Ο πόνος της μάνας είναι βουβός... κι εσύ ένας... !!!

Τι δουλειά έχει αυτό το 13;
Το βάζω για να φέρει σε κάποιους ανόητους γρουσουζιά και για να καταλάβουν επιτέλους, αν ο πόνος της μάνας ή του πατέρα μπορεί να μπει σε καλούπια ή σε συντεταγμένες και να είναι βουβός ή γκαβός ή κουτσός!
Πόση ανοησία υπάρχει στη χώρα μας!
Πόση έπαρση!
Η εγωμανία μερικών ταγών είναι άνευ ποταμών και λιμνών...
Η λογική κάποιων συμπολιτών μου με κάνει να επαναστατώ με όλους μας...
Πως είναι δυνατόν άνθρωπος να υποδεικνύει στην μάνα ενός νεκρού πως να συμπεριφερθεί μετά τον χαμό του παιδιού της;
Η Ελληνίδα μάνα δεν είναι πολιτευτής της ελληνικής περιφέρειας, ο οποίος τα Σάββατα, τις Κυριακές και τις αργίες τρέχει και φωτογραφίζεται σε γάμους και βαφτίσια ή σε κηδείες και μνημόσυνα της εκλογικής του περιφέρειας!
Οι πολιτευτές μας ξέρουν πως να φερθούν στον γάμο, έχουν τον δικό τους μοναδικό τρόπο να τα πούμε στην κηδεία...
"Να ζήσετε και να τον θυμάστε..."
Εγώ εύχομαι να ζήσουμε και να σας ξεχάσουμε!
Φοράτε και μαύρη γραβάτα και το σκουρόχρωμο κοστούμι σε κηδείες ανθρώπων που δεν είδατε ποτέ την όψη τους!
Πως θα αντιμετώπιζε η ψυχιατρική επιστήμη μια τέτοια συμπεριφορά;
Πως θα αντιμετώπιζε η ψυχιατρική επιστήμη την δική μας απάθεια;
Θα πρέπει να χάσεις τον γιο ή την κόρη σου για να συμπεριφερθείς ανθρώπινα;
Η μάνα του αδικοχαμένου νεκρού λοιπόν οφείλει να καθίσει σε μια γωνιά, να φορέσει τα μαύρα από την κορφή ως τα νύχια και να κλαίει την μοίρα της!
Τής απαγορεύεται να μιλά στα κανάλια...
Να κλαίει αυτή και να μιλάτε εσείς!
Τέλειο!
Στα κανάλια μιλούν μόνο οι πολιτικοί που έχουν "λόγο και τιμή", όταν φυσικά αυτοί το επιλέγουν...
Να λέμε και καμιά βλακεία να περνάει η ώρα μας ευχάριστα!
Βγαίνουν στον αέρα οι κύριοι συμβουλάτορες για να ολοκληρώσουν την σκέψη τους και για να βάλουν τα πράγματα στην θέση τους!
Δίνουν συνταγές για όλα τις αρρώστιες...
Είναι αρρώστια τελικά να έχεις συναισθήματα κι αυτά τα συναισθήματα να μην μπορείς να τα κοντρολάρεις;
Έχουν μάθει τόσα χρόνια να ολοκληρώνουν μόνοι τους μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες και στα ραδιοφωνικά μικρόφωνα και για αυτό δυσκολεύονται αφάνταστα να μπουν στην λογική της πλέμπας και να σκεφτούν για τα συναισθήματα και τις σκέψεις των άλλων...
Αν τα διαβάσει αυτά που γράφω κάποιος από τους κυρίους πολιτευτάς, θα γελά με την ψυχή του και θα με περάσει για γραφικό!
Κι οι ακόλουθοί του, πείτε τούς και ουραγούς και οπαδούς και...  θα συμφωνούν με τα λεγόμενά του!
Τι θα πει ο μέγας ρήρορας για τον γραφικό ανόητο;
Θα γράψει, θα γράψει και θα βαρεθεί!
Θα βαρεθεί και θα τον βαρεθούν...
Ξεχνάμε στην Ελλάδα...
Επιλεκτική η μνήμη μας, κυρίες και κύριοι...
Άνθρωποι που κάνουν τέτοιες χυδαίες δηλώσεις μπορούν να κυκλοφορούν με το κεφάλι ψηλά στις πλατείες των πόλεων της ιδιαίτερης πατρίδας τους και να ανταλάσσουν χειραψίες με τον κόσμο τους.
Κι αυτός ο κόσμος τούς απλώνει ακόμα το χέρι...
Αυτός ο κόσμος όμως, να μην το ξεχνούν αυτό, με το χέρι του και πάλι... τους έστειλε ένα μήνυμα!
Δεν το κατάλαβαν ακόμα το μήνυμα!
Τι κρίμα!
Ή μήπως το κατάλαβαν και μέσα στον πανικό τους προσπαθούν να το ανατρέψουν;
Ο πόνος της κάθε μάνας οφείλει να ακουστεί από την Αλεξανδρούπολη μέχρι την Κρήτη!
Κι όχι μόνο της μάνας που χάνει το παιδί της!
Και της μάνας που αναγκάζεται να μην στείλει το παιδί της για σπουδές...
Και της μάνας που της έφυγαν τα παιδιά στα ξένα...
Κι εκείνης της περήφανης μάνας που δεν έχει να βάλει στην τσέπη του παιδιού της το μισό ευρώ για το κουλούρι...
Είναι ανάγκη η μάνα να γκρεμίσει τα τείχη της σοβαροφάνειας και της υποκρισίας σας!
Να σπάσει τα αποστήματα και τα καρκινώματα που δημιούργησαν τόσα χρόνια τώρα τα ρουσφέτια σας!
Ο πόνος ο δικός της δε θα είναι βουβός...
Όταν θα μπαίνετε και θα βγαίνετε από τις φυλακές πάλι θα φωνάζει...
Και για να μην παρεξηγηθούμε...
Δεν μιλώ για όλους!
Μιλώ για κάποιους...
Ευτυχώς που ο κανόνας έχει αρκετές εξαιρέσεις!

 

Read more »

Άντε τώρα να πιάσετε και τους κλέφτες!!!

