www.itabloid.gr


Oct 30, 3 hours ago

Το αύριο, ο αυστηρότερος κριτής μας

Το αύριο, ο αυστηρότερος κριτής μαςΤι είναι η δημοσιογραφία, άραγε; Και σε ποιον απευθύνεται; Αναρωτιέται κανείς τι είναι αυτό που έχει απομακρύνει τον κόσμο και, ιδιαίτερα τη γενιά του αύριο από τη δημοσιογραφία; Προφανώς και πολλοί λίγοι το κάνουν. Μήπως έφτασε η ώρα; Έφτασε…
Στα πλαίσια του μαθήματος πρότζεκτ με θέμα τον πολιτισμό, μαθητές της πρώτης τάξης του Πρώτου Λυκείου του Αμερικανικού Κολλεγίου Ανατόλια, αρθρογράφησαν στην iTabloid.
Ο καθηγητής τους, Τάσος Αγγελίδης- Γκέντζος, ζήτησε να λένε με κόσμιο τρόπο την άποψή τους. Και αυτό έκαναν τα παιδιά. Περιηγήθηκαν στην ηλεκτρονική μας εφημερίδα (η οποία, επισημαίνουμε, είναι beta version, δηλαδή δοκιμαστική έκδοση) και μας έκαναν την κριτική τους. Με ειλικρίνεια, αλλά θαυμαστή ευγένεια, με έμφαση στη λεπτομέρεια και με καλοσύνη, μας «υπέδειξαν» τα λάθη, τις ελλείψεις, τις παραλείψεις μας, μας έκαναν προτάσεις, μας είπαν τι τους άρεσε.
Η κριτική που δεχτήκαμε, ήταν αντικειμενική και πασιφανέστατα καλόπιστη. Γι’ αυτό και αισθανόμαστε την ανάγκη να πούμε στα παιδιά που μας κρατούν το φως για τον σωστό δρόμο προς το αύριο, ένα μεγάλο «Ευχαριστούμε»!
Η ομάδα της iTabloid
ΥΓ: Εννοείται πως η «πόρτα» μας είναι ανοιχτή για οποιονδήποτε θέλει να αρθρογραφήσει, ή να δημοσιογραφήσει, ιδιαίτερα αν πρόκειται για τη γενιά του αύριο…
ΥΓ2: Η ωριμότητα, η ευγένεια και η τεκμηρίωση με την οποία τα παιδιά μας είπαν την άποψή τους, μας έκαναν να ανυπομονούμε για τη μέρα που θα πάρουν αυτό τον κόσμο στα χέρια τους. Μην αλλάξετε, παιδιά!

Χρόνια πολλά και... μη βγάζετε τα κάστανα από τη φωτιά!

Ακούω, βλέπω, μάλλον συνειδητοποιώ...
Προς το παρόν τίποτα το καινούργιο στον ελλαδικό αέρα!
Οι πάντες – παραμονή της 28ης Οκτωβρίου - συνεχίζουν να ακολουθούν τη μάζα πληρώνοντας τα διάφορα χαράτσια...
Περιμένοντας το μεγάλο θαύμα, ακολουθούμε υπομονετικά το “μονόδρομό”μας...
Όταν η μάζα μας... κρίνει πως πρέπει να επιτεθεί σε κάποιον... τότε τα μέλη της – με μια αξιοζήλευτη υπερπροσπάθεια - κάνουν το καθήκον τους!
Όλοι εναντίον ενός...
Μετά τη μεταπολίτευση... όλοι εναντίον της χούντας! Ξέρετε πόσους είχα ακούσει εγώ να επαινούν τη χούντα με τα πιο θερμά λόγια...
Κι όταν ήρθε ο Ανδρέας... οι περισσότεροι από τους “αντιστασιακούς” εναντίον του Καραμανλή!
Και μετά εναντίον του... και της...
Κι όλοι αυτοί οι λεβέντες που τους πήραν από το χεράκι οι διάφοροι “προστάτες” και τους διόρισαν στο δημόσιο τομέα μιλούν για αξιοκρατία!
Τι λες ρε, βλαχαδερό...
Τι λες ρε, παχύδερμο – αρκούδα... κατά το φιλόλογος – συγγραφέας...
Έριξα πολύ το επίπεδό μου και θα ανεβάσει πίεση ο καθωσπρεπισμός σας!
Τώρα τελευταία πολλοί – εξαιρώ μερικούς πνευματικούς ανθρώπους - ενάντια και στη Δημουλίδου για τις γνωστές δηλώσεις της... Αποφορτίστηκε μερικώς το ελληνικό facebook και κατάφερε να εκτονώσει μια χαρά την “αγωνιστική” του συμπεριφορά!
Η κάθε πικραμένη σφετερίστρια του χαμένου πάθους, η τηλεθεάτρια των τουρκικών σειρών, η περήφανη νοικοκυρά, η συγγραφέας που “αυτοεκδίδεται”, αλλά κι εκείνη που “εκδίδεται”... δήλωσε φίλη των ελληνικών βιβλιοθηκών...
Ξέρετε κατά που πέφτει μαντάμ η βιβλιοθήκη... της περιοχής σας;
Κρίμα που δε ζουν η Βουγιουκλάκη και η Καρέζη για να μαζέψουν τους κραδασμούς αυτής της τόσο περίεργης μάζας!
Κι η μάζα φιλοξενεί στους κόλπους της τα παλιά κομματόσκυλα, τους συγγραφείς του unius libri – κυριολεκτικά και μεταφορικά – τις κυρίες των κυρίων, τους ημέτερους, τους υμέτερους και πολλούς άλλους...
Κι ένας είναι στη φυλακή...
Και δε μπορούν ακόμα να βρουν τους έχοντες και τους κατέχοντες...
Κι εμείς θα γιοράσουμε με κάθε επισημότητα!
Θα γιορτάσαμε για μια ακόμα φορά την επέτειο της 28 Οκτωβρίου του 1940...
Θα πάρουμε στα χέρια τα μικρόφωνα και θα πούμε τα μεγάλα λόγια, θα πάμε στις παρελάσεις με τα καλά μας κι ελπίζω πως φέτος οι ταγοί δε θα φάνε τις μούντζες τη μία μετά την άλλη!
Να σεβαστούμε τους θεσμούς!
Να μη κάνουμε όμως τις συγκρίσεις... που απρόσκλητες επισκέπτονται τον νου;
Η οικονομική κατάσταση στην Ευρώπη του 1940 και του 2012;
Η συμπεριφορά της φίλης Γερμανίας το 1940 και το 2012;
Το πολιτικό κλίμα... το 1940 και το 2012;
Η πείνα και η ανέχεια το 1940 και το 2012;
Πάλι θα κατηγορηρώ από τους εγχώριους μανδαρίνους; Πάλι θα με πούνε λαϊκιστή οι προοδευτικοί φωστήρες του πανελληνίου;
Μερικοί από σας το μάθατε καλά το μάθημά σας!
Δεν ασχολείστε με τέτοια... γιατί δε θέλετε να ρίξετε το επίπεδό σας...
Έχετε επίπεδο;
Δεν το έχω καταλάβει...
Χρόνια πολλά σε όλους μας!
Να είμαστε όλοι καλά και να θυμόμαστε τα λάθη μας!
Η εθνική ιστορία δε μας δίδαξε τίποτα...









