Κόψτε τα φτερά των παιδιών...


Το χειρότερο που μπορούμε να κάνουμε, "αγαπητοί και αγαπητές", είναι να κόψουμε τα φτερά των παιδιών μας!
Και το κάνουμε καθημερινά - "πνευματικοί" άνθρωποι και μη - επειδή είμαστε κομπλεξικοί!
Εμείς οι φτασμένοι, με τις χτισμένες καριέρες, με τα εξοχικά στα βουνά και στις θάλασσες, τα σπίτια και τα αυτοκίνητα... μιλάμε φυσικά εκ του ασφαλούς!
Μήπως κάνουμε τέχνη για την τέχνη;
Μήπως η τέχνη κατάντησε να είναι αυτοσκοπός;
Τα λόγια που ακολουθούν μπορεί να είναι φανταστικά, λόγια του αφηγητή ενός αιρετικού μυθιστορήματος μπορεί όμως να είναι και κουβέντες αληθινές!
Ο σωστός συγγραφέας λοιπόν... πρέπει να εξασκηθεί πολύ στην τεχνική!
Τεράστια σε μέγεθος, βάθος και βάρος η παραπάνω σοφία!
Κι εσύ φυσικά συγγραφέα μου καλά, εξασκήθηκες....
Κάτι σαν τον μαραγκό...
Και σίγουρα να διαλέξει ένα κουλτουριάρικο εξώφυλλο!
Κι ένα τίτλο σοβαρό...
Κι έρχομαι τώρα εγώ και σκέπτομαι όλους αυτούς που κάνουν έρευνες για να γράψουν ένα βιβλίο και κατεβάζουν κάτω κανόνες τεχνικής με το κιλό...
Αποτρέπουμε τα παιδιά μας από το συναίσθημα!
Παρουσιάζουμε τη συγγραφή σαν βάσανο!
Η συγγραφή είναι χαρά δημιουργίας, είναι αποφόρτιση από τα καλά και τα κακά, είναι δοκιμή και δοκιμασία, είναι σκοπός και αποτέλεσμα, είναι ψυχή και νους...
Και λες κύριε συγγραφέα, πως δε μπορούν να γράψουν όλοι!
Ποιοι ακριβώς μπορούν;
Μήπως εσύ και η παρέα σου;
Μήπως μόνο οι φιλόλογοι;
Οι φιλόλογοι ξέρουν καλά τις τεχνικές!
Και διαβάζουν πολλοί φιλόλογοι από τα βοηθήματα, τα μαθαίνουν απέξω τα"θέσφατα" της φιλολογικής επιστήμης... και απαιτούν από τους μαθητές να τους γράψουν αυτά που έγραφε το δικό τους βοήθημα!
Διδάσκεται αλήθεια η ποίηση ή η πεζογραφία;
Η άποψή μου!
Ας γράψουν όλοι... έτσι κι αλλιώς - το ξέρω πως ακούγεται πολύ ψωνίστικο - λίγοι είναι αυτοί που γράφουν καλά!
Ας γράφουν και οι υπερτιμημένοι και οι υποτιμημένοι και οι τιμημένοι...
Ας τους κρίνουν θετικά ή αρνητικά οι κριτικοί της κάστας τους!
Κι ο καθένας μας κυρίες και κύριοι, πιστεύει για τον εαυτό του πως γράφει καλά...
Αν δεν το πιστεύει και εκδίδει τα έργα του... να πάει και να εξετάσει κάπου την ματαιοδοξία του!
Κι εγώ πιστεύω πως γράφω θαυμάσια... και μου το λένε και πολλοί άλλοι...
Δεν είμαι αρκετά μετριόφρων;
Καλό, κακό... αληθινό είναι!
Οι άλλοι δηλαδή που δεν το λένε, δε πιστεύουν πως γράφουν καλά;
Δε λέτε στον χοντρό πως είναι χοντρός, ούτε στον άσχημο πως είναι χάλια...
Δε θα πείτε και στο συγγραφέα που θεωρείτε πως γράφει απαίσια τίποτα...
Άρα θέλετε να κρεμαστείτε από το "φαίνεσθαι" και μόνο το "φαίνεσθαι"...
Ακούστε τώρα και τη μεγαλύτερη "σοφία": ο καθένας έχει το κοινό του...
Και το Βαρδάρι έχει σουβλατζίδικα... και το Πανόραμα έχει!
Αν μένω στην Καλαμαριά, θα τρώω από τα μαγαζιά της περιοχής μου! Μπορεί να κάνω κάποια βόλτα προς τα πάνω ή προς τα κάτω... αλλά πάντοτε θα επιστρέφω στα οικεία!
Κι αν δεν αντέχω... θα μετακομίσω!
Αυτά που είπα... κι αν θα προκαλέσουν πλήθος από αρνητικά σχόλια!
Τι να κάνουμε! Γράψτε κι εσείς κανένα αρθράκι να ταρακουνήσουμε λιγάκι τα νερά!
Σημασία έχει φίλτατοι, όχι αυτό που γίνεται μετά από την έκδοση, αλλά όλο αυτό που βιώνουμε πριν από την έκδοση του κάθε βιβλίου μας!
Σημασία κατά τη στιγμή της παράδοσης του μαθήματος έχει να καταλάβουν τι τους λες... Όχι να το αποστηθίσουν στα σπίτια τους!
Σημασία έχει να σε βλέπουν οι μεγάλοι που κάποτε ήταν μικροί... μετά από χρόνια στο απέναντι πεζοδρόμιο και σε φωνάζουν για να σε χαιρετήσουν!
Χαίρομαι που λέω δημόσια πράγματα που λέω και ιδιωτικά!
Δε με ενδιαφέρει καμία προκατασκευασμένη εικόνα!
Αυτά που άλλοι δεν έχουν τη διάθεση... ή ίσως τα κότσια κάποιοι άλλοι... να τα πουν δημόσια και να εκθέσουν τον εαυτό τους, εγώ γουστάρω και τα λέω.
Κι αυτό γιατί δε με ενδιαφέρει να είμαι αρεστός σε άλλους τους ανθρώπους.
Αν σας εκνευρίζω μην ασχολείστε με τις σκέψεις μου...
Στην εκπομπή μου στο ραδιόφωνο θα καλώ αυτούς που γουστάρω και έχουν κάτι να μου πουν...
Συνέντευξη θα πάρω από κάποιον που εκτιμώ για κάποιον λόγο...
Παρέα - ανταγωνιστική η ιδιότητα του συγγραφέα - θα κάνω με ελάχιστους!
Δε θα το παίξω ποτέ σε παιδάκια και μεγαλύτερους πως είμαι κάποιος!
Όλοι είμαστε κάποιοι...
Όλοι κρινόμαστε...
Να δώσουμε χώρο στα παιδιά μας και να κάνουμε και λίγο στην άκρη...
Βαριέσαι να τρως κάθε μέρα ο ίδιο φαγητό!
Να είστε καλά όλοι σας!

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.