Το τέλος...

Το τέλος του φετινού καλοκαιριού, του καλοκαιριού του 2013,  τριγυρνάει συνέχεια μέσα στο απορημένο μυαλό μου... Μετά; Τι άλλο έχουμε να περιμένουμε από το 2014 και από το 2015; Πόσο ακόμα θα αντέχουμε και θα πληρώνουμε αδρά για πράγματα, πρόσωπα και καταστάσεις του παρελθόντος; Κάποιοι υπεραισιόδοξοι θα σταματήσουν σε τούτο το σημείο την ανάγνωση του "θερινού" κειμένου μου! Δε θέλουνε τα δυσάρεστα οι άνθρωποι... "Δε βγαίνει τίποτα με την απαρίθμηση των δυσάρεστων", μονολογούν! "Τι μας λέει πάλι ο άνθρωπος;" θα πούνε οι δύσπιστοι στην καλύτερη των περιπτώσεων. Ακούστε μια θέση μου που αντιτίθεται ολοφάνερα με τη λογική... Οι μόνοι...

Η δικτατορία της συνήθειας...

Ο λόγος λοιπόν... γύρω, πάνω, κάτω, δεξιά κι αριστερά  από την συνήθεια! Πάντα ήθελα να ασχοληθώ μαζί της, αλλά δεν έβρισκα τον χρόνο. Σχεδίαζα να της αφιερώσω την σκέψη μου και κάποτε να κάτσουμε δίπλα... για να αρχίσω να την γαργαλώ! Σχεδίαζα να πάω μαζί της διακοπές! Να μου πει όλα τα μυστικά της και να μάθω εγώ ο έμπειρος από τα δικά της λάθη! Να τα βρούμε μεταξύ μας κι όχι να πάρουμε ένα διαζύγιο του ποδαριού... Ήμουν ερωτευμένος με τις συνήθειες της συνήθειας...  Μεγάλη δικτατορία, κυρίες και κύριοι, η συνήθεια... και φυσικά τα παρεπόμενά της! Ο χρόνος είναι σκέτο βάσανο... Δε κυλά μακριά από τις συνήθειες μας... Σου κλείνει...