Συγγραφείς... "πουτάνες"!!!

Τις τελευταίες μέρες όλη η Ελλάδα αντιλαμβάνεται άριστα την επιλεκτική προβολή ειδήσεων μέσα από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης!
Δείχνει αυτό που θέλει η τηλεόραση... και πετά στα σκουπίδια αυτό που κρίνει πως δεν την αρέσει...
Στο "αρέσει" εσείς βάλτε "συμφέρει", "βολεύει"...
Πως αισθάνεσθε;
Θα σας μιλήσω για τα δικά μου συναισθήματα, για συναισθήματα παρελθόντων ετών...
Κάποιοι συγγραφείς του "συστήματος" κάνουν τα πάντα για να παραμείνουν στην επιφάνεια... για να μην πέσουν κάτω από το καλοστημένο βάθρο τους.
Προσπαθούν να αγκαλιάζουν καθημερινά το προσκήνιο...
Μιλάμε για συγγραφείς που εδώ και χρόνια τους προωθούν με πάθος τα ΜΜΕ.
Τους έφτιαξαν τα ΜΜΕ και η εξουσία.
Κανείς όμως δεν είπε τίποτα για αυτό...
Είναι θεμιτό να συμβαίνει κάτι τέτοιο;
Είναι σωστό τα μέσα να επιλέγουν πέντε - δέκα ονόματα και όλοι οι άλλοι συγγραφείς να αγωνίζονται να περάσουν στον κόσμο την δουλειά τους;
Τα τελευταία χρόνια ξέρετε πόσοι συγγραφείς έχουν μείνει άστεγοι εκδοτικά... λόγω της κρίσης;
Ο ανταγωνισμός οφείλει τελικά στην πατρίδα μας να είναι θεμιτός και υγιής ή όχι;
Σε μερικές μέρες βγάζω το καινούργιο μου βιβλίο.
Γιατί να μην έχω κι εγώ και οι άλλοι συγγραφείς την ίδια μεταχείριση με αυτούς;
Δεν είναι δικαίωμά μου;
Θα μου κάνουν χάρη τα κανάλια αν παρουσιάσουν τη δουλειά μου;
Τα παραπάνω πρόσωπα φυσικά και δεν έχουν σχέση με τις κυρίες που δανείζουν το σώμα τους σε πελάτες έναντι κάποιας αμοιβής.
Αυτοί οι τύποι είναι οι πραγματικές πουτάνες της σύγχρονης Ελλάδας!
Οι νταβατζήδες του πολιτισμού μας...
Παίζουν με το μυαλό σας... 
Πουλάνε τα πάντα... στο όνομα του κέρδους!
Δεν έχουν ιδεολογία!
Δεν έχουν καμία ηθική και συναισθήματα...
Οι περισσότεροι θα καταλάβατε... για ποιους μιλώ!
Μικρή χώρα είμαστε...
Βραβεία, θέσεις, προβολή...
Αυτό δε πάει να πει πως όποιος έχει πάρει βραβείο δεν τον αξίζει!
Υπάρχουν πολλές εξαιρέσεις έντιμων βραβευμένων συγγραφέων...
Δε χρειάζεται να αναφέρω τα ονόματα των βολεμένων!
Τους φωτογραφίζω...
Έχουν φανατικό κοινό που τους ακολουθεί!
Μη ξεχνάτε πως κοινό είχαν και κάποιοι πολιτικοί... που σήμερα βρίσκονται στη φυλακή!
Αν τολμούσες να πεις κακιά κουβέντα για κάποιον υπουργό θα σε τρώγανε ζωντανό...
Και τώρα όλοι αποδέχονται πως του αξίζει η φυλακή!
Ο ένας κύριος προσπαθεί να καρφώσει τον άλλον για να κερδίσει πρόσκαιρη δημοσιότητα...
Για να παραμείνουν στο προσκήνιο... επινοούν καυγάδες!
Φλερτάρουν με την πολιτική...
Μιλάμε για ανεγκέφαλους... ή για αλητήριους;
Είναι αυτοί πνευματικοί άνθρωποι;
Κι οι εκδοτικοί οίκοι που τους φιλοξενούν - παρόλο που δημόσια τους έχουν προσβάλει πολλές φορές - δεν τους πετούν έξω...
Αλλάζουν κουρτίνες και χαμογελούν...
Τους φωτογραφίζουν μπροστά από τις καινούργιες κουρτίνες!
Τους διαφημίζουν σε πολλά βιβλιοπωλεία σε όλη τη χώρα και σε μεγάλες εφημερίδες πληρώνοντας μάλιστα ένα κάρο χρήματα για τις δημόσιες σχέσεις τους...
Πάντα κάποιος θα γράψει κριτική για το καινούργιο τους βιβλίο!
Όλοι οι άλλοι στην ουρά...
Ποιος είσαι εσύ ρε αφελέστατε, που πιστεύεις πως θα κάτσουν να ασχοληθούν με σένα;
Αν ήθελα να βάλω κάποιον να "μιλήσει"... θα το έκανα!
Ξέρουμε και πρόσωπα και ταρίφες...
Έχουμε και πέντε φράγκα!
Και μη μου μιλήσει κάποιος για συγγραφικό ταλέντο... γιατί θα ξεράσω...
Το συναίσθημα που επικρατεί είναι η αηδία...

Η κάπαρη, τα στραγάλια και η κυρία...

Να με πουν αναίσθητο σε σουπερμάρκετ επειδή αγόρασα ένα βαζάκι με κάπαρη ομολογώ πως δεν το περίμενα.
Η κωμικοτραγική ιστορία έχει ως εξής...
Γύρω στις 2 και μισή μπήκα σε ένα σουπερμάρκετ για να πάρω πέντε πράγματα. Μπροστά μου στο ταμείο μια κυρία αγχωμένη... με ένα καρότσι γεμάτο με συσκευασίες αλευριού, φασόλια σε διάφορα μεγέθη, φακές και ρεβίθια.
Άσχετο... αλλά στα δύο πακέτα αλεύρι... το ένα ήταν δώρο!
Ξέχασα να σας αναφέρω και τα φακελάκια με την μαγιά...
Πέντε πράγματα εγώ...
Μου παραχωρεί ευγενικά την σειρά της καθώς ψάχνει να βρει κάτι στο πορτοφόλι της...
Την ευχαριστώ και της λέω πως δε βιάζομαι...
Με κοιτά λοξά...
Πληρώνει γύρω στα 80 ευρώ στο ταμείο... κι εγώ αρχίζω να βγάζω από το καλάθι...
Κασέρι για τοστ, ένα μπουκάλι με φυσικό χυμό πορτοκάλι, ένα γάλα, μια σακούλα πατατάκια, δύο σοκολάτες κι ένα βαζάκι με κάπαρη...
Βάζει τα ψώνια της στις σακούλες με τη βοήθεια μιας υπαλλήλου του καταστήματος, με κοιτάζει άγρια και μου λέει: "η κάπαρη σε μάρανε!"
Λέω... κάτι δεν άκουσα καλά!
Αποκλείεται να άκουσα σωστά!
Λέω: "Ορίστε;"
Και συνεχίζει η μαντάμ απτόητη: "Είσαι αναίσθητος! Να την κάνεις στραγάλια και να την τρως την κάπαρη που πήρες όταν οι τράπεζες δε θα δίνουν ούτε πέντε ευρώ την ημέρα..."
Κι έφυγε...
Σηκώθηκε κι έφυγε!
Αυτά!
Μη νομίζει κανείς πως την ιστορία την έβγαλα από το μυαλό μου!
Ιστορία πέρα για πέρα αληθινή!