Απομάκρυνση...

Δεν είναι λίγες εκείνες οι φορές που ακούς όλους τους άλλους να σου λένε πως σε μερικά πράγματα πρέπει να κάνεις κάποια βήματα πίσω για  να δείχνεις και λιγάκι συμβατικός.
Η αναγνώστρια θέλει τη σύμβαση για να σηκώσει την καθημερινότητά της...
Ο κόσμος όλος...  τα θέλει τα συμβατικά του!
Κι απαντώ: είμαι συμβατικός, αλλά πολλοί δεν το καταλαβαίνουν! Κάποια στιγμή θα σας μιλήσω αναλυτικά για τις δικές μου - ετερόφωτες και αυτόφωτες - συμβάσεις!
Ποια σκέψη μου έρχεται τώρα στο μυαλό;
Να κοντεύω να ανοίξω την πόρτα των πενήντα, να έχω διανύσει με τα πόδια τον όποιο δρόμο μου και να ακολουθώ τις συμβάσεις που μου "επιβάλλονται" από μια λαβωμένη κοινωνία που προσπαθεί απεγνωσμένα να βρει τον προσανατολισμό της... μου φαίνεται αρκετά αταίριαστο.
Τις όποιες παρελθοντικές υποχωρήσεις μου τις έχω υποστηρίξει σθεναρά και σαφώς - ελπίζω να βρω το κουράγιο - να υποστηρίξω και τις υποχωρήσεις του μέλλοντος!
Πολλά τα αταίριαστα στις ζωές των ανθρώπων!
Υποχώρηση είναι να ανταλάσσεις τυπικά μηνύματα και να το συνεχίζεις...
Υποχώρηση είναι να κρατάς σχέσεις που ξέρεις πως έχουν τελειώσει!
Υποχώρηση είναι να κοιτάς πόσα βιβλία πούλησες...
Υποχώρηση είναι να μη στεναχωριέσαι με τα βιβλία που δεν πούλησες!
Υποχώρηση είναι να ξέρεις πως ο άλλος σου μιλά για να κερδίσει κάτι από σένα...
Υποχώρηση είναι να σου λένε κάτι ξεκάθαρα κι εσύ να μην το καταλαβαίνεις!
Υποχώρηση είναι να μη μιλάς για να μη προσβάλεις τον άλλον!
Δεν είμαι εγώ αυτός που θα τετραγωνίσει τον κύκλο!
Αρκετές ήταν οι φορές που είπα τη γνώμη μου και διέκρινα πως πολλοί από μας θέλουν να ακούνε πράγματα που τους αρέσουν.
Μη νομίσετε πως έχω πικρίες!
Είμαι μέρος ενός συστήματος και έχω αποδεχτεί την νομοτέλεια κάποιων πράγματων...
Στο αποδέχομαι δίνω την έννοια του: δεν μπορώ να κάνω διαφορετικά!
Κι οι άνθρωποι θέλουν να τους χαϊδεύεις τα αυτιά...
Η εμφάνισή μου είναι βέβαιο πως αδυνατεί να χαϊδέψει τα μάτια και η σκέψη μου δεν είναι σε θέση να χαϊδέψει αυτιά...
Δε χαϊδεύω και δε παραπλανώ συνειδήσεις...
Απομάκρυνση λοιπόν από τον κόσμο του facebook!
Το διάστημα αυτό δεν είμαι λυπημένος, αλλά δεν είμαι και αρκετά χαρούμενος!
Όταν είμαι χαρούμενος παίρνω όλες τις "γενναίες" αποφάσεις...
Είπα να πρωτοτυπίσω...
Είπα λοιπόν να περνάω καλά τη μέρα μου και να μην αναλωθώ με πράγματα που δε θα μου πρόσφεραν χαρά!
Σταμάτησα τα μαθήματα στο σχολείο μου πριν από τις διακοπές του Πάσχα και θα τα αρχίσω πάλι στο πρώτο δεκαήμερο του Σεπτέμβρη.
Υπάρχει αρκετός χρόνος για περισυλλογή!
Υπάρχει άπλετος χρόνος για ξεκούραση!
Υπάρχει χρόνος και για γράψιμο...
Ποτέ δε τα πήγα καλά στο μισό αιώνα της ζωής μου με τις εξαρτήσεις λόγω της δογματικής ιδεολογίας μου.