Η «υπεράσπιση» της Δημουλίδου…





Κυρίες και κύριοι, διαβάστε προσεκτικά αυτά που θα παραθέσω στη συνέχεια. Μη προσπαθήσετε να αλλοιώσετε τα λεγόμενά μου και αποφύγετε τον σκόπελο… να βάλετε πράγματα στο στόμα μου… τα οποία δεν είπα ποτέ.
Όταν θέλω να πω κάτι το λέω!
Ακόμα δεν αρχίσαμε και σας έρχεται στο στόμα να σχολιάσετε το δασκαλίστικο και λιγάκι ειρωνικό ύφος μου!
Προσπεράστε το… ή σταματήστε την ανάγνωση!
Η κυρία Δημουλίδου λοιπόν – την οποία δε γνωρίζω προσωπικά - δήλωσε πως για αυτήν η συγγραφή είναι επάγγελμα και όχι χόμπι… Δικός της λογαριασμός! Είναι η άποψή της και τη δεχόμαστε όλοι εμείς οι χομπίστες…
Εκτός κι αν εσείς δεν είστε χομπίστες ή αν διαφωνείτε με τον παραπάνω διαχωρισμό;
Μπορείτε να κατατάξετε τον εαυτό σας όπου θέλετε! Δεν είναι αυτό το θέμα της κουβέντας μας!
Δε νομίζω όμως πως θα βγουν πολλοί συγγραφείς που θα δηλώσουν πως για αυτούς η συγγραφή είναι επάγγελμα!
Θα ήθελαν να είναι το επάγγελμα τους;
Θα ήθελαν να ζουν από τα ποσοστά που παίρνουν… ως συγγραφείς;
Για μένα και να ήθελα να ήταν επάγγελμα η συγγραφή… δε θα μπορούσα να ζήσω από τα ελάχιστα – μηδαμινά χρήματα των κερδών μου…
Πόσοι συγγραφείς στην Ελλάδα μπορούν να ζήσουν με τα χρήματα που παίρνουν από την πώληση των βιβλίων τους;
Ελάχιστοι…
Μονοψήφιος ο αριθμός!
Όλοι οι άλλοι που δεν ανήκουμε στην κατηγορία Δημουλίδου – οι χομπίστες δηλαδή της υπόθεσης  κατ’ εμέ –ήθελα να ξέρω αν μοιράζουμε τα βιβλία μας στις βιβλιοθήκες της ηλιόλουστης πατρίδας μας με το που θα εκδοθούν;
Ναι ήμουν ειρωνικός!
Μας δίνει ο εκδότης καμιά τριανταριά βιβλία… και γίνονται ανάρπαστα στο λεπτό!
Πρώτα στέλνουμε σε όλες τις βιβλιοθήκες… οι οποίες αγγίζουν τριψήφιο νούμερο!
Στη συνέχεια πας στη δουλειά σου, δίνεις στον ένα… και να μη δώσεις στον άλλο; Δεν είναι σωστό…
Θα στο ζητήσει η κομμώτρια, ο περιπτεράς, η τρίτη μακρινή σου ξαδέρφη και η ανεψιά της κουμπάρας σου…
Τι ακούς συνέχεια; «Σε μας πότε θα αφιερώσετε το καινούργιο σας βιβλίο;» «Καλά είσαι απαράδεκτος! Ακόμα να μου φέρεις το βιβλίο σου…»
Τελείωσαν τα βιβλία που πήρες τζάμπα από τον εκδότη…
Τι λέξη κι αυτή… τζάμπα!
Μα η όλη κουβέντα για το τζάμπα γίνεται!
Κι οι πάντες εξακολουθούν να ζητούν…
Για να δώσω θα πρέπει να αγοράσω από τον εκδοτικό μου οίκο στη μισή τιμή…
Θέλει κι μάνα σου να δώσει στις γειτόνισσες, θέλει κι η πεθερά να κάνει το κομμάτι της…
Κάτι σαν τις μπομπονιέρες... 
Το κάνεις μία, δύο…
Σταματάς!
Όποιος θέλει να πάει στο βιβλιοπωλείο και να το αγοράσει!
Κι εκεί αρχίζουν οι παρεξηγήσεις και τα μούτρα!
Ξύδι!
Ας είμαστε ειλικρινείς!
Πετάξτε τα προσωπεία του δήθεν και τη ξύλινη γλώσσα…
Κι έρχομαι τώρα - με μία απότομη μετάβαση - σε μας τους «καλούς και πονετικούς» που μοιράζουμε τα δωρεάν αντίτυπα από τον εκδότη… δεξιά και αριστερά!
Δίνουμε τα βιβλία μας στις διάφορες ομάδες του Facebook για να τα διαβάσει ο κόσμος… ή για να κάνουμε διαφήμιση του ονόματός μας;
Σκεπτόμαστε τη τσέπη των ανθρώπων ή τι δική μας προβολή;
Άλλο τι θα έπρεπε να κάνουμε κι άλλο τι πραγματικά κάνουμε!
Κι εγώ ο άσημος μπορεί να θέλω να προβληθώ για να ανεβάσω λιγάκι τις πωλήσεις μου… κι η Δημουλίδου που την ξέρουν πολλοί να μην έχει αυτή την ανάγκη…
Περίσσεψε η υποκρισία…
Μήπως εγώ τα κατάλαβα όλα αυτά λάθος;
Ένα κινηματογραφικό έργο κάνει ταυτόχρονη πρεμιέρα στις αίθουσες προβολής και στα βιντεοκλάμπ;  
Στο κινηματογράφο, στο θέατρο, στα κέντρα διασκέδασης, στις συναυλίες…  δε πληρώνουμε εισιτήριο;
Οι δημιουργοί δεν αμείβονται;
Κι αν ξέρεις κάποιον από τους πρωταγωνιστές του τάδε έργου σε βάζει δωρεάν μέσα;  
Πρέπει όλο το σόι, οι φίλοι και οι γνωστοί να έχουν ελεύθερη πρόσβαση;
Την κρίση την περνούν και οι συγγραφείς κι αυτοί που είναι πάνω από εμάς και οι άλλοι που είναι κάτω από εμάς κι οι παραδίπλα που είναι στην ίδια μοίρα με μας…
Στην άκρη οι τιμητές και οι σφετεριστές!  
Πολλοί θα θέλαμε να κάνουμε τις πωλήσεις της Δημουλίδου…   
Μη βγάζουμε έναν κομπλεξικό εαυτό απέναντι σε μία γυναίκα που ο κόσμος τόσα χρόνια τώρα αγοράζει τα βιβλία της…
Δε διάβασα κανένα βιβλίο της κυρίας Δημουλίδου!
Δεν αγόρασα βιβλίο της…
Δε δανείστηκα βιβλίο της…
Είτε σέβομαι, είτε δε σέβομαι την επιλογή του κόσμου τίποτα δεν αλλάζει!
Κλείνω…
Σας δίνω τροφή για κριτική…
Παρόλη την οικονομική κρίση, δύσκολα δανείζω τα βιβλία μου σε άλλους!
Συγνώμη που σας το λέω τόσο απροκάλυπτα… αλλά αυτή είναι η αλήθεια!
Ούτε σε μένα αρέσει αυτό το στοιχείο του χαρακτήρα μου… είναι όμως αληθινό!
Δωρίζω βιβλία…
Τα δικά μου θέλω να τα κρατάω στα χέρια μου και να μου θυμίζουν πράγματα από το παρελθόν!
Κρατήστε την ουσία αυτών που είπε η κυρία Δημουλίδου και όχι το πως τα είπε!
Διαφωνώ με το πώς…
Εγώ προσπάθησα να σας τα πασάρω… κάπως διαφορετικά!
Αν δε μπορέσετε να τα χωνέψετε και τα δικά μου… μπορείτε να τα φτύσετε!
Μη ξεχνάτε όμως ποτέ την αρχή του «audiatur altera pars»…
Οι πάντες κρινόμαστε εκ του αποτελέσματος! 

