Ars vivendi...

 Χειμώνας!
 Η εποχή των ποικίλλων σκέψεων, των δύσκολων αποφάσεων, της προσωπικής ανασυγκρότησης και του έντονου προβληματισμού. Όχι για όλους! Για μερικούς... Κάπως έτσι  αισθάνονται τον χειμώνα οι άνθρωποι που γεμίζουν - εδώ και χρόνια - την δική μου καθημερινότητά. Το ψύχος και οι πολύ χαμηλές εξωτερικές θερμοκρασίες δεν είναι σε θέση να παρασύρουν τα ναρκωμένα συναισθήματα των ταλαιπωρημένων υποκειμένων, τα οποία αναμένουν στωικά την "σωτήρια λύτρωση" στην εμφάνιση της άνοιξης... Όλοι μας άραγε περιμένουμε τον ερχομό της άνοιξης; Μια εικόνα αποτελεί εδώ και χρόνια το όνειρό μου! Να ξεχυθούν οι ελεύθερες ψυχές σαν τα μικρά παιδιά στους δρόμους της Ελληνικής επαρχίας και να γιορτάσουν με τυμπανοκρουσίες την αναδημιουργία της φύσης...
 Να αισθανθούν λεύτερες!
 Και γιατί τα λέω τώρα όλα αυτά;
 Τέτοια περίοδο οικονομικής κρίσης ποιος έχει όρεξη για φιέστες;
 Έστω κι αν αυτές οι φιέστες είναι ανέξοδες...
 Ποιος είναι άραγε ο βαθύτερος λόγος και η ουσία αυτής της λυρικής - ίσως και λιγάκι κρυανάλατης - εισαγωγής;
 Είμαι έναν παρατηρητής της λεπτομέρειας και του "ανούσιου" εδώ και πολλά χρόνια! Αυτό που στα μάτια των πολλών φαντάζει ως άχρηστο έρχεται και κάθεται με δύναμη στη σκέψη μου, μου μιλά για ώρα και καθώς μου αποκαλύπτεται, με εκλιπαρεί να του δώσω "λόγο και υπόσταση"!
 Οι λεπτομέρειες τούτες με οδήγησαν στη συγγραφή των δύο μυθιστορημάτων μου - που έχουν δει το φως της δημοσιότητας = και των άλλων που "έχω διασώσει" στο σκληρό δίσκο του υπολογιστή μου!
 Μάζεψα τις λεπτομέρειες κι άρχισα να καταθέτω τα αυλάκια της ψυχής μου στην γραφή...
 Το έχω πει αρκετές φορές!
 Η ουσιαστικότερη ψυχοθεραπεία!
 Παρακολουθώντας τις σελίδες του facebook και τις διάφορες ομάδες του διαπίστωσα πως στον πλανήτη γη υπάρχει αφόρητη μοναξιά! Σιγά την διαπίστωση, θα μου πείτε! Βλέπω ανθρώπους που θα αποδιώξουν μετά μανίας τον ερχομό της άνοιξης του 2012 και θα αποφύγουν τα καλοκαιρινά δειλινά της απόλυτης ραστώνης! Δυστυχώς συνήθισαν να ζουν και να κινούνται στα νοτισμένα σοκάκια του χειμώνα και στα δρομάκια της βαρυχειμωνιάς και της τρικυμίας!
 Έτσι έμαθαν!
 Τρέφονται από αυτό...
 Ποια τα συναισθήματα μου;
 Δεν λυπάμαι αυτούς - άλλωστε η λύπη είναι ένα συναίσθημα ανωτερότητας -  λυπάμαι τις επιλογές τους...
 Λυπάμαι την μιζέρια και την ανασφάλεια που τους διακρίνει!
 Μοναξιά μη δεδηλωμένη και αποδεκτή από τον κάτοχό της!