Δογματικός και συμβατικός λοιπόν...
Μακριά από εξαρτήσεις κραυγάζει ο δογματισμός μου!
Μια τέτοια εξάρτηση ήταν τελικά για μένα και ο μικρόκοσμος του facebook.
Παλιά τους κύκλους τους έκλεινα στην επταετία...
Σχολεία, σπουδές, εργασιακοί χώροι...
Μεγάλωσα και δε με παίρνει...
Ξεκινάω κάτι και μέσα στο χρόνο το προδίδω και με προδίδει!
Δεν υπάρχει χρόνος για τα προκαταρκτικά και τα παρεπόμενα...
Είμαι άνθρωπος της υπερβολής...
Δε διέγραψα το λογαριασμό μου, επειδή ανήκω σε εκείνους τους ρομαντικούς που δεν πετούν ποτέ το παρελθόν τους.
Γύρισα - θέλω να το πιστεύω αυτό - μια σελίδα στην καθημερινότητα μου...
Δυο μέρες τώρα ζω τη άλλη πλευρά μιας νέας ρουτίνας!
Μου λείπουν πραγματικά κάποιοι άνθρωποι!
Κάποιοι άλλοι μου λείπουν περισσότερο!
Θα προσπαθήσω να κρατήσω - αν φυσικά το θελήσουν - κάποια επαφή με αυτούς!
Κι όταν επιστρέψω κάποια στιγμή... μου λένε φίλοι και γνωστοί πως πρέπει να αντιμετωπίσω το facebook σαν ένα εργαλείο δουλειάς!
Δε νομίζω πως θα το κάνω...
Με βλέπω να πράττω πάλι τα ίδια!

Read more »

Αποκάλυψη: μια συγγραφέας φάντασμα στα ράφια των βιβλιοπωλείων...

Τέσσερις διαφορετικοί άνθρωποι, τέσσερις αλλιώτικοι χαρακτήρες προσπαθούν να ενώσουν ένα μέρος του μυαλού και του συναισθήματος για να γράψουν ένα ατμοσφαιρικό - αισθαντικό μυθιστόρημα.
Πιστεύω - ας μου επιτραπεί η έπαρση - πως τα καταφέραμε θαυμάσια!
Οι ήρωες του "Όσα ποτέ δεν είπαμε" έχουν τα ονόματά μας...
Ευρυδίκη, Χρυσούλα, Τάσος, Δημήτρης.
Κι αφήνω προς το παρόν το μυθιστόρημα...
Διαφορετικές οι ηλικίες μας, διαφορετικά τα επαγγέλματα και οι σπουδές μας...
Η οικογενειακή μας κατάσταση βαδίζει άλλα μονοπάτια, αυτά που μας αρέσουν και αυτά που δε μας αρέσουν πατούν σε διαφορετικά βουνά...
Διαφορετικά ακόμα και αυτά που μας ενώνουν!
Διαφορετικές πολλές από τις επιλογές της καθημερινότητας και... η αισθητική μας!
Διαφορετική η ιδεολογία και οι ισορροπίες μας!
Ελάχιστα τα κοινά...
Αυτό που γράφαμε το αγαπούσε ο καθένας από εμάς με τον δικό του διαφορετικό, αλλά μοναδικό τρόπο!
Αυτό που γράφαμε... το λέγαμε - κι ακόμα έτσι το λέμε - "συλλογικό" ή  "το συλλογικό μας".
Το συλλογικό μας λοιπόν μεγάλωσε και κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Ωκεανός στις 24 του Μάη με το αρκτικόλεξο όνομα Νία Μαγγέλου!
Στις 25 του Μάη τα γενέθλια μου!
Ίσως το συλλογικό να είναι το δώρο ψυχής που θα κάνω στον εαυτό μου...
Το να γράφεις μαζί με άλλους δεν είναι και τόσο εύκολο! Οφείλεις να αφαιρέσεις κάποιες σκέψεις από την καθημερινότητά σου και να προσθέσεις πολλές άλλες σκέψεις!
Και οι σκέψεις οφείλουν να συμβαδίζουν με τις πράξεις...
Το να δέχεσαι την άποψη του άλλου ίσως να είναι το λιγότερο!
