
(Απόσπασμα από το μυθιστόρημα της Στέλλας Βογιατζόγλου, Ύστερα έφυγες στ' αλήθεια, Εκδόσεις Κέδρος.)
Και τι να πεις; Μου έγινε έμμονη ιδέα ένα βιβλίο στο οποίο δεν μπορώ να βρω έστω μια υποτυπώδη ραχοκοκαλιά ανάμεσα στις ιστορίες των ηρώων μου και στις δικές μου. Έτσι, καταφεύγω σ' εύκολες λύσεις, αν και η αγωνία μου πως ο χρόνος χάνεται ολοένα και μεγαλώνει.
Ο χρόνος χάνεται, και ενθάρρυνση από πουθενά. Ούτε καν απ' τον εαυτό μου. Υπάρχουν και στιγμές που αναρωτιέμαι πως, αν, έστω, κρατούσα στα πλαίσια του ωραρίου το βιβλίο εισερχομένων και εξερχομένων, ίσως και να 'χα μια άλλη εκτίμηση σε μένα την ίδια. Άλλωστε, το γράψιμο...