Τα σαρακοστιανά, οι μπριζόλες και... η πεοληχεία! Από τον Τάσο Αγγελίδη Γκέντζο
Τα σαρακοστιανά, οι μπριζόλες και... η πεοληχεία! Από τον Τάσο Αγγελίδη Γκέντζο.
Καθαρά Δευτέρα... ή – αν το θέλετε - Καθαρή Δευτέρα σήμερα. Χθες ήταν της Αγίας Υπομονής... Χρόνια πολλά σε όλους και σε όλες... για σήμερα και για χθες! 14 Μαρτίου δείχνει το ημερολόγιο που έχω στο γραφείο μου. Εμείς σε λίγο θα βγούμε σε βουνά και σε παραθαλάσσιες περιοχές να γιορτάσουμε με τις λαγάνες, τους ταραμάδες και τα τουρσιά μας και οι Αμερικάνοι θα γιορτάσουν την ημέρα κλεισμένοι στα σπίτια τους με τις μπριζόλες και τα... Άλλο αετό θα πετάμε εμείς και άλλο αυτοί...
Κι ο ανυποψίαστος Έλληνας αναγνώστης προβάλει αμέσως τα λογικά ερωτήματά του. Γιατί μπριζόλα, βρε παιδί μου; Δε θα μπορούσε δηλαδή να είναι το μοσχαρίσιο μπιφτέκι ή το χοιρινό σουβλάκι – καλαμάκι στη θέση της μπριζόλας; Μάλλον όχι... Έχουν σουβλάκια – καλαμάκια οι Αμερικάνοι, φίλτατε; Και αυτή η έρμη η μπριζόλα δε θα συνοδεύεται από κάτι; Σκέτη μπριζόλα... δε λέει. Λίγες πατατούλες ή ρυζάκι... Μια ακόμα “ξενόφερτη ημέρα” μάς χαιρετά, δοκιμάζει την υπομονή κάποιων σε περίοδο οικονομικής κρίσης, μας κάνει να χαμογελάμε και να προσπαθούμε να “μετρήσουμε” το χιούμορ μας. Και το χιούμορ του καθενός πιάνει σφικτά το κουρασμένο χέρι του υποκειμενισμού και προχωρά στον ανήφορό του. Κι αυτό που κάποιος από εμάς το αντιμετωπίζει ως ένα αστείο... θίγει κάποιον άλλον - καθώς το παίρνει πολύ σοβαρά - κι ο καυγάς της ιδεολογικής και της αισθητικής αντιπαράθεσης σέρνει το χορό.
Το παραμυθάκι ξεκινά! Μια φορά κι έναν καιρό... ζούσε στην μακρινή Αμερική κάποιος εφευρετικός άνθρωπος. Αυτός ήθελε να δημιουργήσει κάτι... κι όλος ο πλανήτης να μιλά για αυτό το κάτι. Οι άνθρωποι θέλουν να εντυπωσιάσουν και νοιάζονται πολύ για την υστεροφημία τους. Τι να κάνει, τι να κάνει... Ξαφνικά σκέφτηκε να καθιερώσει μια παγκόσμια ημέρα... ακριβώς ένα μήνα μετά την γιορτή των ερωτευμένων! Κάτι που να “υπονομεύει” τα λουλούδια, τα λούτρινα αρκουδάκια και τις καρδούλες της γιορτής των ερωτευμένων... 24 Μαρτίου, η παγκόσμια ημέρα της μπριζόλας και της πεοληχείας... κι ο λόγος μου πλέον συνειρμικός. Μερικοί από μας είναι αισιόδοξοι και πιστεύουν ακόμα στα παραμύθια, στις αγαθές προθέσεις... και στις καλύτερες μέρες! Αν ευχηθώ σε κάποιες “ζωηρές” κυρίες χρόνια πολλά... θα με βρίσουν ή όχι; Ανάλογα... Θα είναι Ελληνίδες ή Αμερικάνες; Στις “ήσυχες” να πω καλή Σαρακοστή; Αύριο θα βάλουν όλοι κάτι στο στόμα τους; Τα νέα παιδιά τα έχουμε μάθει να λένε χρόνια πολλά την Καθαρή Δευτέρα; Δεν έχουν μαγειρέψει μπριζόλα για τον σύζυγό ή τον εραστή τους οι Ελληνίδες; Και δεν έχουν κάνει ποτέ... Αυτολογοκρίνομαι! Τέρμα οι συνειρμοί...