Δεν πρέπει να προσβάλλεις, ούτε βέβαια να προσβάλλεσαι...
Προσπαθείς για το συνολικό αποτέλεσμα και δε μένεις μόνο στο δικό σου κείμενο!
Πάρα πολλοί όταν τους έλεγα πως γράφω ένα μυθιστόρημα μαζί με άλλους τρεις συγγραφείς... με κοίταζαν περίεργα!
Γιατί να το κάνω κάτι τέτοιο;
Μερικά πράγματα έρχονται από μόνα τους στη ζωή σου και σε ξεπερνούν...
Η Χρύσα Λουλοπούλου έκανε την πρόταση σε μένα και σε κάποιον άλλο συγγραφέα - εξαίρετο συγγραφέα πρέπει να πω - κι εγώ δέχτηκα...
Στην πορεία μπήκε στο "παιχνίδι" η Ευρυδίκη Αμανατίδου - την οποία πρότεινα εγώ - κι αυτή έφερε στο "συλλογικό" τον Δημήτρη Νίκου!
Με επέλεξε η Χρύσα κι εγώ επέλεξα την Ευρυδίκη.
Θα μπορούσε να μη με έχει επιλέξει η κυρία Λουλοπούλου ή εγώ να είχα επιλέξει κάποιον άλλον συγγραφέα!
Το δυνατόν "γενέσθαι" της φιλοσοφίας.
Μέσα από τη συγκυριακή συνεργασία μας έμαθα πράγματα καθώς είδα πως "διαχειρίζονται" άλλοι συγγραφείς τη γραφή, το συναίσθημα, την έμπνευση και την ματαιοδοξία.
Αντάμωσα πολλές φορές με το πάθος για το γράψιμο καθώς κοντοστάθηκα σε δύο διαφορετικές αφετηρίες!
Η αφετηρία της κυρίας Αμανατίδου...
Όραμα, σχεδιασμός, έμπνευση, αξιοπρέπεια...
Αν δεν υπήρχε η Ευρυδίκη το μυθιστόρημα αυτό ίσως και να μη τελείωνε! Αυτή έβαζε τις καταληκτικές ημερομηνίες της παράδοσης των κειμένων, αυτή φορτώθηκε το μεγαλύτερο μέρος της επιμέλειας μαζί με το Δημήτρη!
Και να διαφωνεί με αυτά που λέω... την αφήνω να διαφωνεί!
Κι η αφετηρία της Χρύσας Λουλοπούλου...
Ένα πάθος για το γράψιμο που το θαύμασα, μια λαχτάρα για τη ζωή, ένα ατελείωτο χαμόγελο...
Δική μου αφετηρία δεν υπήρξε στην κοινή μας προσπάθεια!
Υπήρξαν κάποιες στιγμές μεγάλης εσωτερικής έντασης που τους αμφισβήτησα και τους τρεις, κάποιες φάσεις που δεν ήθελα να επικοινωνώ μαζί τους γιατί με εκνεύριζαν...
Γνώρισα τα ελαττώματά τους - αυτά που εγώ θεωρώ ως ελαττώματα - και τα αποδέχτηκα!
Δε λέω ούτε πως είχα δίκιο, ούτε πως είχα άδικο!
Σας καταθέτω απλώς κάποιες από τις αλήθειες μου!
Και σήμερα υπάρχουν στιγμές που με εκνευρίζουν - άλλοι λιγότερο και άλλοι περισσότερο - ...
Κι εγώ θα τους εκνευρίζω καθώς δεν είμαι και ο πιο εύκολος άνθρωπος!
Είμαστε διαφορετικοί... και μας αρέσει που μέσα από αυτή τη διαφορετικότητα μπορούμε να συνυπάρχουμε!
Η Νία Μαγγέλλου, αυτό το άψυχο αρκτικόλεξο που φιλοξενεί κάποια γράμματα από τα επώνυμά μας, τελικά  έχει κάτι από όλους μας!
Το τι... σας αφήνω να το ανακαλύψετε εσείς!

Read more »

Περί της κυρίας Δημουλά...

