Τι βαθμό θα πάρω...αγαπητέ αναγνώστη;

Τι βαθμό θα πάρω...αγαπητέ αναγνώστη; Από τον Τάσο Αγγελίδη Γκέντζο

Πρόταση κάνω και δε θέλω να γελάσετε! Να αρχίσετε να βαθμολογείτε και τα άρθρα που δημοσιεύονται στα διάφορα ΜΜΕ. Να λέτε το άρθρο του τάδε παίρνει 5 πόντους και του δείνα 15... Πόντοι, βαθμοί... δε θα τα χαλάσουμε σε αυτό! Φροντίζω για την εκτόνωσή σας. Προτείνω να καλείτε και άλλους “βαθμολογητές” να εκφράσουν “ελεύθερα” την άποψή τους περί του θέματος, να διαφωνήσετε και να συμφωνήσετε... κι αν το πράγμα πάρει στο τέλος άγριες διαστάσεις να έχετε σε εφεδρεία και μερικούς “αναβαθμολογητές” οι οποίοι θα προσφέρουν τα φώτα τους.

 

Μη με ρωτήσετε... αν ειρωνεύομαι. Σαφέστατα και ειρωνεύομαι...

Μια χώρα βαθμολογεί τις προσπάθειες των άλλων με περισσή αυστηρότητα. Επικρίνει, στοχοποιεί, χλευάζει. Μια χώρα βαθμολογείται... από Ευρωπαϊκή Ένωση, Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και διάφορους οργανισμούς... και “θεσμούς”.

Βαθμοί από το 1 έως το 20, από το 1 έως το 10 και από το 1 έως το 5... για όλα τα γούστα, βαθμοί αραδιασμένοι μέσα στο τεράστιο καλάθι του δημοκρατικού πλουραλισμού. Κι ο βαθμός... ξέρετε καλά πως δε χρειάζεται πάντα αιτιολόγηση. Ένα νούμερο είναι, βρε παιδιά! Το κοπανάς και τελειώνεις! Δε μπορεί να καταλάβει ο άλλος γιατί έβαλες 5 στα δέκα... κι όχι 8 στα δέκα. Δικό του το πρόβλημα! Ο βαθμός διαμορφώνει κλίμα – θετικό ή αρνητικό - και ο “βαθμολογητής” χαίρεται με τις αντιδράσεις... εκείνων που τσιμπούν το δόλωμα της πετονιάς του. Σε λίγες περιπτώσεις αιτιολογεί επαρκώς αυτό που δεν του άρεσε. Να μη κάνω λόγο για τις αρνητικές βαθμολογίες... μετά από κατεβατά θετικών σχολίων!

Οι άνθρωποι... χρειάζονται ψυχίατρο!

Βαθμολογεί η επιτροπή ταλέντων στο τάδε τηλεπαιγχνίδι, βαθμολογεί η κυρία που έχει διαβάσει ένα βιβλίο – μπορεί και να μη το έχει διαβάσει - που τυχαία έπεσε στα χέρια της ή το αγόρασε... και με σχετική ευκολία, με ύφος ειδικού... αποφαίνεται για την αξία του, βαθμολογεί ο τύπος που βλέπει δωρεάν ταινίες σε κινηματογράφους ή εκείνη η τύπισσα που έχει δωρεάν είσοδο στα θέατρα από το χ ηλεκτρονικό περιοδικό, το οποίο μοιράζει δωρεάν προσκλήσεις στα θεάματα.

Είμαστε αυστηροί με τους άλλους και “χαραροί” με τον εαυτό μας!

Να το πω ακόμα μία φορά;

Είμαστε αυστηροί με τους άλλους και “χαλαροί” με τον εαυτό μας...

Οι αυτόκλητοι σωτήρες – ειδικοί προσπαθούν να αναδείξουν ταλέντα ή να προστατέψουν το αναγνωστικό κοινό... Κι οι κριτικές θεάτρου και κινηματογράφου μπαίνουν σε καλούπια! Μια ξύλινη γλώσσα... η γλώσσα της “κριτικής”! Και για να μην έχουν και πρόβλημα με κάποιον οι άνθρωποι δε δηλώνουν... κριτικοί. Λένε τη γνώμη τους σε πρωινές ή μεσημεριανές εκπομπές της τηλεόρασης οι “πανελίστες”... Χλευασμός!

Να πω κι εγώ σήμερα τη γνώμη μου για τα άτομα που όλα τα σφάζουν και όλα τα μαχαιρώνουν ή να μείνω μακριά από περσόνες που με το ζόρι κρατιέσαι... να μη γελάσεις με τα λεγόμενα ή τα γραφόμενά τους;

Όταν είσαι καθηγητής τη βαριέσαι τη φιλοσοφία και την εξουσία του βαθμού. Από ένα σημείο και μετά αντιλαμβάνεσαι πως δεν έχει νόημα και ουσία ο βαθμός... Έλα όμως που υπάρχουν και αυτοί που τους αρέσει να βαθμολογούν τα πάντα και γέμισε το διαδίκτυο από “βαθμολογητές” και “βαθμολογήτριες”. Το ερώτημά μου προκύπτει σχεδόν αβίαστα: “Αυτούς τους γραφικούς τύπους και τα αφεντικά τους ποιος θα τους βαθμολογήσει για την ποιότητα και την φερεγγυότητά τους; Ποιος θα αξιολογήσει τις “καλές” προθέσεις τους και την υποτιθέμενη ανιδιοτέλειά τους; Ποιος θα μιλήσει στο κοινό για τις συμπάθειες, τις αντιπάθειες και τις εμμονές τους;”

Έχω κι άλλα ερωτήματα...

Ποιος θα βαθμολογήσει τα ελληνικά τους; Θα πάρουν κάποτε το απολυτήριο στο χέρι; Ποιος θα ασχοληθεί με την πρωτοτυπία των τίτλων τους; Ποιος είναι αυτός που θα κρίνει... τη βλακεία τους;

Σωτήρας δεν υπήρξα ποτέ. Ούτε και θα γίνω...

Για μια ακόμα φορά - λυπάμαι που το ομολογώ - δεν έχω απαντήσεις!