Πως να τα βάλεις με έναν Ωκεανό...

Η δημιουργική γραφή και οι όποιες προεκτάσεις της στην ψυχή και στον νου του κάθε ανθρώπου που ασχολείται με αυτήν είναι αυτές που απασχολούν όλο και περισσότερο το τελευταίο διάστημα την σκέψη μου.
Ωκεανός σκέψεων και συναισθημάτων!

Τα ερωτήματα του μυαλού πολλά, άλλα δείχνουν - και ίσως να είναι - απλά και άλλα πάλι όχι και τόσο απλά!
Σε άλλα από αυτά οι απαντήσεις έρχονται αυθόρμητα στο στόμα και σε άλλα...
Αρχίζω να ξετυλίγω το κουβάρι... 

Με ποιο τρόπο να διδάξεις λοιπόν στους μαθητές σου  να γράφουν διηγήματα, ποιήματα  ή ακόμα και μυθιστορήματα;
Κάποιοι θέλουν να γράψουν και θεατρικό έργο!
Πως να τους πείσεις πως εσύ μπορείς να τους φτάσεις μέχρι ένα σημείο και πως από εκεί και πέρα τους αφήνεις μόνους...
Στη σημερινή εποχή δεν υπάρχουν σωτήρες, κυρίες και κύριοι!
Δεν θα τους κρατάς το χέρι στο δικό τους ταξίδι...
Δε σε χρειάζονται στο ταξίδι τους!
Μοναχικός ο δρόμος, μοναχικοί και οι παράδρομοι της γραφής!
Μοναχική και η δημιουργία μέσω της δημιουργικής γραφής! 

Η βιβλιογραφία περί του θέματος αρκετά πλούσια και οι πνευματικοί άνθρωποι που έχουν ασχοληθεί κατά καιρούς με τη δημιουργική γραφή πραγματικά εξαιρετικοί!
Τα έχουν πει σχεδόν όλα...
Στηρίζεσαι λοιπόν εσύ ως "δάσκαλος" και με τα δύο σου πόδια στους τόπους της υπάρχουσας βιβλιογραφίας και προχωράς;
Είναι και η δημιουργική γραφή μια ακόμα προσπάθεια μετωπικής διδασκαλίας;
Ποια θα είναι η δική σου προσφορά σε αυτή την ιστορία;
Κι η σκέψη κάνει κύκλους γύρω από τον εαυτό της και δεν ξέρει που να σταματήσει...

Υπάρχει κάποια βαθιά ουσία στη μορφή αυτής της διαφορετικής διδασκαλίας ή απλώς τα δύο μέρη συμφωνούν γύρω από κάποιους βασικούς κώδικες;
Γύρω από αυτούς τους κώδικες σε ένα πρώτο επίπεδο περιφέρουν την γνώση και την φαντασία τους, για να τις μετασχηματίσουν αργότερα σε γραπτό λόγο; 

Η αιρετική μου διάθεση προσπαθεί να περάσει αυτή την γραφή σε διαφορετικούς δρόμους...

Πολλά είναι τα ερωτήματα που κατασκηνώνουν αυθαίρετα γύρω από το μυαλό μου, λιγότερες φυσικά οι απαντήσεις μου γύρω από αυτά!

Γιατί να μη γράψει κάποιος με τον δικό του τρόπο και γιατί να  επιθυμεί να διδαχθεί  κάποιους κανόνες - προτάσεις, κάποιες φόρμες - προτάσεις... που ίσως θα ακολουθήσει με την γραφή του;
Νομίζω πως κατέληξα κάπου!
Είναι μια από τις λίγες φορές που η σκέψη μου καταλήγει...
Ανασφάλεια και φόβος για την κριτική!
Φόβος...
Φοβάται την απόρριψη...
Προσπαθεί με κάθε τρόπο να καλύψει την ανασφάλειά του μέσα από κάποιους "κανόνες" και να αισθανθεί πως εκτίθεται λιγότερο σε φίλους και σε γνωστούς εφόσον ακολουθεί πλέον την "πεπατημένη"...
Το πρόβλημα του υποκειμένου είναι η έκθεση του προς τους φίλους και τους γνωστούς;
Κι αυτό αφορά μόνο την γραφή;
Η κακή κριτική που θα εισπράξει από κάποιους θα έχει αντίκτυπο στους ανθρώπους με τους οποίους έχει στενή σχέση...
Μας ενδιαφέρουν οι γύρω μας...
Σκεπτόμαστε τόσο πολύ το μέλλον κι αφήνουμε το παρόν να περνάει από δίπλα μας χωρίς να μας αγγίζει...
Και η πεπατημένη που ακολουθεί ο "μαθητευόμενος συγγραφέας" δύναται να έχει πολλά κεφάλια προς κατανάλωση...
Αν σου πουν κάτι οι "κακοήθεις" φίλοι σου, το αντικρούεις με σθένος αυτό το κάτι... κόβοντας ένα από τα κεφάλια που απέκτησες...
Λες πως το διδάχτηκες...
Κι αισθάνεσαι ανάλαφρα...
Αισθάνεσαι πως πατάς γερά στα πόδια σου!
Άκουσα αρκετές φορές να μου λένε: "μα αυτό που μας λέτε τώρα, εγώ το κάνω!"
Εφαρμόζει κάτι που δεν του έχει πει κανένας, κάτι που το βρήκε με τις δυνάμεις τις δικές του κι αυτό το κάτι αποκτά αξία, αποκτά την αξία του, όταν του το λέει ο "δάσκαλος"...
Κι ο μαθητής είναι σίγουρος πως ο δάσκαλος είναι ασφαλής!
Αυτό είναι όμως η δημιουργική γραφή;
Ίσως τελικά να είναι και αυτό!
Ίσως αυτή η γραφή να είναι και το ξεκλείδωμα των συναισθημάτων και των σκέψεων...
Υπήρχαν τα συναισθήματα...
Υπήρχαν και οι σκέψεις...
Κι όταν έρθει η ώρα κι ο μαθητής απομακρυνθεί από τον δάσκαλο... θα αντάμωσει για άλλη μια φορά με την ανασφάλεια...
Κι ο δάσκαλος θα του πει πως πρέπει να γίνει φίλος με την κυρία, να την αποδεχτεί και να κρατήσει τις αποστάσεις του...
Μιλήστε στον πληθυντικό με την ανασφάλειά σας κι όλα θα πάνε περίφημα!