Στην Ελλάδα του σημέρα με τον κύριο Τσοχατζόπουλο και τον κύριο Παπαγεωργόπουλο στη φυλακή κι όλους τους άλλους στην απέξω, στην Ελλάδα του όχι και τόσο μακρινού χθες με τον Γιωργάκη και τον Κωστάκη ουσιαστικά να ιδιωτεύουν και στην Ελλάδα του αύριο - δε μπορώ να φανταστώ ποιοι θα είναι αυτοί που θα μας κυβερνήσουν - είμαστε, ήμασταν και θα είμαστε - ένα μεγάλο μέρος από εμάς τουλάχιστον - υπερβολικοί και γλυώδεις με τους πολιτικούς και τους πνευματικούς μας ταγούς!
Παρόλο που φαίνεται να μη συμβαδίζουν τα δύο επίθετα εμείς τα ταιριάξαμε μια χαρά...
Φιλάμε τα χέρια των ταγών κυριλεκτικά και μεταφορικά!
Λατρεύαμε προσωπικότητες - ακόμα το κάνουμε - και όποιος τολμούσε να πει το παραμικρό εναντίον της λατρεμένης μορφής, του την πέφτανε όλοι οι άλλοι μαζί για να τον κατασπαράξουν!
Μία ψυχιατρική κατάσταση ίσως...
Αυτούς που λατρέψαμε παράφορα, ξαφνικά αντιληφθήκαμε πως δεν το άξιζαν!
Κι εκεί αρχίζει το παραδοσιακό γλέντι...
Φτύσιμο μέγα και συκοφαντία τεράστια!
Σαν απατημένες γκόμενες κάποιας ηλικίας... κάνουν οι περισσότεροι!
Μπερδεύω το παρόν και το παρελθόν... γιατι απλούστατα δε βλέπω να απέχουν και πολύ!
Αποδεχόμαστε χωρίς μέτρο αυτό που μας πλασάρουν τα ΜΜΕ, επαινούμε χωρίς μέτρο αυτό που λιβανίζουν τα ΜΜΕ και φυσικά κατακρίνουμε χωρίς μέτρο αυτό που εξοβελίζουν - με ανοίκειο τρόπο τις περισσότερες φορές - τα ΜΜΕ.
Και για να αποφύγω τις παρεξηγήσεις δεν εννοώ ούτε όλα τα ΜΜΕ, ούτε όλους τους δημοσιογράφους...
Οι εξαιρέσεις φτιάχτηκαν για να στέκουν γερά στα ασθενικά τους πόδια οι κανόνες! 
Παρασυρόμαστε ο ένας από τα λόγια του άλλου και δε σταματάμε εκεί, αλλά παθιαζόμαστε με τα λεγόμενά μας.
Και φυσικά το μέτρο και το πάθος δε συγκατοικούν στο ίδιο διαμέρισμα!
Τι να φταίει άραγε;
Μήπως το ότι είμαστε ένας μεσογειακός λαός;
Βλακείες τυλιγμένες σε ασημόχαρτα!
Μήπως φταίει το ότι αγαπάμε υπεβολικά και μισούμε υπερβολικά;
Αηδίες τυλιγμένες σε χρυσόχαρτα ζαχαροπλαστείου!
Είμαι από εκείνους τους φιλολόγους που τους ταξιδεύει... αλλά όχι "πέρα από το φυσικό" η ποίηση της κυρίας Δημουλά!
Δεν έχω μελετήσει όλο το έργο της, αλλά από αυτά που έχω διαβάσει την θεωρώ μια πολύ καλή ποιήτρια!
Υπάρχουν βέβαια και άλλοι καλοί ποιητές που δεν τους ξέρει σχεδόν κανένας και φυσικά κάποια από τα ΜΜΕ δεν έκαναν το παραμικρό για να τους προβάλουν...
Αφού δε σας αρέσει τώρα η Δημουλά, αρχίστε να προβάλετε και άλλους ποιητές...
Και συνεχίζω...
Το σύστημα όμως έπρεπε να δημιουργήσει έναν που θα σταθεί στην κορυφή και θα αποτελεί το σημείο της αναφοράς των απανταχού "κουλτουριάρηδων" που αν τους ρωτήσεις να σου πουν και το όνομα μιας εν ζωή ποιήτριας... να σου αναφέρουν με καμάρι την κυρία Δημουλά!
Οι πάντες γνωρίζουν το ονοματεπώνυμο και την μορφή της κυρίας Δημουλά!
Την κάνατε φίρμα, αφού την φιλοξενήσατε στα σαλόνια των έντυπων και ηλεκτρονικών σας μέσων!
