Γλυκιά Εκδίκηση


Η Ολυμπία, η Νέτα, η Κορνηλία και η Ουρανία… Τέσσερεις γυναίκες εγκλωβισμένες για πολλά χρόνια
σε αδιέξοδους γάμους, που τις φθείρουν ψυχολογικά με το βάρος των υποχρεώσεών τους, αποφασίζουν η καθεμία ξεχωριστά και όλες μαζί να αλλάξουν τη ζωή τους, να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους…
Όλες τις ενώνει ένας κοινός στόχος, μια κρυφή λαχτάρα που βασανίζει αρκετό καιρό το μυαλό τους, και προσπαθεί να πάρει σάρκα και οστά…
Επιθυμούν σαν κολασμένες να πάρουν εκδίκηση για τα χαμένα όνειρα και τον χαμένο χρόνο…
Όμως εμπόδιο σε αυτό είναι οι ίδιες τους οι μανάδες που ελέγχουν τις ζωές τους…
Θα τα καταφέρουν τελικά να βρουν τη δικαίωση;
Ο Τάσος Αγγελίδης Γκέντζος (www.aggelidisgentzos.gr) γεννήθηκε στην Κολονία και μεγάλωσε στην Καβάλα, όπου τελείωσε το δημοτικό, το γυμνάσιο και το λύκειο. Αποφοίτησε από το Φιλολογικό Τμήμα της Φιλοσοφικής σχολής του ΑΠΘ με μαθήματα ειδίκευσης από τους τομείς της Κλασικής Φιλολογίας και της Μεσαιωνικής και Νεότερης Ελληνικής Φιλολογίας.
Τα μυθιστορήματά του Το Κουζλούκι και ο πάππος ο Τζότζος (2009) και Ψυχές που δεν τις ζέστανε η αγάπη (2011) κυκλοφορούν από τις Εκδόσεις Ωκεανός.

Κόψτε τα φτερά των παιδιών...


