Κάπου στο διαδίκτυο... είδα αυτό το όμορφο κολάζ. Πόρτες από το Αϊβαλί. Για λίγα λεπτά της ώρας έμεινα να τις χαζεύω χωρίς να κάνω την παραμικρή σκέψη.
Οι σκέψεις που ακολούθησαν την πρώτη μου εντύπωση σχεδόν κοινότυπες.
Πόρτες που τις χάραξε ο χρόνος!
Πόσοι άνθρωποι του χθες μπήκαν και βγήκαν από αυτές τις πόρτες χαρούμενοι, πόσοι πάλι λυπημένοι, πόσα τα μυστικά που κρύβουν στους κόλπους τους αυτές οι πόρτες;
Άφησα την "φιλοσοφία" της κλειδαρότρυπας για τα περιθώρια της ιστορικής έρευνας και προχώρησα...
Πολλές φορές οι άνθρωποι θέλουμε να κλείσουμε με μανία τις εύθραυστες πόρτες της ψυχής μας και να αφήσουμε έξω από...
