Καθένας με τις χάρες του!!!

Καθένας με τις χάρες του... που λέει κι ο λαός μας! Σοφή η κουβέντα του λαού. Να συμπληρώσω εγώ... και καθένας από μας με τα ελαττώματα του!
Να αποδεχόμαστε τα ελαττώματα των άλλων...
Το καλοκαίρι και η αφόρητη ζέστη - πλησιάζει καύσωνας - σε κάνουν να μην ανέχεσαι τόσο εύκολα τις παραξενιές, τις ιδιορρυθμίες και τις ιδιοτροπίες των άλλων.
Κάποιος φίλος μου λέει πως δε θέλει ούτε ζωγραφιστό να δει το καλοκαίρι και τους μήνες Ιούλιο και Αύγουστο, επειδή θα είναι αναγκασμένος να περνά πολλές ώρες κάθε μέρα με την οικογένειά του...
Θλιβερό το άκουσμα της παραπάνω σκέψης!
Θλιβερό αλλά αληθινό!
Τον χειμώνα οι περισσότεροι άνθρωποι είναι απασχολημένοι με τις δουλειές και τα άγχη τους, μεταθέτουν τα προβλήματα τα οποία συσσωρεύονται συνεχώς... και κάνουν τα στραβά μάτια σε πολλές εξόφθαλμες παραφωνίες.
"Κάνω υπομονή για τα παιδιά μου!"
Καλά κάνεις...
Τώρα όμως πας στην παραλία του εξοχικού της πεθεράς ή της κουμπάρας και βλέπεις την ένταση και την καταπίεση του χειμώνα να ξεπηδά από τη σακούλα με τα μπανιερά...
"Εγώ δε θέλω ξαπλώστρα... Με τέτοια κρίση..."
Δίκιο έχει ο κύριος!
"Τις πετσέτες δε τις βάζω στην άμμο! Να τις πλύνεις εσύ μετά!"
Δίκιο έχει και η κυρία!
Ξεσπαθώνει δικαίως η κυρία καθώς βρίσκει στα εξοχικά και στις παραλίες έξοχους συμπαραστάτες... Με την κουμπάρα και την φίλη είπαν τα παράπονά τους... Πότε να τον έκανε τον καυγά η γυναίκα; Τον χειμώνα... τότε που το θέμα ήταν να βρουν τα χρήματα για το πετρέλαιο και τα φροντιστήρια των παιδιών; Να έκανε καυγά τότε που μάζευαν κέρμα - κέρμα... για τα χαράτσια της Δ.Ε.Η;
Μήπως βλεπόντουσαν καθόλου με τον άντρα της;
Και ποια είναι η λανθασμένη διέξοδος του χειμώνα;
Το ξέρω πως δε θα συμφωνήσετε!
Ολίγον κέρατο... λατινιστί cornu... και νομίζω στα ιταλικά cornuto!!!
Για το κέρατο θα μπορούσαμε να είμαστε γνωστοί - όπως οι Ιταλοί για τις πίτσες τους - στις ανεπτυγμένες χώρες της Δυτικής Ευρώπης! Ή μήπως με την οικονομική κρίση μας έφυγε η όρεξη και για...
Πάνε και τα "καμάκια" των νησιών!
Και τα ερωτήματα στέκονται το ένα πίσω από το άλλο στη στάση... των συναισθημάτων και του νου! Γιατί να μένουν μαζί δυο άνθρωποι, οι οποίοι έχουν ξεπεράσει τους εαυτούς τους... και δεν κρατάνε πλέον ούτε τα προσχήματα στις πολυσύχναστες αμμουδιές;
Γιατί να ξεφτιλίζουμε τις σχέσεις μας;
Γιατί να μη σεβόμαστε το παρελθόν μιας σχέσης;
Τα προσχήματα οφείλετε να τα κρατάτε φίλτατοι συνάνθρωποι για τα παιδιά σας! Γιατί δηλαδή να το κάνετε ρόμπα το παιδάκι του Γυμνασίου ή του Λυκείου... το οποίο σας ακολουθεί στις διακοπές σας;
Pax vobis!
Ο χειμώνας με τα χαράτσια μας ανήκει...
Εμείς τον επιλέξαμε κι αυτόν, εμείς επιλέξαμε και τη γυναίκα μας και φυσικά... την ιδεολογία μας!
Καλά να είμαστε!
Καλό καλοκαίρι σε όλους!