Δυστυχώς ή ευτυχώς η υποκρισία και η σοβαροφάνεια δε μας επιτρέπει να μιλάμε σε ένα επίπεδο διαφορετικό. Ο καθένας από μας – θιασώτης ή πολέμιος του ψεύδους - ενστερνίζεται ένα επίπεδο επικοινωνίας με τους γύρω του... στο οποίο υπάρχουν συμβάσεις και κανόνες που δύσκολα μπορεί να παραβεί. Κάθεσαι σε μια παρέα και σίγουρα δε λες... στην κυρία που έχεις απέναντι: “Εσείς μαντάμ, πως τα πάτε με την πεολειχία;” Απορρίπτουμε με ευκολία και δεχόμαστε με ευκολία... Πέρασε η γιορτή της γυναίκας και δεν ήταν λίγες εκείνες οι γυναίκες που με τα κείμενα και τα σχόλιά τους αποδόμησαν και τη συγκεκριμένη γιορτή! Για αυτή τη “γιορτή” της μπριζόλας δεν ακούω πολλά... Δε θα τη ξέρουν ακόμα πολλοί! Κι είναι μια “γιορτή” που δεν καθιερώθηκε λόγω των αγώνων... Να την αποδομήσουμε κι αυτήν ή μήπως θα ήταν καλύτερο να δείξουμε αδιαφορία;
Κι οι συνειρμοί γιορτάζουν... Όσες φορές δείξαμε αδιαφορία... την πατήσαμε! Οι Αμερικάνοι χασάπηδες θα είναι οι μόνοι που χαίρονται... Οι δικοί μας κρεοπώλες βρίσκονται σε μαρασμό; Έχει ο κόσμος χρήματα για να αγοράσει κρέας; Γάλα, ψωμί... Γίνομαι λαϊκιστής; Λίγοι είναι αυτοί που νηστεύουν... το 2016. Ή μήπως περνάμε σε μια περίοδο αναγκαστικής νηστείας; Άλλο πράγμα η γιορτή και άλλο η παγκόσμια ημέρα, παίδες! Με το ένα και με το άλλο... αποδομήσαμε τις παραδόσεις, τα ήθη και τα έθιμά μας! Άτακτες οι σκέψεις μου... Κι η λέξη “άτακτος” είναι μια λέξη με διττή σημασία! Τα συμπεράσματα δικά σας, δικοί σας και οι συνειρμοί...
Κι ο ανυποψίαστος Έλληνας αναγνώστης προβάλει αμέσως τα λογικά ερωτήματά του. Γιατί μπριζόλα, βρε παιδί μου; Δε θα μπορούσε δηλαδή να είναι το μοσχαρίσιο μπιφτέκι ή το χοιρινό σουβλάκι – καλαμάκι στη θέση της μπριζόλας; Μάλλον όχι... Έχουν σουβλάκια – καλαμάκια οι Αμερικάνοι, φίλτατε; Και αυτή η έρμη η μπριζόλα δε θα συνοδεύεται από κάτι; Σκέτη μπριζόλα... δε λέει. Λίγες πατατούλες ή ρυζάκι... Μια ακόμα “ξενόφερτη ημέρα” μάς χαιρετά, δοκιμάζει την υπομονή κάποιων σε περίοδο οικονομικής κρίσης, μας κάνει να χαμογελάμε και να προσπαθούμε να “μετρήσουμε” το χιούμορ μας. Και το χιούμορ του καθενός πιάνει σφικτά το κουρασμένο χέρι του υποκειμενισμού και προχωρά στον ανήφορό του. Κι αυτό που κάποιος από εμάς το αντιμετωπίζει ως ένα αστείο... θίγει κάποιον άλλον - καθώς το παίρνει πολύ σοβαρά - κι ο καυγάς της ιδεολογικής και της αισθητικής αντιπαράθεσης σέρνει το χορό.