Το χειρότερο που μπορούμε να κάνουμε, "αγαπητοί και αγαπητές", είναι να κόψουμε τα φτερά των παιδιών μας!
Και το κάνουμε καθημερινά - "πνευματικοί" άνθρωποι και μη - επειδή είμαστε κομπλεξικοί!
Εμείς οι φτασμένοι, με τις χτισμένες καριέρες, με τα εξοχικά στα βουνά και στις θάλασσες, τα σπίτια και τα αυτοκίνητα... μιλάμε φυσικά εκ του ασφαλούς!
Μήπως κάνουμε τέχνη για την τέχνη;
Μήπως η τέχνη κατάντησε να είναι αυτοσκοπός;
Τα λόγια που ακολουθούν μπορεί να είναι φανταστικά, λόγια του αφηγητή ενός αιρετικού μυθιστορήματος μπορεί όμως να είναι και κουβέντες αληθινές!
Ο σωστός συγγραφέας λοιπόν... πρέπει να εξασκηθεί πολύ στην τεχνική!
Τεράστια σε μέγεθος, βάθος και βάρος η παραπάνω σοφία!
Κι εσύ φυσικά συγγραφέα μου καλά, εξασκήθηκες....
Κάτι σαν τον μαραγκό...
Και σίγουρα να διαλέξει ένα κουλτουριάρικο εξώφυλλο!
Κι ένα τίτλο σοβαρό...
Κι έρχομαι τώρα εγώ και σκέπτομαι όλους αυτούς που κάνουν έρευνες για να γράψουν ένα βιβλίο και κατεβάζουν κάτω κανόνες τεχνικής με το κιλό...
Αποτρέπουμε τα παιδιά μας από το συναίσθημα!
Παρουσιάζουμε τη συγγραφή σαν βάσανο!
Η συγγραφή είναι χαρά δημιουργίας, είναι αποφόρτιση από τα καλά και τα κακά, είναι δοκιμή και δοκιμασία, είναι σκοπός και αποτέλεσμα, είναι ψυχή και νους...
Και λες κύριε συγγραφέα, πως δε μπορούν να γράψουν όλοι!
Ποιοι ακριβώς μπορούν;
Μήπως εσύ και η παρέα σου;
Μήπως μόνο οι φιλόλογοι;
Οι φιλόλογοι ξέρουν καλά τις τεχνικές!
Και διαβάζουν πολλοί φιλόλογοι από τα βοηθήματα, τα μαθαίνουν απέξω τα"θέσφατα" της φιλολογικής επιστήμης... και απαιτούν από τους μαθητές να τους γράψουν αυτά που έγραφε το δικό τους βοήθημα!
Διδάσκεται αλήθεια η ποίηση ή η πεζογραφία;
Η άποψή μου!
Ας γράψουν όλοι... έτσι κι αλλιώς - το ξέρω πως ακούγεται πολύ ψωνίστικο - λίγοι είναι αυτοί που γράφουν καλά!
Ας γράφουν και οι υπερτιμημένοι και οι υποτιμημένοι και οι τιμημένοι...
Ας τους κρίνουν θετικά ή αρνητικά οι κριτικοί της κάστας τους!
Κι ο καθένας μας κυρίες και κύριοι, πιστεύει για τον εαυτό του πως γράφει καλά...
Αν δεν το πιστεύει και εκδίδει τα έργα του... να πάει και να εξετάσει κάπου την ματαιοδοξία του!
Κι εγώ πιστεύω πως γράφω θαυμάσια... και μου το λένε και πολλοί άλλοι...
Δεν είμαι αρκετά μετριόφρων;
Καλό, κακό... αληθινό είναι!
Οι άλλοι δηλαδή που δεν το λένε, δε πιστεύουν πως γράφουν καλά;
Δε λέτε στον χοντρό πως είναι χοντρός, ούτε στον άσχημο πως είναι χάλια...
Δε θα πείτε και στο συγγραφέα που θεωρείτε πως γράφει απαίσια τίποτα...
Άρα θέλετε να κρεμαστείτε από το "φαίνεσθαι" και μόνο το "φαίνεσθαι"...
Ακούστε τώρα και τη μεγαλύτερη "σοφία": ο καθένας έχει το κοινό του...
Και το Βαρδάρι έχει σουβλατζίδικα... και το Πανόραμα έχει!
Αν μένω στην Καλαμαριά, θα τρώω από τα μαγαζιά της περιοχής μου! Μπορεί να κάνω κάποια βόλτα προς τα πάνω ή προς τα κάτω... αλλά πάντοτε θα επιστρέφω στα οικεία!
Κι αν δεν αντέχω... θα μετακομίσω!
Αυτά που είπα... κι αν θα προκαλέσουν πλήθος από αρνητικά σχόλια!
Τι να κάνουμε! Γράψτε κι εσείς κανένα αρθράκι να ταρακουνήσουμε λιγάκι τα νερά!
Σημασία έχει φίλτατοι, όχι αυτό που γίνεται μετά από την έκδοση, αλλά όλο αυτό που βιώνουμε πριν από την έκδοση του κάθε βιβλίου μας!
Σημασία κατά τη στιγμή της παράδοσης του μαθήματος έχει να καταλάβουν τι τους λες... Όχι να το αποστηθίσουν στα σπίτια τους!
Σημασία έχει να σε βλέπουν οι μεγάλοι που κάποτε ήταν μικροί... μετά από χρόνια στο απέναντι πεζοδρόμιο και σε φωνάζουν για να σε χαιρετήσουν!
Χαίρομαι που λέω δημόσια πράγματα που λέω και ιδιωτικά!
Δε με ενδιαφέρει καμία προκατασκευασμένη εικόνα!
Αυτά που άλλοι δεν έχουν τη διάθεση... ή ίσως τα κότσια κάποιοι άλλοι... να τα πουν δημόσια και να εκθέσουν τον εαυτό τους, εγώ γουστάρω και τα λέω.
Κι αυτό γιατί δε με ενδιαφέρει να είμαι αρεστός σε άλλους τους ανθρώπους.
Αν σας εκνευρίζω μην ασχολείστε με τις σκέψεις μου...
Στην εκπομπή μου στο ραδιόφωνο θα καλώ αυτούς που γουστάρω και έχουν κάτι να μου πουν...
Συνέντευξη θα πάρω από κάποιον που εκτιμώ για κάποιον λόγο...
Παρέα - ανταγωνιστική η ιδιότητα του συγγραφέα - θα κάνω με ελάχιστους!
Δε θα το παίξω ποτέ σε παιδάκια και μεγαλύτερους πως είμαι κάποιος!
Όλοι είμαστε κάποιοι...
Όλοι κρινόμαστε...
Να δώσουμε χώρο στα παιδιά μας και να κάνουμε και λίγο στην άκρη...
Βαριέσαι να τρως κάθε μέρα ο ίδιο φαγητό!
Να είστε καλά όλοι σας!

Κι ο ένας παρασύρει τον άλλο...


