Το πρόσωπο της φρίκης...


Η σημερινή εποχή της κρίσης  και της αδιαφορίας δημιουργεί σε πάρα πολλούς από εμάς διαφορετικά συναισθήματα, τα οποία καλούμαστε από την λογική μας να τα διερευνήσουμε για να βολέψουμε κάποιες από τις πτυχές της κουρασμένης μας συνείδησης.
Ο καθένας μεταφράζει διαφορετικά τα ερεθίσματα!
Ο καθένας προσπαθεί να δώσει στον εγκέφαλό του εκείνο το κείμενο που δεν θα καταφέρει να του ταράξει τις λεπτές ισορροπίες που με τόσο κόπο κατάκτησε!
Κι όμως... τα ερωτήματα παραμένουν ερωτήματα!
Πόσοι είναι αυτοί που μας πλησιάζουν για καλό;
Πόσοι είναι αυτοί που μας λένε το μπράβο με την καρδιά τους;
Πόσοι είναι αυτοί που μας αγαπούν πραγματικά;
Πόσοι είναι αυτοί που μας κριτικάρουν με μοναδικό τους σκοπό την προσωπική μας βελτίωση και όχι την δική τους ευχαρίστηση;
Θα μπορούσε κάποιος άνθρωπος με κοινό νου να υποστηρίξει πως τα παραπάνω ρητορικά ερωτήματα δε θα έβρισκαν εύκολα την απάντησή τους και σε άλλες εποχές...
Η διαχρονικότητα των ανθρώπινων σχέσεων στο προσκήνιο!
Θα υποστήριζε ο κύριος και η κυρία της διπλανής πόρτας πως οι άνθρωποι είναι ίδιοι σε όλες τις εποχές...
"Ο άνθρωπος για τον άνθρωπο λύκος", έλεγαν οι λατίνοι!
Κι εγώ παρόλο που την όποια αισιοδοξία διαθέτω όλα αυτά τα χρόνια, την αντλώ από τον εαυτό μου... δεν σταματώ να ξαφνιάζομαι από τις ανθρώπινες συμπεριφορές.
Ξαφνιάζομαι παρόλο που ο δογματισμός μου είναι συνώνυμος με την λέξη "μπετόν"...
Ευτυχώς που δεν περιμένω τίποτα από τους άλλους! 
Στο διά ταύτα...
Αρχίζει λοιπόν ο άνθρωπος να δείχνει τα δόντια του στον άλλο άνθρωπο... κι όταν δεν τον παίρνει να κάνει κάτι τέτοιο, όταν καταλαβαίνει πως δεν έχει την δύναμη να του εναντιωθεί φανερά, τότε λειτουργεί εκτοξεύοντας το περίσσευμα της λάσπης που έχει στην ψυχή του προς κάθε κατεύθυνση.
Είμαστε διπλωμάτες!
Είναι λογικό να ζηλεύουν οι άνθρωποι τα κεκτημένα των άλλων, είναι λογικό να θέλουν να αποκτήσουν πράγματα που δεν έχουν, είναι λογικό μέχρι ένα σημείο να μη χαίρονται με τις δικές σου τις χαρές...
Είμαστε ζηλιάρηδες!
Τι είναι αυτό που δεν θεωρώ λογικό;
Η υπερβολή της "κριτικής" και του φθόνου από εκείνους τους ανθρώπους που δεν έχουν δουλέψει...
Τα ειρωνικά σχόλια και τα πονηρά γελάκια από αυτούς που δεν έκαναν τίποτα για να βελτιώσουν την κατάστασή τους...
Είμαστε κομπλεξικοί!
Δεν έχω εισπράξει μέχρι σήμερα καμία αρνητική κριτική για όσα γράφω και όσα λέω. Δεν υποστηρίζω πως είναι σωστές όλες μου οι σκέψεις... ούτε διεκδικώ την απόλυτη αλήθεια!
Ένα πράγμα λέω με κάποια έπαρση... κι αυτό δεν το αρνούμαι! Λέω πάντα την άποψή μου - σωστή ή λανθασμένη - και δεν υπολογίζω τις συνέπειες των λεγομένων μου. Δείχνω πάντα και μάλιστα με ευδιάκριτο τρόπο την συμπάθεια ή την αντιπάθειά μου προς τους ανθρώπους...
Επιλέγω να διακόπτω σχέσεις, επειδή καταλαβαίνω πως δεν μου ταιριάζουν... 
Λυπάμαι τόσο πολύ για τους ανθρώπους που δεν κατάφεραν να λένε την γνώμη τους!
Φοβάμαι τους ανθρώπους που δεν λένε την γνώμη τους!
Σε μια κοινωνία εκλεπτισμένων λυκανθρώπων μεγαλώνουμε τα παιδιά μας!
Κι αυτοί οι λύκοι του 2013 έμαθαν να φέρονται διπλωματικά στους γύρω τους για να έχουν λόγο ύπαρξης μέσα σε μια φοβική και τόσο ενοχική κοινωνία.
Να έχετε κατά νου πως έχουν τεράστια υπομονή μέχρι να πλησιάσουν το θήραμά τους...
Όταν το βάλουν στο χέρι... τότε αρχίζει το γλέντι!
Και η κατακλείδα...
Κυρίες και κύριοι, μακριά από τους λύκους με προσωπείο κότας!
Και η κατακλείδα της κατακλείδας...
Φίλτατοι και φίλτατες, μακριά από τις κότες με συμπεριφορά λύκου...
Κοντά στον άνθρωπο, στις αξίες, στα ιδανικά, στην ιδεολογία, στα όνειρα...
 