Βενετία Πιτσιλαδή Chuard



Μια συνέντευξη από τη μακρινή Γενεύη, από τη συγγραφέα Βενετία Πιτσιλαδή Chuard. Μας μιλά για το μυθιστόρημά της και για τις τόσο σημαντικές δραστηριότητες της στην Ελβετία. Συζητώντας με τέτοιους ανθρώπους αντιλαμβάνεσαι πως η ευγένεια δε χάθηκε…   
 
1.      Αφού σας ευχαριστήσω για την αποδοχή της πρόσκλησής μου, σας δηλώνω πως είμαι πολύ χαρούμενος που θα συζητήσουμε. Έχω μια ιδιαίτερη αδυναμία στους Έλληνες που ζουν στο εξωτερικό. Λοιπόν… Παιδικά χρόνια! Μνήμες από Ελλάδα… Τελικά τι είναι η Ελλάδα για μια Ελληνίδα που ζει εδώ και σαράντα χρόνια στη Γενεύη;
Τι γλυκές, τρυφερές, ζωντανές αναμνήσεις, γεμάτες χρώματα, αρώματα  κι έντονες συγκινήσεις! Αυθόρμητα έρχονται κοντά μου και αναστατώνουν όλες μου τις αισθήσεις. Με φόντο τη θάλασσα, με την οποία έχω μια συναισθηματική σχέση - μια εξάρτηση θα έλεγα - γιατί η θάλασσα δίνει στη ζωή μου ισορροπία, οξυγόνο  και αισιοδοξία. Ο πατέρας μου γεννήθηκε στην Λέσβο κι η μητέρα μου στην Κωνσταντινούπολη. Εγώ γεννήθηκα στην Μυτιλήνη, αλλά από δύο χρονών παιδί μεγάλωσα στην Αθήνα. Τελείωσα το δεύτερο Γυμνάσιο Θηλέων στο Κολωνάκι.. Η Αθήνα, αυτή η πόλη του ωραίου και της ανθρωπότητας, η τρελή, η υπερβολική, η ασταμάτητη πόλη των άκρων... Θυμάμαι το Πάσχα στην Ελλάδα, μαγευτικές στιγμές σε νησιά, σε μικρά εκκλησάκια....Μεγάλη Παρασκευή να ακολουθούμε τον επιτάφιο με αναμμένα κεριά… Αναμμένες ελπίδες! Μέσα σε μια ερωτιάρικη φύση της άνοιξης, εμείς στην εφηβεία με τα πρώτα σκιρτήματα, τα πρώτα φλογερά βλέμματα που '' ανασταίνουν ''…Τα καλοκαίρια στα θερινά σινεμά μέσα στα γιασεμιά και το αγιόκλημα, μυρωδιές που ακόμη τις αναπνέω, γιατί τις κράτησα μέσα μου, τις έκανα δικές μου. Με τις φίλες μου όσο πιο πολύ κλαίγαμε βλέποντας την ταινία, τόσο πιο πολύ θεωρούσαμε πως το έργο άξιζε. Άξιζε γιατί μας είχε συγκινήσει. Οι οικογενειακές γιορτές, με τη ζεστασιά αγάπη... Αυτή η αγάπη που μου έδωσε φτερά... Η οικογένεια, η Ελληνική νοοτροπία και  η παιδεία  μου έδωσαν αξίες ζωής, ηθικές αρχές, παράδοση, έθιμα. Έφυγα να σπουδάσω στο Λονδίνο Συμβουλευτική Ψυχολογία και στη συνεχεία - από αγάπη - ακολούθησα τον μελλοντικό σύζυγο μου στη πατρίδα του τη  Γενεύη. Απέκτησα δύο παιδιά, ενώ συγχρόνως συνέχισα τις σπουδές της Ψυχολογίας και των Επιστήμων της Εκπαίδευσης. Παρόλο που ήταν δική μου απόφαση να μείνω στην Ελβετία, ψυχικά έζησα το '' ξερίζωμα '' από την Ελλάδα σαν ένα '' δράμα '',  σα μια βαριά '' αρρώστια ''.  Αυτή η πληγή είναι πάντα ανοικτή και δε θα κλείσει ποτέ . Η σχέση μου με την Ελλάδα είναι ερωτική, σχέση αγάπη και  πόνου, σχέση χωρισμού και αγκαλιάς. Σήμερα με κομμένη ανάσα παρακολουθώ και ζω την απογοήτευση και τη δυστυχία  που περνάει η χώρα μου. Σίγουρα '' όπου πάω η Ελλάδα με πληγώνει''…  Η Ελλάδα είναι για πάντα η ΠΑΤΡΙΔΑ. Η βάση, οι ρίζες, η κουλτούρα μου. Είμαι πραγματικά περήφανη που είμαι και… που παραμένω Ελληνίδα!

