Μακάρι να το λέγαμε αυτό και για μας τους ανθρώπους!
Η πρώτη παρουσίαση στην Αθήνα έλαβε χώρα και σιγά σιγά το τρίτο μου μυθιστόρημα τραβά την ανηφοριά... για τα βιβλιοπωλεία.
Τα συναισθήματα μου σαφώς και συγκρούονται... Μοιραία κάνω τις συγκρίσεις και οι εσωτερικές συγκρούσεις που προκύπτουν από τις καταραμένες τις συγκρίσεις με ταλανίζουν.
Στην παρουσίαση των "Ψυχών" που είχα κάνει στην Αθήνα μπορεί και να είχα χαρεί περισσότερο... Να φταίει η εποχή μας;
Να φταίει η ηλικία μου;
Που να ξέρω εγώ τι φταίει...
Να κάθομαι και να μετράω στο ταξίδι της επιστροφής τη χαρά...
Χάρηκα με το διαφορετικό!
Θα σας πως τα δύο πράγματα - για άλλους ίσως ασήμαντα - που μου έμειναν βαθιά χαραγμένα στη μνήμη από αυτό το σύντομο ταξίδι μου στην Αθήνα.
Πρώτη ανάμνηση... το υπέροχο άρωμα από τις Νεραντζιές... Περπατούσα στο Ζάππειο, στο Σύνταγμα, στον Περισσό... και δε χόρταινα με τίποτα αυτό το άρωμα...
Γύρισα πίσω και θυμήθηκα τα χρόνια που δούλευα στην Αθήνα...
1989, 1990, 1991...
Πέρασαν πολλά χρόνια κι εγώ δεν το κατάλαβα...
Το ίδιο άρωμα μετά από είκοσι χρόνια!
Είχα την αίσθηση πως ο χρόνος προσπαθούσε να με ξεγελάσει...
Κι η δεύτερη ανάμνηση σήμερα το πρωί... τη στιγμή που κατέβαινα από το σπίτι μου για να πάρω τον ηλεκτρικό!
Κυριακή πρωί στις εννιά παρά τέταρτο έναν κύριος - πρέπει να ήταν πάνω από τα 75 - καθάριζε τα τζάμια του Οδοντιατρείου της κόρης του.
Ο Έλληνας πατέρας...
Σταμάτησα και τον ρώτησα και μου είπε πως βοηθά το παιδί του... Να ξεκουραστεί σήμερα Σάββατο...
Γιατί σας τα λέω όλα αυτά...
Σε ένα από τα επόμενα μυθιστορήματά μου κάποιος ήρωας θα μυρίζει αυτό θεσπέσιο άρωμα από τις νεραντζιές και κάποιος πατέρας θα καθαρίζει τα παράθυρα της κόρης του...
Βρήκα έναν πρωταγωνιστή και έναν δευτεραγωνιστή, βρήκα τόπο και χρόνο για να τους εναποθέσω...
Να ευχαριστήσω αυτούς που διάβασαν αποσπάσματα από το βιβλίο μου στην χθεσινή παρουσίαση, δηλαδή τον Σπύρο Περδίου, την Φιλίτσα Καλογεράκου και την Μαρία Χανιώτου.
Να ευχαριστήσω την Ελένη και την Μαίρη Κεκροπούλου για την παρουσίαση...
Να ευχαριστήσω τους αναγνώστες μου και τους συγγραφείς που με τίμησαν με την παρουσία τους!
Πολλά πολλά ευχαριστώ στην Άννα Τζωρτζάτου που μου πρότεινε να παρουσιάσω το νέο μου μυθιστόρημα στην έκθεση ομορφιάς που διοργάνωσε με τόση επιτυχία μέσα το Ζάππειο Μέγαρο.
Και τέλος...
Ευχαριστώ τα ανώνυμα και μη ορατά αρώματα και τα εξίτηλα μαζί με τα ανεξήτιλα χρώματα της έμπνευσής μου...
Όλους αυτούς τους ανώνυμους και ανώνυμες που με κάνουν να γράφω με την παρουσία τους και μόνο...
Δε θα πω περισσότερα...
2 σχόλια:
Είδες λοιπόν πώς ανακαλύπτουμε το επόμενο βιβλίο μας! Ένα άρωμα, μια εικόνα.Κάπως έτσι δεν τοποθετηθήκαμε εκείνη την ημέρα στην παρουσίασή σου;Ένα λεώ μόνο. Να είχα χρόνο να γράφω, να είχα χίλιες ζωές και πάλι να γράφω.Και τελικά δηλώνω εδώ δημόσια πλέον "γράφω για το ταξίδι, γράφω για αυτά τα χαμόγελα που είδα στη παρουσιάσή σου που ήταν και δική μου και πολύ μα πάααρα πολύ την χάρηκα". Ως προς την δική σου ευχαρίστηση πρώτο με δεύτερο έχω να καταθέσω. Και να θυμηθεί κανείς, πως στο πρώτο ήσουν σιωπηλός θυμάμαι, ένα ευχαρισ΄τω μονάχα είπες, σε τούτη λαλίστατος μήπως δεν καταλάβαινες τι σου συνέβαινε, μήπως τώρα συνήθισες ενώ πρώτα δεν ήξερες, δεν γνώριζες......; Όπως και νάχει.....Ούριος άνεμος στα πανιάτου.
Πολλά ευχαριστώ για όλα Μαρία!!!!!!!!!
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.