Το παραμυθάκι ξεκινά! Μια φορά κι έναν καιρό... ζούσε στην μακρινή Αμερική κάποιος εφευρετικός άνθρωπος. Αυτός ήθελε να δημιουργήσει κάτι... κι όλος ο πλανήτης να μιλά για αυτό το κάτι. Οι άνθρωποι θέλουν να εντυπωσιάσουν και νοιάζονται πολύ για την υστεροφημία τους. Τι να κάνει, τι να κάνει... Ξαφνικά σκέφτηκε να καθιερώσει μια παγκόσμια ημέρα... ακριβώς ένα μήνα μετά την γιορτή των ερωτευμένων! Κάτι που να “υπονομεύει” τα λουλούδια, τα λούτρινα αρκουδάκια και τις καρδούλες της γιορτής των ερωτευμένων... 24 Μαρτίου, η παγκόσμια ημέρα της μπριζόλας και της πεοληχείας... κι ο λόγος μου πλέον συνειρμικός. Μερικοί από μας είναι αισιόδοξοι και πιστεύουν ακόμα στα παραμύθια, στις αγαθές προθέσεις... και στις καλύτερες μέρες! Αν ευχηθώ σε κάποιες “ζωηρές” κυρίες χρόνια πολλά... θα με βρίσουν ή όχι; Ανάλογα... Θα είναι Ελληνίδες ή Αμερικάνες; Στις “ήσυχες” να πω καλή Σαρακοστή; Αύριο θα βάλουν όλοι κάτι στο στόμα τους; Τα νέα παιδιά τα έχουμε μάθει να λένε χρόνια πολλά την Καθαρή Δευτέρα; Δεν έχουν μαγειρέψει μπριζόλα για τον σύζυγό ή τον εραστή τους οι Ελληνίδες; Και δεν έχουν κάνει ποτέ... Αυτολογοκρίνομαι! Τέρμα οι συνειρμοί...
Δυστυχώς ή ευτυχώς η υποκρισία και η σοβαροφάνεια δε μας επιτρέπει να μιλάμε σε ένα επίπεδο διαφορετικό. Ο καθένας από μας – θιασώτης ή πολέμιος του ψεύδους - ενστερνίζεται ένα επίπεδο επικοινωνίας με τους γύρω του... στο οποίο υπάρχουν συμβάσεις και κανόνες που δύσκολα μπορεί να παραβεί. Κάθεσαι σε μια παρέα και σίγουρα δε λες... στην κυρία που έχεις απέναντι: “Εσείς μαντάμ, πως τα πάτε με την πεολειχία;” Απορρίπτουμε με ευκολία και δεχόμαστε με ευκολία... Πέρασε η γιορτή της γυναίκας και δεν ήταν λίγες εκείνες οι γυναίκες που με τα κείμενα και τα σχόλιά τους αποδόμησαν και τη συγκεκριμένη γιορτή! Για αυτή τη “γιορτή” της μπριζόλας δεν ακούω πολλά... Δε θα τη ξέρουν ακόμα πολλοί! Κι είναι μια “γιορτή” που δεν καθιερώθηκε λόγω των αγώνων... Να την αποδομήσουμε κι αυτήν ή μήπως θα ήταν καλύτερο να δείξουμε αδιαφορία;
Κι οι συνειρμοί γιορτάζουν... Όσες φορές δείξαμε αδιαφορία... την πατήσαμε! Οι Αμερικάνοι χασάπηδες θα είναι οι μόνοι που χαίρονται... Οι δικοί μας κρεοπώλες βρίσκονται σε μαρασμό; Έχει ο κόσμος χρήματα για να αγοράσει κρέας; Γάλα, ψωμί... Γίνομαι λαϊκιστής; Λίγοι είναι αυτοί που νηστεύουν... το 2016. Ή μήπως περνάμε σε μια περίοδο αναγκαστικής νηστείας; Άλλο πράγμα η γιορτή και άλλο η παγκόσμια ημέρα, παίδες! Με το ένα και με το άλλο... αποδομήσαμε τις παραδόσεις, τα ήθη και τα έθιμά μας! Άτακτες οι σκέψεις μου... Κι η λέξη “άτακτος” είναι μια λέξη με διττή σημασία! Τα συμπεράσματα δικά σας, δικοί σας και οι συνειρμοί...
Καλή Σαρακοστή να έχουμε!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.