Η «υπεράσπιση» της Δημουλίδου…





Κυρίες και κύριοι, διαβάστε προσεκτικά αυτά που θα παραθέσω στη συνέχεια. Μη προσπαθήσετε να αλλοιώσετε τα λεγόμενά μου και αποφύγετε τον σκόπελο… να βάλετε πράγματα στο στόμα μου… τα οποία δεν είπα ποτέ.
Όταν θέλω να πω κάτι το λέω!
Ακόμα δεν αρχίσαμε και σας έρχεται στο στόμα να σχολιάσετε το δασκαλίστικο και λιγάκι ειρωνικό ύφος μου!
Προσπεράστε το… ή σταματήστε την ανάγνωση!
Η κυρία Δημουλίδου λοιπόν – την οποία δε γνωρίζω προσωπικά - δήλωσε πως για αυτήν η συγγραφή είναι επάγγελμα και όχι χόμπι… Δικός της λογαριασμός! Είναι η άποψή της και τη δεχόμαστε όλοι εμείς οι χομπίστες…
Εκτός κι αν εσείς δεν είστε χομπίστες ή αν διαφωνείτε με τον παραπάνω διαχωρισμό;
Μπορείτε να κατατάξετε τον εαυτό σας όπου θέλετε! Δεν είναι αυτό το θέμα της κουβέντας μας!
Δε νομίζω όμως πως θα βγουν πολλοί συγγραφείς που θα δηλώσουν πως για αυτούς η συγγραφή είναι επάγγελμα!
Θα ήθελαν να είναι το επάγγελμα τους;
Θα ήθελαν να ζουν από τα ποσοστά που παίρνουν… ως συγγραφείς;
Για μένα και να ήθελα να ήταν επάγγελμα η συγγραφή… δε θα μπορούσα να ζήσω από τα ελάχιστα – μηδαμινά χρήματα των κερδών μου…
Πόσοι συγγραφείς στην Ελλάδα μπορούν να ζήσουν με τα χρήματα που παίρνουν από την πώληση των βιβλίων τους;
Ελάχιστοι…
Μονοψήφιος ο αριθμός!
Όλοι οι άλλοι που δεν ανήκουμε στην κατηγορία Δημουλίδου – οι χομπίστες δηλαδή της υπόθεσης  κατ’ εμέ –ήθελα να ξέρω αν μοιράζουμε τα βιβλία μας στις βιβλιοθήκες της ηλιόλουστης πατρίδας μας με το που θα εκδοθούν;
Ναι ήμουν ειρωνικός!
Μας δίνει ο εκδότης καμιά τριανταριά βιβλία… και γίνονται ανάρπαστα στο λεπτό!
Πρώτα στέλνουμε σε όλες τις βιβλιοθήκες… οι οποίες αγγίζουν τριψήφιο νούμερο!
Στη συνέχεια πας στη δουλειά σου, δίνεις στον ένα… και να μη δώσεις στον άλλο; Δεν είναι σωστό…
Θα στο ζητήσει η κομμώτρια, ο περιπτεράς, η τρίτη μακρινή σου ξαδέρφη και η ανεψιά της κουμπάρας σου…
Τι ακούς συνέχεια; «Σε μας πότε θα αφιερώσετε το καινούργιο σας βιβλίο;» «Καλά είσαι απαράδεκτος! Ακόμα να μου φέρεις το βιβλίο σου…»
Τελείωσαν τα βιβλία που πήρες τζάμπα από τον εκδότη…
Τι λέξη κι αυτή… τζάμπα!
Μα η όλη κουβέντα για το τζάμπα γίνεται!
Κι οι πάντες εξακολουθούν να ζητούν…
Για να δώσω θα πρέπει να αγοράσω από τον εκδοτικό μου οίκο στη μισή τιμή…
Θέλει κι μάνα σου να δώσει στις γειτόνισσες, θέλει κι η πεθερά να κάνει το κομμάτι της…
Κάτι σαν τις μπομπονιέρες... 
Το κάνεις μία, δύο…
Σταματάς!