Το σύστημα θέλει μεγάλες ταμπέλες και πάνω από αυτές κρεμά τη πιο μεγάλη από τις μεγάλες... να την ονομάσω "ταμπελάρα" αυτή τη μέγιστη ταμπέλα, παρόλο που ο όρος δεν είναι δόκιμος!
Η δεοντολογία σας οφείλει να συμβαδίζει με τη δεοντολογία του εκάστοτε ειδώλου και η ζυγαριά να μη γέρνει ούτε από τη μία, ούτε από την άλλη πλευρά.
Λαμπρά!
Αγαπητοί κατασκευαστές συνειδήσεων, όλα τα πράγματα στη σύντομη ζωή μας δεν έρχονται όπως τα σχεδιάσαμε στο μυαλό μας!
Λυπάμαι!
Και η ποιήτρια θα πρέπει να φιλτράρει τη σκέψη της... να βουτάει τη γλώσσα της στο μυαλό προτού μιλήσει, έλεγε η συχωρεμένη η γιαγιά μου!
Και η ποιήτρια θα πρέπει να λέει "τα πρέποντα", γιατί αποφάσισαν για αυτήν πως είναι ένα πρότυπο για τα παιδιά μας!
Και τα πρέποντα είναι τα αντικειμενικά δικά μας υποκειμενικά πρέποντα!
Και η ποιήτρια οφείλει να φέρεται σαν να κατοικεί σε μια άλλη συνοικία...
Και η ποιήτρια δεν πρέπει ποτέ να εκφράζει τους φόβους της!
Ντροπή!
Είχαν προαποφασίσει τα ΜΜΕ για το "φαίνεσθαι" της ποιήτριας πριν από αυτήν για αυτήν...
Οι πνευματικοί άνθρωποι όμως αγαπητές κυρίες και αγαπητοί κύριοι, δεν είναι δέσμιοι των αγκυλώσεων ενός παρωχημένου κοινωνικού κονφορμισμού - συμπεριφορισμού!
Και καλά κάνουν!
Μπορεί να μη συμφωνώ κι εγώ με αυτό που είπε, αλλά καλά έκανε και το είπε, εφόσον έτσι αισθάνθηκε!
Θα έπρεπε να βάλει φραγμό στη σκέψη της για να μην εκτεθεί;
Δεν είναι και καμιά πανελίστρια που να της λένε τι θα πει προτού να βγει στον αέρα!
Δεν είναι τόσο καλά εκπαιδευμένη... όπως κάποιοι άλλοι!
Σιγά το πράγμα...
Θα φοβόμαστε να πούμε αυτά που σκεπτόμαστε για να μη μας πιάσετε στο στόμα σας;
Είπε δυο λόγια η γυναίκα και χέστηκε η φοράδα στο αλώνι... ή αν το θέλετε διαφορετικά... χέστηκε η Φατμέ στο Γενί Τζαμί!
Κι αν έχετε πρόβλημα με τα Ελληνικά μου, δε μπορώ να σας βοηθήσω καθόλου!
Όλα τα άλλα που ξέρετε - για τα άπλυτα των διαφόρων εννοώ - τα βγάζετε στη φόρα;
Κατακρίνατε τον καιρό που έπρεπε - τότε που ήταν δυνατοί εννοώ - αυτούς που έπρεπε και δεν το πήρα εγώ χαμπάρι;
Ή μόλις βλέπετε κάποιον να πέφτει τότε αρχίζετε και βαράτε;
Την κάνατε και ρατσίστρια τη γυναίκα... μόνο και μόνο επειδή εξέφρασε την σκέψη - φόβο της;
Αυτή είναι μια δημοκρατική συμπεριφορά από σκεπτόμενους ανθρώπους;
Πιαστήκατε από μια κουβέντα - ατυχή θα πω εγώ - και προσπαθείτε να κατεβάσετε από το βάθρο που εσείς οι ίδιοι κατασκευάσατε έναν άνθρωπο;
Λίγος σεβασμός...
Σε λίγο καιρό θα τα ξεχάσετε όλα αυτά και θα επαινείτε εσείς οι ίδιοι τη Δημουλά κι όχι εγώ!