2.      Τα παιδιά σας πως βλέπουν την Ελλάδα του μνημονίου με τα δικά τους μάτια; Τι κατανοούν και τι δεν κατανοούν από το σύγχρονο αλαλούμ της χώρας μας;

Τα παιδιά μου και η Ελλάδα… Τα παιδιά μου γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στη Γενεύη, είναι όμως στην καρδιά τους πραγματικοί Έλληνες. Είμαι πολύ περήφανη γιατί γράφουν και μιλούν  απταίστως την γλώσσα μας.  Κατάφερα να τους μεταδώσω τις ηθικές αρχές και τις αξίες που πήρα από την οικογένεια και τη χώρα μου. Από μόνοι τους αποφάσισαν και χωρίς καμία επιρροή να βαφτιστούν Ορθόδοξοι. Είναι δεμένοι με την Ελλάδα, με τους συγγενείς και τους φίλους. Θα σας εντυπωσιάσει, αλλά παρακολουθούν τα γεγονότα στην Ελλάδα και κατανοούν τα προβλήματα… ανησυχούν για την σημερινή '' κατάθλιψη '' της χώρας μας. Επισκέπτονται συχνά την πατρίδα και παρόλη την κρίση, βρίσκουν ότι ο λαός είναι ενωμένος με ζεστασιά, και αντιμετωπίζει με δυναμισμό, πολύ χιούμορ και εξυπνάδα την τόσο δύσκολη καθημερινότητα του. Ίσως και να βοηθάει και το υπέροχο κλίμα …


3.      Κι έρχεται πέρσι η κυκλοφορία του πρώτου σας μυθιστορήματος από τις εκδόσεις Σαββάλας.  Τίτλος: «Η θεατρίνα της ζωής.» Θα μας πείτε δυο λόγια για την σύλληψη της ιδέας και για τον μύθο…
'' Η θεατρίνα της ζωής '' είναι ένα Μυθιστόρημα που μας ταξιδεύει ποιητικά στο βάθος του υποσυνείδητου της Αλεξάνδρας, εκεί όπου βρίσκονται ξεχασμένα και κρυμμένα τα οικογενειακά μυστικά και σκάνδαλα, τα οποία της δημιουργούν τα παιδικά της τραύματα. Η πρωταγωνίστρια προσπαθεί να '' θυμηθεί '' μέσα από το υπέροχο αλλά συγχρόνως και οδυνηρό ταξίδι με τον εαυτόν της. Χρησιμοποιεί τη δική της θεραπεία, η οποία είναι το πάθος για τη ζωή και τον άνθρωπο, η αισιοδοξία, ο διαλογισμός, η φιλοσοφία, ο χορός και η ποίηση, μαζί με το λυτρωτικό και χωρίς τύψεις σεξ. Κατάφερε να φτιάξει το σκηνικό της ζωής της όπως το ήθελε και να απελευθερωθεί. Έκανε θετικές σκέψεις και έμαθε να αγαπά τον εαυτό της, να μην τον τιμωρεί, αλλά να τον αναλύει και να τον συμβουλεύει φιλικά. Η Αλεξάνδρα ακόμη και τους πιο δύσκολους και τραγικούς ρόλους της ζωής έμαθε να τους δέχεται και να προσπαθεί να τους παίζει τέλεια. Κατάφερε με πολύ πειθαρχεία, θέληση και πνευματική άσκηση, να μην παρασυρθεί από το ψυχικό της τσουνάμι.  Η ιστορία του μυθιστορήματος πολλά χρόνια πριν είχε ριζωθεί και ταξίδευε μέσα μου… Γράφοντας βρισκόμουν και ζούσα σε μια μοναδική ατμόσφαιρα ποιητικής φαντασίας, σε ένα σκηνικό, εκεί όπου θα έπαιρναν ζωή και θα έπαιζαν τους ρόλους τους οι ήρωες… Πνιγόμουν και ξεχείλιζα από μια υπερένταση αισθημάτων, που με χαρά σύντομα θα βίωναν οι πρωταγωνιστές... Ένα μεγάλο σκηνικό με κύματα, απόμακρους βράχους, δυνατό αέρα, το λιμάνι με τους άσεμνους δρόμους, το νησί... Μουσική από όπερα με την Μαρία Κάλας, τον Λουτσιάνο Παβαρότι... Αναμμένα κεριά, άσπρες ορχιδέες, κορμί που μύριζε κυκλάμινο… Απόγνωση με το μεθύσι του έρωτα! Αυτό το Μυθιστόρημα το "κεντούσα '' δεκαεπτά μήνες. Μια οδυνηρή και συγχρόνως ηδονική εμπειρία. Προσπάθησα να οδηγήσω τους ήρωες μου στην κάθαρση και την αυτογνωσία. Στο βιβλίο κυριαρχεί το πάθος. Ένα πάθος ορμητικό, υπόγειο, σαρωτικό… Μέσα από αυτή την εμπειρία - παρέα με τους ήρωες μου -  ανακάλυψα ότι δεν υπάρχει ωραιότερο ταξίδι από αυτό που κάνουμε με τον εαυτόν μας… Το σκηνικό της ζωής μας, είναι γεμάτο εκπλήξεις ....

