Κι ο ένας παρασύρει τον άλλο...

Δεν έχω και μεγάλη όρεξη τώρα τελευταία για γράψιμο. Γιατί γράφω τότε τώρα; Δεν υπάρχει λογική εξήγηση! Η ατμόσφαιρα πολλές φορές με αναγκάζει να σκέπτομαι και να γράφω. Εμένα δε μου φαίνεται καθόλου περίεργο... Το έχω συνηθίσει. Βλέπω τα ξύλα στη φωτιά, ακούω μουσική και ιδέες περνούν από το μυαλό μου! Με καλούν να τις βάλω σε μια σειρά... Κι ας μην έχει τάξη αυτή η σειρά! Μια φωνή με προστάζει να ξεκινήσω... Μου λέει πως στην πορεία θα βρω αυτό που θέλω να γράψω! 

Πόσο ανόητος είναι ο κόσμος γύρω μας! 

Η πρώτη σκέψη που με επισκέφτηκε δεν είναι και τόσο όμορφη. Και θα πει κάποιος με το δίκιο του... Εσύ δηλαδή δεν είσαι μέρος του κόσμου; Εσύ δεν είσαι ανόητος; Μπορεί να είμαι κι εγώ... Τι σημασία έχει... Ο καθένας βλέπει την ανοησία των άλλων, αυτήν επικρίνει και με αυτήν πορεύεται στο μέλλον!  Αυτά που κάνουμε εμείς τα αιτιολογούμε μέσα μας και βρίσκουμε στηρίγματα για να τα θεωρητικοποιήσουμε και να πούμε πως δεν είναι κακά... Το ότι δεν είναι κακά... δε θα πει πως είναι και καλά... 

Σε λιγότερο από ένα μήνα κυκλοφορεί από τις εκδόσεις "Ωκεανός" το νέο μου μυθιστόρημα. "Γλυκιά Εκδίκηση" ο τίτλος του... 

Μου αρέσουν τα οξύμωρα... 

Ακόμα κι αυτά μπορώ να τα υποστηρίξω και να εντοπίσω μέσα τους ενδιαφέροντα... 

Διάλεξα κι ένα χαρούμενο εξώφυλλο... 

Μια ροζ ανθοδέσμη! 

Κάποιοι μου είπαν πως έπρεπε να βάλω ένα πιο σοβαρό εξώφυλλο! 

Δεν τους άρεσε η ανθοδέσμη... 

Μου λένε πως γράφω σοβαρά...

Άλλο οξύμωρο αυτό! 

Είμαι και καθηγητής Αμερικανικού Κολλεγίου! 

Τι σχέση μπορεί να έχει με μένα η ανθοδέσμη της νύφης;

Πάρτε μια δόση της υπόθεσης του νέου μου μυθιστορήματος!

Αποκλειστικό!!!!

"Η Ολυμπία, η Νέτα, η Κορνηλία και η Ουρανία... Με το εφηβικό όνειρο της αναμονής του παθιασμένου γλυκού έρωτα να τις συντροφεύει ξεκίνησε η ζωή της καθεμιάς, αλλά η σκληρή πραγματικότητα τις αναγκάζει να αλλάξουν την πορεία στα θέλω τους.
Τέσσερις γυναίκες εγλωβισμένες για πολλά χρόνια στο γάμο τους, αποφασίζουν να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους και επιτέλους... να δράσουν. Κι οι μάνες των τεσσάρων αυτών ταλαιπωρημένων ψυχών δε σταματούν ούτε για μια στιγμή να ελέγχουν τις ζωές τους...
Όλες τις ενώνει ένας κοινός στόχος! Μια κρυφή λαχτάρα που βασανίζει αρκετό καιρό το μυαλό τους προσπαθεί να πάρει σάρκα και οστά. Επιθυμούν σαν κολασμένες να εκδικηθούν τον άντρα τους, αλλά και να καταστρέψουν όποιον άλλο άντρα θα έμπαινε εμπόδιο στα σχέδιά τους.
Η στάση τους στηλιτεύεται από τις άλλες γυναίκες. Άλλες δε τις αφήνουν να ησυχάσουν ούτε για μια στιγμή επικρίνοντας με άσχημο τρόπο τις πράξεις και τις σκέψεις τους κι άλλες πάλι αδυνατούν να τις καταλάβουν καθώς τις θεωρούν αχάριστες...
Θα πάρουν τελικά εκδίκηση για όλα όσα έζησαν κοντά στους άντρες τους, θα εκδικηθούν ακόμα και για εκείνα που δε πρόλαβαν να ζήσουν μαζί τους;"

Δεν είχα σκοπό να γράψω για το νέο μου μυθιστόρημα!

Κι όμως έγραψα...

Δε θα αλλάξω τη φωτογραφία... Μου αρέσουν τα ξύλα στο τζάκι! Πόσοι και πόσοι είναι αυτοί που έκαψαν τις ζωές τους...

Πάλι τους άλλους κοιτάμε!

Τα είπαμε αυτά παιδιά... Δε θα λέμε πάλι τα ίδια και τα ίδια!!!

Καλό βράδυ σε όλους και σε όλες!