Περί της κυρίας Δημουλά...

Στην Ελλάδα του σημέρα με τον κύριο Τσοχατζόπουλο και τον κύριο Παπαγεωργόπουλο στη φυλακή κι όλους τους άλλους στην απέξω, στην Ελλάδα του όχι και τόσο μακρινού χθες με τον Γιωργάκη και τον Κωστάκη ουσιαστικά να ιδιωτεύουν και στην Ελλάδα του αύριο - δε μπορώ να φανταστώ ποιοι θα είναι αυτοί που θα μας κυβερνήσουν - είμαστε, ήμασταν και θα είμαστε - ένα μεγάλο μέρος από εμάς τουλάχιστον - υπερβολικοί και γλυώδεις με τους πολιτικούς και τους πνευματικούς μας ταγούς!
Παρόλο που φαίνεται να μη συμβαδίζουν τα δύο επίθετα εμείς τα ταιριάξαμε μια χαρά...
Φιλάμε τα χέρια των ταγών κυριλεκτικά και μεταφορικά!
Λατρεύαμε προσωπικότητες - ακόμα το κάνουμε - και όποιος τολμούσε να πει το παραμικρό εναντίον της λατρεμένης μορφής, του την πέφτανε όλοι οι άλλοι μαζί για να τον κατασπαράξουν!
Μία ψυχιατρική κατάσταση ίσως...
Αυτούς που λατρέψαμε παράφορα, ξαφνικά αντιληφθήκαμε πως δεν το άξιζαν!
Κι εκεί αρχίζει το παραδοσιακό γλέντι...
Φτύσιμο μέγα και συκοφαντία τεράστια!
Σαν απατημένες γκόμενες κάποιας ηλικίας... κάνουν οι περισσότεροι!
Μπερδεύω το παρόν και το παρελθόν... γιατι απλούστατα δε βλέπω να απέχουν και πολύ!
Αποδεχόμαστε χωρίς μέτρο αυτό που μας πλασάρουν τα ΜΜΕ, επαινούμε χωρίς μέτρο αυτό που λιβανίζουν τα ΜΜΕ και φυσικά κατακρίνουμε χωρίς μέτρο αυτό που εξοβελίζουν - με ανοίκειο τρόπο τις περισσότερες φορές - τα ΜΜΕ.
Και για να αποφύγω τις παρεξηγήσεις δεν εννοώ ούτε όλα τα ΜΜΕ, ούτε όλους τους δημοσιογράφους...
Οι εξαιρέσεις φτιάχτηκαν για να στέκουν γερά στα ασθενικά τους πόδια οι κανόνες! 
Παρασυρόμαστε ο ένας από τα λόγια του άλλου και δε σταματάμε εκεί, αλλά παθιαζόμαστε με τα λεγόμενά μας.
Και φυσικά το μέτρο και το πάθος δε συγκατοικούν στο ίδιο διαμέρισμα!
Τι να φταίει άραγε;
Μήπως το ότι είμαστε ένας μεσογειακός λαός;
Βλακείες τυλιγμένες σε ασημόχαρτα!
Μήπως φταίει το ότι αγαπάμε υπεβολικά και μισούμε υπερβολικά;
Αηδίες τυλιγμένες σε χρυσόχαρτα ζαχαροπλαστείου!
Είμαι από εκείνους τους φιλολόγους που τους ταξιδεύει... αλλά όχι "πέρα από το φυσικό" η ποίηση της κυρίας Δημουλά!
Δεν έχω μελετήσει όλο το έργο της, αλλά από αυτά που έχω διαβάσει την θεωρώ μια πολύ καλή ποιήτρια!
Υπάρχουν βέβαια και άλλοι καλοί ποιητές που δεν τους ξέρει σχεδόν κανένας και φυσικά κάποια από τα ΜΜΕ δεν έκαναν το παραμικρό για να τους προβάλουν...
Αφού δε σας αρέσει τώρα η Δημουλά, αρχίστε να προβάλετε και άλλους ποιητές...
Και συνεχίζω...
Το σύστημα όμως έπρεπε να δημιουργήσει έναν που θα σταθεί στην κορυφή και θα αποτελεί το σημείο της αναφοράς των απανταχού "κουλτουριάρηδων" που αν τους ρωτήσεις να σου πουν και το όνομα μιας εν ζωή ποιήτριας... να σου αναφέρουν με καμάρι την κυρία Δημουλά!
Οι πάντες γνωρίζουν το ονοματεπώνυμο και την μορφή της κυρίας Δημουλά!
Την κάνατε φίρμα, αφού την φιλοξενήσατε στα σαλόνια των έντυπων και ηλεκτρονικών σας μέσων!
Το σύστημα θέλει μεγάλες ταμπέλες και πάνω από αυτές κρεμά τη πιο μεγάλη από τις μεγάλες... να την ονομάσω "ταμπελάρα" αυτή τη μέγιστη ταμπέλα, παρόλο που ο όρος δεν είναι δόκιμος!