Όποιος θέλει να πάει στο βιβλιοπωλείο και να το αγοράσει!
Κι εκεί αρχίζουν οι παρεξηγήσεις και τα μούτρα!
Ξύδι!
Ας είμαστε ειλικρινείς!
Πετάξτε τα προσωπεία του δήθεν και τη ξύλινη γλώσσα…
Κι έρχομαι τώρα - με μία απότομη μετάβαση - σε μας τους «καλούς και πονετικούς» που μοιράζουμε τα δωρεάν αντίτυπα από τον εκδότη… δεξιά και αριστερά!
Δίνουμε τα βιβλία μας στις διάφορες ομάδες του Facebook για να τα διαβάσει ο κόσμος… ή για να κάνουμε διαφήμιση του ονόματός μας;
Σκεπτόμαστε τη τσέπη των ανθρώπων ή τι δική μας προβολή;
Άλλο τι θα έπρεπε να κάνουμε κι άλλο τι πραγματικά κάνουμε!
Κι εγώ ο άσημος μπορεί να θέλω να προβληθώ για να ανεβάσω λιγάκι τις πωλήσεις μου… κι η Δημουλίδου που την ξέρουν πολλοί να μην έχει αυτή την ανάγκη…
Περίσσεψε η υποκρισία…
Μήπως εγώ τα κατάλαβα όλα αυτά λάθος;
Ένα κινηματογραφικό έργο κάνει ταυτόχρονη πρεμιέρα στις αίθουσες προβολής και στα βιντεοκλάμπ;  
Στο κινηματογράφο, στο θέατρο, στα κέντρα διασκέδασης, στις συναυλίες…  δε πληρώνουμε εισιτήριο;
Οι δημιουργοί δεν αμείβονται;
Κι αν ξέρεις κάποιον από τους πρωταγωνιστές του τάδε έργου σε βάζει δωρεάν μέσα;  
Πρέπει όλο το σόι, οι φίλοι και οι γνωστοί να έχουν ελεύθερη πρόσβαση;
Την κρίση την περνούν και οι συγγραφείς κι αυτοί που είναι πάνω από εμάς και οι άλλοι που είναι κάτω από εμάς κι οι παραδίπλα που είναι στην ίδια μοίρα με μας…
Στην άκρη οι τιμητές και οι σφετεριστές!  
Πολλοί θα θέλαμε να κάνουμε τις πωλήσεις της Δημουλίδου…   
Μη βγάζουμε έναν κομπλεξικό εαυτό απέναντι σε μία γυναίκα που ο κόσμος τόσα χρόνια τώρα αγοράζει τα βιβλία της…
Δε διάβασα κανένα βιβλίο της κυρίας Δημουλίδου!
Δεν αγόρασα βιβλίο της…
Δε δανείστηκα βιβλίο της…
Είτε σέβομαι, είτε δε σέβομαι την επιλογή του κόσμου τίποτα δεν αλλάζει!
Κλείνω…
Σας δίνω τροφή για κριτική…
Παρόλη την οικονομική κρίση, δύσκολα δανείζω τα βιβλία μου σε άλλους!
Συγνώμη που σας το λέω τόσο απροκάλυπτα… αλλά αυτή είναι η αλήθεια!
Ούτε σε μένα αρέσει αυτό το στοιχείο του χαρακτήρα μου… είναι όμως αληθινό!
Δωρίζω βιβλία…
Τα δικά μου θέλω να τα κρατάω στα χέρια μου και να μου θυμίζουν πράγματα από το παρελθόν!
Κρατήστε την ουσία αυτών που είπε η κυρία Δημουλίδου και όχι το πως τα είπε!
Διαφωνώ με το πώς…
Εγώ προσπάθησα να σας τα πασάρω… κάπως διαφορετικά!
Αν δε μπορέσετε να τα χωνέψετε και τα δικά μου… μπορείτε να τα φτύσετε!
Μη ξεχνάτε όμως ποτέ την αρχή του «audiatur altera pars»…
Οι πάντες κρινόμαστε εκ του αποτελέσματος! 

