Γλυκιά Εκδίκηση

Η Ολυμπία, η Νέτα, η Κορνηλία και η Ουρανία… Τέσσερεις γυναίκες εγκλωβισμένες για πολλά χρόνια σε αδιέξοδους γάμους, που τις φθείρουν ψυχολογικά με το βάρος των υποχρεώσεών τους, αποφασίζουν η καθεμία ξεχωριστά και όλες μαζί να αλλάξουν τη ζωή τους, να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους… Όλες τις ενώνει ένας κοινός στόχος, μια κρυφή λαχτάρα που βασανίζει αρκετό καιρό το μυαλό τους, και προσπαθεί να πάρει σάρκα και οστά… Επιθυμούν σαν κολασμένες να πάρουν εκδίκηση για τα χαμένα όνειρα και τον χαμένο χρόνο… Όμως εμπόδιο σε αυτό είναι οι ίδιες τους οι μανάδες που ελέγχουν τις ζωές τους… Θα τα καταφέρουν τελικά να βρουν τη δικαίωση; Ο Τάσος...

Κόψτε τα φτερά των παιδιών...

Το χειρότερο που μπορούμε να κάνουμε, "αγαπητοί και αγαπητές", είναι να κόψουμε τα φτερά των παιδιών μας! Και το κάνουμε καθημερινά - "πνευματικοί" άνθρωποι και μη - επειδή είμαστε κομπλεξικοί! Εμείς οι φτασμένοι, με τις χτισμένες καριέρες, με τα εξοχικά στα βουνά και στις θάλασσες, τα σπίτια και τα αυτοκίνητα... μιλάμε φυσικά εκ του ασφαλούς! Μήπως κάνουμε τέχνη για την τέχνη; Μήπως η τέχνη κατάντησε να είναι αυτοσκοπός; Τα λόγια που ακολουθούν μπορεί να είναι φανταστικά, λόγια του αφηγητή ενός αιρετικού μυθιστορήματος μπορεί όμως να είναι και κουβέντες αληθινές! Ο σωστός συγγραφέας λοιπόν... πρέπει να εξασκηθεί πολύ...

Κι ο ένας παρασύρει τον άλλο...

Δεν έχω και μεγάλη όρεξη τώρα τελευταία για γράψιμο. Γιατί γράφω τότε τώρα; Δεν υπάρχει λογική εξήγηση! Η ατμόσφαιρα πολλές φορές με αναγκάζει να σκέπτομαι και να γράφω. Εμένα δε μου φαίνεται καθόλου περίεργο... Το έχω συνηθίσει. Βλέπω τα ξύλα στη φωτιά, ακούω μουσική και ιδέες περνούν από το μυαλό μου! Με καλούν να τις βάλω σε μια σειρά... Κι ας μην έχει τάξη αυτή η σειρά! Μια φωνή με προστάζει να ξεκινήσω... Μου λέει πως στην πορεία θα βρω αυτό που θέλω να γράψω!  Πόσο ανόητος είναι ο κόσμος γύρω μας!  Η πρώτη σκέψη που με επισκέφτηκε δεν είναι και τόσο όμορφη. Και θα πει κάποιος με το δίκιο του... Εσύ δηλαδή δεν είσαι μέρος...