Μια ευχή!
Καλό πράγμα είναι να εύχεσαι στον συνάνθρωπο, καλό να εύχεσαι και στην εξουσία!
Εύχομαι λοιπόν να μπουν σύντομα στην φυλακή και οι κλέφτες των δύο μεγάλων κομμάτων εξουσίας... Ξέχασα!
Το ένα ήταν μεγάλο και έγινε μικρό!
Το άλλο παραμένει μεγάλο!
Να τους πετάξουν τα κόμματα από πάνω τους και να προχωρήσουν καθαρά προς το 2014...
Να τους πάρουν τα χρήματα που έκλεψαν τους μερακλήδες τους και να τα καταθέσουν στα αδειανά δημόσια ταμεία του κράτους!
Δεν είναι δύσκολο! Βλέπετε ποιοι ήταν κάποτε βουλευτές και ψάχνετε τις φορολογικές δηλώσεις και τις καταθέσεις τους.
Κι ένας απλός λογιστής της γειτονιάς μπορεί να το κάνει!
Ρίχνετε και μια ματιά στο κτηματολόγιο που τόσο ωραία οργανώσατε...
Δεν το κάνετε, όχι γιατί δεν το μπορείτε, αλλά επειδή δεν το θέλετε ακόμα...
Σας θεωρώ άξιους και όχι άχρηστους!
Μου το έχετε αποδείξει πως είστε άξιοι!
Αυτή η ευχή μου φίλτατοι, περί των κλεπτών για πότε έχει προγραμματιστεί;
Έπαψα να πιστεύω στις συμπτώσεις και στο τυχαίο!
Μα τι λαϊκιστής που είμαι ο άτιμος!
Σήμερα που έπιασαν τα μέλη... ξεχνώ και το όνομά της, βρήκα εγώ την ευκαιρία να ρίξω το φαρμάκι μου!
Έπαψα να πιστεύω - το λέω για μια ακόμα φορά - πως κάποια πράγματα γίνονται τυχαία.
Αν δεν σκοτωνόταν ο άνθρωπος πριν από κάποιες μέρες, θα είχαν πράξει όσα έπραξαν σήμερα;
Ρητορικό είναι το ερώτημά μου!
Γιατί λοιπόν έπρεπε να σκοτωθεί ένας άνθρωπος μέχρι να αποφασίσουν...
Τι κρίμα που δεν είμαι σε θέση να παρακολουθήσω τα παιχνίδια της εξουσίας...
Βλέπω την φωτογραφία με την βαλίτσα και σκέπτομαι πόσα χρήματα άλλαξαν χέρια...
Κάποια από αυτά χέρια ψήφιζαν στην ελληνική βουλή νόμους...
Χέρια μέσα σε μανίκια ακριβών κουστουμιών!
Ζήτω η σοβαροφάνεια του κερατά!
Εμείς τους εκλέξαμε!
Κι αυτό που λέω δεν είναι μια μπαλαφάρα!
Σκεφτείτε το...
Μιλώ για πράγματα που ξέρουμε οι πάντες!
Ο ένας κρατά τον άλλον στο χέρι και κανείς δεν τολμά να μιλήσει για την ταμπακέρα!
Όσοι κράτησαν στα χέρια τους την κουτάλα κάτι έφαγαν...
Σε τούτες τις πράξεις δεν έχει σημασία το λίγο ή το πολύ, σημασία έχει τον αν έγιναν ή δεν έγιναν τα γιουρούσια...
Και λίγο να έκλεψες σε κρατούν στο χέρι!
Δεν σκοτώνεις λίγο...
Δεν πηδάς λίγο...
Μπορείς όμως να κλέβεις λίγο και να μην είναι κατακριτέο από τους πολλούς;
Με ένα μέτρο γυρνάμε όλη μέρα και μετράμε...
Εμείς μετράμε τα ψιλά στα πορτοφόλια μας!
Κάτι θα μετράτε κι εσείς...
Όλοι μιλούν για τους μεγάλους καρχαρίες και με προτρέπουν να ξεχάσω τους μικρούς!
Οι μικροί είναι πολλοί...
Τσιπούρες, μπαρπούνια, γαρίδες...
Δε μιλάμε για γαύρο και σαρδέλα...
Ζητώ συγνώμη για τον αυθορμητισμό της γλώσσας του συγγραφέα!
Ο κόσμος δεν τα βγάζει πέρα!
Τι περιμένετε;
Να γίνει πρώτα κανένα μακελειό και μετά να αρχίσετε να παίρνετε πίσω τα χαράτσια;
Θα κλέψουμε για να επιβιώσουμε;
Σκεφτείτε καλά...
Πείτε μου για πότε προγραμματίζετε το επόμενο σόου κι εγώ θα το δεχτώ!
Περιμένω...
 

Read more »

Η φωτογραφία που με φόβισε!!!

Ο άνθρωπος δεν πρέπει να φοβάται τον άλλον άνθρωπο, αφού από τα άλλα ζώα μάς διακρίνει η λογική...
Υπάρχει άραγε λογική;
Υπάρχει λογική σε αυτόν που σκοτώνει έναν άλλον άνθρωπο;
Καμία μορφή της βίας δεν στηρίζεται στην λογική και για αυτό και μόνο... είναι κατακριτέα!
Υπάρχει λογική σε εκείνον τον δημοσιογράφο - μεγάλο ή μικρό - που επιλέγει να δείξει στο πανελλήνιο την εικόνα του αδικοχαμένου σαραντάρη λίγο προτού ξεψυχήσει;
Για μένα καμία...
Μήπως εγώ είμαι ο περίεργος και ο παράλογος τύπος της ιστορίας;
Για τους προβοκάτορες κάθε είδους υπάρχει λογική!
Στα σίγουρα προσπαθούν κάτι να πετύχουν κι εμείς, εσείς, οι άλλοι θα είμαστε τα υποψήφια πιόνια τους!
Αντισταθείτε!
Έχει κανένας από σας την εσωτερική ανάγκη να δει την αυριανή φωτογραφία;
Ο φασισμός του ενός κάνει παρέα με τον φασισμό του άλλου!
Θέλεις κανείς να πιει τον πρωινό καφέ του και να έχει στα χέρια του αυτή την φωτογραφία;
Θα το θυμούνται και θα ντρέπονται για το πρωτοσέλιδό τους!
Την δημοσιεύουν και την αναδημοσιεύουν τα ΜΜΕ για να ενημερώσουν τον κόσμο;
Κι αυτοί που αναδημοσιεύουν κατηγορούν μετά μανίας αυτούς που δημοσιεύουν...
Και αναδημοσιεύουν!
Δεν είναι παράλογο και παρακμιακό όλο αυτό το θέατρο του τρόμου;
Έχουν στον νου να πουλήσουν περισσότερα φύλλα αυτοί που δημοσιεύουν πρώτοι;
Κι αυτοί που κατηγορούν και αναδημοσιεύουν κάτι θα τσιμπήσουν...
Αν μπορούσαν να δημοσιεύσουν αυτοί, οι άλλοι απλώς θα αναδημοσίευαν!
Ένας φαύλος κύκλος!
Ακόμα ένας μαύρος κύκλος...
Ο λαϊκισμός θα έχει την γιορτή του αύριο!
Αύριο λοιπόν, μαζί με τα κουπόνια της κοινωνικής προσφοράς των εφημερίδων που θα τα εξαργυρώσετε στα μεγαλομπακάλικα, εξαργυρώστε την αισθητική και την χαμένη ιδεολογία σας!
Πάρτε δύο εφημερίδες...
Μπορεί στη θέση του νεκρού να ήταν το παιδί το δικό σας ή ο αδερφός σας ή ο πατέρας σας...
Ο καθένας...
Αισθάνομαι πως ζω σε μία χώρα ηλιθίων που αντιδρά σπασμωδικά και περιστασιακά... Κάψαμε τους κουβάδες των σκουπιδιών και το θέμα δείχνει να έχει τελειώσει!
Κάποιοι προβοκάτορες θα πουν πως δεν ασχολούμαι με την ουσία του θέματος!
Ποια είναι η ουσία;
Η ουσία είναι να απομονώσουμε μια συμπεριφορά απαράδεκτη και όχι να την προβάλουμε με τέτοιον αχρείο τρόπο!
Δεν ζητούμε κέρδη από τέτοιες συμπεριφορές...
Πιστεύετε πως η φωτογραφία αυτή θα αφυπνίσει τις κοιμισμένες συνειδήσεις των Ελλήνων; Αν το κάνει εγώ θα σας ζητήσω συγνώμη!
Οφείλουμε να βάλουμε στο περιθώριο όλες εκείνες τις πολιτικές πρακτικές που δεν τιμούν την ανθρώπινη φύση!
Κι η τακτική κάποιων δημοσιογράφων δεν μας τιμά!
Σεβασμός στον άνθρωπο και στα ιδεώδη του, αγαπητοί κύριοι!
Σεβασμός στην ιδιωτικότητα των στιγμών!
Σταματήστε να στηρίζετε με τις συμπεριφορές σας αυτούς που σας κρατούν στο χέρι και τότε όλα θα γίνουν καλύτερα...
Εμείς οι απλοί πολίτες δεν έχουμε πια να φοβηθούμε τίποτα!
Δεν κλέψαμε, δεν σκεπάσαμε βρωμιές κι όμως πληρώνουμε...
Μας θέλετε να ζούμε για να σας πληρώνουμε!
 

