Αποκάλυψη: μια συγγραφέας φάντασμα στα ράφια των βιβλιοπωλείων...

Τέσσερις διαφορετικοί άνθρωποι, τέσσερις αλλιώτικοι χαρακτήρες προσπαθούν να ενώσουν ένα μέρος του μυαλού και του συναισθήματος για να γράψουν ένα ατμοσφαιρικό - αισθαντικό μυθιστόρημα.
Πιστεύω - ας μου επιτραπεί η έπαρση - πως τα καταφέραμε θαυμάσια!
Οι ήρωες του "Όσα ποτέ δεν είπαμε" έχουν τα ονόματά μας...
Ευρυδίκη, Χρυσούλα, Τάσος, Δημήτρης.
Κι αφήνω προς το παρόν το μυθιστόρημα...
Διαφορετικές οι ηλικίες μας, διαφορετικά τα επαγγέλματα και οι σπουδές μας...
Η οικογενειακή μας κατάσταση βαδίζει άλλα μονοπάτια, αυτά που μας αρέσουν και αυτά που δε μας αρέσουν πατούν σε διαφορετικά βουνά...
Διαφορετικά ακόμα και αυτά που μας ενώνουν!
Διαφορετικές πολλές από τις επιλογές της καθημερινότητας και... η αισθητική μας!
Διαφορετική η ιδεολογία και οι ισορροπίες μας!
Ελάχιστα τα κοινά...
Αυτό που γράφαμε το αγαπούσε ο καθένας από εμάς με τον δικό του διαφορετικό, αλλά μοναδικό τρόπο!
Αυτό που γράφαμε... το λέγαμε - κι ακόμα έτσι το λέμε - "συλλογικό" ή  "το συλλογικό μας".
Το συλλογικό μας λοιπόν μεγάλωσε και κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Ωκεανός στις 24 του Μάη με το αρκτικόλεξο όνομα Νία Μαγγέλου!
Στις 25 του Μάη τα γενέθλια μου!
Ίσως το συλλογικό να είναι το δώρο ψυχής που θα κάνω στον εαυτό μου...
Το να γράφεις μαζί με άλλους δεν είναι και τόσο εύκολο! Οφείλεις να αφαιρέσεις κάποιες σκέψεις από την καθημερινότητά σου και να προσθέσεις πολλές άλλες σκέψεις!
Και οι σκέψεις οφείλουν να συμβαδίζουν με τις πράξεις...
Το να δέχεσαι την άποψη του άλλου ίσως να είναι το λιγότερο!
Δεν πρέπει να προσβάλλεις, ούτε βέβαια να προσβάλλεσαι...
Προσπαθείς για το συνολικό αποτέλεσμα και δε μένεις μόνο στο δικό σου κείμενο!
Πάρα πολλοί όταν τους έλεγα πως γράφω ένα μυθιστόρημα μαζί με άλλους τρεις συγγραφείς... με κοίταζαν περίεργα!
Γιατί να το κάνω κάτι τέτοιο;
Μερικά πράγματα έρχονται από μόνα τους στη ζωή σου και σε ξεπερνούν...
Η Χρύσα Λουλοπούλου έκανε την πρόταση σε μένα και σε κάποιον άλλο συγγραφέα - εξαίρετο συγγραφέα πρέπει να πω - κι εγώ δέχτηκα...
Στην πορεία μπήκε στο "παιχνίδι" η Ευρυδίκη Αμανατίδου - την οποία πρότεινα εγώ - κι αυτή έφερε στο "συλλογικό" τον Δημήτρη Νίκου!
Με επέλεξε η Χρύσα κι εγώ επέλεξα την Ευρυδίκη.
Θα μπορούσε να μη με έχει επιλέξει η κυρία Λουλοπούλου ή εγώ να είχα επιλέξει κάποιον άλλον συγγραφέα!
Το δυνατόν "γενέσθαι" της φιλοσοφίας.
Μέσα από τη συγκυριακή συνεργασία μας έμαθα πράγματα καθώς είδα πως "διαχειρίζονται" άλλοι συγγραφείς τη γραφή, το συναίσθημα, την έμπνευση και την ματαιοδοξία.
Αντάμωσα πολλές φορές με το πάθος για το γράψιμο καθώς κοντοστάθηκα σε δύο διαφορετικές αφετηρίες!
Η αφετηρία της κυρίας Αμανατίδου...
Όραμα, σχεδιασμός, έμπνευση, αξιοπρέπεια...
Αν δεν υπήρχε η Ευρυδίκη το μυθιστόρημα αυτό ίσως και να μη τελείωνε! Αυτή έβαζε τις καταληκτικές ημερομηνίες της παράδοσης των κειμένων, αυτή φορτώθηκε το μεγαλύτερο μέρος της επιμέλειας μαζί με το Δημήτρη!
Και να διαφωνεί με αυτά που λέω... την αφήνω να διαφωνεί!
Κι η αφετηρία της Χρύσας Λουλοπούλου...
Ένα πάθος για το γράψιμο που το θαύμασα, μια λαχτάρα για τη ζωή, ένα ατελείωτο χαμόγελο...
Δική μου αφετηρία δεν υπήρξε στην κοινή μας προσπάθεια!
Υπήρξαν κάποιες στιγμές μεγάλης εσωτερικής έντασης που τους αμφισβήτησα και τους τρεις, κάποιες φάσεις που δεν ήθελα να επικοινωνώ μαζί τους γιατί με εκνεύριζαν...
Γνώρισα τα ελαττώματά τους - αυτά που εγώ θεωρώ ως ελαττώματα - και τα αποδέχτηκα!
Δε λέω ούτε πως είχα δίκιο, ούτε πως είχα άδικο!
Σας καταθέτω απλώς κάποιες από τις αλήθειες μου!
Και σήμερα υπάρχουν στιγμές που με εκνευρίζουν - άλλοι λιγότερο και άλλοι περισσότερο - ...
Κι εγώ θα τους εκνευρίζω καθώς δεν είμαι και ο πιο εύκολος άνθρωπος!
Είμαστε διαφορετικοί... και μας αρέσει που μέσα από αυτή τη διαφορετικότητα μπορούμε να συνυπάρχουμε!
Η Νία Μαγγέλλου, αυτό το άψυχο αρκτικόλεξο που φιλοξενεί κάποια γράμματα από τα επώνυμά μας, τελικά  έχει κάτι από όλους μας!
Το τι... σας αφήνω να το ανακαλύψετε εσείς!