4.      Γιατί επιλέξατε να γράψετε ένα μυθιστόρημα στα Ελληνικά κι όχι σε μια άλλη γλώσσα; Οι σκέψεις, οι απολογισμοί, οι εσωτερικοί μονόλογοι… σας επισκέπτονται απρόσκλητοι τα βράδια μιλώντας μόνο την ελληνική γλώσσα;

Προσπάθησα να γράψω στα Γαλλικά και στα Αγγλικά , αλλά τελείως αυθόρμητα η ψυχή μου διάλεξε την μητρική γλώσσα. Από δώδεκα χρονών γράφω ποιήματα - τα έχω κρατήσει  - και πάντα… όλα τα γραπτά μου ήταν στα Ελληνικά.  Υπάρχει ένας μεγάλος πλούτος λέξεων και εκφράσεων στην γλώσσα μας και για μένα θα μείνει για πάντα η γλώσσα που με αγγίζει και με εκφράζει περισσότερο. Πράγματι τα βράδια μ' επισκέπτονται απρόσκλητοι  αλλά  είναι πάντοτε  «ευπρόσδεκτοι» οι εσωτερικοί μονόλογοι... Είναι στιγμές ξεχωριστές και γοητευτικές, αυτές που ξεγυμνώνω και αντιμετωπίζω τον εαυτόν μου. Σε οποιαδήποτε γλώσσα…

5.      Σε όλους τους συγγραφείς θα άρεσε το έργο τους σε κάποια χρονική στιγμή να μεταφραστεί! Πιστεύετε πως με τη μετάφρασή ενός μυθιστορήματος σε μια άλλη γλώσσα ο μεταφραστής μπορεί να αποδώσει το πνεύμα και τα αρώματα του συγγραφέα ή πως το αλλάζει αναγκαστικά,  οδηγώντας το προς μια άλλη τροχιά… για να μπορέσει να αποκτήσει το «δικό» του ύφος;

Βεβαίως θα μου άρεσε το έργο μου να μεταφραστεί και ο κύριος λόγος είναι οι φίλοι μου στο εξωτερικό οι οποίοι έχουν στεναχωρηθεί γιατί δεν μπορούν να το διαβάσουν και συνέχεια μου το ζητούν . Πιστεύω βέβαια πως όσο τέλεια και να είναι η μετάφραση σε άλλη γλώσσα, θα χάσει το έργο σε πολλά σημεία  - ειδικά στα ποιητικά  - αλλά πιθανόν σε άλλα σημεία να κερδίσει....


6.      Οι άνθρωποι παίζουν – καλό ή κακό δεν έχει σημασία - θέατρο στην καθημερινότητά τους;

« Στήνουμε θέατρα και τα χαλνούμε
όπου βρεθούμε και όπου σταθούμε
στήνουμε θέατρα και σκηνικά
όμως η μοίρα μας πάντα νικά ''
Σεφέρης
Κάποια στιγμή όλοι μας παίζουμε κάποιο '' ρόλο ''. Για να ξεφύγουμε από τη δύσκολη πραγματικότητα… Να δραπετεύσουμε από τον εαυτόν μας… Να ξεγελάσουμε τους άλλους  με μια  «εικόνα»  που θα θέλαμε να είμαστε… Για να απολαύσουμε τη ζωή περισσότερο στο πετσί κάποιου άλλου… σε ρόλους που κλέβουμε από τη ζωή, γιατί δεν μας έδωσε την ευκαιρία να ζήσουμε. Για να επιβιώσουμε σε στιγμές τραγωδίας, όπως οι σημερινές! Είμαστε όλοι θεατρίνοι της δικής μας ζωής !