 Τα πράγματα είναι απλά... κι εμείς μπορούμε να τα κάνουμε ακόμα πιο απλά! Όλοι δηλώνουν πως σέβονται τις επιλογές των άλλων! Ψέμα! Λένε πως λένε μόνο την αλήθεια... Κι αυτό ψέμα! Λένε πως δε ζηλεύουν! Άλλο ψέμα! Γιατί ζητούν να μας πείσουν πως είναι υπεράνθρωποι;
 Η ζήλια είναι ένα ανθρώπινο συναίσθημα!
 Είναι φυσικό να ζηλεύεις...
 Είναι φυσικό όταν σου κάνουν μία κακή κριτική να μην χοροπηδάς από την χαρά σου!
 Θέλουν να γίνουμε σαν κι αυτούς για να μας αποδεχτούν... Δεν μπορεί εγώ να μη έχω πετύχει, τη στιγμή που θεωρώ πως είμαι καλύτερος από σένα κι εσύ να έχεις πετύχει!
 Για να πέτυχες κάτι έχεις κάνει...
 Κι αυτό που έκανες σίγουρα δεν είναι κάτι καλό...
 Και γιατί να είμαι εγώ ο πρώτος;
 Γιατί θέλετε με τόσο πάθος την πρωτιά;
 Ας είναι κάποιος άλλος!
 Που το κακό;
 Είναι σίγουρο πως ο πρώτος θα περνά καλύτερα από εμένα;
 Μπορεί και να περνά!
 Μπράβο του!
 Αμέσως στην επιφάνεια της παγωμένης τους ψυχής έρχεται και κατασκηνώνει ο αρνητισμός και οι καχυποψία!
 Επειδή εμείς δεν πετύχαμε, πως είναι δυνατόν να πέτυχαν οι άλλοι;
 Σύγκριση!
 Καταστροφική τούτη η σύγκριση!
 Έχω καταλάβει παιδιόθεν πως οι άνθρωποι δεν θα σου πούνε εύκολα και αβίαστα τον καλό λόγο, τουλάχιστον δεν θα τον πουν όταν καταλάβουν πως εσύ δεν είσαι ένα κλωνάρι του αιώνιου χειμώνα τους...
 Τι κρίμα που δε συμβαδίζουν οι φάσεις της ζωής σας!
 Θα μπορούσατε να κάνετε εξαίρετη παρέα...
 Γράφω για μένα και για να επικοινωνήσω με πέντε ανθρώπους!
 Υπάρχουν πολλοί καλύτεροι από μένα, μιλώ μαζί τους καθημερινά και το χαίρομαι!
 Καλύτεροι φιλόλογοι, καλύτεροι συγγραφείς!
 Μακάρι να υπάρξουν και άλλοι τόσοι!
 Δεν θέλω να γίνω σαν τον τάδε... ή σαν την τάδε στην γραφή!
 Θέλω όμως η γραφή μου να είναι αναγνωρίσιμη από τους αναγνώστες μου!
 Και είναι!
 Πετάξτε τις κακίες στα καλάθια των άπλυτων ρούχων σας και βγείτε και λιγάκι έξω στο φως!

   Τάσος Αγγελίδης - Γκέντζος
Συλλέκτης μικρών λεπτομερειών της καθημερινότητας...

(Οι σκέψεις μου δεν έχουν συγκεκριμένους αποδέκτες! Αν κάποιος αναγνωρίσει σε σημεία του κειμένου τον εαυτό του - αν και το θεωρώ απίθανο - συνιστώ ατελείωτες βόλτες στο φως!)       

2 σχόλια:

Μαρία Χανιώτου είπε...

Αισθάνομαι πως ήρθα επίσκεψη στο σπίτι σου. Όμορφες σκέψεις, ναι για σένα,όμορφες και για μένα.

ΤΑΣΟΣ ΑΓΓΕΛΙΔΗΣ ΓΚΕΝΤΖΟΣ είπε...

Ευχαριστώ πολύ Μαρία!!!!!!!!!!!!!!!
Χρωστώ κέρασμα!!!!!!!!!!!!

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.