Read more »

Φωτογραφίες από την Παρουσίαση!!!

Read more »

Τα είπαμε όλα!!!

Σας παραθέτω την παρουσίαση της φιλολόγου Λίας Βαρμπομπίτη για το "Όσα ποτέ δεν είπαμε"! 

Την ευχαριστώ από καρδιάς!!!!

Η προσέγγιση που θα επιχειρηθεί είναι καθαρά φιλολογική, που σημαίνει ότι θα εντοπίσουμε όλα εκείνα τα στοιχεία – βαρετά τα χαρακτηρίζουν κάποιοι – που οδηγούν στην αναγνωστική απόλαυση του κειμένου. Έχουμε απέναντί μας ένα βιβλίο που κερδίζει τον αναγνώστη χάρη στην πρωτότυπη ως προς τη σύνθεση μορφή του (εννοούμε τη λογοτεχνική), τη χρήση ευρημάτων και την παρουσία πολλών αφηγηματικών υποκειμένων. Όλα αυτά τα μορφολογικά στοιχεία συνδυάζονται με μία ανάλογα εντυπωσιακή πλοκή με έντονα δραματικά στην ουσία τους στοιχεία.

Ας ξεκινήσουμε, λοιπόν, με τον μύθο ή καλύτερα – για να μην παρερμηνεύουμε τους όρους – την ιστορία , το θεματικό άξονα στον οποίο κινείται το συγκεκριμένο βιβλίο : τρεις φίλοι, ο Τάσος Καλαβρυνός, δημοσιογράφος, η Ευρυδίκη Ζησίμου, δικηγόρος και η Χρύσα Παπαστάμου, λογοτέχνης-μεταφράστρια ξανασυναντιούνται σε έναν ξενώνα μετά από χρόνια και με αφορμή τα γενέθλια της τελευταίας θα ανασύρουν από το παρελθόν έρωτες, μίση, γλυκά ενθύμια, πικρές αναμνήσεις. Στο σκηνικό έρχεται να προστεθεί με τρόπο και ρόλο καταλυτικό ένας τέταρτος ήρωας, ο δημοσιογράφος Δημήτρης Δελής που συνδέεται άμεσα και με τα τρία πρόσωπα – πρωταγωνιστές μέσω ενός μυστικού που θα αποκαλυφθεί σταδιακά αλλάζοντας δραματικά τις ζωές όλων.

Υπάρχει, λοιπόν, ένας κεντρικός μύθος που αναφέρεται στις σχέσεις των ηρώων και αρχίζει και τελειώνει με έναν ύμνο στην αγάπη. Πρόκειται επομένως για μυθιστόρημα; Η αλήθεια είναι ότι πληρούνται οι απαραίτητοι όροι για να ευσταθεί αυτός ο χαρακτηρισμός. Υπάρχει η απαραίτητη χρονική και περιγραφική έκταση (το βιβλίο χωρίζεται σε δέκα κεφάλαια με υποενότητες), η πλοκή προχωρά σε βάθος και πλάτος, δηλ. διακτινώνεται σε διαφορετικά χρονικά και χωρικά επίπεδα και βέβαια η πολυπροσωπία είναι ξεκάθαρη. Οι χαρακτήρες μάλιστα δεν περιγράφονται με τρόπο στατικό, αντιθέτως παρουσιάζονται με τρόπο δραματικό, καθώς μέσα από τις κινήσεις και τη συμπεριφορά τους αποκαλύπτεται ο βαθύτερος ψυχισμός τους. Ο Τάσος Καλαβρυνός «ένας γόης, ένας άνδρας που το πετσί του μύριζε σιγουριά, αμαρτία και πρόκληση» όπως οι αγαπημένοι του λογοτέχνες, ο Καραγάτσης, ο Χέμινγουεϊ, ο Όσκαρ Ουάιλντ (Θύμιζε ….. χρόνια, σ. 9). Στον αντίποδά του ο εξάδελφός του Στράτος, ο «βραβευμένος ποιητής, ο σεμνός γλυκός άνθρωπος», ανταγωνιστής του στην καρδιά της Χρύσας (Ο ένας ήσυχος…… δηκτικό χιούμορ, σ. 22). Η Χρύσα, πάλι, «με δυο μεγάλα αθώα γλυκά μάτια, πάντα ευγενικά, επιμελής» (Με επιδερμίδα ….. φίλους, σ.25) και η άσπονδη φίλη της Ευρυδίκη « η κακιά μάγισσα» που ποτέ δεν συμπάθησε τη Χρύσα και πάντα διεκδικούσε τον αγαπημένο της Τάσο (Η Ευρυδίκη ....... κοινό, σ. 25). Τελευταίος αλλά εξίσου σημαντικός ο ήρωας που θα αλλάξει τις ζωές όλων, ο Δημήτρης Δελής, γιος του Τάσου και φιλόδοξος δημοσιογράφος, όχι όμως αρκετά νάρκισσος για να μπορέσει να ανταγωνιστεί τον πατέρα (Ώρες-ώρες …….. γιατί όχι; σσ. 48-49). Τα βασικά αυτά πρόσωπα πλαισιώνονται από ένα πλήθος δευτεραγωνιστών που λειτουργούν συμπληρωματικά ως προς την παρουσίαση των κεντρικών χαρακτήρων (μητέρα, θεία, σύζυγοι, φίλοι, συνάδελφοι).