7.      Δημιουργήσατε στη Γενεύη μια λέσχη ανάγνωσης. Είδα φωτογραφίες από κάποιες παρουσιάσεις και ομολογώ πως εντυπωσιάστηκα! Γνωστοί και αξιόλογοι συγγραφείς σας επισκέφτηκαν. Σίγουρα οι αναγνώστες μας θα ήθελαν να μάθουν πολλά περισσότερα για την προσπάθεια σας αυτή.
Ο '' Λογοτεχνικός Κύκλος Βιβλιόφιλων Γενεύης " συμπληρώνει φέτος 16 χρόνια πορείας έχοντας δώσει την ευκαιρία στα μέλη του να μελετήσουν σε βάθος αξιόλογα έργα της Ελληνικής Λογοτεχνίας σε συνδυασμό με έργα ξένων συγγραφέων που έχουν ως θέμα τους την Ελλάδα. Στο σύνολο των 180 Λογοτεχνικών έργων – έργα επιλεγμένα με αυστηρά κριτήρια -  επιλογές που στοχεύουν να τονώσουν το ενδιαφέρον για φιλολογική προσέγγιση και να διαφυλάξουν τη διατήρηση των πολύτιμων θεσμών και της γλώσσας… Ο ''Κύκλος Βιβλιόφιλων '' αριθμεί 38 Μέλη, οι συναντήσεις είναι μηνιαίες και πραγματοποιούνται εναλλάξ στα σπίτια των ελληνίδων μελών. Τα βιβλία 10 κατά μέσον όρο το χρόνο, έχουν προεπιλεγεί, με βάσει ειδικές προτάσεις των μελών, από προσωπικές αναζητήσεις και φιλολογικά αφιερώματα ελληνικών εφημερίδων και περιοδικών. Η τελική επιλογή γίνεται με ψηφοφορία . Σε κάθε συνάντηση μια κυρία έχει την ευθύνη της παρουσίασης ενός λογοτεχνικού έργου, παρουσίαση που θα εμπεριέχει στοιχεία για τον συγγραφέα και σχόλια γύρω από το βιβλίο του. Το γεγονός ότι τα βιβλία θα πρέπει να έχουν διαβαστεί από το σύνολο των μελών, μας δίνει την ευκαιρία για ανταλλαγή απόψεων και εποικοδομητική συζήτηση. Σταθήκαμε αρκετά τυχερές να έχουμε κοντά μας σε συναντήσεις μας συγγραφείς που μας παρουσίασαν τα βιβλία τους και την προσωπική προσέγγιση τους. Για τον εορτασμό των δέκα χρόνων του Λογοτεχνικού μας Κύκλου προσκλήθηκε η συγγραφέας Φιλομήλα Λαπατά , η οποία μας παρουσίασε την τριλογία της. Τις συναντήσεις μας συμπληρώνει πάντα ένας παραδοσιακός μπουφές, ένα ''κέρασμα'', μια γνήσια ελληνική φιλοξενία. Η μηνιαία συνάντηση αποτελεί για τα μέλη μια ανάσα ενημέρωσης γύρω από κάθε τι το ελληνικό, μια γιορτή που μας επανασυνδέει με τις ρίζες μας, μας τονώνει και μας κάνει πλουσιότερες και σίγουρες… για το ότι συμμετέχουμε στη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα. Παράλληλα καλύπτει την ανάγκη να καλλιεργούμε τις γνώσεις και την ποιότητα της ελληνικότητας μας, στοιχείο πολύτιμο για την οικογένεια… που αποδεικνύεται καθοριστικό και χρήσιμο σε μεικτούς γάμους και σε άτομα που απουσιάζουν για δεκαετίες από την Ελλάδα. Ο ΄' Κύκλος Βιβλιόφιλων '' χρωστάει πολλά στην ανεξάρτητη δομή του και στα πιστά μέλη του, που με τις ποιοτικές επιλογές και το σεβασμό τους επιβάλουν στη διαχρονικότητα του. Συνηθίζουμε να λέμε ότι '' Ο Λογοτεχνικός Κύκλος βιβλιόφιλων '' είναι ανεξάρτητος, αλλά εμείς είμαστε εξαρτώμενες από αυτόν ! Μας συνδέει μια βαθειά φιλία μέσα από τον ανεκτίμητο και μοναδικό συνδετικό κρίκο, που συνιστά η πατρίδα μας. Είμαι υπεύθυνη του κύκλου εδώ και 14 χρόνια, πάντα προσπαθώ να συντονίζω και να οργανώνω με σοβαρότητα, πάντα απαιτητική με όλες μας. Καταφέραμε να έχουμε ένα υψηλό επίπεδο παρουσιάσεων ''πανεπιστημιακό '' όπως μας είπε ο Ισίδωρος Ζουργός και άλλοι συγγραφείς που μας επισκέφτηκαν. Για μένα είναι ακόμη ένα '' πάθος '' μου αυτή η πολύ επιτυχημένη δραστηριότητα.. Φέτος , πλέον ως συγγραφέας,  παρουσίασα στον κύκλο την «Θεατρίνα της ζωή» . Ήταν πολύ συγκινητική αυτή η συνάντηση, όπου οι φίλες του κύκλου μετά τόσα χρόνια φιλίας  θαρρείς πως με ανακάλυψαν για πρώτη φορά μέσα από το βιβλίο μου και πολλές έκλαψαν… Τι ωραίες στιγμές ζωής !

8.      Πως βλέπετε την πολιτική και την οικονομική κατάσταση στην πατρίδα μας;


ΜΕ ΘΛΙΒΕΙ, ΜΕ ΠΟΝΑ, ΜΕ ΜΑΤΩΝΕΙ. Υποφέρω με τους συνανθρώπους μου, είμαι όμως αισιόδοξη και πιστεύω στην ψυχική δύναμη του Έλληνα ο οποίος δεν παραδίνεται εύκολα ! Είναι εντυπωσιακό όμως πως οι Έλληνες στο εξωτερικό διαπρέπουν, ξεχωρίζουν, είναι εγκέφαλοι αναγνωρισμένοι. Στα νοσοκομεία της Ελβετίας, οι σημαντικότεροι γιατροί είναι Έλληνες, σε όλους τους τομείς έχουμε αξιόλογες προσωπικότητες. Δεν είναι λοιπόν τυχαίο πως στα κράτη που το σύστημα είναι σοβαρό, σέβεται τους πολίτες, τους βοηθάει να αναπτυχτούν, δεν τους ταλαιπωρεί ώστε να τους παίρνει όλη την ενέργεια… οι Έλληνες ΔΙΑΠΡΕΠΟΥΝ! Στην Ελβετία με το πολιτικό σύστημα που μιμήθηκαν από την Ελλάδα της '' Άμεσης Δημοκρατίας '' οι Έλληνες νιώθουν ελεύθεροι και απερίσπαστοι να δοθούν με σοβαρότητα στην εργασία τους. Είναι όμως πραγματικά θλιβερό και εγκληματικό πως τόσοι σημαντικοί επιστήμονες δε βρίσκονται στην πατρίδα τους. Πως όμως να γυρίσουν κάτω από τις σημερινές συνθήκες;


9.      Αποτολμώ να σας βάλω να συγκρίνετε – παρόλο που απεχθάνομαι τις αντιπαραβολές - τις δύο κουλτούρες σας. Η τέχνη στη Γενεύη ή στη Βασιλεία ή στη Ζυρίχη… και η τέχνη στην Ελλάδα. Θα το κάνω να μοιάζει με θέμα σχολικής έκθεσης… Ομοιότητες και διαφορές!

Όλες οι χώρες του κόσμου έχουν να προσφέρουν '' Μαγεία '' στους λάτρεις της Τέχνης.  Ας μην κάνουμε συγκρίσεις. Πως άλλωστε θα μπορούσαμε; Είναι διαφορετικό και Θεϊκό, να βλέπεις , να ακούς , να ανατριχιάζεις και να συγκλονίζεσαι στο Ηρώδειο με πανσέληνο… μαγεμένος… την Κάρμεν… Ενώ ήδη η φύση πριν αρχίσει το θέαμα σε έχει υπνωτίσει.... Μιλάμε για οργασμό όλων των αισθήσεων…


10.  Η άποψή σας για τους Έλληνες συγγραφείς και τους εγχώριους εκδοτικούς οίκους;

