών με έναν τόσο αιρετικό και ανοίκειο τρόπο, προσπαθώντας εξαρχής να πείσει με τα πλούσια θέλγητρά του την παρουσιαζόμενη και ως αντικειμενικότητα της κριτικής θεώρησης, πως μεταφέρει στους ταλαιπωρημένους ώμους του το άχθος μιας άλλης καινής αλήθειας!
Θολώνει τα νερά το "αληθινό"...
Ταράζει τα νερά το μη "αληθινό"...
Πως είναι δυνατό να πορεύεται ο σύγχρονος άνθρωπος με ασφάλεια μέσα σε δρόμους τόσο γλιστερούς και επικίνδυνους, να αφουγκράζεται τους αστεϊσμούς του δήθεν θεωρητικού του υπόβαθρου και να μην έχει στο μυαλό του πως θα μπορούσε να συμβεί το παραπλήσιο τούτο ή απλώς το τοιούτον - ή μέρος αυτού - στον διπλανό ή στον παραδιπλανό του τριγυρινού!
Η απλούστευση και μετέπειτα η μερική κατανόηση όλων των θετικών και των αρνητικών σημείων μιας εμμονικής συμπεριφοράς προϋποθέτει την σταθερή ύπαρξη μίας νοητής δειγματοληπτικής αποθήκης ανάλυσης των εμπειριών, από την οποία θα αποκομίζει το άτομο εκείνα τα στοιχεία που θα είναι σε θέση στο συγκεκριμένο χωρόχρονο να του δημιουργούν τις ασφαλείς προϋποθέσεις της σωστής επιλογής, μιας επιλογής που θα κρίνεται φυσικά... με τα μέτρα και τα σταθμά της πολύ ιδιαίτερης προσωπικής στιγμής.
Η λεκτική φόρμουλα είναι δύσκολο να περιγράψει το σύνθετο του ανθρώπινου συναισθήματος καθώς τις πιο πολλές φορές οι απαιτήσεις της κοινής λογικής μας υποχρεώνουν να στραφούμε προς την αποδοχή μιας γενικευμένης αντίληψης μόνο και μόνο για να εντάξουμε τον εαυτό μας στο πολυπαθές σύνολο του συμβιβασμού ή σε μέρος αυτού!