Ως εδώ όλα καλά και – θα έλεγε κάποιος αυστηρός κριτής – όχι ιδιαιτέρως πρωτότυπα ή τουλάχιστον όχι αρκετά για να μας προσφέρουν κίνητρο ανάγνωσης. Όμως εκτός από τους ήρωες του βιβλίου (στους οποίους θα επανέλθουμε αργότερα) υπάρχει κι ένας μύθος που δεν εξελίσσεται ευθύγραμμα αλλά μας αιφνιδιάζει ευχάριστα με τις ανατροπές του ή – κατά τον δόκιμο φιλολογικό όρο – με τα δραματικά απρόοπτά του και τις διαρκείς μεταβάσεις-άλματα από το παρόν στο παρελθόν και αντίστροφα. Κι ενώ συνήθως τα δραματικά απρόοπτα εμφανίζονται σε ένα προχωρημένο σημείο της δράσης, εδώ εκδηλώνονται αρκετά νωρίς. Στον ξενώνα όπου συναντιούνται οι ήρωές μας η Χρύσα θα υποστεί ένα σοβαρό καρδιακό επεισόδιο κι αυτό θα αποτελέσει την αφορμή για να ανοίξουν οι ασκοί του Αιόλου (Όλα έγιναν …. του Τάσου, σ. 43). Λίγο αργότερα η Ευρυδίκη εξομολογείται ότι και την ίδια δεν την περιμένει καλύτερη μοίρα : … σε εμένα είχε ήδη γίνει η τιμή να ειδοποιηθώ με επίσημο έγγραφο από τον Άρχοντα των ψυχών. Κι έπειτα η προσήμανση : ούτε το όνομά του δεν μπορώ να γράψω…. Τι κρίμα που δεν έχω δικαίωμα, τουλάχιστον όχι ακόμη, να τον αποκαλέσω όπως η καρδιά μου θα ήθελε… Ποιον; Σε ποιον αναφέρεται; Αυτή είναι η πρώτη νύξη, ο πρώτος υπαινιγμός για την αποκάλυψη ενός μυστικού, του μυστικού που συνδέει τους τέσσερις πρωταγωνιστές. Ο θάνατος της μητέρας της Χρύσας, όπως κι ο απρόσμενος θάνατος του πρώτου συζύγου της, η εξαπάτησή της από τον επίδοξο δεύτερο, η απώλεια του παιδιού της διαμορφώνουν την εικόνα ενός τραγικού ήρωα που πλήττεται διαρκώς από τη μοίρα χωρίς να το έχει επιλέξει ο ίδιος. Όμως άλλο τόσο τραγική είναι και η αριβίστρια Ευρυδίκη που αμφισβητεί τη δύναμη του έρωτα αλλά στο τέλος γίνεται θύμα του. Η τραγικότητα εντείνεται από την πάλη ανάμεσα στον έρωτα και το θάνατο, αλλά και το παιχνίδι ανάμεσα στην αλήθεια και το ψέμα : ποια είναι η μητέρα του Δημήτρη, η Χρύσα ή η Ευρυδίκη; (Τι είναι τελικά …. παπαγαλίζω , σ. 245). Η αποκάλυψη έρχεται σταδιακά από τη ίδια την Ευρυδίκη που αποφασίζει για μια φορά στη ζωή της, την τελευταία να πει την αλήθεια : Θα στα πω ….. ότι ζεις (σ.405). Ο έρωτας, λοιπόν, στο κέντρο του σύμπαντος, ο έρωτας ο παθιασμένος, ο έρωτας ο απελπισμένος, ο έρωτας ο καταδικασμένος, ο έρωτας που ολοκληρώνεται με το θάνατο. Όταν η αλήθεια αποκαλύπτεται, ο θάνατος φαντάζει σαν τη μόνη λύτρωση για τους ήρωες. Η Χρύσα πεθαίνει μαζί με τον μοναδικό αλλά πάντα απόντα από τη ζωή της αγαπημένο της Τάσο σε ένα δυστύχημα που η ίδια προκαλεί οδηγώντας το αυτοκίνητο στον γκρεμό και εκείνος την ακολουθεί αδιαμαρτύρητα : Η συγγνώμη κι η αγάπη ….για πάντα (σ. 467). Με το θάνατο των δύο ηρώων και την ανάγνωση των επιστολών του Τάσου από την Ευρυδίκη έρχεται η συγχώρεση και αποκαθίσταται η ισορροπία σε πρόσωπα και σχέσεις. Η Ευρυδίκη συγχωρεί τους νεκρούς, ο Δημήτρης Δελής συγχωρεί τον πάντα απόντα πατέρα του κι αποδέχεται τη φυσική μητέρα του : Μέσα σε μία μέρα ….. και ψέμα (σσ. 493-494).

Όσα, λοιπόν, ποτέ δεν είπανε οι ήρωες μεταξύ τους στο παρελθόν, τους αποκαλύφθηκαν από τα παιχνίδια της μοίρας σε μεταγενέστερο χρόνο μέσα από επιστολές, ημερολόγια και εξομολογήσεις της τελευταίας στιγμής. Η άρνηση δεν και το απόλυτο στη δήλωσή του χρονικό επίρρημα ποτέ στον τίτλο του βιβλίου θέτει εξαρχής ερωτήματα, αλλά ταυτόχρονα υπαινίσσεται ότι δε θα μείνουν ως το τέλος αναπάντητα. Ο τίτλος, επομένως, μας προϊδεάζει για μυστικά που δεν ειπώθηκαν όταν έπρεπε, αλλά θα αποκαλυφθούν με το πλήρωμα του χρόνου.