Με τον '' Λογοτεχνικό Κύκλο Βιβλιόφιλων Γενεύης '' έχουμε διαβάσει πολλά βιβλία ελλήνων συγγραφέων κλασσικών και καινούργιων. Θαυμάζω τους έλληνες συγγραφείς  για την πλούσια γλώσσα και τη γραφή, τη φαντασία , φιλοσοφία και τις ευαισθησίες τους. Στο κομοδίνο δίπλα στο κρεβάτι μου, έχω πάντα βιβλία… Καβάφης, Καζαντζάκη ς, Καραγάτσης. Σε στιγμές αϋπνίας  μιλάω μαζί τους και με συμβουλεύουν... Τι τυχερή που είμαι ! Έχουμε καλέσει αξιόλογους συγγραφείς οι οποίοι μας παρουσίασαν το έργο τους, όπως ο Ισίδωρος Ζουργός, ο Γιάννης Καλπούζος, η Φιλομήλα Λαπατά, ο Νίκος Κυριαζής, η Βούλγαρη, η Ρίτσου κ.α... Θα χαρούμε κύριε Γκέντζο να σας προσκαλέσουμε στον  Λογοτεχνικό Κύκλο Βιβλιόφιλων Γενεύης  για να μας παρουσιάσετε το έργο σας. Θα είναι χαρά και τιμή για όλες μας. Αναφέρομαι στο μυθιστόρημά σας '' Ψυχές που δεν τις ζέστανε η αγάπη ''.

Όσο αφορά τους Εκδοτικούς οίκους… εγώ  έχω πολύ καλή εμπειρία. Έδωσα το χειρόγραφο της ''Θεατρίνας της ζωής '' σε δέκα εκδοτικούς οίκους και οι επτά μου ζήτησαν να το εκδώσουν .Θυμάμαι ήταν μια Παρασκευή… όταν έδωσα το χειρόγραφο στον κύριο Δραμουντάνη, υπεύθυνο Λογοτεχνίας στον Σαββάλλα… Μου είχε πει πως  θα απαντούσε σε τρεις μήνες, όμως σε δύο μέρες και ενώ βρισκόμουν στο αεροδρόμιο - επιστρέφοντας στην Γενεύη -  μου τηλεφώνησε ενθουσιασμένος και μου ζήτησε σε ένα μήνα να εκδώσουμε το βιβλίο. Ήταν μεγάλη συγκίνηση ...
Η συνεργασία μας ήταν οργανωμένη, σοβαρή, με σεβάστηκαν και γίναμε φίλοι. Προώθησαν το βιβλίο μου στα βιβλιοπωλεία, το οποίο πήγε πολύ καλά παρόλη την κρίση. Και άλλοι εκδότες  όμως οι οποίοι θέλησαν να εκδώσουν το βιβλίο μου, με προσέγγισαν με πολύ ευγένεια και σοβαρότητα.

11.  Κάτι που θέλετε να προσθέσετε για σας… Κάτι που αγνοώ ή που παρέλειψα άθελά μου! Επιθυμώ να σας γνωρίσει καλύτερα το ελληνικό αναγνωστικό κοινό;

Ναι. Δε μιλήσαμε για τους Ελληνικούς συλλόγους στη Γενεύη, οι περισσότεροι από τους οποίους είναι πολιτισμικοί, κοινωνικοί  και φιλανθρωπικοί ( 2.000 Έλληνες ). Είμαι ενεργό μέλος και για πολλά χρόνια στα συμβούλια. Οργανώνουμε πολλές σημαντικές εκδηλώσεις. Θα πρέπει να σημειώσω πως υπάρχουν και πολλοί Ελβετοί φιλέλληνες, οι οποίοι μάλιστα μιλούν και ελληνικά. Τα τελευταία χρόνια με πολύ ενέργεια και με ενωμένα όλα τα μέλη των συλλόγων μας βοηθούμε οικονομικά την Ελλάδα. Τώρα ετοιμάζουμε μια χοροεσπερίδα για τον Νοέμβριο με τον ‘’Σύλλογο Ελληνίδων Κυριών'’’, όπου τα χρήματα θα δοθούν για φιλανθρωπικό σκοπό.  Όσο για μένα το αναγνωστικό κοινό θα με γνωρίσει βέβαια καλύτερα μέσα από το βιβλίο μου, με τις αδυναμίες μου, τις ευαισθησίες, τα πάθη, τις εκκεντρικότητες… Η ηρωίδα μου γυρίζει πίσω στις ρίζες της... Ήταν πολύ'' θεραπευτικός ''για μένα αυτός ο γυρισμός… απολάμβανα το κείμενο όσο το έγραφα.  Ευτυχώς που υπάρχει η φαντασία και μπορεί να μας μεταφέρει σε άλλους κόσμους, δρόμους και καλντερίμια.... Με το γράψιμο απελευθερώνομαι. - πετάω -  ενώ βάζω λέξεις στη θλίψη ώστε να ζει και να εκφράζεται… Θα μπορούσα να πω ότι είμαι πολύ πειθαρχημένη με τον εαυτόν μου, τον '' στριμώχνω'' συχνά, γιατί σκοπός μου είναι να αναπτυχθώ και φιλοσοφώντας να ωριμάζω. Είμαι ανθρωπίστρια γιατί όσο υπάρχουν πραγματικοί ΑΝΘΡΩΠΟΙ, η ζωή μας αξίζει…


12.  Σχέδια για το μέλλον, σκέψεις για τα χρόνια που έρχονται…

Πιστεύω πως «η ζωή γίνεται παράδεισος για όσους αγαπούν πολλά πράγματα με πάθος»! Προγραμματίζω κάποιες παρουσιάσεις του βιβλίου μου στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Θα προσπαθήσω να μεταφραστεί και να εκδοθεί το βιβλίο στα Γαλλικά, μάλλον στο Παρίσι. Όσοι το διάβασαν μου είπαν ότι θα γινόταν πολύ ωραία κινηματογραφική ταινία… ίσως ασχοληθώ και με αυτό. Είμαι μέσα στη γραφή και τον ''κόσμο'' του δεύτερου βιβλίου μου, το οποίο βρίσκεται στη μέση.  Διαφορετικό από το πρώτο, όμως και αυτό πολύ έντονο και παθιασμένο. Εργάζομαι κάποιες ώρες κάνοντας '' Συμβουλευτική '' , κάτι που με ευχαριστεί πολύ γιατί  «Ο μόνος τρόπος για να σώσεις τον εαυτόν σου, είναι το να μάχεσαι συνέχεια για να σώσεις τους άλλους '' … μας είπε ο μεγάλος μας Νίκος Καζαντζάκης. Περπατώ πολύ γιατί  '' η κίνηση διεγείρει το πνεύμα ''.  Έχω ανάγκη από πολύ λίγες ώρες ύπνου, οπότε ο χρόνος είναι δώρο... Πολλές ώρες απομονώνομαι σε αυτοσυγκέντρωση, για να πάρω δυνάμεις… Όταν είμαι λυπημένη, τότε το βράδυ δημιουργώ γλυκιά ατμόσφαιρα με κεριά και λουλούδια, μουσική  και μόνη μου χορεύω… αφήνομαι στην μαγεία της φαντασίας…