1 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

- Να το λοιπόν!
- Σε πέντε μόνο γραμμές, κατάφερες να περιγράψεις την βασική συμπτωματολογία -και όχι μόνο- της θανατηφόρας λοίμωξης της κοινωνίας-και όχι μόνο- με φιλολογική, θαρραλέα χροιά δοσμένη.
- Όλες οι άλλες κυκλικές διαδρομές παραπλανητικές. Οι κύκλοι είναι ομόκεντροι.
- Το κέντρο που τώρα αρχίζει να διαφαίνεται γυμνό, είναι Η ΑΣΘΈΝΕΙΑ. Η πικρή ΑΛΉΘΕΙΑ.
- Η αλήθεια είναι σκληρή γιατί δεν έχει αποχρώσεις. Είναι "δόγμα από μπετόν" γι΄αυτό και συ την πλησιάζεις και προσπαθείς να την ξεδιπλώσεις.
- Και αυτή η αλήθεια φαντάζει αλλά και είναι, εκ διαμέτρου αντίθετη από τον ΆΝΘΡΩΠΟ. Για αυτό και πολλοί δεν θα την δεχθούν. Είναι όμως η αλήθεια της πορείας μας, και η λύτρωση θα είναι η γνώση της αιτίας. Η ενδεχόμενη νίκη θα είναι απλά η επανίδρυση και η διαφύλαξη μιας υγιούς, βιώσιμης πορείας του ανθρώπινου είδους.
- Είναι μπροστά μας. Είναι άσχημο. Είναι ο αυξανόμενος μηχανικός, ατσάλινος πολλαπλασιαστής του ΤΕΛΟΥΣ.
- Το αισθανόμαστε λίγοι. Το βιώνουμε όλοι. Δεν φταίμε εμείς. Δεν ξέραμε. Και δεν μπορούσαμε να ξέρουμε νωρίτερα.
- Έχουμε όμως ΧΡΕΟΣ να πολλαπλασιάσουμε την παρατήρηση και την προσπάθεια, να βρούμε την γνώση και αφού πενθήσουμε την ανακάλυψη, με θάρρος , με τόλμη, με όραμα και στόχο, να προχωρήσουμε στην ετυμολογία και τα κλινικά χαρακτηριστικά, την διάγνωση και την αφύπνιση των άλλων. Όσων.
- Τότε γεννιέται και η ΕΥΘΎΝΗ. Μετά την γνώση και την διάγνωση. Τότε μόνο θα φταίμε (αν ξέρουμε, και βάλουμε τα "πόδια στο τραπέζι", τότε θα φταίμε).
- Τώρα, πρέπει να βρούμε την γνώση, τον λόγο, και αμέσως τα όπλα της προστασίας και της διαφύλαξης. Και πίστεψέ με, όλα αυτά υπάρχουν και έχουν συμπράξει διαχρονικά όλες οι επιστήμες και όλη η ανθρώπινη διαδρομή και οι λαοί σε αυτό. Είναι η συσσωρευμένη συνείδηση που ναρκώνετε και καθοδηγείτε λανθάνουσα και που χρειάζεται την σπίθα του ενστίκτου για να ξεδιπλωθεί και να παλέψει.
- Ο πόλεμος έχει ξεκινήσει. Χρειάζονται μαχητές. Χρειάζονται "τεχνοκράτες συνείδησης με δόγματα μπετόν". Τέρμα τα λόγια. Τέλος στην αναμονή.
- Η στόχευση πρέπει να γίνει από όλους μας στο κέντρο. Ο εχθρός μπορεί να γίνει ορατός, όμως χρειάζεται γνώση, ανάλυση και τεχνική.
- Αν το κέντρο του Ανθρώπου είναι η συνείδησή του, το κέντρο του Εχθρού είναι το αντίστοιχο απόλυτο μηδέν.
- Με μηδέν μηχανισμό συνείδησης στον εχθρό, δεν γεννιέται, δεν αναπτύσσεται τίποτα ανθρώπινο. παρά μόνο η εξωτερική μορφή και η ανάγκη μίμησης και πλάνης για να επιβιώσει, να καπηλευθεί, για να καταστρέψει ζωές, ψυχές, διαδρομές, τον άνθρωπο, τα πάντα.
- Τα καλά νέα είναι ότι , ΑΥΤΟ (περίπου) είναι απέναντί μας, γύρω σου και γύρω μας. Έχει περιγραφή, συμπτωματολογία, σημάδια, όνομα, διάγνωση κλπ κλπ.
- Τα κακά νέα είναι ότι, δεν έχει θεραπεία, γίνετε όντως όλο και πιο δυνατό γιατί μεταδίδεται και εμείς όλο και πιο λίγοι. Και είναι ΑΝΙΚΗΤΟ, χωρίς την γνώση. Η συγκεκριμένη γνώση και η ορθολογική διαχείρισή της θα αποτελέσει την δύναμη.
- Αυτή είναι η μάχη των μαχών. ΤΩΡΑ, αλλά δεν είμαστε έτοιμοι.
- Τόσο η γενιά που διδάσκεις, όσο και η "προβληματική" χώρα που ζείς και σε απογοητεύει, θα είναι τα ΟΠΛΑ, γιατί ταυτόχρονα είναι και οι "αφορμές".
- Να' το λοιπόν!.
- Έρχεται ο "φωτισμός" και θα σε βρει ευγνώμονα για όλα τα πριν για όλα τα τώρα, σε θέση Δύναμης (η γνώση της αλήθειας) στην μάχη των μαχών, με Στόχο, Ελπίδα, Χρέος.

Καλό δρόμο. Καλό κουράγιο. Είσαι Η ελπίδα.


ΦΜ

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.