Επειδή όμως στην ερμηνεία ενός λογοτεχνικού κειμένου δεν είναι μόνον ο τίτλος που με τα σημαινόμενα του μας τραβά ή μας αφήνει αδιάφορους, θα πρέπει να ασχοληθούμε λίγο και με το συγγραφέα του και την εμπλοκή του στο δημιούργημά του. Εδώ μας περιμένει μια ευχάριστη έκπληξη : η Νία Μαγγέλου δεν είναι μια πρωτοεμφανιζόμενη και μάλιστα με αξιώσεις στα λογοτεχνικά πράγματα. Στην πραγματικότητα αποκτά σάρκα και οστά μέσα από τη συνύπαρξη τεσσάρων διαφορετικών συγγραφέων που προσέφεραν τα αρχικά γράμματα των ονομάτων τους για τη σύνθεση ενός λογοτεχνίζοντος ψευδωνύμου : Νι από το Δημήτρη Νίκου, ΑΜα από την Ευρυδίκη Αμανατίδου, Αγγέλ από τον Τάσο Αγγελίδη – Γκέντζο και λου από τη Χρύσα Λουλοπούλου. Ευτυχής σύμπτωση το κοινό κάποιων γραμμάτων στα επώνυμά τους που επέτρεψε την αρμονική γειτονία τους. Κι αν η ύπαρξη του αρκτικόλεξου δεν μας πείθει για την άμεση εμπλοκή τους στο δημιούργημά τους, σίγουρα μας απαλλάσσει από κάθε αμφιβολία η ονομαστική ταύτιση με τους ήρωες. Τάσος, Χρύσα, Ευρυδίκη, Δημήτρης : πράγματι οι ήρωές μας είναι οι συγγραφείς, αλλά μόνο για να εξυπηρετηθεί πρακτική και όχι ουσιαστική σκοπιμότητα. Δεν αφηγείται δηλαδή ο καθένας τη δική του πραγματική προσωπική ιστορία, απλώς δανείζουν στους ήρωές τους τη δική τους λογοτεχνική φωνή και είδος γραφής. Έτσι, η Χρύσα ανοίγει το βιβλίο με αφήγηση τριτοπρόσωπη που προϋποθέτει έναν αφηγητή παντογνώστη, καταγραφέα και παρατηρητή των πάντων. Καμία προσωπική εμπλοκή, σπάνια ο αφηγητής αφήνεται σε προσωπικά σχόλια· μόνο η παρουσία του ελεύθερου πλάγιου λόγου (δεν μπόρεσε να του ομολογήσει, με μια μικρή πίκρα σκέφτηκε, δεν το χωρούσε το μυαλό της κλπ.) μας επιτρέπει να αντιληφθούμε την παντογνωσία του αφηγητή που δε θα μπορούσε να είναι άλλος από τη γλυκύτατη και συμπαθέστατη σε όλους μας Χρύσα. Η αφήγηση ξεκινάει από το τώρα και προχωρώντας κινείται αντίθετα, δηλ. με αναδρομές στο παρελθόν για να επιστρέψει τελικά στο παρόν της ιστορίας. Εξίσου ουδέτερες με αυστηρά πληροφοριακό χαρακτήρα είναι και οι επικεφαλίδες από αυτά τα αφηγηματικά κομμάτια (13 Μαρτίου 2011, στον ξενώνα, Την επόμενη μέρα στην ιδιωτική κλινική κοκ. ) ορίζοντας τόπο και χρόνο. Αλλά μήπως έτσι δεν ήταν και η ίδια η Χρύσα σε όλη της τη ζωή, απλή και ξεκάθαρη; Μετά τη ισορροπημένη και ήρεμη αφήγηση ακολουθεί η περισσότερο προσωπική και γεμάτη ένταση επιστολή με αποστολέα τον εκρηκτικό και γεμάτο αντιφάσεις Τάσο : 10 επιστολές, όσες και τα κεφάλαια του βιβλίου που απευθύνονται σε β΄ πρόσωπο σε 10 διαφορετικά πρόσωπα που επηρέασαν τη ζωή του Τάσου, δίνοντας έτσι μια πλήρη εικόνα για το χαρακτήρα του και μάλιστα από πρώτο χέρι. Εδώ βέβαια κυριαρχεί απολύτως το συναίσθημα και η εσωτερική εστίαση, δηλ. ο ομιλών ξεγυμνώνει τον εαυτό του και μόνον τον εαυτό του μπροστά μας και μάλιστα με μία διάθεση αυτάρεσκη και κάποτε προκλητική : Ποιες ήταν ……. με τη μισή Αθήνα (σ. 29).

Η τρίτη πλευρά του τριγώνου δεν είναι παρά η Ευρυδίκη που εκθέτει τον εαυτό της μέσα από το ημερολόγιό της, στο οποίο καταγράφει με απόλυτη ακρίβεια και με τρόπο γραμμικό (δηλ. χωρίς να παραβιάζει την κίνηση του χρόνου προς τα μπρος) τις εντυπώσεις της ημέρας : Τα ανθρώπινα δεν βρίσκονται …. παρανομιών σ. 36). Ιδιαιτερότητα : σε κάθε ημερολογιακή καταγραφή του παρόντος παρεμβάλλεται και μία καταγραφή από ημερολόγιο του παρελθόντος, για να αποκτήσουμε έτσι μια εικόνα του πώς η Ευρυδίκη αντιλαμβάνεται κι ερμηνεύει τα πράγματα. Σημείωση : οι προσφωνήσεις της Ευρυδίκης κλιμακώνονται ακολουθώντας την εξέλιξη της δράσης ως εξής : αγαπημένο μου ημερολόγιο, μισητό μου ημερολόγιο, πιστό μου ημερολόγιο, δηκτικό μου ημερολόγιο, επίμονό μου ημερολόγιο, έμπιστό μου ημερολόγιο, τακτικό μου ημερολόγιο, δαιμονικό μου ημερολόγιο, απογοητευμένο μου ημερολόγιο, μάταιό μου ημερολόγιο, βλοσυρό μου ημερολόγιο, άχρονο και μοναχικό μου ημερολόγιο.

Τέλος στο μέσο του τριγώνου, εκεί όπου συναντιούνται οι διχοτόμοι του, ο Δημήτρης που στο τέλος κάθε κεφαλαίου σα να έρχεται να συνδυάσει όλα όσα έχουν καταθέσει οι προηγούμενοι διατηρώντας την κυριαρχία του α΄ προσώπου (ισχυρό το εγώ στους τρεις από τους πρωταγωνιστές) και προσθέτοντας το δικό του προσωπικό ύφος που θυμίζει δοκιμιακό λόγο με σχόλια του τύπου : Οι γυναίκες …. επιβεβαιώνει (σ. 397) ή Περίεργο πράγμα …. επιβάτης (σ. 449). Παρεμβάλλονται ερωτήσεις από μια συνέντευξη που δεν ολοκληρώνεται ποτέ. Αινιγματικοί ακόμη και οι τίτλοι των συγκεκριμένων ενοτήτων.

Σε κάθε κεφάλαιο του βιβλίου οι τέσσερις διαφορετικοί τρόποι γραφής διαδέχονται ο ένας τον άλλον με τη σειρά που περιγράψαμε. Δεν έχουμε επομένως να κάνουμε με ένα σύνηθες μυθιστόρημα ούτε ως προς το τεχνικό του κομμάτι ούτε ως προς το περιεχόμενό του. Η διαφορετικότητα των δημιουργών του δε θίγει σε τίποτα το αποτέλεσμα. Τα τέσσερα λογοτεχνικά είδη που εφαρμόζονται δεν ακρωτηριάζουν το κείμενο ούτε του στερούν τη συνοχή του. Διαπλέκονται τόσο αρμονικά ώστε να αποδίδουν με απόλυτη ευστοχία τους χαρακτήρες των ηρώων από τους οποίους προέρχονται. Επιτυγχάνει, λοιπόν, τον στόχο του το συγκεκριμένο λογοτέχνημα; Σε κάθε επίπεδο είτε αυτό αναφέρεται στα τεχνικά του χαρίσματα είτε στους κεντρικούς νοηματικούς του άξονες : Οι σχέσεις των ανθρώπων, πάντα πολύπλοκες, ακόμη κι όταν δεν κρύβονται από πίσω τους συνωμοσίες, σπάνια ορίζονται απόλυτα από τους ίδιους, με την έννοια ότι δεν είναι η λογική αυτή που πάντα τις προσδιορίζει. Τα πάθη με κυρίαρχο εκείνο του έρωτα σημαδεύουν τις ζωές και μάλιστα συχνά με τρόπο ανεπανόρθωτο. Αλλά η αγάπη βρίσκει πάντα το δρόμο της κι οδηγεί – ακόμη κι αν το τίμημα είναι βαρύ – στη λύτρωση. Ταξίδια είναι τελικά …. αφετηρίας (σ. 493).