Δεν έχω και μεγάλη όρεξη τώρα τελευταία για γράψιμο. Γιατί γράφω τότε τώρα; Δεν υπάρχει λογική εξήγηση! Η ατμόσφαιρα πολλές φορές με αναγκάζει να σκέπτομαι και να γράφω. Εμένα δε μου φαίνεται καθόλου περίεργο... Το έχω συνηθίσει. Βλέπω τα ξύλα στη φωτιά, ακούω μουσική και ιδέες περνούν από το μυαλό μου! Με καλούν να τις βάλω σε μια σειρά... Κι ας μην έχει τάξη αυτή η σειρά! Μια φωνή με προστάζει να ξεκινήσω... Μου λέει πως στην πορεία θα βρω αυτό που θέλω να γράψω! 
Πόσο ανόητος είναι ο κόσμος γύρω μας! 
Η πρώτη σκέψη που με επισκέφτηκε δεν είναι και τόσο όμορφη. Και θα πει κάποιος με το δίκιο του... Εσύ δηλαδή δεν είσαι μέρος του κόσμου; Εσύ δεν είσαι ανόητος; Μπορεί να είμαι κι εγώ... Τι σημασία έχει... Ο καθένας βλέπει την ανοησία των άλλων, αυτήν επικρίνει και με αυτήν πορεύεται στο μέλλον!  Αυτά που κάνουμε εμείς τα αιτιολογούμε μέσα μας και βρίσκουμε στηρίγματα για να τα θεωρητικοποιήσουμε και να πούμε πως δεν είναι κακά... Το ότι δεν είναι κακά... δε θα πει πως είναι και καλά... 
Σε λιγότερο από ένα μήνα κυκλοφορεί από τις εκδόσεις "Ωκεανός" το νέο μου μυθιστόρημα. "Γλυκιά Εκδίκηση" ο τίτλος του... 
Μου αρέσουν τα οξύμωρα... 
Ακόμα κι αυτά μπορώ να τα υποστηρίξω και να εντοπίσω μέσα τους ενδιαφέροντα... 
Διάλεξα κι ένα χαρούμενο εξώφυλλο... 
Μια ροζ ανθοδέσμη! 
Κάποιοι μου είπαν πως έπρεπε να βάλω ένα πιο σοβαρό εξώφυλλο! 
Δεν τους άρεσε η ανθοδέσμη... 
Μου λένε πως γράφω σοβαρά...
Άλλο οξύμωρο αυτό! 
Είμαι και καθηγητής Αμερικανικού Κολλεγίου! 
Τι σχέση μπορεί να έχει με μένα η ανθοδέσμη της νύφης;
Πάρτε μια δόση της υπόθεσης του νέου μου μυθιστορήματος!
Αποκλειστικό!!!!
"Η Ολυμπία, η Νέτα, η Κορνηλία και η Ουρανία... Με το εφηβικό όνειρο της αναμονής του παθιασμένου γλυκού έρωτα να τις συντροφεύει ξεκίνησε η ζωή της καθεμιάς, αλλά η σκληρή πραγματικότητα τις αναγκάζει να αλλάξουν την πορεία στα θέλω τους.
Τέσσερις γυναίκες εγλωβισμένες για πολλά χρόνια στο γάμο τους, αποφασίζουν να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους και επιτέλους... να δράσουν. Κι οι μάνες των τεσσάρων αυτών ταλαιπωρημένων ψυχών δε σταματούν ούτε για μια στιγμή να ελέγχουν τις ζωές τους...
Όλες τις ενώνει ένας κοινός στόχος! Μια κρυφή λαχτάρα που βασανίζει αρκετό καιρό το μυαλό τους προσπαθεί να πάρει σάρκα και οστά. Επιθυμούν σαν κολασμένες να εκδικηθούν τον άντρα τους, αλλά και να καταστρέψουν όποιον άλλο άντρα θα έμπαινε εμπόδιο στα σχέδιά τους.
Η στάση τους στηλιτεύεται από τις άλλες γυναίκες. Άλλες δε τις αφήνουν να ησυχάσουν ούτε για μια στιγμή επικρίνοντας με άσχημο τρόπο τις πράξεις και τις σκέψεις τους κι άλλες πάλι αδυνατούν να τις καταλάβουν καθώς τις θεωρούν αχάριστες...
Θα πάρουν τελικά εκδίκηση για όλα όσα έζησαν κοντά στους άντρες τους, θα εκδικηθούν ακόμα και για εκείνα που δε πρόλαβαν να ζήσουν μαζί τους;"
Δεν είχα σκοπό να γράψω για το νέο μου μυθιστόρημα!
Κι όμως έγραψα...
Δε θα αλλάξω τη φωτογραφία... Μου αρέσουν τα ξύλα στο τζάκι! Πόσοι και πόσοι είναι αυτοί που έκαψαν τις ζωές τους...
Πάλι τους άλλους κοιτάμε!
Τα είπαμε αυτά παιδιά... Δε θα λέμε πάλι τα ίδια και τα ίδια!!!
Καλό βράδυ σε όλους και σε όλες!