Αν δε σπάσεις ΑΥΓΑ... ΟΜΕΛΕΤΑ δεν κάνεις!

Αν δε σπάσεις ΑΥΓΑ... ΟΜΕΛΕΤΑ δεν κάνεις! Από τον ΤΑΣΟ ΑΓΓΕΛΙΔΗ ΓΚΕΝΤΖΟ.

Το ζήτημα που θα μπορούσε να μπει σε συζήτηση είναι το κατά πόσο θέλουμε να κάνουμε μια ομελέτα – έστω και πρόχειρη, έστω και άνοστη... - ή αν μας αρκεί να διατηρούμε τα αβγά που διαθέτουμε στα “ράφια” των ψυγείων μας και να περιμένουμε τη στιγμή... που θα χαλάσουν.

Ποιος ασχολείται μετά... με τα κλούβια αβγά;

Να αρχίσω λοιπόν την παράθεση των άτακτων σκέψεών μου... αισιόδοξα. Και θα τελειώσω αισιόδοξα... παρόλο που όσα θα μοιραστώ μαζί σας δεν είναι και τα πλέον ευχάριστα πράγματα.

Από που πηγάζει αυτή η αισιοδοξία μου;

Θα πω τις δικές μου αλήθειες!

Θα σπάσουν άραγε τα φρέσκα αβγά με τις αλήθειες μου ή θα ξεσκεπάσουν την κατακτημένη “αδιαφορία” μου;

Εννοώ αβγά... που να προέρχονται από τα δικά μου ψυγεία.

Είναι κοινός τόπος πως πολλές φορές μάς είναι αρεστοί όσοι δε μας ενοχλούν, όσοι μας λένε μόνο αυτά που θέλουμε να ακούσουμε. Με την πρώτη ευκαιρία εμείς και ο κύκλος μας... στήνουμε γλέντι και χαριεντιζόμαστε. Ο ένας χαϊδεύει τα αυτιά του άλλου... τζουγκρίζοντας τα γερά ποτήρια των φιλοφρονήσεων! Παρόλο που δεν είμαστε βασιλιάδες, ένας κύκλος αυλικών μάς ακολουθεί σε κάθε μας βήμα. Συμφωνεί κουνώντας με νόημα το κεφάλι με τα λεγόμενά μας και επικροτεί με περισσή θέρμη την στάση και τις επιλογές μας.

Δεν είναι λίγες εκείνες οι φορές που μας επαινούν για πράγματα που εμείς οι ίδιοι θα έπρεπε να ντρεπόμασταν...

Μπράβο στους έλληνες αγρότες που κλείνουν δρόμους και παράδρομους... διεκδικώντας τα δικαιώματά τους! Σας παραπληροφορώ... καθώς οι παράδρομοι είναι ορθάνοιχτοι!

Μπράβο στους μαθητές των σχολείων μας που κάνουν καταλήψεις!

Μπράβο σε εκείνους τους συγγραφείς που κάθονται με τις ώρες μπροστά από έναν υπολογιστή και γράφουν... μόνο για τα χρήματα! Μπράβο και σε κείνους που το βιβλίο τους το κάνει βιβλίο ο επιμελητής του εκδοτικού οίκου... Μαγκιά τους!

Μπράβο στους τάδε και τους δείνα...

Σκεφτήκαμε που αποσκοπούν όλοι αυτοί οι έπαινοι και τα μπράβο;

Όλο το δίκιο υπάρχει αφημένο στη μία πλευρά της ζυγαριάς κι όλο το άδικο μαζεμένο στην άλλη;

Κι όμως...
Οι αγρότες σαφώς και έχουν τα δίκια τους, αλλά με το να κλείνουν τους δρόμους τα χάνουν! Άκουσα πως θα κατέβουν στο Σύνταγμα για να πιέσουν την κυβέρνηση. Και σε αυτό τους τον αγώνα θα έχουν δίπλα τους τα ΜΜΕ... Δε θέλουν να σπάσουν αυγά... - λέω εγώ - και να έρθουν αντιμέτωποι με τις αλήθειες!

Μια φωνή με παρακινεί να αφήσω τους μαθητές και τους συγγραφείς στην ησυχία τους και να κοιτάξω τον εαυτό μου! Θα υπακούσω λοιπόν...
Πολλές φορές δεν έσπασα αβγά για να μη χάσω “κεκτημένα” κι έκανα τα στραβά μάτια. Πολλές φορές πάλι... είπα αυτό που πίστεψα, έσπασαν τα αβγά στη στιγμή, ομελέτα δεν έγινε... και η επαφή με κάποια άτομα... κόπηκε.

Τις αλήθειες μας δε τις δέχονται οι γονείς, τα παιδιά, οι φίλοι μας...

Ξεφεύγω όμως...
Άκουγα τους επαίνους για το άτομό μου με επιφύλαξη. Από ένα σημείο και μετά είπα πως καλό θα ήταν να σέβομαι τον εαυτό μου λιγάκι περισσότερο και να αφεθώ. Τι εννοώ; Να ακούω τον καλό λόγο... και να μην είμαι καχύποπτος. Να μη κοιτώ συνέχεια τι κρύβεται πίσω από τα πράγματα και να μη ψάχνω την πέμπτη ή την έκτη ανάγνωση των λόγων κάποιου. Κούνια που με κούναγε... Το αποτέλεσμα; Μηνύματα θετικά, μηνύματα κολακευτικά που με ανάγκαζαν να ψηλώσω μερικούς πόντους... και στο τέλος σχεδόν πάντα να έρχομαι αντιμέτωπος με τα “ανταποδοτικά τέλη!”
Το ξέρω καλά το “δούναι και λαβείν” - και ορθογραφία των αρχαίων ελληνικών ξέρω – το ξέρω καλά το “do ut des”...

Σου ζητώ να με βοηθήσεις σε κάτι, να με γνωρίσεις με κάποιους ανθρώπους και στο τέλος... σε κατηγορώ απροκάλυπτα σε αυτούς που με γνώρισες! Έκανες μια χαρά τη δουλειά σου... και τώρα παίζεις μπάλα σε άλλα γήπεδα. Ανέβηκες κατηγορία και σιγά σιγά αλλάζεις τους παίκτες, τους προπονητές και τους διαιτητές. “Σε παρακαλώ να γράψεις έναν καλό λόγο για το βιβλίο μου, να με καλέσεις στην εκπομπή σου, να μου το παρουσιάσεις...” κι όταν ανταμώνουν με την άρνησή σου λέγοντας τους πως δεν μπορείς να το κάνεις... σου κόβουν δίχως δεύτερη σκέψη την καλημέρα και την καλησπέρα!

Τα κοπλιμέντα “τα δικά σου” θα πετάξουν για άλλα αυτιά...

Που είναι το αισιόδοξο σε όλα αυτά;

Αναγκάζω τους άλλους να σπάσουν οι ίδιοι τα αυγά... και να με αφήσουν κι εμένα ήσυχο. Βλέπουν καθαρά πως δεν έχουν να κερδίσουν τίποτα από τον γράφοντα. Μόνο με την δουλειά τους, με τη σκληρή δουλειά μας μόνο... θα κερδίσουμε πράγματα!
Αυτοί που έχουν τις φιλοδοξίες και βαριούνται να δουλέψουν οφείλουν να διατηρούν τα αβγά σε θερμοκρασία ψύξης και να λούζονται κάθε μέρα με τις πικάντικες και μη... ομελέτες των άλλων. Όχι εγώ!

Ομελέτα τα έκανα όλα...