Read more »

"Οι τζαμπατζήδες και οι άλλοι..."!!!!

Πόσο ηλίθια μπορεί να είναι μία μορφωμένη κυρία του δήθεν ποιοτικού ευπώλητου;
Πόσο ηλίθιοι μπορούν να είναι οι διάσημοι - "προοδευτικοί" φίλοι των ηλιθίων;
Πόσο ηλίθιοι μπορεί να είστε κι εσείς που εξακολουθείτε να ψηφίζετε ηλίθιους, κλέφτες και απατεώνες;
Πιστεύω τελικά πως δεν είναι καθόλου ηλίθιοι οι συγκεκριμένοι τύποι! Είναι απλώς περιθωριακά όντα ενός αρρωστημένου προσκηνίου, όντα  που δεν έχουν την παραμικρή επαφή με την σημερινή ελλαδική πραγματικότητα!
Έχουν μπει οι μάγκες σε λεωφορείο;
Τους λένε κάτι οι λέξεις μετρό, τραμ...
Έχουν περάσει από μια λαϊκή αγορά στο τελείωμά της;
Έχουν δει ανθρώπους να τρώνε από τα αποφάγια των εστιατορίων;
Κι εσείς βρε προβεβλημένα χαμερπή όντα μιας σάπιας διανόησης, τολμάτε να μιλάτε για τζαμπατζήδες και μάλιστα να βρίσκετε και υποστηρικτές των λεγομένων σας;
Και λέτε πως είστε και άνθρωποι του πνεύματος!
Δηλώνω για μια ακόμα φορά λαϊκιστής και γράφω στα παλιά μου τα παπούτσια όλες τις αντιδράσεις σας...
Τα λόγια μου δεν είναι φαρμάκι ηλίθια ζώα...
Φαρμάκι τα βλέπετε εσείς, γιατί αυτά που λέω σας ξεβολεύουν από τον θρόνο σας!
Σας φτύνω κατάμουτρα με αυτά που λέω και γράφω δεξιά και αριστερά και δεν τολμάτε να πείτε μία κουβέντα!
Το όπλο είναι ο λόγος μου, ένας λόγος που δεν χρωστά σε κανένα πολιτικό κόμμα και δεν κρέμεται από κανέναν εκδότη...
Με μια λέξη... σε κανέναν δεν χρωστώ δεκάρα και μπορώ να μιλώ ελεύθερα!
Μπορούσα να διαγράψω κάποια επίθετα από τα λόγια μου, αλλά δεν το θέλω! Επιθυμώ να σας χαρακτηρίσω με τα συγκεκριμένα επίθετα, επειδή το κερδίσατε επάξια!
Πριν από δύο εβδομάδες μια φίλη μου πιάστηκε στο μετρό με εισιτήριο που είχε χτυπηθεί δύο φορές!
Τζαμπατζού λοιπόν και η κυρία;
 Η γυναίκα δεν έβλεπε καλά και χτύπησε ένα παλιό εισιτήριο...
Στην τσάντα της είχε πολλά εισιτήρια και νόμιζε πως δεν υπήρχε ανάμεσά τους κάποιο χρησιμοποιημένο.
Το λάθος για σας δεν μπορεί να είναι ανθρώπινο;
Δεν φοράτε εσείς τα γυαλάκια εκείνα που είναι φτιαγμένα για να βλέπεις καλύτερα κοντά;
Με άλλα πράγματα θα φτιάχνεστε εσείς! 
Δεν αρνήθηκε να πληρώσει το πρόστιμο η γυναίκα!
Ο ελεγκτής όμως της φέρθηκε με τον χειρότερο τρόπο, φώναζε και την απειλούσε, όταν εκείνη προσπαθούσε να του εξηγήσει...
Θα την πήγαινε στο τμήμα...
Κι αφού ο άλλος δεν αρνείται να σου πληρώσει το πρόστιμο ρε μπάρμπα, δε σταματά εκεί η όλη ιστορία;
Θα σας μεταφέρω τα λόγια που είπα στον γιο μου ο οποίος κυκλοφορεί με λεωφορείο και είναι και  αφηρημένος λόγω της εφηβείας του!
Κι αυτά τα λόγια τα λέω και σε όλα τα παιδιά του κόσμου!
Αν γίνει κάποιος έλεγχος μέσα στο λεωφορείο κι εσύ έχεις χάσει τι εισιτήριό σου, θα τους πεις να σε πάνε στο αστυνομικό τμήμα!
Θα φοβηθούμε εμείς να πάμε στο αστυνομικό τμήμα που δεν έχουμε κάνει και τίποτα και δεν θα φοβούνται οι κλέφτες και οι κάθε λογής αλήτες;
Να σε πάει στο τμήμα και να περιμένεις...
Πάρε με τηλέφωνο κι εγώ θα έρθω να σε πάρω!
Δεν είναι ντροπή κάποιος που βρίσκεται στην εφηβεία κι έχει τα μυαλά πάνω από το κεφάλι του να έχει χάσει το εισιτήριό του...
Δεν είναι ντροπή σε τόσο δύσκολα χρόνια κάποιος να μην έχει τα χρήματα για ένα εισιτήριο!
Αυτούς που δεν πλήρωναν τα διόδια στις εθνικές οδούς τους οδηγούσαν στο αστυνομικό τμήμα;
Αυτούς που χρωστάνε στην εφορία;
Αυτούς με το χρηματιστήριο...
Βαριέμαι να σας αναφέρω όλους για να μην γίνω γραφικός!
Η αντίσταση στο οτιδήποτε μας ρουφά το αίμα δεν είναι ντροπή!
Και το αίμα μάς το πίνει ο νεποτισμός, η αναξιοκρατία, τα οργανωμένα συμφέροντα, το παρακράτος που έχει χτιστεί πάνω σε ένα κράτος, οι μίζες...
Ένας νεαρός έχασε την ζωή του και κάποια ζώα εξακολουθούν να κάνουν πνεύμα...
Ξέρετε τι πιστεύουν για σας, κυρίες και κύριοι;
Σε κάποιες μέρες το όλο θέμα θα έχει ξεχαστεί, όπως ξεχαστήκανε και τόσα άλλα!
Θα βρεθεί κάτι άλλο και θα αποπροσανατολίσουν τον κόσμο για μια ακόμα φορά!
Αν ήταν βρε ζώα της ψευτοκουλτούρας το παιδί σας αυτό που πήδηξε από το τρόλεϊ τότε τι θα λέγατε;
Κάνω μια ευχή σε όλους μας που ίσως σας φανεί περίεργη!
Να βουλιάξουμε στην οικονομική κρίση όλοι μας και πρώτος και καλύτερος εγώ!
Να μην έχουμε να πληρώσουμε τους λογαριασμούς, να μας πάρουν οι τράπεζες τα σπίτια μας, να μην έχουμε να δώσουμε ένα χαρτζιλίκι στα παιδιά μας...
Να μην έχουμε να φάμε!
Τότε θα ξυπνήσουμε, κυρίες και κύριοι!
Τότε θα καταλάβουμε τι είναι να μην έχει ένα παιδί στην τσέπη του το ένα και σαράντα...
Να μην έχει να πιει έναν καφέ με το κορίτσι του!
Τότε θα βγούμε όλοι στους δρόμους για να διαμαρτυρηθούμε!
Πρέπει να περιμένουμε να φτάσουμε σε τούτο το έσχατο σημείο;

Να τα χάσουμε όλα τα υπάρχοντά μας λοιπόν και του χρόνου τέτοια μέρα να είμαστε όλοι μας ακόμα χειρότερα...
Το εύχομαι μέσα από την καρδιά μου σε όλους μας!