Κι αν πάρει και το Νόπλελ Λογοτεχνίας, τότε να δείτε τεμενάδες που θα της κάνετε για μία δήλωση!
Καλά να είναι η γυναίκα... αλλά φαντάζομαι - αν εγώ ζω μέχρι τότε, 100 χρόνια να ζήσει  - τι θα λέει ο στόμας σας - και όχι το στόμα σας - την μέρα της κηδείας της!
Θα στάζει η γλώσσα σας μέλι...
Δε θα προλαβαίνουμε να μετράμε τα σαρδάμ από την μεγάλη συγκίνησή σας...
Και κάτι τελευταίο: σε καμία περίπτωση δεν είμαι εναντίον της καλόπιστης κριτικής, η οποία βελτιώνει τα υποκείμενα.
Γι' αυτό το λόγο κι εγώ προσπαθώ να κάνω μία κριτική της κριτικής, θέλοντας να ακουστεί και η altera pars, που θα σας κάνει ίσως να σκεφτείτε διαφορετικά... μένοντας μακριά από τα κατακτημένα καλούπια σας!
Ο τρόπος αυτής της "μαζικής κριτικής", επίθεση σε έναν άνθρωπο θα την χαρακτήριζα εγώ, ομολογώ πως δε μου άρεσε καθόλου!

Read more »

Περί επιλογών!

Οι περισσότεροι από εμάς θέλουμε να κάνουμε αρκετά πράγματα μέσα στην καθημερινότητά μας, ή τουλάχιστον δηλώνουμε στους γύρω μας από υποχρέωση πως θέλουμε να κάνουμε κάποια από αυτά πράγματα!
Λογικό!
Τα κενά διαστήματα του χρόνου  και οι φιλοδοξίες - τουλάχιστον σε κάποιες ηλικίες - προκαλούν άσχημη διάθεση και έντονα ερωτηματικά!
Από όλα όμως όσα κάνουμε τι πραγματικά θέλουμε να κρατήσουμε και τι λυπούμαστε να πετάξουμε στο καλάθι των αχρήστων;
Το ερώτημα δεν είναι ούτε τόσο δύσκολο, ούτε κρύβει κάποια παγίδα, ούτε απαιτεί τεράστια σκέψη!
Δεν είναι λίγες οι φορές που εγκλωβιζόμαστε από τις παρελθοντικές επιλογές μας και κάνουμε κάποια πράγματα μόνο και μόνο επειδή μπορούμε να τα κάνουμε καλά! Να τα φέρνουμε επιτυχώς σε πέρας δηλαδή... Μήπως γίναμε διεκπεραιωτές και δεν το πήραμε χαμπάρι;
Θέλει τεράστια προσοχή!
Συνηθίζουμε να κινούμαστε μέσα σε αυτή την κατακτημένη ευκολία μας και λέμε πως όλα πάνε καλά!
Λέμε πως είναι επιλογή μας!
Και μας απαντούν... πως όλα τα πράγματα είναι επιλογές!
Καλά ταχτοποιημένα στα κουτάκια... και οι σκέψεις μας και οι πράξεις μας!
Δεν είναι όμως λίγες οι φορές που δείχνουμε πως δεν είμαστε και τόσο ευχαριστημένοι με όσα κάνουμε...
Και τότε έρχονται οι άλλοι, πέφτουν πάνω μας κι αρχίζουν να ομιλούν για αχάριστους...
Δε μου αρέσει να μένω για πολύ καιρό στα ίδια...
Δε μου αρέσει να αισθάνομαι την ασφάλεια της "επιτυχίας", επειδή σκέπτομαι πως θα κινούμαι γύρω από τον εαυτό μου και θα αναμασώ επί μακρόν τα ίδια και τα ίδια.
Στο σχολείο έχω διδάξει σχεδόν όλα τα μαθήματα του λυκείου και της τρίτης γυμνασίου!
Όταν μου λένε τα παιδιά πως κάτι το κάνω πάρα πολύ καλά την επόμενη χρονιά αποφεύγω να τα επιλέξω!
Παρόλο που κυκλοφορεί από το 1994 η Λατινική Γραμματική που έχω γράψει, τα τελευταία δύο χρόνια αποφεύγω να πάρω τα Λατινικά της Κατεύθυνσης.