Η δεοντολογία σας οφείλει να συμβαδίζει με τη δεοντολογία του εκάστοτε ειδώλου και η ζυγαριά να μη γέρνει ούτε από τη μία, ούτε από την άλλη πλευρά.
Λαμπρά!
Αγαπητοί κατασκευαστές συνειδήσεων, όλα τα πράγματα στη σύντομη ζωή μας δεν έρχονται όπως τα σχεδιάσαμε στο μυαλό μας!
Λυπάμαι!
Και η ποιήτρια θα πρέπει να φιλτράρει τη σκέψη της... να βουτάει τη γλώσσα της στο μυαλό προτού μιλήσει, έλεγε η συχωρεμένη η γιαγιά μου!
Και η ποιήτρια θα πρέπει να λέει "τα πρέποντα", γιατί αποφάσισαν για αυτήν πως είναι ένα πρότυπο για τα παιδιά μας!
Και τα πρέποντα είναι τα αντικειμενικά δικά μας υποκειμενικά πρέποντα!
Και η ποιήτρια οφείλει να φέρεται σαν να κατοικεί σε μια άλλη συνοικία...
Και η ποιήτρια δεν πρέπει ποτέ να εκφράζει τους φόβους της!
Ντροπή!
Είχαν προαποφασίσει τα ΜΜΕ για το "φαίνεσθαι" της ποιήτριας πριν από αυτήν για αυτήν...
Οι πνευματικοί άνθρωποι όμως αγαπητές κυρίες και αγαπητοί κύριοι, δεν είναι δέσμιοι των αγκυλώσεων ενός παρωχημένου κοινωνικού κονφορμισμού - συμπεριφορισμού!
Και καλά κάνουν!
Μπορεί να μη συμφωνώ κι εγώ με αυτό που είπε, αλλά καλά έκανε και το είπε, εφόσον έτσι αισθάνθηκε!
Θα έπρεπε να βάλει φραγμό στη σκέψη της για να μην εκτεθεί;
Δεν είναι και καμιά πανελίστρια που να της λένε τι θα πει προτού να βγει στον αέρα!
Δεν είναι τόσο καλά εκπαιδευμένη... όπως κάποιοι άλλοι!
Σιγά το πράγμα...
Θα φοβόμαστε να πούμε αυτά που σκεπτόμαστε για να μη μας πιάσετε στο στόμα σας;
Είπε δυο λόγια η γυναίκα και χέστηκε η φοράδα στο αλώνι... ή αν το θέλετε διαφορετικά... χέστηκε η Φατμέ στο Γενί Τζαμί!
Κι αν έχετε πρόβλημα με τα Ελληνικά μου, δε μπορώ να σας βοηθήσω καθόλου!
Όλα τα άλλα που ξέρετε - για τα άπλυτα των διαφόρων εννοώ - τα βγάζετε στη φόρα;
Κατακρίνατε τον καιρό που έπρεπε - τότε που ήταν δυνατοί εννοώ - αυτούς που έπρεπε και δεν το πήρα εγώ χαμπάρι;
Ή μόλις βλέπετε κάποιον να πέφτει τότε αρχίζετε και βαράτε;
Την κάνατε και ρατσίστρια τη γυναίκα... μόνο και μόνο επειδή εξέφρασε την σκέψη - φόβο της;
Αυτή είναι μια δημοκρατική συμπεριφορά από σκεπτόμενους ανθρώπους;
Πιαστήκατε από μια κουβέντα - ατυχή θα πω εγώ - και προσπαθείτε να κατεβάσετε από το βάθρο που εσείς οι ίδιοι κατασκευάσατε έναν άνθρωπο;
Λίγος σεβασμός...
Σε λίγο καιρό θα τα ξεχάσετε όλα αυτά και θα επαινείτε εσείς οι ίδιοι τη Δημουλά κι όχι εγώ!
Κι αν πάρει και το Νόπλελ Λογοτεχνίας, τότε να δείτε τεμενάδες που θα της κάνετε για μία δήλωση!
Καλά να είναι η γυναίκα... αλλά φαντάζομαι - αν εγώ ζω μέχρι τότε, 100 χρόνια να ζήσει  - τι θα λέει ο στόμας σας - και όχι το στόμα σας - την μέρα της κηδείας της!
Θα στάζει η γλώσσα σας μέλι...
Δε θα προλαβαίνουμε να μετράμε τα σαρδάμ από την μεγάλη συγκίνησή σας...
Και κάτι τελευταίο: σε καμία περίπτωση δεν είμαι εναντίον της καλόπιστης κριτικής, η οποία βελτιώνει τα υποκείμενα.
Γι' αυτό το λόγο κι εγώ προσπαθώ να κάνω μία κριτική της κριτικής, θέλοντας να ακουστεί και η altera pars, που θα σας κάνει ίσως να σκεφτείτε διαφορετικά... μένοντας μακριά από τα κατακτημένα καλούπια σας!
Ο τρόπος αυτής της "μαζικής κριτικής", επίθεση σε έναν άνθρωπο θα την χαρακτήριζα εγώ, ομολογώ πως δε μου άρεσε καθόλου!