Read more »

Το τέλος...

Το τέλος του φετινού καλοκαιριού, του καλοκαιριού του 2013,  τριγυρνάει συνέχεια μέσα στο απορημένο μυαλό μου...
Μετά;
Τι άλλο έχουμε να περιμένουμε από το 2014 και από το 2015;
Πόσο ακόμα θα αντέχουμε και θα πληρώνουμε αδρά για πράγματα, πρόσωπα και καταστάσεις του παρελθόντος;
Κάποιοι υπεραισιόδοξοι θα σταματήσουν σε τούτο το σημείο την ανάγνωση του "θερινού" κειμένου μου!
Δε θέλουνε τα δυσάρεστα οι άνθρωποι... "Δε βγαίνει τίποτα με την απαρίθμηση των δυσάρεστων", μονολογούν!
"Τι μας λέει πάλι ο άνθρωπος;" θα πούνε οι δύσπιστοι στην καλύτερη των περιπτώσεων.
Ακούστε μια θέση μου που αντιτίθεται ολοφάνερα με τη λογική...
Οι μόνοι που θα μπορούσαν να ξεσηκωθούν σε τούτη τη χώρα είναι οι πεθαμένοι!
Κυρίες και κύριοι, αυτοί που έφυγαν εδώ και χρόνια από τη ζωή είχαν ιδεολογία...
Αυτοί που έφυγαν ήξεραν τι θα πει συνδικαλισμός και εργατική πρωτομαγιά!
Θα πάω λοιπόν κι εγώ σε ένα κοιμητήριο και θα περιμένω μήπως και δω κάποιο φως...
Φως από τους ζωντανούς - πεθαμένους δεν υπάρχει περίπτωση να δούμε στον ορίζοντα...
Ο λόγος και η σκέψη μου ταξιδεύουν με διάφορα μέσα μαζικής μεταφοράς με το ίδιο εισητήριο και ο καημός τους κινείται γύρω από τη λέξη τέλος!  
Το τέλος της χ κινηματογραφικής ταινίας και του ψ σήριαλ -  τουρκικού ή μη - δε με αποσχολεί διόλου...
Δείτε μετά μανίας τα τουρκικά σήριαλ της ιδιωτικής τηλεόρασης, αγοράστε με τα καρότσια τα γερμανικά προιόντα, φορέστε από την κορφή ως τα νύχια ιταλικά ρούχα και βγάλτε το άχτι σας στην κυρία που μίλησε για τον γνωστό πλέον συνωστισμό...
Το παράλογο δεν επισκέπτεται σε τακτά χρονικά διαστήματα μόνο εμένα, το παράλογο σκεπάζει από άκρη σε άκρη τον γαλανό ουρανό της πατρίδας μας!
Το τέλος μιας επιδερμικής φιλίας με κάνει περισσότερο πραγματιστή και λιγότερο αλτρουιστή...
Για το τέλος το δικό μου ίσως σας μιλήσω στο τέλος!
Μάλλον θα το αποφύγω!
Στη ζωή μάς συμβαίνουν τα ωραία και τα άσχημα που διαβάζετε στα μυθιστορήματα...
Δίνουμε εμείς οι ανασφαλείς γραφιάδες το τέλος που θέλουμε στα μυθιστορήματά μας!
Ίσως και να δίνουμε σε κάποιο μυθιστόρημα μας το τέλος που δε θα μπορούσαμε να δώσουμε στην πραγματική ζωή!
Κι οι δικοί μας άνθρωποι, οι άνθρωποι της καθημερινότητάς μας ίσως και να μη μας διαβάζουν! 
Και μετά λένε πως μας ξέρουν...
Να βάλω λοιπόν κι εγώ μέσα στο επόμενό μου μυθιστόρημα μια επανάσταση που ξεκινά από το νεκροταφείο της Καβάλας!
Πόσοι από τους μελλοντικούς ήρωές μου βρίσκονται εκεί...
Θα προλάβω άραγε να τους γνωρίσω όλους στο πανελλήνιο;
Άσε τους μύθους και κοίτα την πραγματικότητα του 2013, με προστάζει μια εσωτερική φωνή!
Στα σημερινά περίεργα χρόνια υπάρχουν - οργανωμένα ή μη - συμφέροντα...
Οι άνθρωποι της διπλανής και της παραδιπλανής πόρτας γίνονται ολοένα και πιο άγριοι προσπαθώντας να σταθούν στα πόδια τους, δίχως φυσικά να δίνουν δεκάρα για τον ταλαίπωρο συνάνθρωπο και τα συναισθήματά του!
Τι κόσμος είναι αυτός!
Το τέλος κάθεται απελπισμένο στη γωνία του περιθωρίου και παρατηρεί αμήχανο τους ανθρώπους!
"Φεύγουν τα καλύτερά σας χρόνια..."
Λες και δε ξέρουμε πως κάποια μέρα θα μας επισκεφτεί όλους μας αυτό το καταραμένο τέλος!
Γιατί μεταξύ μας κάνουμε σαν να μην υπάρχει; 
Μήπως η έννοια της αιωνιότητας μας έχει πσραπλανήσει...
Ελάχιστες οι φωτεινές εξαιρέσεις του παραπληγικού κανόνα και σε τούτη την περίπτωση!
Γιατί άραγε;
Οι άνθρωποι της εποχής μας είναι κομπλεξικοί...
Κι οι ήρωες των μυθιστορημάτων μου είναι... κομπλεξικοί!
Θέλουν να λειτουργούν οι άλλοι όπως θα περίμεναν...
Κάτι μου θυμίζει πάλι όλο αυτό το παραμύθι!
Θαύματα δυστυχώς δε γίνονται στην εποχή μας, φίλτατοι!
Και τα ωραία πράγματα τελειώνουν κάποτε και μερικά από τα άσχημα τελειώνουν και αυτά!
Και τα μυθιστορήματα μας έχουν ένα τέλος...
Το τέλος της υπομονής μας διαμαρτύρεται...
Το τέλος της νιότης θρηνεί...
Το τέλος των γηρατιών προβληματίζει...
Το τέλος ενός γραπτού λόγου φιλοξενεί στα πληθωρικά δωμάτιά του τον προφορικό και τον ενδιάθετο... 
Το τέλος του τέλους εντυπωσιάζει!
Δικαιούται ο γράφων να διατυπώσει μια φιλική συμβουλή;
Διατυπώνω τη συμβουλή...
"Να μη τραβάμε όλες τις καταστάσεις από τα μαλλιά, να μη θέλουμε να κρατήσουμε στη ζωή μας με το στανιό πράγματα τα οποία έχουν τελειώσει!"
Τι κρίμα που τέλειωσαν... αλλά τέλειωσαν!
Ο συναισθηματικός παράγοντας, όσο και να μας κόβει τη φόρα της δημιουργίας, δε θα πρέπει να περιορίζει την έκφραση των ουσιαστικών συναισθημάτων μας!
Πετάμε λοιπόν τα άχρηστα συναισθήματα στα σκουπίδια της γειτονιάς μας!
Στο καλάθι του μπάνιου, σε εκείνο με τα άπλυτα ρούχα... θα βάλουμε όλα αυτά που μοστράραμε κατά το παρελθόν στα βελούδινα σαλόνια μας!
Τέλος κι αυτού του κειμένου...
Ένα ακόμα κείμενο...