Δίδαξα Γλώσσα, Λογοτεχνία, Αρχαία, Ψυχολογία, Φιλοσοφία, Δίκαιο, Ιστορία...
Το φροντιστήριο που είχα στην οδό Τσιμισκή το έκλεισα το 2000 όταν είχα γύρω στα 80 παιδιά... Όλοι με θεωρούσαν ηλίθιο που πετούσα τόσα χρήματα...
Απλώς είχα βαρεθεί να δουλεύω δεκαπέντε ώρες κάθε μέρα και να βάζω μαθητές στο Πανεπιστήμιο!
Ακόμα εκεί θα ήμουν αν σκεπτόμουν διαφορετικά...
Τι θέλω να πω με όλα αυτά;
Να δοκιμάσουμε τις δυνάμεις μας σε πολλά πράγματα, να περάσουμε από αυτά, να τα αγγίξουμε, να τα κατακτήσουμε... και στο τέλος να τα αφήσουμε!
Αυτή είναι η φιλοσοφία μου...  Κάποιοι μου λένε πως είναι καταστροφική! Εγώ δεν κατάλαβα ακόμα... τίποτα τέτοιο!
Η ζωή είναι μια και αρκετά μικρή!
Όλα τα πράγματα κάνουν τον κύκλο τους και κλείνουν...
Κι ο κύκλος - μεγάλος ή μικρός - δε σου δείχνει ξεκάθαρα πόσες φορές τον περπάτησες...
Μόνος σου πρέπει να μετράς τα βήματα!
Τα σταθερά βήματα σού δίνουν δύναμη και σε κάνουν να κινείσαι με κλειστά μάτια!
Βλέπεις και ακούς αυτά που έβλεπες και άκουγες... καθώς αλλάζει ο τόπος και ο χρόνος!
Τα τελευταία πέντε χρόνια έβγαλα τρία μυθιστορήματα, μερικά διηγήματα κι ένα οπτικοποιημένο αφήγημα... Μέσα στους επόμενους δύο μήνες θα βγάλω άλλα δύο βιβλία. Μπορεί στο μέλλον αυτά που γράφω να μη θέλω να εκδίδονται!
Μπορεί αυτή η έκθεση του φυσικού και του μεταφυσικού μέρους του μυαλού μου να με κουράσει κάποτε και να αποσυρθώ...
Μπορεί να κάνω μαρμελάδες και γλυκά του κουταλιού στον Άγιο Λαυρέντιο του Πηλίου! 
Σε όσους το είπα προσπάθησαν ευγενικά να με αποτρέψουν!
Μου είπαν πως θα χαθώ, πως θα με ξεχάσουν οι αναγνώστες και πως όταν θελήσω να μπω πάλι στα πράγματα θα είναι σαν να ξεκινώ πάλι από την αρχή!
Μπορεί και να έχουν δίκιο!
Και στο δια ταύτα τώρα...
Μεγάλος ήταν ο πρόλογος και το κύριο μέρος θα είναι μικρό! 
Ο χρόνος μου είναι πολύτιμος... για αυτό και από τον Σεπτέμβη θα γράφω τις σκέψεις μου μόνο σε κάποια ηλεκτρονικά μέσα!
Τα έχω επιλέξει με τα δικά μου αιρετικά κριτήρια ανάμεσα σε πολλά...
Με κάποια θα σταματήσω τη συνεργασία μου, αφού πρώτα τους ευχαριστήσω για το βήμα που μου έδωσαν!
Δε με ενδιαφέρει καθόλου αν έχουν πολλά χτυπήματα ή αμέτρητα like... Με ενδιαφέρει να σέβονται τις απόψεις μου και να εκτιμούν αυτό που τους δίνω!
Την επόμενη χρονιά μπορεί να μη γράφω ούτε σε αυτά... αν βέβαια είμαι καλά! 
Θα χάσω κάποιους ανθρώπους από τη ζωή μου και θα γνωρίσω ίσως κάποιους άλλους!
Αυτή είναι η ζωή!
Θα προσπαθήσω και θα ψάξω να βρω τι δεν είχα μέχρι τώρα και θέλω να έχω στο κοντινό παρόν μου...
Και θα κάνω πράγματα που δεν έκανα μέχρι τώρα για να το κατακτήσω!
Μια καινούργια αρχή λοιπόν...
Χρόνια πολλά σε όλους!

Read more »