13.  Αφού σας ευχαριστήσω για την ειλικρινή συζήτησή μας θα ήθελα να κλείσω με ένα ερώτημα που ίσως σας ξαφνιάσει. Παρακολουθώντας σας εδώ και αρκετό καιρό – μέσα από το διαδίκτυο πάντα - διαπίστωσα πως δεν έχετε καμία σχέση με οτιδήποτε άκομψο, παράταιρο και κιτς… Για λίγους ανθρώπους θα το έλεγα αυτό! Πως τα καταφέρνετε, κυρία Πιτσιλαδή; Είναι απορίας άξιο πως καταφέρνετε να κρατήσετε αρχές, αξίες και συμπεριφορές σε ένα τέτοιο επίπεδο… με τόση κακογουστιά γύρω μας…

Σας ευχαριστώ για τις γλυκιάς και τρυφερές παρατηρήσεις, πιστεύω πως όλα είναι θέμα σεβασμού! Είμαι ένα χρόνο στο διαδίχτυο και προσπαθώ να βλέπω πάντα θετικά, τι καλό μας προσφέρει… Μέσα από αυτό έκανα αξιόλογες γνωριμίες με άλλους συγγραφείς και φίλους, μου δόθηκε δε η ευκαιρία να παρακολουθώ τις παρουσιάσεις και τις εκδόσεις των βιβλίων τους. Το πιο σημαντικό για μένα είναι ότι νιώθω πως δεν υπάρχουν αποστάσεις και  σύνορα, όλοι είμαστε κοντά ... Εσείς στη Θεσσαλονίκη και εγώ στη Γενεύη… και όμως μαζί!
Επίσης είμαι καλεσμένη σε παρουσιάσεις βιβλίων και άλλων εκδηλώσεων. Πήγα σε ορισμένες και πολύ συγκινήθηκα. Είναι εντυπωσιακό πως παρόλη την κρίση γίνονται πολλές εκδηλώσεις υψηλού επιπέδου. Βλέπουμε πως ο Έλληνας έχει ανάγκη ψυχικής και πνευματικής τροφής και πως  πάντα θα δημιουργεί γιατί είναι μέσα στα κύτταρα του. ''Η ευτυχία είναι ευεργετική για το σώμα, αλλά η λύπη είναι εκείνη η οποία αναπτύσσει τις δυνάμεις του μυαλού''
Μαρσέλ Προύστ
Θα ανακαλύψουμε στο μέλλον καινούργια ταλέντα σε όλες τις Τέχνες, γιατί ο πόνος δημιουργεί…          

Σας ευχαριστώ πολύ! Εύχομαι να τα πούμε σύντομα.       



 Η συνέντευξη από το:    http://avecnews.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=15855%3Aq-chuardq-&catid=14%3A2011-06-02-22-39-24&Itemid=34

















Μουριές


Μια φωτογραφία από την Πάντερμο...
Πάντερμο την έλεγε την πόλη που γεννήθηκε ο παππούς μου και όχι... Πάνορμο.
Στα 1905 έλεγε πως γεννήθηκε η ταυτότητά του. Η γιαγιά μου όμως μας έλεγε πως ήταν αρκετά μεγαλύτερος, αλλά δήλωσαν κι αυτός κι ο αδερφός του πιο μικροί το 1922... για να μη πάνε αμέσως οι άνθρωποι στρατιώτες!
Ποιος θα ζούσε την οικογένειά τους;
Μάνα και τρεις ανύπανδρες αδερφές περίμεναν...
Οι τούρκοι σήμερα την Πάντερμο του παππού μου την λένε... Bandirma...
Σήμερα θα είναι η μέρα των αποκαλύψεων...
Πριν δύο χρόνια ολοκλήρωσα ένα μυθιστόρημα που έχει σαν τόπο δράσης - μερικά μέρη της σημερινής Τουρκίας - και της Πάντερμο του παππού.
Για να το γράψω έψαξα αρκετά... και άρχισα να καταλαβαίνω καλύτερα μερικά πράγματα για εκείνον...
Η αυλή του σπιτιού μας στην Καβάλα μέχρι και σήμερα φιλοξενεί μια τεράστια μουριά.
Αυτή τη μουριά - η μισή έκανε μαύρα και άλλη μισή άσπρα μούρα - τη λάτρευε.
Τον θυμάμαι να κάθεται στον ήλιο, να διαβάζει την εφημερίδα του και να την κοιτά...
Τον θυμάμαι να ανεβαίνει να μαζέψει μούρα και να κάθεται με τις ώρες στα κλαδιά της!
Τον θυμάμαι να μιλά για τα μούρα!
Πολλά μου έρχονται στο νου!
Μακάρι να καταλάβαινα τότε...
Κατάλαβα πριν από δύο χρόνια ...
Στα τέλη του 19 αιώνα είχε πιάσει μεγάλη φωτιά στην Πάντερμο. Αφού μάζεψαν οι κάτοικοι τα καμμένα τους... προσπάθησαν να φτιάξουν την πόλη ομορφότερη...
Και τα κατάφεραν!
Ρυμοτομικό σχέδιο και μουριές...
Πολλές μουριές σε κάθε της γωνιά, σε κάθε γειτονιά...
Δε θα σας πω τίποτα άλλο...
Αυτό το μυθιστόρημα - που το αφιέφωσα στον παππού μου - δε θα το βγάλω στο φως τα επόμενα χρόνια.
Θέλω να βρω το κουράγιο να πάω κάποτε στη πατρίδα του και να δω από κοντά αυτές τις μουριές...
Οι ρίζες μου...
Να τις συγκρίνω με τη μουριά μας στην Καβάλα! 
Μετά βλέπουμε...