Read more »

Η δικτατορία της συνήθειας...

Ο λόγος λοιπόν... γύρω, πάνω, κάτω, δεξιά κι αριστερά  από την συνήθεια!
Πάντα ήθελα να ασχοληθώ μαζί της, αλλά δεν έβρισκα τον χρόνο. Σχεδίαζα να της αφιερώσω την σκέψη μου και κάποτε να κάτσουμε δίπλα... για να αρχίσω να την γαργαλώ!
Σχεδίαζα να πάω μαζί της διακοπές!
Να μου πει όλα τα μυστικά της και να μάθω εγώ ο έμπειρος από τα δικά της λάθη!
Να τα βρούμε μεταξύ μας κι όχι να πάρουμε ένα διαζύγιο του ποδαριού...
Ήμουν ερωτευμένος με τις συνήθειες της συνήθειας... 
Μεγάλη δικτατορία, κυρίες και κύριοι, η συνήθεια... και φυσικά τα παρεπόμενά της!
Ο χρόνος είναι σκέτο βάσανο...
Δε κυλά μακριά από τις συνήθειες μας...
Σου κλείνει το μάτι και σε κοιτά με οίκτο...
Το ξέρεις καλά, το διδάσκεις χρόνια τώρα στους μαθητές σου όλο αυτό το πακέτο περί της δικτατορίας της... αλλά αυτά που λες μέσα στην τάξη δεν είναι σίγουρο πως τα εφαρμόζεις, όταν γυρνάς στους έρημους δρόμους της ανάμνησης...
Τα συναισθήματα είναι εκείνα που στηρίζουν σε πρώτη φάση τις όποιες συνήθειες μας! Σκέπτεσαι να διαγράψεις από τη ζωή σου κάποιους με τους οποίους πέρασες και αυτό και το άλλο...
Σκέπτεσαι να αλλάξεις τη ζωή σου!
Και κάνεις πίσω... Συνεχώς οπισθοχωρείς!!!
Φοβάσαι να πληγώσεις ακόμα κι αυτούς που σε πλήγωσαν;
Δική σου είναι η αδυναμία και όχι των άλλων!
Στο μυαλό σου έρχονται οι καλές στιγμές και σε αδρανοποιούν!
Δε θέλεις να πιστέψεις πως...
Και σε δεύτερη φάση αναλογίζεσαι τις συνέπειες και τα σχόλια της "επαναστατικής" συμπεριφοράς σου. Τι θα πει ο άλλος που έβγαλες από τη ζωή σου ανθρώπους με τους οποίους...
Πετάς από τη ζωή τη γυναίκα σου;
Τα παιδιά σου μήπως τα αφήνεις στα σπουπίδια;
Τα πεθερικά σου;
Τους φίλους σου; 
Ένας φαύλος κύκλος!
Ο κύκλος της ζωής και των ανθρώπινων σχέσεων!
Ο κύκλος των ανθρώπινων αδυναμιών!
Ο κύκλος των υποχωρήσεων...
Τυχεροί οι άνθρωποι που διαθέτουν σε άφθονες δόσεις την επιδερμική σκέψη...
Μιλάς σ' εκείνους που κανονικά δε θα έπρεπε ούτε καλημέρα να τους λες...
Κι αναρωτιέσαι: " καλά δεν τον σέβομαι καθόλου τον εαυτό μου;"
Η έρμη η συνήθεια!
Απαντάς σε πάσης φύσης μηνύματα... τα οποία οφείλεις να αγνοείς!
Η καταραμένη η συνήθεια...
Αναγκάζεσαι να συνεργάζεσαι με άτομα για τα οποία έχεις ακούσει...
Συνήθισες μετά από τόσα χρόνια...
Ακόμα και την αδιακρισία και το ψέμα μπορεί να προσπεράσει η συνήθεια! Μάλιστα μερικά ψέματα μπορεί να τα βρίσκει και χαριτωμένα!
Η συνήθεια ευνουχίζει τους ανθρώπους και τους καθιστά...
Δε θέλω να γίνω περισσότερο αυστηρός!
Θέλω μια φορά - με έναν τρόπο μαγικό - να με επισκευτούν οι παλιές συνήθειες και να μου εξηγήσουν...
Πόσο θα ήθελα να με πείσουν!!!
Πάω αλλού...
Και τι να πω τώρα εγώ σε σας για όλα αυτά, δηλαδή για όλα τα εικότα και τα πασιφανή;
Τα ξέρετε καλά και τα ξέρω...
Ανέχεστε κι εσείς αυτά που κι εγώ ανέχομαι!
Ανεχόμαστε επιτυχώς, φίλτατοι!
Σαφώς και μας ανέχονται και οι άλλοι!
Το καινούργιο μου βιβλίο, που θα κυκλοφορήσει σε λίγες ημέρες από τις εκδόσεις "Ωκεανός", δεν είναι ένα ακόμα μυθιστόρημα που πραγματεύεται τις ανθρώπινες σχέσεις.
Εξοστρακίζει την συνήθεια...
Το έγραψα κατά τη διάρκεια της προηγούμενης σχολικής χρονιάς μαζί με 60 μαθητές μου!
Μαθητές της τρίτης τάξης του Γυμνασίου, οι μαθητές μου!
30 διαφορετικές ιστορίες από δεκαπεντάρηδες...
30 διαφορετικές προσεγγίσεις ενός μύθου...
Κι ο μύθος άλλαξε το παλιό φόρεμα κι έβαλε τα καλά του!
Κι έδωσαν τα παιδιά τη δική τους οπτική ματιά για την Ελένη του Ομήρου και την Ελένη του Ευριπίδη...
Κι έδωσε κι η επιμελήτρια αυτής της έκδοσης, η Ευρυδίκη Αμανατίδου, την δική της προσωπική πινελιά...
Κι έδωσα κι εγώ αυτό που δεν περίμενα ποτέ πως...
Έδωσα στον εαυτό μου την θλίψη, επειδή κατάλαβα...
Να είστε όλοι σας καλά!!!!

Read more »