6 σχόλια:

ΧΡΥΣΑ ΜΠΑΛΑΜΠΑΝΗ είπε...

ΣΩΣΤΗ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΤΑΣΟ ΜΟΥ...

ΤΑΣΟΣ ΑΓΓΕΛΙΔΗΣ ΓΚΕΝΤΖΟΣ είπε...

Είπα καθαρά αυτά που πιστεύω Χρύσα!!!

Ανώνυμος είπε...

Τοποθέτηση ενός ειλικρινούς και σοβαρού ανθρώπου!
Δεν μετράει ουτε ποια είναι ουτε πόσο πουλάει!!
Μετράει το τι είπε ΚΑΙ οχι το πως το είπε!
ΓΙΑΤΙ
Στο πως τα είπε ΔΙΑΦΩΝΟΥΜΕ!

ΤΑΣΟΣ ΑΓΓΕΛΙΔΗΣ ΓΚΕΝΤΖΟΣ είπε...

Για το πως δεν είναι καλό να συζητήσουμε. Το δια ταύτα είναι αυτό που καίει τις περισσότερες φορές! Αν δεν είστε συγγραφέας έχετε δίκιο... Δε μετρά για σας ούτε ποια είναι, ούτε πόσο πουλάει!!!!!

Unknown είπε...

Τάσο συμφωνώ με όλα όσα γράφεις, αλλά ένα πράγμα δεν κατάλαβα σε σχέση με την συνάδελφο: Της τα ζητάνε απευθείας κι αυτή τα 30, 40, 50 αντίτυπα του συγγραφέα τα δίνει από ντροπή και φιλότιμο και ξεμένει γρήγορα από τα δικά της αντίτυπα; Αν είναι έτσι, απλά και ταπεινά, όπως έχω κάνει κι εγώ ο περίπου άγνωστος, λέει: συγγνώμη φιλαράκια αλλά τα δωρεάν δικά μου τέρμα κι αν έχω φυλάξει κάποια είναι αδύνατον να τα δωρίσω για πολλούς λόγους π.χ. για να μην καταλήξω να αγοράζω το δικό μου το βιβλίο, γιατί προκύπτουν απρόβλεπτες υποχρεώσεις όπως μια παρουσιάση κάπου και πρέπει να έχω καβάτζα για να δώσω στους πιθανούς εισηγητές και για άλλους λόγους προώθησης. Το λες απλά και τέλος. Πολύ περισσότερο κάποιος που έχει το σταθερό κοινό του και η όποια άρνηση από μέρους του δεν θα παραξηγηθεί.
Όμως εγώ συνομωτικός νους ων, ανέγνωσα between the lines, όπως λένε και στην Αμέρικα μια άλλη διάθεση. Μιλάει για βιβλία, άμα κάνω λάθος διόρθωσέ με, που φτάνουν σε βιβλιοθήκες πριν καν κυκλοφορήσει το κάθε καινούριο της. Αυτό δεν έχει να κάνει ούτε με τζαμπατζή αναγνώστη, ούτε με τις βιβλιοθήκες. Ο νοών νοείτω. Με λίγα λόγια τα λέει η πεθερά για να τα ακούει η νύφη (ή το ανάποδο, δε θυμάμαι πως πάει). Αν δηλαδή, για να τα λέμε ξεκάθαρα, έχει υπόνοιες ότι κυκλοφορούν "μαύρα" δικά της, ας κάνει μια βόλτα από το εκδοτικό της να το λύσει έκει, αντί να βγάζει επιστολές με παράπονα που καλά καλά δεν κατάλαβα τι νόημα έχουν. Όμως στις εποχές που ζούμε θέλει χοντρά κότσια να τα σπάσεις με τον εκδότη σου όσο ευπώλητος κι αν είσαι, οπότε πας Αθήνα Θεσσαλονίκη μέσω Βουδαπέστης...

ΤΑΣΟΣ ΑΓΓΕΛΙΔΗΣ ΓΚΕΝΤΖΟΣ είπε...

Φώτη δε μπορώ να ξέρω τι γίνεται με τις βιβλιοθήκες! Δε γνωρίζω τη σχέση βιβλιοθηκών - συγγραφέων και βιβλιοθηκών με τους εκδοτικούς οίκους! Αντιλαμβάνομαι απολύτως το επιχείρημά σου στο οποίο φυσικά - λόγω άγνοιας - αδυνατώ να απαντήσω! Δε μου αρέσει φυσικά καθόλου το Αθήνα - Θεσσαλονίκη μέσω Βουδαπέστης, Βουκουρεστίου και... Ο χρόνος θα δείξει και σε μας και σε εκείνους και στους άλλους!!!!

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.